Van mij is dat ook een valkuil: ik denk te veel na, en ik kan er écht niet tegen als ik iets niet snap en dan wil ik alles analyseren - dat is mijn manier om met zware emotionele situaties om te gaan: ik ga opzoek naar inzicht om het te kunnen verwerken, om het te kunnen plaatsen - wat eigenlijk echt de verkeerde manier is om ergens mee om te gaan. Ik heb moeten leren me meer open te stellen: in plaats van over de situatie te malen in je hoofd, omdat je het verwerken wilt, moet je er samen met iemand anders over praten, dat helpt echt, want dan doe je eigenlijk exact hetzelfde - je 'maalt' het door, maar achteraf heb je het gevoel dat het verteerd is, en als je ermee in je hoofd blijft zitten - wel, dan blijft het er zitten.
Je vriendinnen kunnen daar voor dienen, maar bij mij is het zo dat zij ook hun leven hebben en ik ze niet met zo'n zware lading belasten wil. Voor mij en veel mensen blijft mijn moeder daarvoor het beste. Met haar kan ik echt praten en als ze merkt dat er iets op mijn lever ligt, spoort ze me er ook toe aan om erover te babbelen met haar, ze is heel begripvol. Misschien moet je met jouw moeder praten, of met je vriend als je die hebt, of met een beste vriendin? Ik heb ook lang geworsteld met wat jij worstelt, en voor mij is dat echt de oplossing geweest. Soms ga ik gewoon in de badkamer zitten als ze daar ergens met het één of ander bezig is en lucht ik mijn hart. Haar vragen, inzichten, perspectieven zijn echt geruststellend/bevestigend. Als ik gepraat heb, dan is het van mijn lever, als een last die wegvalt, en nemen die negatieve gedachten me niet zo in beslag.
Dus praten, en wat ook kan helpen is een kwartier per dag inplannen om na te denken/je problemen op te lossen. Dan val je er niet direct in, dan ben je van: niet nu - dat is voor straks, straks mag ik daaraan denken, of vandaag heb ik mijn kwartier gehad, morgen een nieuwe dag - en intussen blijf je bezig. Op deze manier zul je merken dat tegen dat je aan dat 'kwartier' bent aanbelandt, je niet eens meer zin zal hebben aan al dat negatieve gedoe. Dit is de beste manier om je negatieve gedachten te laten uitsterven: jezelf dwingen dat je er niet aan mag denken, zal niet werken, er continu aan denken zal het alleen erger en erger maken. Dit is echt iets die werkt.
[ bericht aangepast op 14 dec 2015 - 11:10 ]
Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.
13 dec 2015 - 14:33
Ik heb het gewoon van mezelf. Als iets slechts gebeurd dan weet ik gewoon dat het maar tijdelijk is en dat het goed komt. Sowieso leef ik standaard van hoogtepunt naar hoogtepunt. Het scheelt wel enorm dat ik bepaalde dingen gewoon stabiel heb in mijn leven, zoals goede vrienden en goede resultaten op school. Dat maakt het denk ik wel makkelijker. Dus misschien dat op orde krijgen als dat nog niet is? En wat meer in jezelf geloven ook, als je examen doet en dus de rest van de studie hebt gehaald dan kun je het examen ook gewoon halen.
CEO
