• Dit is iets wat in NaNoWriMo topics vaak wordt gedaan. Het is zowel erg interessant om te lezen als gewoon leuk om stukjes van iets waar je aan werkt te delen, dus het leek me goed om dit ook in niet-november maanden van het jaar te doen. ^^

    Het idee is erg simpel: post hier de laatste zin die je aan je verhaal (of werkstuk/essay/brief aan je oma, als je rebels wilt zijn) hebt geschreven. Als je daarna meer schrijft, mag je het natuurlijk nog een keer doen. :Y)


    Aangezien het vorige gesloten was. ^^

    Wat heeft hij mee dat we niet mogen weten, waarom zit hij volgens jou in de shit en wat de fuck doet die gast om hem zo te beschermen?


    Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

    Hij tuurde door zijn donkere wimpers heen en gaf haar zijn scheve glimlach.

    Erik klemde zijn ene arm onder het kussen en sloot zijn ogen, met Mats in zijn gedachten viel hij uiteindelijk in slaap.


    stay safe because I like being alive at the same time as you

    Alles is hier verdacht, ik vertrouw niemand en niets.


    Born in 1900 ;)

    In het donker liet ze eindelijk de tranen stromen die ze eerst zo angstvallig had verborgen.


    The soul needs autumn.

    "Take my gun, you mighty detective, and finish him off."


    “The heart is an arrow. It demands to aim true."

    Het was enkele dagen geleden dat er gesproken – of eerder gezegd gelogen – was tegen het publiek.


    That is a perfect copy of reality.

    Ik zou de tijd willen terugdraaien, maar het lot is onvermijdelijk en de goden onverbiddelijk.


    Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

    Het waren twee kleuters, die leiders van hun.

    [ bericht aangepast op 28 jan 2016 - 22:03 ]


    That is a perfect copy of reality.

    Haar adem vormde kleine wolkjes voor haar gezicht en ze bekeek vluchtig de omgeving waar ze zich nu in bevond.

    Officieel niet de laatste zin, of zelfs maar één zin, maar:
    “Can’t make it in ten, sir,” Steve replies, almost leaning back into the oven, before he realizes it is still on. The heath is uneasy and he drops the spoon in surprise. He can barely repress the urge to curse as he watches a single blueberry roll away from the spoon and underneath his couch. Apparently survival of the fittest also applies to blueberries; in that case, couch-rolling-blueberry just proved itself to be the fittest. It’s extended its small life by a couple of hours. Or at least, until Steve can be bothered to find the broom

    [ bericht aangepast op 30 jan 2016 - 15:49 ]


    Ex astris, sciencia

    laatste stukje want anders slaat het nergens op.

    Ik pak hierna Finn zijn hand vast en knijp hier zachtjes in. 'Het enige probleem is dat ik je niet zie als een wrak. Als ik jou zie zie ik geen monster, geen kapot schip.. Ik zie een prachtige ziel verloren in een hevige winter storm, waar hij maar niet uit kan komen.' Finn slaat zijn ogen weer neer van me waardoor ik zijn hand weer wil loslaten, maar Finn draait zijn hand om en pakt die van mij nu vast.


    — Inner peace, it's hard to find. —

    Eleanor stond op en liep zonder nog wat te zeggen het lokaal uit, om maar te voorkomen dat de pijn die ze straks zou ondergaan, haar geheim niet zou blootstellen.


    Hard Work. Good-hearted. Loyalty. And Fair Play: I'm a Hufflepuff In Every Single Way.

    Met een flinke zwaai gooide ze hem open met als bedoeling om hem daarna dicht te knallen, maar werd tegengehouden toen ze met haar gezicht tegen een muur aan knalde.

    Auw. :')

    ‘Well, mister Stark is here, so that’s at least one’, Mila said.


    “The heart is an arrow. It demands to aim true."