• Hallo, ik wil even het een en ander kwijt. Het betreft mijn thuissituatie op dit moment. Ik ben hier niet voor adviezen, maar ik wil dit enkel even van mij afschrijven.

    Sinds ik met mijn ouders rond heb dat ik het huis uit ga over wellicht korte tijd, doen ze afstandelijk tegen me. Dit deden ze eerder ook al, op subtielere wijze, maar nu begint het echt op te vallen. Het is vooral mijn moeder die dit doet, mijn vader doet aardig tegen me en die vindt ook dat mijn moeder wel eens te ver gaat. Ik zal nu een aantal situaties omschrijven waarbij ik dit gevoel krijg:

    Laatst was er familie van mijn moeder; een oom en tante. Het weer was niet super duper, maar net goed genoeg om buiten te zitten. Toen kwam mijn moeder met het idee om ook buiten te eten, mijn vader was hier geen voorstander van en ik ook niet. Ik niet vanwege mijn angst voor wespen en daar wemelde het van op het moment. Mijn moeder stond er hoe dan ook op dat ik ook buiten ging eten, wetende dat ik als de dood voor wespen ben waardoor ik strak van de stress en spanning mijn bord leeg moet eten en ik dan niet van mijn eten kan genieten. Mijn vriend was er ook en toen had ik zoiets van 'dan gaan mijn vriend en ik wil binnen eten.' Mijn moeder keek me aan alsof ik wat mij betreft dood neer kon vallen en vond het belachelijk en dergelijke. Mijn vader werd toen vervolgens best wel pissig, want hij wilde ook niet buiten eten. Helaas is het zo dat mijn moeder zegt hoe het thuis moet en mijn vader gaat daar altijd in mee.

    Ook als we gewoon eten en ze vragen naar mijn dag, word ik gewoon onderbroken. Ze zijn dan niet eens geïnteresseerd in me. Mijn moeder vraagt eerst hoe mijn dag was en als ik zeg 'goed', kapt ze me zomaar af. Ik mag dan niet eens vertellen waarom mijn dag goed was, want nee, dan staat mijn broertje weer in de schijnwerpers. Hij mag wel zijn verhaal zonder afmaken vertellen. Hierdoor heb ik ook besloten dat het beter is als ik niet meer over mijn emoties praat, want als ik dat doe snappen ze het niet of worden ze boos op mij. Ik voel me hier opgesloten, want de enige met wie ik over dit soort dingen kan praten is mijn vriend. Ik kan een psycholoog zoeken, maar dat kan momenteel alleen bij Eleos (ook vanwege het uit huis gaan en het feit dat ik op die instantie die dat regelt waarschijnlijk wel een vertrouwenspersoon krijg) dus dat sla ik liever af. Dit komt door meerdere slechte ervaringen die ik met de mensen daar heb. Ik kan mijn vriend echter niet opzadelen met alles, want ik heb meerdere keren ervaren dat mensen bezweken onder mijn negatieve gemoedstoestand en problemen. Ik wil hem niet kwijt, dus ik deel vaak wel wat kleine dingen, maar ja dus niet alles.

    Laatst was mijn moeder naar de stad geweest. Uiteraard had ze iets voor mijn broertje mee, maar ook voor mijn zus. En ik dan? Niks, na-da. Toen ik vroeg waarom gaf ze maar een vaag antwoord. Ze zei dat ik het nooit waardeerde als ze wat voor meenam, maar dat is niet waar! Ik waardeerde het altijd enorm dat ze dingen voor me meenam, dat ze überhaupt aan me dacht, maar kennelijk boeide dat niet. Vervolgens probeerde ik uit te leggen hoe ik me daarbij voelde en toen was ze ineens beledigd en boos. Dat schiet mij in het verkeerde keelgat, want als mijn broertje wat heeft kan hij altijd bij mijn ouders terecht. Ik niet. Als ik dingen deel snappen ze het niet, worden ze boos, gaan ze mij rot gevoelens aanpraten, hebben ze kritiek op me enzovoorts.

    Vandaag was er zo'n man om een nieuwe vloer aan te bevelen en dergelijke. Toen mocht ik eerst ophoepelen, omdat ik toch alleen maar in de weg liep en ik werd afgesnauwd omdat ik niet direct mijn tas boven had gezet. Later moest ik echter terugkomen om te zeggen welke vloer ik mooier vond. Dat werd vervolgens genegeerd en toen wuifden ze me zomaar weer weg. Sorry hoor, maar dit vond ik nergens op slaan.

    Dit alles tezamen; het ongeïnteresseerd afkappen van mijn gesprekken, nooit kleding of wat dan ook voor me meenemen en bovenal het feit dat ik eigenlijk nooit wat bij haar kwijt kan maakt dat ik doodongelukkig en verdrietig op mijn kamer zit. Ik ben hier niet voor advies, want het enige wat ik kan doen is wachten en hopen dat ik volgende week iets hoor dat mijn situatie kan verbeteren.

    Ugh. Sorry )':


    26 - 02 - '16

    Wat een nare situatie... Hopelijk krijg je wat rust wanneer je het huis uit bent. En gelukkig heb je een lieve vriend die er wel voor je is!
    Kun je met dit soort dingen niet terecht bij je broertje of zus?


    “I'd rather laugh with the sinners than cry with the saints. The sinners are much more fun.” - Billy Joel

    Woodhouse schreef:
    Wat een nare situatie... Hopelijk krijg je wat rust wanneer je het huis uit bent. En gelukkig heb je een lieve vriend die er wel voor je is!
    Kun je met dit soort dingen niet terecht bij je broertje of zus?


    Mijn broertje waait met mijn ouders mee en met mijn zus kan ik er soms wel over praten. Die is echter niet vaak thuis, heeft het druk met haar studie en daardoor hebben we maar weinig contact :c


    26 - 02 - '16

    Poeh, zulke ouders herken ik - helaas.
    Hopelijk gaat het inderdaad beter als je uiteindelijk het huis uit bent, maar voor nu kan ik je alleen maar sterkte wensen met je situatie en weet dat je zeker heel blij mag zijn met je vriend die je wél steunt. (:


    ~ It's impossible to forget someone who gave you so much to remember ~

    Dit lijkt heel erg op de situatie waar ik in gezeten heb en waarom ik op mijn 17e ben gaan samenwonen. Ondertussen heb ik ook al drie jaar geen contact meer met mijn moeder..

    Ik hoop voor jou dat je snel het huis uit kan en dus weg kan uit deze situatie! Heel veel sterkte!


    Stop holding me under and let me breathe.

    Feline schreef:
    (...)

    Mijn broertje waait met mijn ouders mee en met mijn zus kan ik er soms wel over praten. Die is echter niet vaak thuis, heeft het druk met haar studie en daardoor hebben we maar weinig contact :c


    Ah, ja dat is lastig... :/


    “I'd rather laugh with the sinners than cry with the saints. The sinners are much more fun.” - Billy Joel

    Dankjulliewel voor het sterkte toewensen, ik waardeer het dat er toch nog heel wat mensen om me heen staan.


    26 - 02 - '16

    Wat ontzettend rottig. Ik ken het wel een beetje, en dat kan zo'n naar gevoel geven. Ik hoop dat alles een stuk makkelijker gaat worden als je uit huis bent. Mocht je ooit even tegen iemand willen praten mag je mij altijd een pb of gb sturen. Voor de tijd die je nog thuis woont, heel veel succes. En zoek lieve mensen (zoals je vriend) op als het eventjes te veel wordt.
    Sterkte meid. (flower)


    The truth is out there.

    Wat erg. Hopelijk komt het nog goed. Als je nog wat kwijt wil je kan ALTIJD bij mij terecht!


    Treat People With Kindness

    Epiphanies schreef:
    Wat ontzettend rottig. Ik ken het wel een beetje, en dat kan zo'n naar gevoel geven. Ik hoop dat alles een stuk makkelijker gaat worden als je uit huis bent. Mocht je ooit even tegen iemand willen praten mag je mij altijd een pb of gb sturen. Voor de tijd die je nog thuis woont, heel veel succes. En zoek lieve mensen (zoals je vriend) op als het eventjes te veel wordt.
    Sterkte meid. (flower)



    Gelukkig komt mijn vriend vandaag langs en gaan m'n ouders 's avonds uit eten. Vanavond zal ik dus weinig last van ze hebben, gelukkig (:

    @Paardenvriend: dankjewel (:


    26 - 02 - '16

    Awh ): Zo'n dingen zijn natuurlijk nooit leuk. Als je ooit iemand nodig hebt om mee te praten - over zoiets, of over iets heel anders - dan kan dat altijd bij mij. I wouldn't mind. Never.

    Heel veel succes en natuurlijk ook sterkte in ieder geval; en ik hoop dat je binnekort goed nieuws krijgt!


    I don't understand that reference. - Castiel

    Als je erover wil praten mijn gastenboek of DM staat altijd open!


    Jullie zijn geweldig (:
    Vandaag heb ik afleiding; mijn vriend os er en we gaan samen cupcakes bakken met crème en alles er op. En ja, verder is het wachten tot komende vrijdag..


    26 - 02 - '16

    Aaw wat vervelend toch allemaal! Hopelijk laat het goede nieuws niet te lang op zich wachten!


    Every villain is a hero in his own mind.

    Jotunheim schreef:
    Aaw wat vervelend toch allemaal! Hopelijk laat het goede nieuws niet te lang op zich wachten!



    Ik zit nu de dagen af te tellen, nu dus over ongeveer 5 dagen dat ik meer hoor. Het is in mijn ogen nog steeds lang, maar ja, de laatste loodjes wegen altijd het zwaarst uit mijn eigen ervaring.

    Ik heb net mijn vriend naar de bus gebracht en ik mis hem nu al. Ik kijk wel terug op een leuke en gezellige dag, maar het idee dat ik morgen weer met m'n ouders opgescheept zit de hele dag... Hopelijk valt het mee morgen :c


    26 - 02 - '16