Mama, ik help je er even aan te herinneren dat mijn amandelen ontstoken zijn. Hard dingen eten zoals crackers doet pijn. Je moet dan niet boos worden als ik zeg dat wij niks hebben om te ontbijten en je moet mij al helemaal niet ondankbaar noemen door zoiets. Daarnaast moet je nou niet zo heel zielig doen alsof jij het zwaarste leven van de wereld heb want nieuwsflits je hebt het echt niet zwaarder als mijn zus of ik hoor.
Ook wil ik je vragen om alsjeblieft niet de hele tijd andere onderwerpen bij onze ruzie te betrekken. Dat wij ruzie hebben omdat ik zeg dat er geen eten is, hoef je niet gelijk te beginnen over dat mijn kamer een rommel is en dat er een tas van mij in de woonkamer ligt. Dat is nergens voor nodig want dat heeft niks met deze ruzie te maken.
Ohja, je moet ook niet steeds beginnen met: 'Je zit al twee weken thuis.' Want ik heb afgelopen week alleen maar voor school gewerkt plus ik was kei ziek door mijn amandelen. Maar dat maakt natuurlijk niks uit. Ik had niet eens tijd om normaal adem te halen maar ik had best een plaatsje kunnen vinden om het huishouden te doen, wat dom van mij.
Nou lieve mama, op je opmerking dat ik naar een ander huis moet gaan zoeken als ik het nergens mee eens ben. Graag. Als ik het geld had was ik allang weg geweest.
EDIT: Nu ga je opeens weer heel lief tegen mij praten? Gooi jezelf weg
[ bericht aangepast op 7 juli 2015 - 10:04 ]
"Ignite, my love. Ignite."
pff. We shall see, I guess.
