• Hiya ^^

    Ik kreeg laatst (lees; vannacht) een idee voor een nieuwe story. Het volledige idee hou ik nog even voor mezelf, maar het gaat in grote lijnen over een duo die vanaf kinds af aan op een schip vast zitten en na een x aantal jaren weer in de bewoonde wereld terecht komen.
    Ik zal mezelf ook even voorstellen. Ik ben Xantha, ik ben veertien jaar oud. Ik schrijf nou al zo'n drie jaar, zowel OP verhalen als fan-fiction. Ik wilde weer eens een verhaal samen met iemand schrijven, en bedacht me dat dit eigenlijk het perfecte idee was.
    Dit is een stukje van mijn schrijfstijl

    ‘Je wilt de volgende keer misschien wel stil blijven. Je bent niet echt een lichte slaper, merk ik al,’ zei een mannenstem op een vreemde, vrolijke toon. Christian keek op naar de bron van het geluid; een man die misschien iets ouder was als hij keek hem geamuseerd aan. Hij had donkerbruine, bijna zwarte, ogen. Een warrig kapsel sierde zijn vuile, witte huid. Zijn haren hadden een zwarte kleur, die misschien wat blauw leken. Hij droeg een camouflage broek met kisten en een dichtgeritste zwarte jas met capuchon. Een vriendelijk glimlach sierde zijn lippen.
          ‘Wat?’ vroeg Christian, die opstond. De man grijnsde toen Christian hem een vragende blik toewierp. ‘Ann zei al dat je oprecht geen idee hebt waar je bent,’ zei de zwartharige man. Christians blik werd nog verwarder, iets wat de man duidelijk amuseerde. Hij sprong van de tafel waar hij op zat en liep naar Christian. ‘Wie is Ann?’


    Ik zoek iemand die vanuit een meisje wil schrijven. Mocht je geïnteresseerd zijn, wil je dan het volgende lijstje even invullen?

    Naam:
    Leeftijd:
    Schrijfstijl (liefste onder spoiler) :

    In ieder geval bedankt voor het bekijken van dit topic!


    "At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

    Ik MT dit even cap :Y)


    "A good book is always good, no matter how many times you've read it."

    Naam: Melissa

    Leeftijd: 13

    Schrijfstijl (liefste onder spoiler) :

    De stalen deur ging krakend open. Frisse lucht stroomde naar binnen en streelde mijn bezweette gezicht en ik zette verlangend enkele stapjes in de richting van de man met het ravenzwarte haar die in de deuropening was komen staan.
    "Kom maar mee, patiënt drieëntwintig." Zijn stem klonk mechanisch en zijn hand sloot zich als een ijzeren vuist om mijn arm. Hij trok mij mee door de gangen die dezelfde kleuren hadden als de muren van mijn cel-slash-woonruimte. Hij liet me weer los toen we aankwamen in een grote ruimte - naar mijn maatstaven. De ruimte was vierkant en was ongeveer tien bij tien meter. Aan verschillende andere tafels zaten meer mensen. Jong, oud, sommigen gezond, anderen zaten hoestend op hun plek en potje te pokeren.
    "Ga maar ergens zitten en vermaak je." Ik wist niet waarom we hier robot bewakers hadden, maar het zat me niet lekker. Ik wreef verongelijkt over mijn arm en ging naast een vrouw van middelbare leeftijd zitten. De tafel was rood, net als de stoelen.
    "M-Mevrouw?" Mijn stem klonk roffelend, alsof ik in geen dagen meer had gesproken. "K-Kan ik meedoen m-met jullie spel?" Ze reageerde niet. Ik legde mijn hand op haar koude arm en slaakte een gilletje toen haar mechanische ogen zich op mij richtten.
    "De." Dat was alles wat ze zei voor ze me neersloeg en ik gillend wakker werd in mijn donkere cel. Ik sloeg mijn armen om me heen en stond op. Op dat moment ging de deur krakend open. Dezelfde man met het ravenzwarte haar stond op me te wachten. "Kom maar mee, Patiënt drieëntwintig."


    - een stukje uit mijn nieuwe verhaal "Patiënt 23"



    Het klinkt als een leuk idee :D


    in love with the fictional characters, I'm sorry