"Niet doen, straks gebeurt er wat." Dev schudde zijn hoofd met een glimlachje. "Zoveel kan er niet gebeuren, wij zijn de enige hier in het gebouw. Sandy, het komt goed." Hij wreef even over haar arm en liep toen traagjes naar de smalle trap toe. Even twijfelde hij, maar uiteindelijk ging hij traagjes naar beneden. Hij liet zijn hand langs de muur gaan, opzoek naar een lichtknopje. Uiteindelijk vond hij deze en zette hij de schakelaar om. De kamer was leeg, op een tafeltje met een brief er op na.
"Sandy!" riep hij naar boven. Het meisje kwam met een snelle vaart naar beneden en keek rond.
"Jeetje, ik dacht dat er wat was!" zei ze en veegde haar donkerblonde haren uit haar gezicht. Dev grinnikte even. "Sorry." Hij deed een paar stappen de ruimte in en sloeg wat spinnenrage van het plafond. Het was duidelijk dat hier al jaren niemand kwam.
Ich liebe dich 27.12.23