Chaotische aanvallen in mijn hoofd - Lifestyle

Hoi,
voordat ik aan mijn verhaal begin, ik ga hier sowieso mee naar de huisarts, dus ik ben hier niet om via het internet een soort van eigen diagnose te gaan stellen. Ik ben gewoon benieuwd of er meer mensen last hebben van hetzelfde als ik.
Het is al erg lang bezig, maar waar het vroeger 1, 2 keer in het halfjaar was, is het nu wel 4 keer per week. Ik ben gewoon met iets bezig, ineens raak ik geïrriteerd, en vervolgens heb ik, zoals mijn vriend en ik het altijd noemen 'kortsluiting in mijn hoofd' waarmee ik bedoel dat ik niet meer helder na kan denken. Ik zeg dingen die nergens op slaan, kraak mezelf helemaal af (normaal gesproken doe ik dat nooit) in mijn hoofd, ga huilen, ik maak van een mug een olifant. Het is op dat moment echt chaos in mijn hoofd. Ik denk dan voor mijn gevoel ook echt 10 keer sneller dan normaal. Het duurt vaak niet lang (5-10 minuten ) maar het is echt heel erg vervelend. Vaak krijg ik het ook gewoon echt ontzettend heet en benauwd. Het is ook meestal als iets in een korte tijd een paar keer veranderd, of ik geen duidelijkheid over iets heb. Voorbeeld: mijn vriend had een raadsel voor me, maar hij had de regels niet helemaal goed uitgelegd. Vervolg, ik snap er helemaal niks van, en krijg weer zo'n chaotische aanval...
Mijn vraag dus, zijn er misschien anderen die hier ook last van hebben? Hoe gaan jullie hiermee om?
X

---

Shoot for the moon, even if you miss, you'll land among the stars

Eh, ik herken het ergens een klein beetje wel haha, maar ik ben eigk eerder, om het zo maar te noemen, best snel geïrriteerd. Ik zou niet ergens anders opkomen dan het bekende: tot 10 tellen als je zo'n bui aan voelt komen en het gevolg bedenken wat er zou gebeuren als je weer zo'n bui krijgt. Want dat is heus niet voor ieder fijn. C:

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Ik herken het een beetje, maar niet heel erg. Ik kan me wel voorstellen hoe het moet voelen.
Ik heb niet verstand van dit soort zaken maar zeg toch maar gewoon wat ik denk: Is er iets dat je stress oplevert? Slaap je goed? Ben je ergens bang voor? Het lijkt alsof er een of andere connectie in je hoofd gewoon plotseling breekt, waardoor het hele systeem in de war raakt. Maar de vraag is dan waardoor het breekt... Misschien dat er teveel binnenkomt en je alle prikkels op een gegeven moment plotseling niet meer aankan (Net alsof er een soort touwtje in je hoofd is, waar, zonder dat je het door hebt, steeds harder aan wordt getrokken, zodat het uiteindelijk barst)?

Ik had langer geleden, zo'n vier jaar terug, ook wel eens in de zoveel tijd last van een soort paniekaanval. Helemaal flippen om niks, en dat eindigde dan huilend op mijn rug op de grond. Maar ik weet eigenlijk niet direct de oorzaak ervan. Misschien had het iets te maken met het feit dat ik best wat opkropte in die tijd?

---

Let's go outside and all join hands, but until then you'll never understand…

TARDlS schreef:
Ik herken het een beetje, maar niet heel erg. Ik kan me wel voorstellen hoe het moet voelen.
Ik heb niet verstand van dit soort zaken maar zeg toch maar gewoon wat ik denk: Is er iets dat je stress oplevert? Slaap je goed? Ben je ergens bang voor? Het lijkt alsof er een of andere connectie in je hoofd gewoon plotseling breekt, waardoor het hele systeem in de war raakt. Maar de vraag is dan waardoor het breekt... Misschien dat er teveel binnenkomt en je alle prikkels op een gegeven moment plotseling niet meer aankan (Net alsof er een soort touwtje in je hoofd is, waar, zonder dat je het door hebt, steeds harder aan wordt getrokken, zodat het uiteindelijk barst)?

Ik had langer geleden, zo'n vier jaar terug, ook wel eens in de zoveel tijd last van een soort paniekaanval. Helemaal flippen om niks, en dat eindigde dan huilend op mijn rug op de grond. Maar ik weet eigenlijk niet direct de oorzaak ervan. Misschien had het iets te maken met het feit dat ik best wat opkropte in die tijd?

Ik heb mijn examenjaar achter de rug, en daar ben ik wel echt constant gestrest geweest, maar dat is nu toch al wel drie maanden geleden. En ja ik vind mijn nieuwe opleiding wel spannend, maar ik ben er niet heel erg zenuwachtig voor ofzo en alles is al geregeld. Ik raak wel echt heel erg snel gestrest, maar op dit moment zou ik niet weten waarom. Ik slaap prima en ben verder nergens bang voor.

Je omschrijving van dat touwtje dat breekt is echt een hele goede omschrijving haha. Dat is inderdaad hoe het voelt. Alleen het touwtje breekt echt om de meest minuscule dingen. Misschien ben ik dan al onbewust een beetje overprikkeld, maar het voelt alsof het echt plotseling komt opzetten. Maar goed zoals ik al zei, ik ga binnenkort naar de huisarts en misschien kan hij me verder helpen

Hmm dat is ook lastig ja... Ik heb slechts een keer in mijn leven echt een paniekaanval gehad haha, en ik hoop dat ik dat niet nog eens mee hoef te maken. Hopelijk heb jij er ook geen last meer van! Bedankt voor je reactie <3

---

Shoot for the moon, even if you miss, you'll land among the stars

Lolicia schreef:
Eh, ik herken het ergens een klein beetje wel haha, maar ik ben eigk eerder, om het zo maar te noemen, best snel geïrriteerd. Ik zou niet ergens anders opkomen dan het bekende: tot 10 tellen als je zo'n bui aan voelt komen en het gevolg bedenken wat er zou gebeuren als je weer zo'n bui krijgt. Want dat is heus niet voor ieder fijn. C:

Ja dat is het bij mij ook wel een beetje, maar bij mij verandert die irritatie dus meteen in die chaos. Ja... Ik probeer echt altijd om de bui te onderdrukken want ik vind het vreselijk als ik weer zo doe, juist ook voor anderen, maar op de een of andere manier krijg ik dat bijna nooit voor elkaar. Maar ja, hopelijk gaat het weer over.

---

Shoot for the moon, even if you miss, you'll land among the stars

Het klinkt wel als een soort paniekaanval. Niet alle paniekaanvallen zijn hetzelfde, maar dit valt er toch wel onder.
Ik herken het zelf heel erg, vooral het laatste wat je zei over dat raadsel. Vroeger kon ik ontzettend geïrriteerd raken, woedeaanvallen krijgen tot ik moest huilen en een enorme chaos in mijn hoofd erbij. Voor mij voelde het als een enorme onmacht en wilde ik het liefst heel hard gillen en iets slaan om dit te uiten. Ik gilde wel eens, maar iets slaan deed ik nooit, haha. Ik heb wel eens heel hard bovenop een boek gestampt, ook al had dat geen nut. We moesten namelijk opdrachten maken voordat de vakantie voorbij was, onze lerares had een mail gestuurd en daarin de opdrachten gezet en het boek erbij. Nu bleek het boek niet bij de opdrachten te matchen, dat boek gaf niet de antwoorden en daar raakte ik zo enorm gefrustreerd van dat ik dus ook zo'n aanval kreeg.
Nu lag het bij mij niet aan iets specifieks zoals een specifieke gebeurtenis of stress, soms hoeft dat ook helemaal niet. Misschien waren het wel dingen die zich in mijn leven opgestapeld hadden, gewoon wat kleinere dingen die toch een behoorlijk geheel maken. Je bent snel geneigd om dingen weg te wuiven omdat het niet zo erg lijkt, op zich, maar alles bij elkaar is toch veel. Ik ben er uiteindelijk wel afgekomen, na therapie en medicijnen. Maar misschien komt het wel door hormonen uit de puberteit (betekent niet dat je nog echt een puber bent of zo) of is het iets heel anders.
Veel succes bij de huisarts in ieder geval!

---

Your make-up is terrible

Mijn broer had een tijdje geleden iets soortgelijks en dat bleken bijwerkingen van zijn anti-allergiepillen te zijn. Als ik jou was zou ik gewoon eens naar de huisarts gaan (:

---

“The heart is an arrow. It demands to aim true."

Furiosa schreef:
Het klinkt wel als een soort paniekaanval. Niet alle paniekaanvallen zijn hetzelfde, maar dit valt er toch wel onder.
Ik herken het zelf heel erg, vooral het laatste wat je zei over dat raadsel. Vroeger kon ik ontzettend geïrriteerd raken, woedeaanvallen krijgen tot ik moest huilen en een enorme chaos in mijn hoofd erbij. Voor mij voelde het als een enorme onmacht en wilde ik het liefst heel hard gillen en iets slaan om dit te uiten. Ik gilde wel eens, maar iets slaan deed ik nooit, haha. Ik heb wel eens heel hard bovenop een boek gestampt, ook al had dat geen nut. We moesten namelijk opdrachten maken voordat de vakantie voorbij was, onze lerares had een mail gestuurd en daarin de opdrachten gezet en het boek erbij. Nu bleek het boek niet bij de opdrachten te matchen, dat boek gaf niet de antwoorden en daar raakte ik zo enorm gefrustreerd van dat ik dus ook zo'n aanval kreeg.
Nu lag het bij mij niet aan iets specifieks zoals een specifieke gebeurtenis of stress, soms hoeft dat ook helemaal niet. Misschien waren het wel dingen die zich in mijn leven opgestapeld hadden, gewoon wat kleinere dingen die toch een behoorlijk geheel maken. Je bent snel geneigd om dingen weg te wuiven omdat het niet zo erg lijkt, op zich, maar alles bij elkaar is toch veel. Ik ben er uiteindelijk wel afgekomen, na therapie en medicijnen. Maar misschien komt het wel door hormonen uit de puberteit (betekent niet dat je nog echt een puber bent of zo) of is het iets heel anders.
Veel succes bij de huisarts in ieder geval!

Oh fijn om te horen dat het met jou nu iets beter gaat. Haha ik kan inderdaad ook zo boos worden op huiswerk (of andere niet levende dingen haha), en dan heb ik ook altijd de neiging om re gaan slaan, maar ik kan dat gelukkig altijd binnen houden. En ja het kunnen best hormonen zijn, want als ik ongesteld ben is het nog veel heftiger. Toch hoop ik dat er iets tegen is. Haha dankjewel, gaat goed komen. X

---

Shoot for the moon, even if you miss, you'll land among the stars

Faelain schreef:
Mijn broer had een tijdje geleden iets soortgelijks en dat bleken bijwerkingen van zijn anti-allergiepillen te zijn. Als ik jou was zou ik gewoon eens naar de huisarts gaan (:

Ga ik ook zeker doen

---

Shoot for the moon, even if you miss, you'll land among the stars