Een tijd geleden, om wel te verstaan op de middelbare school kreeg ik een beste vriendin. We deden alles samen en we spraken ook heel veel af. Ik zat op het VMBO dus dat duurde vier jaar.
Na het diploma uitreiking scheidden we allebei ons eigen weg en dat is meer het punt waar mijn verhaal begint. Jaren waren we beste vrienden geweest en plotseling begon ze sinds het MBO te zeggen dat ze me nooit aardig gevonden had en dat ze nooit haarzelf bij mij kon zijn. Er zijn ook wel ergere dingen benoemt en gezegd van haar zijde, maar dat ter zijde. Het was ook zo bizar dat ze het op Whatsapp moest melden dan in mijn gezicht. Natuurlijk werd ik daar ook boos op gezien we vier jaar onafscheidelijk waren. Beide partijen. Ze wilde zelfs liever bij mij zijn dan bij haar ouders, aldus haar.
Ik ben door haar gedumpt omdat ze beter kon, althans mijn mening. Ik ben toen in een enorme depressie geraakt en vertrouwde niemand eigenlijk meer. Nu begint eindelijk na een hele tijd alles weer goed te komen. Ik kan weer iets positiefs in het leven zien en ik laat weer mensen toe in mijn leven die ik als mijn 'nieuwe vrienden' beschouw, gezien ik ook mijn oude vrienden door mijn depressie verloren had.
Echter kreeg ik vandaag een appje van mijn ex-beste vriendin. Hierin meldde ze dat ze bij mij in het dorp ging worden en ging ze allemaal dingen vragen met de opmerking of we konden afspreken.
Ik heb hierop niet gereageerd en ik weet ook totaal niet of ik haar kan vertrouwen door onze geschiedenis. Ik heb het mijn moeder verteld, die het hele verhaal wist van ons en dat ze hier komt wonen. Ze wilde niet dat ik meer met haar om zou gaan omdat ze de vorige gevolgen ervan wist, maar toch iets in mij mist haar en wilt haar weer een kans geven.
Ik hoop dat het een beetje duidelijk is en alvast bedankt voor het lezen. Ik weet gewoon echt niet wat ik er mee moet.
When I taste Tequila, Baby, I still see ya