Assassin schreef:
(...)
Ja, dat snap ik ook wel. Ik vond het al heel erg leuk dat je gewoon zo lang wilde blijven en het gewoon deed! Het is toch een hele vooruitgang en overwinning, vind ik dan.
Ik denk niet dat je het perse moet oplossen, maar dat je ermee om moet leren gaan. Je weet waar het door komt, dus kan iemand je altijd helpen ermee om te gaan zodat de tics minder worden.
Je zegt dat ik niet naar een oplossing moet zoeken, maar geef je in je zinnen erna niet al een soort van oplossing? :')
Maar ik heb echt geen flauw idee hoe ik dat dan aan moet pakken. Já, ik weet de oorzaak wel. Maar nee, op de een of andere manier heb ik niet het inzicht van hoe er het beste mee omgegaan kan worden.
Sowieso morgen ook maar even met mijn ouders over hebben, misschien weten zij iets. Haha
• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •