MSV – NL – Heldendimensie – Speeltopic - Speeltopics

Wat zou jij doen als je een poort met fel licht vond? Zou je er doorheen gaan, of zou je het zo laten en terug keren naar huis.
Wanneer je ervoor kiest om door de poort te gaan, kom je in een geheel andere wereld terecht. Waar je in je eigen wereld nog kind bent, ben je nu volwassen. Heel vreemd natuurlijk, maar als je ook nog een super kracht hebt gekregen wordt het helemaal raar. Je wereld staat op z’n kop. Achter je is de poort nog aanwezig en je kunt elk moment terug, wanneer je wilt. Om je heen staan meer jongeren, allemaal verbaast over waar ze zijn. Jullie kwamen allemaal via een eigen poort die in het bos, in een kring staan, naast de stad Dimension city.
Broers en zussen, beste vrienden of alleen, het is maar net met wie je door de poort ging, staan oog in oog met wildvreemden, waar jij er een van bent.
Tussen jou en de andere personen komt een hologram van een wat grijzige man naar boven. Hij vraagt jullie om hulp, want Dimension city loopt gevaar en het is aan jullie de taak om de stad uit de handen van de schurken te redden.
Maar ben jij wel zo goed, of vindt je het spannender om je bij de schurken aan te melden, omdat je deze in je eigen wereld ook zo gaaf vindt in de strips en series. De keuze is aan jou. . .

Rollen:
Username – Naam – Leeftijd – Kracht – Held/Schurk
– Jonty – Rody Brad Harding – 15/23 – Snelheid – In MSV
– Ninuturu – Ivan Dmitry Kirill Blokov – 16/25 – Shapeshifting – Held
– Itsuki – Casper Kleyn – 17/30 – Menselijk gereedschap – In MSV
– Delfino – Ophelia Elodie Parks – 14/24 – Ontzichtbaarheid - Schurk
– Jonty – Nevaeh "Neva" Monserrat – 17/25 – Ijs creëren – Schurk
– Morgen – Taisa Morgan – 16/21 – Digitale date manipulatie – Antiheld

Speeltopic regels:
– We schrijven in derde persoon. TT of VT maakt niet uit.
– Herhaal andermans teksten niet.
– Het eerste wat is geschreven geldt.
– Bestuur alleen je eigen personage(s).
– Wissel af van personages. Ga eens naar die ander toe.

[ bericht aangepast op 24 nov 2015 - 15:13 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Iedereen is zojuist bijeen gekomen, omdat ze door de poorten gingen. De grijzige man is net klaar met praten en zijn hologram is verdwenen. Iedereen staat er nu verrast in het midden van de poorten.

---

Ich liebe dich 27.12.23

Tm

---

In my defense, I was left unsupervised.

MT

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

[Ik zal straks proberen te reageren.]

---

16 - 09 - '17

Rody keek verward om zich heen. Wat was er zojuist gebeurd. Hij begreep er niets van. Het ene moment liep hij een poort door en het andere moment stond hij binnen in een bos, waar allemaal andere jongvolwassene waren en een of ander vreemd hologram vertelde dat een of andere stad, met de naam Dimension city, in gevaar was.
"Wat gebeurde er zojuist?" vroeg Rody en hij schrok van zijn eigen stem. Hij keek naar zijn handen en zag dat deze flink groter waren van voorheen, ook was hij een flink stuk verder van de grond verwijderd. "Shit man!" riep hij geschrokken uit, waardoor zijn stem oversloeg. "Hoe oud ben ik?!"
Toen besefte hij dat de man de groep had verteld dat ze bepaalde krachten hadden. Ja, hoe kwamen ze daar dan achter?

[ bericht aangepast op 24 nov 2015 - 15:16 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Nevaeh begreep er net als de andere niets van, maar ze vond het niet zo erg om ineens zo volwassen te zijn. Ook het feit dat iedereen waarmee ze midden mee in het bos stond, krachten had, liet haar hart een sprongetje maken. Ze kon niet wachten om haar kracht te ontdekken, maar hoe ze dat ging doen was de grote vraag.
"Het maakt me geen reet uit wat er net gebeurde of hoe oud we zijn," beantwoorde ze de jongeman die schuin tegenover haar stond. "Ik ben eindelijk volwassen en kan mijn eigen weg gaan, kom op, wie wil dat nou niet?" riep ze de groep rond en haar ogen glinsterden.

[ bericht aangepast op 24 nov 2015 - 15:17 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Ivan luisterde wel naar wat er gezegd werd om hem heen, maar reageerde niet op ze, ook hij had net door gekregen dat zijn lichaam even iets anders aanvoelde dan normaal. Hij staarde naar zijn handen en daarna naar zijn benen, hoewel hij lichtelijk misselijk was wist hij niet of dat kwam doordat zijn lichaam anders was of omdat hij net had gehoord wat die man had gezegt. Maar die stad die ingevaar was, hij moest ze helpen, hij had waarschijnlijk zijn krachten speciaal hiervoor gekregen, maar wat moest hij doen? En hoe werkte zijn krachten?
"Hoe zullen we erachter komen wat onze krachten zijn?" riep hij een beetje hopeloos naar de rest. Hij keek om zich heen en zijn blik bleef rusten op zijn poort, die nog open was.

(Beetje goed zo? voor mijn eerste MSV post?)

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Het eerste wat Taisa was opgevallen toen ze uit de poort was gekomen was dat ze langer was. Iets wat haar behoorlijk van haar omgeving afleidde. Echt naar de man luisteren was haar niet gelukt, maar ze had de hoofdlijnen mee gekregen. Hij had hulp nodig, een stad had hulp nodig, ze hadden krachten.
Wacht even... Krachten?
Een blonde jongen, een knappe jongen, een ongelofelijk knappe jongen en... ze was aan het staren en hopelijk niet aan het kwijlen, stelde op het zelfde moment een vraag die ook bij haar op het puntje van haar tong lag.
"Wel, ik heb geen idee..." begon Taisa, maar zodra de woorden uit haar mond vielen besefte ze dat ze om haar heen allemaal cijfertjes zag zweven. "Al krijg je me nou, hoe is me dat nog niet op gevallen?" De eentjes en nullen die in lange reeksen door de lucht bewogen, zonder enig duidelijke volgorde, waren overal en leken allemaal naar of van de stad in de verte af te komen of gaan. "Zien jullie dat ook?" vroeg ze terwijl ze haar hand uitstak naar een reeks.

[is dit goed zo?]

[ bericht aangepast op 29 nov 2015 - 16:29 ]

---

In my defense, I was left unsupervised.

[Het is niet de bedoeling in een MSV om teksten van andere te kopiëren c: ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Jonty schreef:
[Het is niet de bedoeling in een MSV om teksten van andere te kopiëren c: ]

Sorry, zal het aanpassen (het is mijn eerste msv dat wist ik niet)

---

In my defense, I was left unsupervised.

Ophelia knipperde even snel met haar ogen. Wat was er gebeurd? Ze kon helemaal niet meer volgen. Hoe was ze ooit door zoiets heen kunnen gaan en wat deed ze hier met al die andere mensen? Waarom zagen zij er zo oud uit? Of toch ouder dan. Haar hoogte leek eigenlijk ook anders, de grond leek verder van haar gezicht verwijderd.
      De man die had gesproken had ze niet helemaal gevolgd, maar ze verstond wel iets over speciale krachten. Wat werd daar mee bedoeld? Bepaalde jongeren begonnen te praten en pas toen merkte ze op dat zij er inderdaad ook ouder uitzag, toch voor de delen dat ze naar zichzelf kon kijken. Ze begreep echt niet wat er gebeurd was.
      Helemaal in de war, keek ze iedereen aan die sprak. Ze begrepen er blijkbaar net zo weinig van. "Ik snap er niks meer van!" riep Ophelia uit. "Kan iemand mij hier uitleggen wat hier allemaal gebeurd? En hou je alsjeblieft niet van de domme! Hoe kunnen wij nu in godsnaam zoveel ouder zijn en speciale krachten hebben?"

---

16 - 09 - '17

Naveah keek verstoord op naar een jonge vrouw die begon te schreeuwen. [Ophelia]
"Zeg kirkip, kun je dat gekakel misschien wat zachter laten klinken?" Naveah keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan. "We weten waarschijnlijk allemaal net zo weinig als dat jij weet, dus je hoeft echt niet zo een grote mond op te zetten." Ze sloeg een lok haar over haar schouder en bekeek haar nagels even uitbundig. Ze keek naar de andere jongvolwassenen die verward aan het kijken waren.
"Zeg, mensen. Van zo verward om ons heen kijken komen we niet ver, misschien kunnen we beter gewoon onze krachten uitzoeken, als we die überhaupt hebben." Ze deed haar jasje een stukje open, waardoor haar lage truitje eronder tevoorschijn kwam. Naveah was altijd al trots geweest op haar uiterlijk en liet daarom ook graag wat van zichzelf zien.

[ bericht aangepast op 29 nov 2015 - 16:39 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

"Wel een oplossing voor de krachten is magie," zei Taisa simpel weg terwijl ze rondjes om haar as bleef draaien om de cijfers te zien. "We kwamen door een magische poort die ons krachten gaf en ons ouder maakte, simpel. Nu, over naar belangrijke dingen. Kunnen jullie ook de cijfertjes zien?" Ze stak haar hand weer uit naar een reeks die in tegenstelling tot de groene eentjes en nulletjes een aantal rode cijfertjes had. Zodra ze de reeks aanraakte veranderde de rode nullen in groene eentjes en rode eentjes en groene nullen. Een gevoel van juistheid was kwam over Taisa heen. Alsof er een fout in de reeks zat die nu weer correct was. "Volgens mij heb ik een fout opgelost," mompelde ze. "Zagen jullie dat?"

[ bericht aangepast op 29 nov 2015 - 16:44 ]

---

In my defense, I was left unsupervised.

Ivan probeerde afwezig wat dingetjes uit met zijn handen, hij had altijd wel films gekeken over superhelden, ookal mocht dat nooit van zijn vader, en nu probeerde hij de verschillende hand trukjes uit, zoals die van spiderman. Maar er gebeurde niks, misschien hadden zijn krachten niks te maken met hand trukjes?
Hij keek wat om zich heen of de andere verder waren gekomen. Twee meisjes waren een beetje aan het kibbelen, maar volgens hem kibbelde meisjes altijd. Daarna luisterde hij wat naar een meisje die begon over magie en het toen weer had over cijfers en getallen. "Ik denk niet dat wij hetzelfde zien als dat jij ziet" zij hij tegen haar "ik heb nog geen cijfer of getal gezien zinds in hier ben" behalve misschien dat de poort er een beetje uitzag als een nul had hij ze echt nog niet gezien, hij was al niet zo'n reken wonder dus hij vond het niet erg.
"Zullen we ons iniedengeval even voorstellen? Mijn naam is Ivan Dmitry Kirill Blokov, maar gewoon een van de drie voornamen is ook goed."

[ bericht aangepast op 30 nov 2015 - 7:25 ]

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

"Jullie kunnen het niet zien?" mompelde Taisa voor zich uit. Even was ze verbaasd. Zou dit haar kracht zijn? Cijfertjes kunnen zien? Wat een kracht zeg...
De blonde knappe jongen stelde zich voor als Ivan en Taisa kon het niet helpen om te glimlachen. "Ik ben Taisa, Taisa Denis Morgan als volledige naam..." Ze wist niet goed wat ze verder moest zeggen en begon met haar haar te spelen, dat gek genoeg iets donkerder was dan eerst. "Hoe lang denken jullie dat ik ben?" ze wist dat het een stomme vraag was, maar ze had altijd al langer willen zijn en nu ze het was wilde ze er goed gebruik van maken. Hoe raar de huidige situatie ook was.

---

In my defense, I was left unsupervised.