» House of Glycias. || Speeltopic. « - Speeltopics

25 april 2015 - 20:59 Kefe is offline

Kefe 5051

House of Glycias.

De tijd waarin slaven, mannen in jurken, intriges, gladiatoren en driehoeksverhoudingen volkomen normaal was, is één familie te vinden, de Glycias familie, een immens rijk gezin dankzij hun prijsgladiatoren. Dit gezin met twee ouders — die beiden hun eigen geheim dragen — en hen kinderen, die zelf ook niet heilig blijken te zijn.
Een groot huis is echter niet enkel gebouwd op de familie zelf, maar ook op degene die hen helpen — niet iedereen even vrijwillig — zoals hun slaven en gladiatoren, die ook ieder een uniek verhaal hebben.
Zal de familie in gaan zien dat slaven soms ook gevoelens hebben, en dat hun rebelsheid hen ook in de problemen zou kunnen brengen. Vooral nu er word gesproken over Spartacus en zijn Ludus die aangevallen is door hem en de andere slaven..

Rollen.

Regels.

Shipnamen.

Namen.
Dionysius × Tatyana.
Egan × Castor.
Saul × Charis.

Shipnaam.
Dionaya,
Cagan.
Chaul.

Slavenlijst.

Familielid.
Tatyana Aquilia Glycias.
Livia Vesni Glycias.
Aurelia Agnesca Glycias.
Alistair Deborus Glycias.
Castor Remus Glycias.
Horatius Bonito Glycias.

Lijfslaaf.
Charis.

Nerissa.
Egan.
Varinia.

Namen.

Gebruikersnaam.
Wrestler
Mhyresa
C6H12O6
Iraious
Sereine
Blurryface
LakeTown
Esca
DarkAng3l
Malachai
Dumbledore
Dionysia
Eavan
McCarthy

Naam.
Cherona.
Nien.
Kyle.
Anaïs.
Maia.
Newt.
Lieke.
Xanthe.

Amber.

Het begin.

Het avondeten is net geweest voor zowel de familie als de gladiatoren. Vandaag is er een opstand geweest omdat er nieuwe gladiatoren / slaven aangekomen waren. Beneden, waar de gladiatoren slapen hebben twee nieuwen elkaar aangevallen, en dat is erg uit de hand gelopen. Het is vandaag dus sowieso een vreemde dag geweest. Het was vandaag warm, dus daar werd het maar op gegooid. De hitte is nog niet helemaal gezakt, maar het is nu wat beter uit te houden. Sommige gladiatoren kiezen er nu dus voor om even te trainen, vooral gezien er binnenkort een evenement aankomt waar zij op en top moeten zijn. De familie zal zich even terugtrekken zo na het eten, misschien dat ze vanavond nog plannen hebben.

× Rollentopic. × Praattopic. × Speeltopic. ×

[ bericht aangepast op 26 april 2015 - 0:53 ]

I'm your little ray of pitch black.

25 april 2015 - 21:00 Phylaca is offline

Phylaca 2673

Mon topics.

"Satan's friendship reaches to the prison door."

25 april 2015 - 21:06 Sgaeyl is offline

Sgaeyl 13057

Mine.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

25 april 2015 - 21:07 Aquilae is offline

Aquilae 847

mis temas

"Nothing is True. Everything is Permitted"

25 april 2015 - 21:07 Oliveira is offline

Oliveira 15237

I don't want you to die, I want you to suffer.

25 april 2015 - 21:11 Kefe is offline

Kefe 5051

C H A R I S .

De avond was gevallen, het was eindelijk tijd voor wat rust – voor even dan. Tatyana, mijn Domina, had me al weggestuurd en haarzelf teruggetrokken voor wat privacy, totdat ze vanavond weer wat besloot te doen. Meestal ging ik naar beneden en zocht ik Saul op, maar na de opstand die er vandaag was geweest betwijfelde ik dat even, ik wilde mezelf immers niet in gevaar gaan brengen, daar had niemand wat aan.
Ik hielp de kok in de keuken nog even mee met opruimen, terwijl ik wat van de restjes at. Eerder had ik geen tijd gehad om wat te eten, dus het was nu toch even tijd daarvoor. Eerder was ik nodig geweest omdat Tatyana vandaag besloten had naar de markt te gaan, en ik dus mee moest. We waren al te laat voor eten, waardoor Faustus al een boos oog onze kant opgeworpen had. Hoe die man nog kon leven met al die stress en woede begreep ik niet bepaald.
Langzaam maakte ik toch mijn weg naar beneden, wierp de bewaker een poeslieve glimlach toe, en liep vervolgens muisstil langs alle cellen, goed luisterend of ik Saul’s stem al ergens vandaan hoorde komen. Er waren wel stemmen, maar het klonk nog behoorlijk druk. Ik hoorde ditmaal zelfs nog het geluid van de houten zwaarden die tegen elkaar aan kwamen. Vreemd. Misschien moesten ze verplicht doorgaan door de rel van vanmiddag? Blijkbaar hadden twee mannen elkaar aangevallen en was dat niet al te goed afgelopen. Eén van hen lag – als ik de roddels mocht geloven – met goede wonden bij de dokter.
Mijn stappen bleven voorzichtig, vooral toen ik het eetgedeelte naderde, dat uitkeek op hun oefenplein. Enkelen waren er nog wat slapjes met hun zwaarden tegen elkaar aan het slaan. Toen ik verder keek zag ik Saul oefenen met een van de mannen waar ik geen groot fan van was – Dionysius. Ik nam zo geluidloos als mogelijk was plaats aan de banken en keek naar hen.

D I O N Y S I U S .

Grijnzend had ik Saul aangekeken. ‘Klaar om afgemaakt te worden?’ Met kalme bewegingen was ik opgestaan van de bank, waar ik zonet een discussie was geëindigd met een van de nieuwe die zijn mond niet had kunnen houden. De klappen die de impact van de houten zwaarden tegen elkaar lieten horen dreunde door de gehele “eetzaal”, en ik had vandaag nog wat aan mijn snelheid willen doen, maar eerder geen kans gehad door de Doctore.
Ik maakte mijn weg richting het zand en keek even naar de grond. Er lagen wat bloedspetters van eerder vandaag, deze veegde ik nonchalant weg met mijn sandalen. Meestal ging het er wel vriendschappelijk aan toe, maar de nieuwe hadden soms het idee alsof ze alles waren. De één was gestraft en mocht nu waarschijnlijk enkele dagen bij de dokter blijven, terwijl de andere enkele dagen dag én nacht moest blijven trainen. Met mijn ogen zocht ik hem dan ook even. Hij stond verloren tegen een houten pop aan te slaan.
Met mijn ogen zocht ik Saul weer, die ik een opgetrokken wenkbrauw gunde. Vanmiddag had ik zijn reactie niet helemaal geweten, maar hij zal het waarschijnlijk ook geen slimme zet hebben gevonden. ‘Het is best grappig hoe zij altijd willen bewijzen dat ze het alfamannetje zijn, maar altijd falen. Dat tenminste zodra ze tegen ons mogen sparren.’ Ik greep twee houten zwaarden en voelde of ze goed in mijn handen lagen.
Ikzelf vocht altijd met twee zwaarden, ondanks dat dat niet is waar ik altijd mee heb gevochten. Het was een rare overgang, maar inmiddels was ik er al wat beter in geworden. Sinds ik bij de familie Glycias was om precies te zijn. Zelf ging ik al klaarstaan, wachtend op Saul, waarna ik gelijk uithaalde.
Vaker had ik wedstrijden gewonnen tegen snellere tegenstanders, maar Saul bezat wat meerdere kwaliteiten. Hij was een van de kleinste gladiatoren, en dat maakte hem natuurlijk nog wat sneller op zijn voeten.

• • •

C O R D .

Lachend zat ik in mijn cel, trots op wat ik vandaag bereikt had. Ik had misschien wel vijanden gemaakt met een andere nieuwe gladiator, maar ik had daarentegen wel mezelf even bewezen, al was het maar voor een beetje. Ik had enkel een blauw oog opgelopen, waar ik best mee zou kunnen leven. De ander zag er een stuk erger uit.
Stiekem toch wat verveeld keek ik de cel eens rond waar ze me in geplaatst hadden. Het was een hard bed, waar ik nu op zat, een emmer voor mijn behoefte en voor de rest vuile muren. Iets zei me dat deze dan misschien wel afgelegen was, maar dat andere cellen er niet heel anders uit konden zien. Het was bij elke Ludus toch wel hetzelfde, de slaven, die het geld binnenhaalde voor hun meesters, bleven de slaven.
Het enige dat ik nog in dit leven wilde bereiken was mijn vrijheid, en zien wat er buiten deze muren nog was dat ik niet wist. Ik wil doen wat ik wel, gaan waar ik wil en reizen, ver hier vandaan. Terug naar mijn volk. Wat ik ook wilde, dit was het niet.
‘Eruit!’ werd er ineens geschreeuwd, waarna de deur met een harde klap openvloog. Er stond een bewaker met een woedende blik. Wat was er nu weer? Kalm stond ik op en volgde ik hem richting een trap naar boven, ik wist enkel dat ik zo niet naar binnen was gekomen. Het slot werd eraf gehaald, waarna ik naar boven werd geleid. ‘Je Dominus zal niet blij met je zijn.’ De bewaker porde me hard, waarna ik door enkele gangen geleid werd door een huis dat er nog vreselijk nieuw uit zag, of in ieder geval schoon.
Ondertussen zag ik wat slaven aan de gang, maar mijn ogen moesten naar voren blijven. Ik zou op het matje geroepen worden door de grote baas, door mijn nieuwe ‘Dominus’, vreselijk woord vond ik dat ook.

[ bericht aangepast op 26 april 2015 - 16:49 ]

I'm your little ray of pitch black.

25 april 2015 - 21:13 SweetTooth is offline

SweetTooth 45686

Ich liebe dich 27.12.23

25 april 2015 - 21:18 Clive is offline

Clive 17228

[MT]

Caution first, always.

25 april 2015 - 21:21 DaedaIus is offline

DaedaIus 3001

• MT.

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

25 april 2015 - 21:37 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Dionysia schreef:
• MT.

Big girls cry when their hearts are breaking

25 april 2015 - 22:08 Ifrit is offline

Ifrit 33063

[Egan is aanwezig :Y) aka MT]

O mia lost elan. Tu isag elythe.

25 april 2015 - 22:13 Clive is offline

Clive 17228

Saul.

_______________________________________________

Met mijn blik gevestigd op een willekeurig punt in de verte, luisterde ik hoe Dionysius een fel gesprek voerde met één van de nieuwste gladiatoren. Herinneringen van mijn eerste dagen schoten door mijn hoofd, en ik was blij dat ik toentertijd wat verstandiger was geweest dan zij. Een eerste indruk was zo gemaakt en in deze omgeving waren ze meestal blijvend. Ik schrok op uit mijn gedachten toen Dionysius tegen me begon te spreken.
‘Klaar om afgemaakt te worden?’ vroeg hij. Zijn manier om aan te kondigen dat we gingen beginnen. We hadden daarvoor afgesproken dat we zouden wachten tot de warmte weg zou trekken en blijkbaar was het nu koel genoeg. Hij wachtte niet op mijn antwoord, maar ik reageerde ook niet. In plaats daarvan liep ik simpelweg achter hem aan. Toen we een nieuweling passeerden, keek Dionysius me aan met één van zijn veelzeggende blikken en ik snoof. Het bleef me verbazen hoe dom ze soms konden zijn.
‘Het is best grappig hoe zij altijd willen bewijzen dat ze het alfamannetje zijn, maar altijd falen.' begon Dionysius terwijl hij zijn gekozen wapens oppakte. 'Dat tenminste zodra ze tegen ons mogen sparren.’
'Hier heeft bijna niemand lang last van grootheidswaanzin, geloof ik,' zei ik. Mijn stem klonk zacht, maar mijn toon was speels. Dionysius was haast de enige bij wie ik dat kon toelaten. Nu pakte ook ik pakte mijn oefenwapens: twee houten messen. Ze waren langer dan dolken, maar een stuk korter dan normale zwaarden. Ze lagen licht in mijn handen en ze voelden vertrouwd aan. Ik draaide ze even rond in mijn handpalmen terwijl ik wat rondkeek. Mijn blik bleef hangen toen ik Charis op één van de bankjes langs de kant zag zitten. Ik weerstond de neiging direct, maar even had ik naar haar willen zwaaien. Niet dat ik dat sowieso had kunnen doen; Dionysius haalde meteen uit.
Speeltijd was nu voorbij. Ik sprong snel naar achter en ontweek zijn eerste stoot. Met een snelle slag sloeg ik het zwaard dat het dichtst bij was, uit de weg. Zo bewaarde ik afstand tussen mezelf en mijn tegenstander en kon ik tijdens een echt gevecht stukje bij beetje een grote hoeveelheid schade aanrichten. Ik wist goed dat dit niet de meest spannende manier van vechten was, maar mijn leven was iets belangrijker voor me dan een goede show.

[ bericht aangepast op 25 april 2015 - 22:14 ]

Caution first, always.

25 april 2015 - 22:14 Whittaker is offline

Whittaker 8389

Thorn
• Finally something my family can be proud of. •

Thorn scharrelde wat rond in de gangen. Hij had geprobeerd wat slaap te vatten, maar zijn lichaam was, in tegenstelling tot zijn vermoeide hoofd, nog erg wakker. Het gedoe van die dag had hem een flinke blauwe plek op zijn kuit opgeleverd, waar een van de vechtersbazen hem had geschopt. Hij was het gewend, maar dat maakte het nog steeds verre van comfortabel. Het feit dat er alweer een gevecht was geweest baarde hem zorgen. Straks zouden zijn Dominussen nog problemen krijgen en slaven moeten verkopen. Zinloze gevechten waren niet goed voor hun geldbuidel en gemoedsrust, en al helemaal niet als er gewonden waren gevallen.
Het idee dat iemand als Cord weer had gevochten baarde hem nog meer zorgen. De man was inmiddels al aan de dertig begonnen en zou beter moeten weten. Bovendien was de arrogantie hem inmiddels gaan irriteren. Hij had er dan ook geen spijt van dat hij de man een oneervolle trap in zijn kruis had gegeven. Het bezorgde hem zelfs een kleine, zeldzame glimlach.
Automatisch brachten zijn voeten hem naar de gangen die naar de arena leidde. Hij was te diep in gedachten verzonken dat hij niet op zijn omgeving lette, en voor hij het wist boste zijn lichaam tegen dat van iemand anders. Met een luid gekletter, een korte schreeuw en een doffe klap op zijn borst knalde hij tegen het harde steen van de grond. In een reflex draaide hij zich om en sprong overeind. Toen hij besefte dat niemand hem aanviel, ontspande hij en liet zijn adem ontsnappen. Zijn ogen zochten de persoon tegen wie hij op was gelopen. Nymeria lag languit op de vloer met een verwoesting van kapotte schalen en etensresten om haar heen.
'Oh Goden, het spijt me verschrikkelijk Nymeria.' mompelde hij, terwijl hij knielde en zijn hand uit stak om haar overeind te helpen.

[ bericht aangepast op 25 april 2015 - 22:19 ]

Frey_ > Whittaker

25 april 2015 - 22:31 KIaus is offline

KIaus 21035

[MT]

Bowties were never Cooler

25 april 2015 - 22:46 Phylaca is offline

Phylaca 2673

NERISSA

"Her name means sea nymph, or from the sea — but she never saw the sea nearly."

Ik had mijn haren snel weer gefatsoeneerd — en ze opgestoken in de oude speld. Er hingen nog een aantal irritante plukken los, al kon ik met een gerust hart de tafels afruimen — al was deze avond vreemd, gezien het anders leek als andere dagen.
Bovendien was Alistair de hele tijd in mijn hoofd bleven spoken, telkens toen een aantal voorgaande uren het eten werd gebracht — het maakte me gek. Vooral om het gegeven dat het onmogelijk was zoiets tegenover iemand van een andere stand te voelen. Ik had het tot nu toe verborgen weten houden, zelfs van Nymeria — die ik meestal op hoogte liet komen met mijn gedachtes en gevoelens.
Ergens wilde ik haar vertellen erover, maar de achterdochtigheid overheersde in me. Ik beet in mijn onderlip, terwijl ik enkele dienbladen met etensresten op mijn arm balanceerde — om ze naar de keukens te brengen.
Op de weg naar de keukens, hoorde ik een aantal woeste geluiden — waarop mijn blik op de gladiator, Thorn, viel. Hij hielp Nymeria omhoog, die omgeven was door kapotte schalen. Ik keek snel om me heen en snelde op de twee af, nadat ik de schalen op een laag tafeltje had opgestapeld — die zich tegen de muur bevond, gelukkig enkele meters van de twee vandaan.
"Een ongeluk?" Ik keek afwisselend naar de twee, terwijl ik hielp om scherven op te pakken. "Als dit maar opgeruimd is voordat iemand van de familie hier langs loopt," mompelde ik en ik spoorde de twee aan te helpen.
Sinds mijn kindheid heb ik meegemaakt dat sommigen uit de Glycias familie niet blij waren met kapotte spullen — al zeker niet, als het hun toebehoorde, al waren het enkel schalen.

[ bericht aangepast op 26 april 2015 - 10:37 ]

"Satan's friendship reaches to the prison door."

25 april 2015 - 23:36 MacGyver is offline

MacGyver 16479

Canace

Met een aantal schalen en borden op elkaar gestapeld, loop ik naar de keukens. Onderweg let ik goed op, er mag niets breken van de schalen en borden. Nieuwe gladiatoren en slaven zorgen meestal voor onrust, die moeten nog leren hoe het er hier aan toe gaat. Hopelijk is er niemand van de gladiatoren bij betrokken geweest. Van de meeste weet ik wel dat ze zo slim zijn om zich er niet mee te bemoeien, maar ik vraag mij af of Cord de verleiding heeft weten te weerstaan. Op een gegeven moment kom ik langs een gang, een gladiator met zwart haar komt mij tegemoet. Hij kijkt recht naar voren, het is Cord. Ik weet nog net op tijd op mijn tong te bijten, zodat ik niet iets naar hem schreeuw of hem nu al vraag wat hij nu weer heeft gedaan. Een diepe zucht verlaat mijn mond, zal hij het ooit leren?

Als de schalen en borden in de keuken staan, ga ik op weg naar de verblijven van de gladiatoren. Er staat een bewaker, niet iemand die mij zal tegen houden om naar de gladiatoren te gaan, zo te zien. Ik loop verder en ik hoor het geluid van houten wapens op elkaar, blijkbaar zijn er nog gladiatoren aan het trainen of moet er iemand verplicht door trainen. Charis is er ook, ze komt waarschijnlijk voor Saul. Deze gevechten, met houten wapens vind ik nog wel mooi om te zien, omdat ze elkaar voornamelijk alleen blauwe plekken kunnen bezorgen. Vandaag is het wel even moeilijker om zijn tegenstander - Dionsysius - te zien, want vandaag is een van de dagen dat ik mijn familie en Ides mis. Ik ga een stukje bij Charis vandaan zitten op een bank. Ondertussen zoek ik de ruimte door of ik misschien iemand zie om mee te praten.

[ bericht aangepast op 29 april 2015 - 14:37 ]

Physics is awesome

Index RPG Actieve Topics Zoek