Zoals sommige van jullie misschien weten, ben ik gek op mijn huisdieren (twee honden en twee katten). Onze oude labrador van 11 jaar is sinds gisteravond opeens vrij slecht (qua lopen, morgenochtend dierenarts, tenzij het escaleert en er z.s.m. iets aan gedaan moet worden wat niet tot morgen kan wachten). Details zijn niet belangrijk, ik herinner mijn hond, of hij nu blijft leven of niet, liever aan zijn betere momenten. Ik ben vooral gewoon heel verdrietig, omdat mijn hond echt mijn maatje, mon petite frére en beste (honden)vriendje is. Ik kan me niet voorstellen dat hij weg is. Ik word over 13 dagen 18 en ik moet eerlijk zeggen dat ik, wij allemaal thuis eigenlijk, met mijn hond's conditie tot gisteravond (die voor zo'n oude lobbes bijzonder goed was) hadden verwacht dat hij het zou meemaken dat ik 18 word. We zullen het zien, maar ik ben behoorlijk van slag, wij allemaal thuis. Sorry, ik moet het gewoon kwijt. Dank je wel voor het lezen.
"A weed is simply a flower that somebody has decided is in the wrong place." Sister Monica Joan, Call the Midwife
