“Niet-echt-sporters,” begon Percy langzaam, starend naar Olivers t-shirt, “zien er niet zo uit.”
Voor de tweede keer die avond wist Oliver niet wat hij daarop moest zeggen, maar gelukkig was een ongemakkelijke stilte geen optie in de Leaky Cauldron. Meteen maakte de heks in het paars een instemmend geluidje. “Hmm. De pure waarheid.”
Blijkbaar was hij dus werkelijk de enige hier die het niet volgde. “Zien er niet hoe uit?”
“Zo -” Percy maakte een paar vage, wapperende handgebaartjes, fronste, drukte zijn vingertoppen tegen zijn mond en slaakte een diepe zucht. “Ugh. Ironisch.”
Nu begon het bijna belachelijk te worden. Sterker nog, Oliver hoorde zichzelf letterlijk, hardop lachen. “Ironisch?”
De sherrydrinkende heks giechelde. “Volgens mij bedoelde hij een ander woord. Het lijkt er wel op.”