‘Overtuigd?’ hij grinnikte en knikte.
‘Ze mogen deelnemen aan onze queeste.’ En met die woorden draaide Thorin zich weer om. Verbluft keek ik hem na.
‘Dat ging makkelijk.’ Puck grijnst.
‘Tuurlijk, wat verwacht je dan. Wij maken zo’n geweldige indruk, het is bijna niet normaal meer. Maar ik heb dan ook zo’n verschrikkelijk mooie persoonlijkheid. Hé is dat een perzik?’
De andere dwergen leken geen haat tegen mijn twee metgezellen te koesteren, maar vrienden zou ik ze niet noemen. Puck maakt het ze dan ook wel moeilijk, met al zijn streken heeft hij al meer dan de helft van ons gezelschap verschillende keren op de kast gejaagd. Ash daarentegen trekt zich heel ver terug en is nauwelijks aanwezig, als een stille schaduw op de achtergrond.
Hoewel ik echt wel wat gereisd heb, heb ik nog nooit de nevelbergen overgestoken. Dat vond ik eigenlijk best slecht van mezelf, aangezien ik genoeg kansen had gehad. Mijn grote afkeer voor de heer van het Demsterwold zou er ook wel eens iets mee te maken kunnen hebben. Ik leit natuurlijk niets merken aan de dwergen, maar diep van binnen knaagde er iets. Ik vond het helemaal niet prettig dat ik me zo dicht bij Thranduil begaf, vrijwillig zelfs, en al mijn vertrouwen stellen in een zelf wantrouwende dwerg voelde ook niet helemaal goed.
Niet dat ik er ook maar over dacht om weg te gaan, ik genoot daar veel te veel voor. De open lucht, het avontuur en het gevaar. Het gevaar dat er was, zonder dat het altijd maar weer werd opgevangen door mijn gebruikelijke muur van bewaking. Ik dacht dat ik wist wat vrijheid was, als ik aan het jagen was geweest, of terug kwam van een tripje. Maar dit, dit was zoveel beter. DE wind door mijn haren was vrijer, sneller en betekenisvoller. Ik hield ervan. En, nadat ik aan ze gewend was geraakt, vond ik de dwergen zelfs fijner gezelschap dat de stijve elven van Rivendel.
De toch vorderde snel, leek het. We kwamen echt grote stukken vooruit, de Nevelbergen zouden we morgen al moeten gaan zien, maar als je keek naar wat we nog moesten voor Durinsdag, werd je er haast mismoedig van.
Daar kwam Puck eigenlijk weer wel goed van pas. Ondanks dat hij de enorme clown uithing, hield hij de donkere schaduw op afstand. Ash versmolt er juist mee en dook alleen op, op de momenten dat hij nodig was.
Three words, large enough to tip the world. I remember you.
4 sep 2015 - 23:33
8 dec 2015 - 20:38
ProngsPotter
