Het spijt me als stoor maar sta even in instorting met mezelf .
De laatste jaren heb niet zo gemakkelijk met mezelf en met mensen rond om me
Zoals school en vooral me ouders.
Sinds ik klein was toen elf was kwamen de problemen met mezelf .
Ik hongerde mezelf uit en kreeg ik psychose aanvallen
Ook kreeg me moeder een zware alcohol verslaving.
De laatste jaren zit ik eigenlijk meer in gevecht met mezelf dan eigenlijk te genieten van me puberteit.
Jullie zijn geen psychologen is gewoon ik heb redelijk veel meegemaakt en wil gewoon stopt en alles rustig gaat.
Heb ook veel gedaan voor mensen zoals 35 sjaals gemaakt voor vluchtelingen en kreeg nooit iets terug.
Zit nu te wenen wil dat terug rust in mezelf heb en niemand meer me meer laat onzeker voelen zoals me moeder die me vaak neerhaalt .
Het spijt me soms heb gevoel dat niemand in me omgeving me echt begrijpt .