Naam: Miguel 'Calaca' Gabriel Santos
Leeftijd: 17, wordt 18 op 1 November, de dag waarop in Mexico de gestorven kinderen worden geëerd: Dia de los Angelitos
Goddelijke ouder: Zijn vader was een zoon van Hermes, zijn moeder een dochter van Hades. Zelf heeft hij dus geen goddelijke ouder, alleen goddelijke grootouders. Ze heeft dus een beetje van allebei een beetje meegekregen.
Innerlijk: Miguel is de levendige jongen die altijd druk door het huis stuitert en de gekste dingen uithaalt, als hij je eenmaal kent. Als hij je niet kent kijkt hij toch wel stil de kat uit de boom van een afstandje tot hij zeker weet dat je hem niets aan gaat doen. Hij is lief, zorgzaam, loyaal aan zijn vrienden en familie en eigenlijk altijd vrolijk, of in elk geval dat lijkt zo. Hij is net een klein ondeugend kind en als je hem snapt kan hij zelfs nog wel eens mokkend in een hoek gaan zitten. Hij wil het liefst dat iedereen om wie hij geeft vrolijk is en en probeert hen dan ook altijd op te vrolijken, hoe slecht deze pogingen soms ook uitpakken, want hij weet hoe het is om me klote te voelen. Als je naar hem toekomt met problemen, of een opdracht, kan Miguel erg serieus zijn, maar dit is echt een uitzondering. Door zijn loyale karakter is hij ook zeker geen jongen die liefje na liefje neemt, al is hij door zijn extreme aanhankelijkheid erg geneigd tot het zichzelf vasthechten aan mensen zodra ze ook maar erkennen dat hij bestaat. Dit heeft hem genoeg relaties gekost. Hij is heel trouw en vrij snel jaloers. Overspel is voor hem uit den boze. Daardoor is hij ook altijd degene die gedumpt wordt, niet degenen die de ander dumpt. Hij zit daar soms wel erg mee, maar spreekt dit bijna nooit uit. Zijn werkelijke emoties kropt hij namelijk meestal op, tot hij 's nachts gaat gitaar of piano spelen en alles eruit laat stromen. Ook heeft hij soms nog wel eens nachtelijke huilpartijen waar niemand van weet. Miguel is erg aanhankelijk aan zijn vrienden en familie en houd er totaal niet van om buitengesloten te worden of alleen te zijn. Hij spreekt het alleen uit als je zijn geliefden iets aan doet, en dan krijgt hij ook zijn afkomst meet speling, door de wrok die hij dan voor een hele lange tijd tegen je zal koesteren. Hij heeft een hele rits rare trekjes en is heel impulsief, maar zal nooit iemand opzettelijk pijn doen. Als hij toch iemand pijn doet zal hij altijd tot de extremen gaan om het beter te maken. Hij is gewoon een gestoorde hyperactieve kleuter op speed, iets waar lang niet iedereen tegen kan, zeker niet om 2 uur 's nachts. Hij wil graag dat iedereen altijd vrolijk is, en probeert altijd iedereen vrolijk en aan het lachen te houden, maar dit lukt niet altijd en dan wordt hij zelf triest, of hij gaat te ver en krijgt een klap voor zijn kop. Miguel leeft echt naar het patroon van lang leven de lol en als iets niet leuk is heeft hij dan ook grote problemen om het vol te houden, zeker als hij er geen doel van in ziet, of als het anderen wezens kwaad doet. Hij kan er namelijk totaal niet tegen als andere wezens lijden, en zal er dan ook alles aan doen om dit te voorkomen en/of te verlichten.
Uiterlijk: [fc: Tony Perry] Miguel is een kleine jongen, 1.65 at most, met een grootse persoonlijkheid en ook een uiterlijk wat je moeilijk over het hoofd ziet. Zijn haren zijn ravenzwart en zijn ogen donkerbruin, die altijd jongensachtig stralen en vol kattenkwaad zitten, maar met geen enkel grammetje slechtheid. Deze stralende poorten tot een wereld vol streken en emoties worden omringt door een bril, of verhelderd met contactlenzen, waar hij niet zonder kan lopen als hij niet tegen alles en iedereen op wil botsen, en zijn haren zijn vaak bedekt door een pet. Als hij zijn pet niet op heeft, pieken ze wat slordig rond zijn hoofd. Miguel's huid is getint, net als die van zijn Mexicaanse ouders. Op het eerste gezicht denken ook velen daarom dat hij intimiderend is, omdat zijn ogen ook heel doods kunnen staan, zeker van een afstandje, maar deze kleine opdonder is niets anders dan een lieve kwajongen met geen enkel grammetje slechtheid in zich. Hij heeft een klein edelsteentje in zijn huid onder zijn linker oog laten zetten, voor zijn ene grootvader, en heeft een klein schoentje met vleugels achter zijn rechter oor getatoeëerd staan, voor zijn andere grootvader. Ook draagt hij altijd een zwart houten rozenkrans om zijn nek met een plaatje van Maria met kind op het kruisje. Meestal houd hij deze onder zijn kleren, zeker op kamp, gezien hij niet nog een groter buitenbeentje wil zijn dan hij al is.
Geschiedenis: Miguel werd verwekt op 4 April, de dag van het Hermes festival uit de oudheid, door zijn half Mexicaanse Demi-God ouders: Eric Diego Santos en Yamila Paca Vivas. Ze zijn beiden met strenge Katholieke normen en waarden in de Mexicaanse families waarin ze zijn opgegroeid. Hier hebben ze zelfs nadat ze achter hun werkelijke afkomst waren gekomen, aan vast gehouden. Dit is ook een van de redenen dat de twee naar elkaar toe trokken op Camp Half-Blood. Toen Miguel werd geboren, een jaar na hun huwelijk, toen ze 21 en 23 waren, wilden ze hem dan ook niet direct naar zijn grootvaders vernoemen. Toch wilden ze er wel iets mee doen. Hierdoor kwamen ze met de namen Miguel en Gabriel. Michael, waar Miguel vandaan komt, is de aartsengel die naast de belangrijkste strijder, ook de waker over de doden is: Een verwijzing naar Hades. Gabriel is de boodschapper der engelen: Een verwijzing naar Hermes. De bijnaam Calaca heeft hij al heel jong gekregen omdat de jongen van kleins af aan al heel mager was, en dat nogsteeds is, zo mager als een skelet. Zijn jeugd was redelijk normaal, zelfs al gebeurden er zeker ook rare dingen in het huis. Haar vader had een goede baan in de Guadalajara als beursadviseur. Doordat zijn vader de god der handelaren is, heeft hij een gevoel voor het beste moment om aandelen te kopen en te verkopen. Deze kennis deelt hij met de hoogste bieder. Zijn moeder werkt als lijkschouwer in dezelfde stad, en is altijd druk. Als kind van de heer der doden, beschikt zij over necromancy, wat ze gebruikt om voor elk van haar slachtoffers gerechtigheid te vinden en om dwalende zielen tot rust te doen komen. Toch gebruikt ze dit verre van altijd, omdat ze wel een uitdaging wil houden in haar werk. Door de werktijden van zijn ouders, was Miguel eigenlijk nooit alleen thuis en ontbeten en dineerden ze altijd samen. Zijn moeder draait namelijk nachtdiensten en zijn vader werkt op beurstijden. Zijn jeugd was redelijk onbezorgd, met familieweekenden met zijn ouders afwisselend op de boerderijen van zijn grootmoeders. Natuurlijk merkte hij de krachten van zijn ouders op, en kon zelf ook wat dingen die andere kinderen niet konden, maar voor de rest had hij meer zorgen om de drugskartels dan om de vreemde dingen die soms om hem heen gebeurde. Hij deed zijn best op school, ondanks zijn dyslectie, die verre van zo zwaar was als die van zijn ouders, en leerde thuis Grieks, waar hij aanleg voor had, maar het ging niet vanzelf, zoals bij echte halfgoden. Uiteindelijk vonden zijn ouders, tot hij zijn basisschool had afgerond, het een goed plan om te kijken of hij naar Camp Half-Blood kon gaan, om toch ook de krachten die hij van zijn grootouders had gekregen te leren kennen en beheersen. Zo ging hij als 12 jarig jongetje voor het eerst naar het kamp. In eerste instantie voelde hij zich er niet echt thuis, vooral omdat de meesten wel volledige halfgoden waren, en hij dus overal een beetje buiten viel. Naar mate de zomer vorderde, kreeg hij meer vrienden en werd hij meer geaccepteerd. Sindsdien gaat hij elke zomer, terwijl hij de rest van het jaar nog gewoon in Mexico woont en naar school gaat. Volgend jaar is hij klaar met zijn basisopleiding en gaat hij hopelijk met goede cijfers naar de Universiteit. Hij weet dan ook niet of hij na volgend jaar nog terug gaat komen, wat dit zijn op een na laatste jaar kan maken.
Wapens/Krachten: Miguel heeft krachten van zijn beide grootvaders, maar deze zijn verre van zo sterk als die van zijn ouders of andere halfgoden. Nu heeft hij met veel en hard training wel best wat kunnen compenseren, maar hij zal nooit zo sterk zijn als met een volledig goddelijke ouder, en wordt hij bij het gebruiken van zijn krachten eigenlijk altijd enorm snel moe. Toch is het wel duidelijk dat de krachten van Hades in deze jongen een stuk sterker zijn dan die van Hermes.
Meester dief - Met Hermes als grootvader heeft Miguel hele rappe vingertjes. Hij gebruikt deze kracht eigenlijk niet veel, alleen om zijn vrienden thuis wat te plagen, of leraren die hij niet mag. Toch is deze kracht bij hem niet sterk genoeg om van de goden te stelen, en bij halfgoden ligt het eraan hoe sterk die zijn. Hij kan inmiddels wel inschatten bij wie hij wel iets kan flikken en bij wie niet, maar hij gebruikt dit echt alleen om grappen uit te halen, meer niet.
Slot manipulatie - Miguel kan door het aanraken van sloten deze, met wat moeite, openen. Analoge sloten gaan hierbij makkelijker dan digitale, maar alles kost hem wel energie. Zeker meer gecompliceerde sloten als sloten met vingerafdrukherkenning en irisscan kunnen hem grotendeels uitputten als hij ze opent.
Geld manipulatie - Miguel kan aanvoelen wat hem iets gaat opleveren en wat niet, vooral op het monetaire vlak. Toch kan hij door zijn andere grootvader ook aanvoelen wat hem op een meer psychisch vlak wat gaat opleveren. Toch kost ook dit hem wel energie.
Necromancy - Miguel heeft een deel van de krachten die bij necromancy horen. Met hulp van zijn moeder kan hij met moeite rusteloze zielen laten gaan, iets wat hem altijd wel een goed gevoel geeft, alsof hij iets goeds heeft gedaan, zelfs al put het hem ook erg uit. Hij kan zowel de doden als de levenden emotioneel en mentaal aanvoelen, wat je telepathie kan noemen, of het zien van aura's. Dit was voor zijn ouders ook de eerste clue dat hij over krachten van zijn grootvaders beschikte. Toen ze over de begraafplaats liepen waar zijn doodgeboren zusje lag, begon hij namelijk, als klein kind al, te praten over dat er goed voor haar werd gezorgd door opa en dat ze honden had om mee te spelen, dat ze zich goed voelde. Toch zijn deze concrete dingen voor hem heel zwaar met mensen aan wie hij niet gerelateerd is. Wel kan hij aanvoelen hoe ze zich voelen, of voelden, maar het kost hem veel energie om concrete gedachten binnen te krijgen van niet gerelateerde doden, en met levenden lukt het hem simpelweg nooit. Hij heeft twee keer per ongeluk contact gemaakt met zijn grootvader op deze manier, en dat heeft hij geweten, want dat resulteerde tot twee keer toe in een uitputtingsgerelateerd coma van een maand, waarin zijn ziel rondzwierf in de Onderwereld.
Umbrakinesis - Door zijn grootvader kan Miguel reizen door de schaduwwereld. Dit kan hij alleen wel maar eens per dag doen, gezien hij eigenlijk altijd letterlijk neervalt als hij aankomt waar hij hoort uit te komen. Door de jaren heen heeft hij wel grotere afstanden leren te overbruggen, en kan hij vanuit Guadalajara nu naar Camp Half-Blood gaan zonder daar meer dood dan levend aan te komen, maar dan moeten ze hem ook echt niet vragen te trainen de eerste dag.
Wapens - Het liefst vecht Miguel niet. Hij is geen agressief type en omdat hij eigenlijk altijd voelt hoe mensen zich voelen als ze sterven, wil hij ook niemand iets aandoen, door een levenslang schuldgevoel wat hij ervan krijgt. Alleen als je aan zijn geliefden komt, kan hij wel een eeuwige wrok tegenover je koesteren, de vloek van de kinderen van Hades. Toch zal hij dan eerder je dan blijven plagen tot in eeuwigheid, roddels verspreiden over je, en af en toe in een vuistgevecht met je raken, dan je echt iets aandoen. Op kamp heeft hij leren vechten met
hidden blades, maar ondanks dat hij deze op kamp vaak bij zich draagt, gebruikt hij ze alleen bij de trainingen, en dan prefereert hij nog altijd een flinke linkse hoek boven het uitklappen van zijn messen. Ook heeft hij leren vechten met een
schild, wat hij fijner vind, omdat het toch een onderdeel is van een defensieve strategie en je er mensen eigenlijk niet mee de dood in kan jagen.
Relaties:
Extra: Miguel heeft door zijn grootvader Hermes vliegensvlugge vingers. Dit gebruikt hij soms om grappen uit te halen, maar vaak gebruikt hij het om gitaar of piano te spelen. Zo heeft hij geen enkele moeite met vlugge loopjes en gestoorde riffjes. Dit is ook de manier waarop hij zijn eigen gevoelens weet te uiten. Hij voelt dan wel de ware gevoelens van mensen, en vooral doden, aan, maar verstopt zijn eigen gevoelens heel diep. Die komen er alleen uit als hij alleen is en gitaar of piano speelt. Zijn spel is ook altijd geïnspireerd door de muziek van zijn vaderland: Mexico. Hij heeft dit geleerd op een oude gitaar van zijn grootmoeder, die hij er nogsteeds heel dankbaar voor is. Zeker zijn gitaar gebruikt hij ook wel om anderen te entertainen, rond een kampvuur of op de steiger.
Miguel rookt, net als vele tieners en volwassenen in Mexico. Het is voor hem niets vreemds, al doe hij het rustig aan. Hij is meer iemand die rookt als andere roken en op een aantal specifieke tijden per dag, dan echt een kettingroker. Hij gebruikt het vooral om te kalmeren en om zich weer vitaal te voelen.
Miguel's moedertaal is Spaans, en zijn tweede taal is Grieks, die hij van jongs af aan heeft geleerd van zijn ouders. Hij had hier wel aanleg voor, maar niet zo erg als de rest van het kamp. Hij heeft het echt moeten leren, en maakt er nogsteeds fouten in. Zijn derde taal is Engels, en dat merk je ook. Hij maakt dan wel af en toe een foutje in het Grieks, maar zijn Engels is verre van perfect. Hij gooit er vaker dan eens een Spaans woord doorheen en zijn accent is zeer duidelijk herkenbaar. Dit vind hij niet leuk, omdat hij zich hierdoor ook een buitenstaander voelt, maar hij kan er niets aan doen, gezien hij door zijn dyslectie ook moeite heeft met het leren van nieuwe talen, zeker als zijn hoofd er niet voor ge hotwired is.
Beginnetje, maar ik zou graag willen weten of dit kan of niet, zeker met het oog op de ouders en de krachten. Anders pas ik hem volledig aan.
[ bericht aangepast op 24 sep 2015 - 19:52 ]
Bowties were never Cooler
