[MSV] • Loverboys • OO1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 18 juni 2015 - 19:05 ]

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

      De jongen lachte – grijnsde bijna. Hij bekeek haar met een blik die ze alleen als giechelend kon omschrijven.
      "Hetty — Nee, Hester. Hester," struikelde ze een beetje over haar woorden. "En hoe zit het met jou?" Ze besefte te laat hoe raar dat klonk en drukte ietwat nerveus haar bril weer op z'n plek.

[ bericht aangepast op 17 juni 2015 - 10:44 ]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Blozend keek ze naar een jongen met lange, bruine haren die na wat gemopper toch besloot haar te helpen en dankbaar nam ze de papieren die hij aangaf aan en stopte die in haar tas.
"Bedankt," zei ze zacht en keek toen op naar de smeulende peuk die uit zijn mond was gevallen en nu naast haar lag. "Sorry van je ehm... Sigaret." voegde ze er zacht aan toe en keek hem half spijtig aan.
Vervolgens bukte een tweede jongen – eveneens met donkere haren, die pas was komen aanlopen – om haar te helpen en ze voelde zich eigenlijk wel schuldig. De laatste jongen die besloot om haar te helpen trok wel even haar aandacht, alledrie de jongens waren zeker knap, dat kon ze niet ontkennen – en waarschijnlijk ook nieuw want ze had ze nog nooit gezien – maar hij was de enige geweest die echt oprecht vriendelijk deed. Ze nam de boeken aan en bewoog toen zo haar hoofd dat het door kon gaan voor een ja of een nee, want om eerlijk te zijn deden haar ogen nog steeds pijn maar ze wilde zich niet aanstellen, zo was ze gewoon niet.
"Bedankt voor het helpen," glimlachte ze zwakjes, wreef nog even in haar ogen terwijl ze veel knipperde en stond vervolgens weer op. De andere jongens keek ze ook even aan.
"Jullie ook bedankt,' zei ze zachtjes voordat ze zich omdraaide en gauw weer terug liep naar Isaac, Christian en Daniël. Deze keken een tikkeltje verwonderd naar haar.
"Wat was dat?" vroeg Christian fronsend, doelend op de drie jongens van toenet en ze haalde haar schouders op en keek ze even aan. Daniël zijn mond viel open bij het zien van haar ogen.
"Reagan wat is er gebeurd?!" vroeg hij geschrokken en sprong van het muurtje af, net zoals de rest. Ze haalde haar schouders op en keek even naar Elisa die verderop stond te lachen – sowieso over haar maar ze liet haar maar. De jongens begrepen het gelijk en zuchtte.
"Elisa happened? Zoals gewoonlijk?" vroeg Isaac, Reagan knikte en zuchtte.

I just caught the wave in your eyes

Ash trok even een wenkbrauw op bij haar gestotter en lachte even scheef.
"Ik ben Ashton, je mag ook Ash zeggen, wat Hetty het liefst heeft" hij grijnsde even naar haar en zag hoe ze nerveus haar bril terug op zijn plek duwde. Hij besloot haar een beetje comfortabeler te laten voelen door ontspannen te glimlachen en zijn handen nonchalant in zijn broekzakken te stoppen.

I just caught the wave in your eyes

Will glimlachte terwijl hij richting school red en hij gaf gas, daarbij de maximum snelheid ruim overtredend. Hier hield hij van. Gewoon even met zijn motor rondscheuren. Veel te snel kwam hij in de buurt van de school en hij verlaagde zijn snelheid weer om niet meteen de eerste dag al iemand het ziekenhuis in te rijden.
Hij reed - nog steeds iets te snel - het schoolplein op en parkeerde zijn motor op de daarvoor bestemde plek - tenminste daar ging hij vanuit omdat er al wat meer stonden. Terwijl hij tegen zijn motor geleund bleef staan, pakte hij een sigaret en een aansteker en hij keek om zich heen. Verderop stonden wel een paar bekenden maar het zou te opvallend zijn als alle nieuwe jongens elkaar zouden kennen, dus hij liep niet naar ze toe. In plaats daarvan bleef hij bij zijn motor staan roken.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Max keek voor de derde keer naar de klok. Hoe konden die twintig minuten zo snel voorbij zijn? Hij wist het niet, hij had maar heel even zijn ogen gesloten, en nu stond de klok op zeventien na acht. Hij ging te laat zijn. Bummer.
Hij rommelde door een stapel kleren die op de tafel in zijn kamer lagen, op zoek naar zijn sleutel. Hij wist heel zeker dat hij die daar had neergelegd. Toen hij ze gevonden had, stond de wijzer van de klok al op twintig na. Max zuchtte, maar ging zich niet haasten. Te laat was toch al te laat, en hij was moe en chagrijnig. Zijn oren deden nog steeds pijn van de plotse aanval van de koude douche en er viel constant een sliert haar in zijn gezicht.
"Geweldig," mompelde hij tegen zichzelf terwijl hij een rugzak vol met eten op zijn rug zwierde. Iets anders had hij niet nodig, hij had in die jaren op school maar drie keer zijn boeken mee gehad en hij was niet van plan om nu zijn gewoonte te veranderen. Hij had niet eens boeken.
Met zijn hoofd vol nutteloze herinneringen sloot hij de voordeur en deed hem op sloot. Vervolgens ging hij naar de garage, op zoek naar zijn motor.
Ash had hem verteld dat het tien minuten tot een kwartiertje zou duren om de school te bereiken. Max deed het in acht.
"En maar één keer door het rood gereden," grinnikte hij trots tegen zichzelf. Hij zette zijn helm af en deed zijn motor in het slot. Op het schoolplein liepen nog enkele zielen rond, maar het grote deel was al naar binnen. Blijkbaar was hij nog niet zó veel te laat. Hij plukte zijn rooster - het enige stuk papier dat hij mee had - uit zijn tas en begon richting het gebouw te wandelen.

[Yes, you are all late! MUHAHAHA]

Mijn brein breint zoals het breint.

Nathan wuifde het feit dat zijn peuk gevallen was weg en merkte dat ook Zach erbij was gekomen en het meisje hielp met haar spullen. Ze bedankte ons, maar leek wat van streek te zijn, niet dat het mijn zaken waren. "Yo Zach, je goede daad van vadaag verricht?" vroeg hij grijnzend tegen de jongen en kreeg niet veel later de sigaret van Tyler aangeboden, waarna hij die tevreden aannam. Zo gauw als het meisje tegen hen aangebotst was, was ze weer weg en vragend keek Nathaniel naar Tyler. "Jouw meid?" vroeg hij en hoorde dan de bel gaan . "Fuck, wat voor les hebben we?" vroeg hijen keek zowel Zach al s Tyler aan, en rookte vlug zijn peuk op.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Sloompjes sjokte Dyanna naar het lokaal waar ze haar eerste les zou hebben, en ook meteen haar favoriete. Maatschappij.
Als ze ergens gedreven over was, dan was het wel de samenleving. Het was iets waar ze uren over kon preachen, iets dat haar vrienden regelmatig tot waanzin dreef.
Zoals altijd was ze op tijd - nee, te vroeg, zelfs - en begroette ze de leraar die aan kwam lopen.
Met een glimlach, die dit vak nou eenmaal bij haar opwekte, streek ze haar shirt recht en wierp ze haar tas over haar schouder. "Goedemorgen."
Relaxt, alsof haar zomervakantie niet was afgelopen, liep ze het lokaal in, waar ze zich aan haar vaste tafel liet zakken.
Het was haar favoriete plekje, halverwege de klas, aan het raam. Het zonlicht scheen hier altijd naar binnen, maar brandde nooit in je gezicht.
Daarnaast zat ze op deze plek een beetje afgelegen, maar niet helemaal in haar eentje.
Gemotiveerd legde ze haar boeken op tafel, de glimlach nog steeds rond haar lippen.

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

Toen zijn beiden huisgenoten zijn verzoek naast hun neerlegden, begon Alexander breed te grijnzen. Hij wist dat hij minder gewicht in zijn auto zou moeten dragen, wat betekende dat hij sneller zou zijn. Hij greep zijn Jersey van de kapstok in de hal en gooide hem samen met zijn rugzak op de bijrijdersstoel voor hij zich in zijn comfortabele sportzetel zette en zijn auto achteruit van de oprit reed. Natuurlijk reed hij weer veel te snel, hij was ook al aan de late kant, maar bereikte al snel zijn bestemming. Hij zocht een plekje om te parkeren en reed me precisie in het parkeervak, dat doen de meesten hem ook niet na. Alexander liep het schoolterrein op en scande zijn omgeving in één keer voor hij zich echt in zijn missie legde. Wanneer hij zijn aangewezen persoon ziet met Ashton, liep hij kordaat op het duo af. Toen hij hoorde wat Ash bezig was, rolde hij met zijn ogen en ging op interventie. Hij zag ook hoe ze nerveus haar bril weer op z'n plek duwde.
"Jongedame, valt deze jongeman je lastig?" vroeg hij met een tikkeltje bezorgdheid in zijn stem terwijl hij Ashton met zijn ogen duidelijk maakte dat hij zich uit de voeten moest maken.
"Oeps, ik denk dat we te laat gaan komen", voegde hij er met een zweem van een glimlach aan toe.
"Trouwens, erg onbeleefd van me, Alexander Moore", zei hij nog en stak zijn hand uit naar het roodharige meisje.

[ bericht aangepast op 16 juni 2015 - 21:34 ]

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Tyler knikte als bevestiging, ''ziet er goed uit.'' zei hij nonchalant. Hij keek ietwat geïrriteerd op toen hij de bel hoorde. Een geluid dat hij helaas nog al te goed herkende. Hij keek even naar Nate en dacht toen na. Tyler haalde het rooster even voor zich in zijn gedachtes en fronste. 'Volgens mij... Kunstig iets, hoe heet het.. Beeldende vorming, toch?' zei hij en hij keek voor bevestiging naar Zach. Nate wist het duidelijk niet en Tyler was er niet zeker van, dus vertrouwde hij maar op hem.

El Diablo.

De bel liet Will weten dat het tijd was om zijn sigaret weg te doen en het lokaal op te zoeken. Hij vond het lokaal verbazingwekkend snel. Maatschappij, fijn. Hij had het vak nooit leuk gevonden en nu moest hij het zelfs voor de tweede keer volgen.
In de deuropening scande hij snel de klas. Halverwege zat zijn meisje en hij liep op haar af. Hoewel er nog wel meer lege plekken waren, nam hij naast haar plaats, al volgde hij haar voorbeeld van de boeken vast pakken niet.
"Is het goed als ik hier kom zitten?" vroeg hij. "Ik ken nog niet echt iemand hier."

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Regina had weinig meegekregen van alles wat er op het schoolplein had afgespeeld. Ze was in gesprek geweest met haar vriendinnen en was weer helemaal op de hoogte van wat ze in de vakantie hadden gedaan. Bij het horen van de schoolbel was ze overeind gekomen en had ze haar vriendinnen gedag gezegd, ze was de enige van de groep die beeldende vorming dit uur had.
Neuriënd liep ze het lokaal in. Haar tas - die over haar schouder had gehangen - zette ze naast haar op de grond toen ze op een willekeurige plek ging zitten. Ze was redelijk vroeg en daardoor ook een van de eerste die in het lokaal was. De leraar begroette haar vrolijk en maakte een kort praatje over de zomer, naarmate er meer leerlingen binnenkwamen werd de aandacht meer verdeeld. Regina keek stil toe hoe iedereen ging zitten, vervolgens richtte ze haar blik naar buiten, ze had niet heel veel zin in de lessen.

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

Reagan hoorde tot haar grote opluchting de bel gaan en keek naar Isaac, Christian en Daniël.
"Nou Daniël, bij deze nemen we afscheid van je,' zei Christian dramatisch en Reagan giechelde en gaf Danny nog een knuffel.
"Zie jullie het tweede uur wel of in de pauze," zei hij met een pruillipje en Reagan knikte bevestigend. Met Isaac en Christian aan haar zijde – wat ware ze eigenlijk groot, ze voelde zich net een dwerg – liep ze langs de jongens van net en hoorde de derde jongen iets zeggen over Beeldende Vorming. Een geïrriteerde kreun verliet haar lippen en ze keek even kort naar boven. Nee, echt, heeft hij beeldende vorming? Ze zuchtte en ze merkte hoe Isaac en Christian elkaar aankeken.
'Wat is er Reagie?" vroeg Isaac en ze zuchtte.
"Volgens mij heeft een van die jongens van net ook Beeldende Vorming," mompelde ze.
"Nou en? Juist leuk toch?" Christian wiebelde even met zijn wenkbrauwen en ze duwde even tegen zijn zij, niet dat ze hem omver kon krijgen maar het ging om het idee.
"Ach hou op, volgens mij is zijn ego nog groter dan de Pacific," mompelde Reagan en ze zag hoe Isaac haar geamuseerd aankeek.
"Wat?" zei ze kortaf.
"Oh, helemaal niets," zei hij en trok een engelen gezicht. Ze rolde met haar ogen maar moest toen ook wel lachen en samen met twee van haar beste vrienden liep ze naar binnen toe richting het Beeldende Vorming lokaal. Eenmaal daar liepen Christian en Isaac gelijk naar een paar tafeltjes samen en zakte er samen aan neer.
"Serieus jongens?" zuchtte Reagan en trok een pruillipje.
"Ja serieus Reagie, vorige keer zat ik alleen," knipoogde Isaac en Reagan rolde met haar ogen en zakte alleen neer aan een tafeltje ergens achterin. Waarom was ze ook alweer bevriend met dit stelletje randdebielen?

[ bericht aangepast op 16 juni 2015 - 22:19 ]

I just caught the wave in your eyes

"Ahum, juffrouw Layton en Adams zich graag melden van voor graag, jullie weten wel waarom." Het groepje schrok zich een blauwtje. Elles draaide zich om en keek recht in het gezicht van de surveillant van dienst, meneer Norris. Meteen verdween de gezellige sfeer van zo-even. Meneer Norris keek streng de groep rond en meekte een gebaar dat ze nu, nu, verwacht werden.
Elles schoot als eerste in actie en wandelde elegant het gebouw binnen, op de voet gevolgd door Elisa.
"We zijn erbij," grinnikte Elisa terwijl ze onverschillig haar schouders optrok.
"Ooit moet de eerste keer van het jaar zijn, niet waar? Het is vernieuwend dat het juist de eerste schooldag is," zei Elles, de sfeer luchtig houdend, al was de spanning bij beiden goed te voelen.
Zenuwachtig klopte Elisa aan en met een zo zelfzeker mogelijke tred gingen de meisjes het kantoor binnen.
"Goedemorgen, juffrouw Layton, Adams. Mooie eerste schooldag, niet waar?" Beleefd knikten de dames naar het hoofd en namen schaapachtig plaats.
"Bij de eerste schooldag al pranks uithalen? Excuseer, een prank, mag ik toch hopen. Jullie hebben jullie agenda nog niet eens kunnen afhalen en ik zou er al zo een nota in zetten. Hierbij houd ik het maar bij twaalf uur strafwerk in de kantine, ieder apart. Zorg dat ik jullie het komende kwartaal niet meer hoef te zien." Zijn stem bulderde met het woord luider, je kan het zelfs schreeuwen noemen. Ze kregen nog wat verwijten toegeworpen hoe onverantwoord ze wel niet waren en dat hun ouders zeker nog wel een belletje konden verwachten. De hele tijd knikte de meisjes beleefd totdat ze eindelijk weg mochten.
"Hehe, dat was me wat. De straf valt nog wel mee, achja, het was het waard," schokschouderde Elisa.
"Dat is al een spannend nieuw schooljaar meer," grimaste Elles, maar moest uiteindelijk wel lachen. De les was al een tijdje begonnen, maar ze hadden allebei geen zin om het eerste uur te hervatten.
"Ik heb nu wiskunde, bah. Wil ik wel missen."
"Ik geschiedenis," deelde Elles mee.
"Zie je straks dan, ik moet naar vleugel E."
Bij haar weg naar naar vleugel C twee knalde ze tegen de enige persoon die buiten haarzelf en Elisa niet in de klas zat. Ze struikelde onhandig en zocht naar het gezicht van degene waartegen ze aanliep, dat dan ook nog eens een onbekende kerel bleek te zijn.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Oh, geweldig. Straalde ze uit dat ze geen zin had in mensen, of zo?
Met een plof liet ze haar tas op de grond vallen, maar niet voor haar flesje water er uit te halen en op tafel te zetten, waarna ze haar schouders ophaalde. "Whatever."
Ze nam een slok van haar water en staarde uit het raam, met haar ogen rollend. Als deze jongen een welkomscomitee verwachtte, was hij aan het verkeerde adres.

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

Zach nam een hijs van zijn peuk, waarna die gelijk al bijna op was en gooide die op de grond. ''Welk vak nu?'' herhaalde hij Tyler soort van en fronste daarna even. ''Beeldende Vorming it is. Leuk, kunst.'' mompelde hij en zette zijn rugtas beter op zijn rug. ''Nate, heb je dezelfde les? Of heb je ook geen idee?'' vroeg de jongeman grijnzend aan zijn vriend.

I don't want you to die, I want you to suffer.