Wat doe jij bij intense pijn? - Stamcafé

Hallo quizletters

Vandaag was het sportdag, en één van de activiteiten was teambuilding, dan moet je met een groep van die moeilijke dingen doen. Eén ervan was met zijn allen, 24 personen, in een niet zo'n ruime auto gaan kruipen.
Voor de meesten was dit pijnlijk, maar voor mij was het erg pijnlijk. Ik heb mij volledig neergelegd op de plek waar je je voeten kunt zetten aan de achterzitjes, mijn been lag alleen in een rare hoek waardoor ik kramp kreeg. Vervolgens gingen er nog twee mensen op dat been liggen. Ik kan je verzekeren: erg pijnlijk Omdat de deur nog openstond en ik door de pijn me niet kon buigen lag ik op een uitstekend iets wat een schaafwonde veroorzaakte en de hele tijd lag te schuren in mijn huid. Naast die hevige pijn in mijn been geen pretje.
Door die heel erge pijn begon ik hard te roepen dat ik eruit wilde, maar omdat de meisjes aan het gillen waren en aan het giechelen hoorde niemand me, ik probeerde mezelf te bevrijden maar lag vast. Uiteindelijk werd de pijn zo erg en duurde het naar mijn gevoel zo lang dat ik me instinctief begon te bijten om de pijn in mijn been te vergeten. Waardoor nu mijn tanden in mijn hand staan.
Uiteindelijk ging iedereen eruit, en hadden de leerkrachten door dat iets met mij niet in orde was, dus kon ik eruit gehaald worden. Gelukkig trok de pijn na wat zitten en verkoeling weg en kon ik nog wel meedoen en twintig kilometer terug naar huis fietsen dus ik ben niet ernstig gewond. Eigenlijk enkel op het moment zelf ging ik door een hel.

Nu verschoot ik er wel van dat ik zo hard begon te roepen en mezelf zo hard begon te bijten vanwege die pijn.

Vraag één: Is dat normaal?
Vraag twee: Wat doen jullie bij hevige pijn?

Groetjes
Jarne

---

We will not be quiet, Stonewall was a riot!

Dat heb ik nog nooit gehad ^
Niet fijn lijk me. Mag ik het vergelijken met een hele zware kracht oefening? Of dat ik het bijna opgeven omdat 5 kilometer hard gerend heb? Dat heb ik heel vaak gehad en ik ben dus niet bepaald gevoelig met dat soort dingen. Meestal heb ik dan een soort stemmetje in mijn hoofd die enkel 'Niet opgeven,' zegt. Dan beeld ik me in dat na de pijn alles goed is en ik rust heb en trots op mezelf mag zijn. Als ik opgeef, betekend dat ik zwak ben en ik het niet aan kan en dat wil ik niet. Het is vreemd, maar soms wil ik gewoon pijn hebben, voelen dat ik leef.

---

I'm living in dreamworld, where I make my stories and a dream.

Ik had laatst een stukje van mijn vingertopje afgeknipt (nu wel weer dicht, wel zichtbaar litteteken) en man, het bloed stroomde over mijn hand. Het stukje lag ook letterlijk op tafel. Maar goed, terwijl we het bloeden aan het stoppen waren zat ik te huilen en mezelf heel hard te knijpen.

---

I don't care how old I am, I'm going in the bouncy castle!

Jemig zeg, wat een rotopdracht. Ik zou daar ook echt heel naar van worden. Bijten in je hand lijkt me ook niet een hele gekke reactie of zo, een soort reflex.

Ik heb volgens mij een vrij hoge pijngrens. Ik kan mezelf als het ware ''uitschakelen'' als ik pijn voel. Ik koppel mijn lichaam los van mijn bewustzijn, best gek eigenlijk... Hoewel ik dat dan weer niet zo goed kan met bijvoorbeeld hoofdpijn of buikpijn. Dan word ik mega chagrijnig en begin ik op iedereen te mopperen, hehe...

---

It took me four years to paint like Raphael, but a lifetime to paint like a child - Pablo Picasso

Aangezien ik het meest onhandige persoon op aarde ben, staar ik meestal naar de pijn en denk 'Typisch mij...' Ik word dan heel bleek, maar schreeuw of bijt niet. Als het heel plotseling komt, vloek ik en sla ik mensen weg om de pijn te stoppen

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Debbaut schreef:
(...)

Haha, logisch!
Was je hand zwaar verbrand?

Haha, uiteindelijk viel het wel mee, en waren mijn vingers er nog het slechtst aan toe (maar ook niet erg). Was alleen jammer dat ik even geen piano kon spelen :c

---

Tijd voor koffie.

Je reactie vind ik normaal, ik bedoel als er niks anders is om je af te leiden van de pijn dan is jezelf op een andere plaats pijn doen best logisch. Ik vind het trouwens wel een beetje belachelijk dat de leraren niet hebben gecontroleerd of het goed ging met iedereen. Met veel mensen in een niet te ruime auto lijkt sowieso al een slecht idee dus dan zou ik wel goed letten op de mensen die in de auto zijn. Daarnaast denk ik niet dat zoiets handig is voor teambuilding, de kans op een elleboog in je maag of iets anders pijnlijk lijkt mij vrij groot.

Echt hevige pijn zoals steken in mijn buik of knallende koppijn, probeer ik meestal te negeren en rustig aan te doen. Omdat de pijn dan niet ineens komt doordat ik mij stoot of val, lukt dat aardig. Heel soms word ik midden in de nacht wakker van kramp in mijn been, dus dan beweeg ik met mijn been zodat de kramp sneller weg gaat.

---

Physics is awesome

Mijn lichaam slaat af bij intense pijn, dan val ik dus flauw. Natuurlijk ook niet ideaal, maarja dna voel je het even niet. Maar wat jij deed is normaal, je probeerde jezelf af te lijden van de pijn in je been door jezelf te bijten.
Ik doe dat bijvoorbeeld bij emotionele pijn, heel raar. Ik weet behalve flauwvallen niet wat ik doe... Want ik houd het altijd binnen tot het moment komt dat ik omval. Maar janken zal er ook wel bij zijn

---

Hard Work. Good-hearted. Loyalty. And Fair Play: I'm a Hufflepuff In Every Single Way.

Ai, dat is echt geen pretje

Ikzelf ben echt een typisch voorbeeld van 'de persoon met de oneindige trots' of hoe je dat ook mag noemen. Ik huil sowieso niet in het bijzijn van anderen en ik huil al helemaal niet als ik pijn heb.
Meestal zorg ik ervoor dat niemand ziet dat ik me pijn gedaan heb en ga ik door met hetgeen waar ik mee bezig was. Als het echt erg pijn doet ga ik naar een plek waar ik niet te zien ben en probeer ik daar de pijn af te reageren door in de plek waar het pijn doet te knijpen zodat ik de pijn niet meer voel (wauw, wat een logica toch).
Ik heb eens in het midden dwars door mijn vinger gezaagd met een automatische figuurzaag. Het zag er vooral niet heel fris uit aangezien het bloeide als een rund, maar de pijn viel wel mee. Ik ben toen doodkalm gebleven zodat de meeste mensen niet merkten wat er gebeurd was. Ik denk dat rustig blijven misschien ook wel helpt om de pijn te verminderen d:

Ik ben eigenlijk best erg als ik erover nadenk :')

[ bericht aangepast op 28 sep 2015 - 23:38 ]

Oh wat erg:')
Ik denk dat dit wel normaal is hoor en zeker als je zo geplet zit in een niet eens zo grote auto met 24 mensen!
Ik zou er gewoon niet in willen:). !
Bedoel je hevige pijn van als je het hebt gekregen net
Of als je het al hebt wat je daar dan voor gebruikt?
Ik zal op alle twee antwoorden
Als ik hevige pijn net gekregen heb begin ik te roepen en schreeuwen en huilen!
En voor de pijn zou ik ijs er op leggen en een soort gel zalf dat de pijn vermindert .

---

Life is like the ocean. It can be calm or still, and rough or rigid, but in the end, it is always beautiful

Dat heb ik nog niet echt gehad, zo'n plotse klap of verwonding, of jawel, één keer als kind, maar dat weet ik helemaal niet meer. Ik ben wel eens heel, heel ernstig ziek geweest, maar dat is nog niet hetzelfde. Veel beterschap trouwens.

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.