Help me plz - Liefde, Vriendschap & Familie

wat moet je doen als niemand je mag..

Emh, niet met ze omgaan? Hen hun eigen leven laten lijden? Zo weinig mogelijk met ze in contact komen, maar wel respecteren dat je gelijke vrienden kan hebben zolang hun dat doen? Zoiets denk ik

---

We've lived in the shadows for far too long.

Eigenlijk 0,0 fucks geven en jezelf niet veranderen om erbij te horen. Waarschijnlijk zit je op de middelbare school, waar elk kind door verschillende fases gaat en uiteindelijk een fatsoenlijk denkend (volwassen) persoon wordt. Het is vervelend, maar op elke school zitten nu eenmaal van die kneuzen die op één bepaald persoon gaan lopen vitten.

---

(USER WAS BANNED FOR THIS POST)

Koppie omhoog houden en doorgaan. Zoals OPETH al zegt, waarschijnlijk zit je op de middelbare school. Voor mij persoonlijk was dat ook een klotetijd omdat ik werd gepest. Ik viel overal buiten omdat ik in de ogen van dat volk raar en anders was en dit heeft destijds veel kapot gemaakt wat betreft mijn zelfvertrouwen. Dat hele kutmiddelbareschoolmilieu ontstaat doordat je tussen allerlei mensen zit die allemaal nog volop naar zichzelf aan het zoeken zijn en een enorme bewijsdrang hebben (vaak ten kostte van een paar enkelingen).

Ik weet dat het nu lijkt alsof er geen einde aan komt, maar het wordt beter. Je zult straks wanneer je ouder bent (en bijvoorbeeld een vervolgstudie gaat doen) beseffen dat je prima bent zoals je bent en het juist goed is om te laten zien wat jou uniek maakt. Hou vol!

[ bericht aangepast op 7 okt 2015 - 20:03 ]

---

ars moriendi

Wat hier boven gezegd wordt, inderdaad. En daarnaast, het kan bijna niet dat niemand je mag. Zo voelt het misschien, maar geloof me, dat is echt niet zo. Misschien stel je je te afwachtend of juist te dominant op, waardoor je mensen afschrikt.

En het hoeft echt niet per se tot je vervolgstudie te duren, ik weet niet welk jaar of welk niveau je doet als je al op de middelbare zit, maar geloof me: de mensen dunnen zich vanzelf wel uit. In de eerste tot de derde voelde ik me ook zo, maar nu zit ik in mijn zesde jaar en heb ik de geweldigste vrienden die ik me zou kunnen wensen. Geef niet op, het lijkt misschien nu allemaal stom maar het komt wel goed.

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

Doorleven? Lijkt me nogal logisch dat je diegene dan geen aandacht geeft. Er is altijd wel iemand die je niet mag, of andersom, dat jij iemand niet mag.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Geen contact met diegene zoeken.

Geloof me, het kan echt wel dat niemand je mag, jammergenoeg. Eénmaal ze je weten te isoleren en je je etiket hebt, en je behandelen als het niets van het niets, alsof je onzichtbaar bent en niet bestaat. En dat niemand je ook maar wilt leren kennen, omdat je zo'n slechte naam hebt, dat ze de moeite niet nemen om je te willen kennen. Kun je niet bepaald zeggen dat er iemand je mag, als ze al niet eens om willen gaan met je, en als dat wel gebeurd, dat met minachting is. Als je schoolmilieu vijandig is, en iedereen bang, ben je dus de grote klos. Ik heb ook in zo'n situatie gestaan, zit je nog op de middelbare school? Als je het moeilijk hebt mag je me altijd PB'en want ik weet wat het is, en ik zie het niet graag voorvallen met iemand anders. Ten eerste: sterk blijven, en altijd in het achterhoofd houden dat jongeren zo doen, omdat ze een identiteit aan het opbouwen zijn, en je geen cool hebt zonder niet - cool, en dat jij daar gewoon de dupe van bent. Neem niets persoonlijk op, hoe moeilijk dat het ook is. Denk maar, zonder mij zijn jullie niets. Wees altijd trots dat je jezelf bent en er niet voor valt met die mensen mee te doen, of iets anders of meer durft te zijn dan dat soort gemene mensen. Internaliseer hun commentaren niet! Of ze zitten er jaren later nog in, geloof me. Altijd trots blijven en sterk zijn. Hoewel ik uit ervaring kan zeggen, dat het toch jezelf vertrouwen zal kunnen schaden. Ik trok me nooit van één iets aan, en heb nooit een traan willen laten, maar het is ernstiger dan je zou denken. Neem dit alsjeblieft niet te licht op, denkend dat je het wel aankunt, want die fout heb ik ook gemaakt, en dat moet je niet doen. Ook al kun je het aan.... Vertel het aan je ouders, en verwittig de school, of je zult er voor de rest van je leven schade aan ondervinden. Ik weet nog dat ik dat vroeger weigerde toe te geven, dat het me ook maar één iets deed, en dat die mensen domme sukkels waren. Maar pas toch maar op, sterk zijn is niet genoeg. Zorg dat de situatie stopt, door volwassenen erbij te betrekken. Ze gaan je zelfvertrouwen aantasten, en geloof me, die mensen zijn dat niet waard.

Ben je ouder? Of zit je niet gedwongen samen met die mensen, dan heb je meer geluk. Heb er geen contact mee.

[ bericht aangepast op 7 okt 2015 - 21:32 ]

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Histoire schreef:
Geloof me, het kan echt wel dat niemand je mag, jammergenoeg. Eénmaal ze je weten te isoleren en je je etiket hebt, en je behandelen als het niets van het niets, alsof je onzichtbaar bent en niet bestaat. En dat niemand je ook maar wilt leren kennen, omdat je zo'n slechte naam hebt, dat ze de moeite niet nemen om je te willen kennen. Kun je niet bepaald zeggen dat er iemand je mag, als ze al niet eens om willen gaan met je, en als dat wel gebeurd, dat met minachting is. Als je schoolmilieu vijandig is, en iedereen bang, ben je dus de grote klos. Ik heb ook in zo'n situatie gestaan, zit je nog op de middelbare school? Als je het moeilijk hebt mag je me altijd PB'en want ik weet wat het is, en ik zie het niet graag voorvallen met iemand anders. Ten eerste: sterk blijven, en altijd in het achterhoofd houden dat jongeren zo doen, omdat ze een identiteit aan het opbouwen zijn, en je geen cool hebt zonder niet - cool, en dat jij daar gewoon de dupe van bent. Neem niets persoonlijk op, hoe moeilijk dat het ook is. Denk maar, zonder mij zijn jullie niets. Wees altijd trots dat je jezelf bent en er niet voor valt met die mensen mee te doen, of iets anders of meer durft te zijn dan dat soort gemene mensen. Internaliseer hun commentaren niet! Of ze zitten er jaren later nog in, geloof me. Altijd trots blijven en sterk zijn. Hoewel ik uit ervaring kan zeggen, dat het toch jezelf vertrouwen zal kunnen schaden. Ik trok me nooit van één iets aan, en heb nooit een traan willen laten, maar het is ernstiger dan je zou denken. Neem dit alsjeblieft niet te licht op, denkend dat je het wel aankunt, want die fout heb ik ook gemaakt, en dat moet je niet doen. Ook al kun je het aan.... Vertel het aan je ouders, en verwittig de school, of je zult er voor de rest van je leven schade aan ondervinden. Ik weet nog dat ik dat vroeger weigerde toe te geven, dat het me ook maar één iets deed, en dat die mensen domme sukkels waren. Maar pas toch maar op, sterk zijn is niet genoeg. Zorg dat de situatie stopt, door volwassenen erbij te betrekken. Ze gaan je zelfvertrouwen aantasten, en geloof me, die mensen zijn dat niet waard.

Ben je ouder? Of zit je niet gedwongen samen met die mensen, dan heb je meer geluk. Heb er geen contact mee.

Ik ben het met je eens dat ze haar ouders dit moet vertellen en eventueel ook de school, maar dan meer om de reden dat je je gevoelens dan tenminste niet opkropt en je je hart kunt luchten. Het biedt geen oplossing voor het pesten zelf, though. Want.. hoe kut het ook is, aan pesten kan een school niets doen, hoe graag ze je ook proberen te overtuigen van wel.. I've been there. (Of ze zetten je op weerbaarheidscursus waarmee ze dus eigenlijk de gepeste persoon verantwoordelijk houden voor het feit dat hij/zij gepest wordt. Prachtig gewoon.)

[ bericht aangepast op 8 okt 2015 - 1:49 ]

---

ars moriendi