Even mijn hart luchten - Liefde, Vriendschap & Familie

Goed, ik weet eigenlijk niet goed hoe te beginnen aan zo'n topic, maar ik doe het dus toch, want anders blijf ik rond de pot draaien. Ik ga mezelf eerst even voorstellen: Ik ben veertien jaar, mijn naam is Leah en de meesten kennen me hier dus onder het op het moment inactieve account Eraser (de meesten zullen me wellicht kennen onder Grohl). Tja, hoe dan ook, zoals jullie weten, ben ik hier ongeveer een maand geleden weggegaan om even tot rust te kunnen komen. Ik heb hier, onder dit account, aan een paar RPGs meegedaan om toch nog iets te kunnen doen met het RPGen/schrijven dat ik zo graag doe, maar het chatten en discussies voeren op het forum heb ik dus maar gelaten voor wat het was.

Hoe dan ook, na deze maand gaat het nog geen haar beter met me en ik weet niet tegen wie ik alles moet zeggen, dus zeg ik het maar tegen iedereen. Ik weet dat het internet geen problemen oplost, maar zo schrijf ik het tenminste eens van me af.

Zoals sommigen wel weten, heb ik nogal wat problemen met school. Ik ben vorig jaar, na drie jaar Latijn gedaan te hebben, overgegaan naar de wetenschappen, maar dat ligt me dus totaal niet, maar dan echt totaal niet. Ik ga met een haatgevoel naar de lessen biologie en totaal gedemotiveerd naar chemie, fysica en aardrijkskunde. Destijds heb ik die richting gekozen om daar op school te blijven. Zoals sommigen onder jullie ook weten, wilde ik in december veranderen van school, maar mocht dat niet van mijn ouders. In juni of niet.

Door die spanningen thuis over school en de spanningen met de richting en de klas op school zelf, voel ik me verschrikkelijk. Huilbuien, woedeuitbarstingen, de hele tijd zin hebben overal op de kloppen, schoppen en dingen kapot willen maken, wat overigens ook de reden is - en ik zou heel graag hebben dat jullie me nu niet als een ander mens gaan bekijken dat een dramaqueen is en enkel om aandacht vraagt - dat ik me in december vorig jaar ben beginnen snijden. Is het ene litteken weg, zet ik er een nieuw op. Ik ben niet verslaafd aan snijden, moest ik echt willen stoppen zou het me heus wel lukken, maar ik zie geen andere uitweg meer. Ik weet zeker dat er één is, maar ik zie ze niet en dat is de reden dat ik het doe, ik wil dat mensen zien dat ik niet overdrijf, dat ik echt pijn heb - en dan bedoel ik niet fysiek. Het is een kreet om hulp, terwijl ik dan weer alle hulp afsla. Soms weet ik echt niet meer wat met mezelf aan te vangen, dus ik geloof niet dat ik kan verwachten dat anderen weten wat met mij aan te vangen.
Hoe dan ook, door het feit dat ik me zo vreselijk voel, ben ik ook verschrikkelijk prikkelbaar en vat praktisch alles op als een belediging. Als men acht jaar lang (dat is dan weer een ander verhaal, ik zet het beneden wel even onder een spoiler) alles gewoon slecht bedoeld heeft, is het nogal moeilijk uit je hoofd te zetten dat mensen veranderen en die het dus niet slecht met je voor hebben - of zelfs mensen die je doodgraag ziet. Ik ben echt ten einde raad.

Honek aukera edozein, maitea bat pean irakur daiteke. Ez diotenez, beraz. Da, nahiz itzulitako oker.

Ik vind de fout een beetje bij je ouders liggen. Als een studiekeuze je niet ligt, moet je veranderen, want je punten lijden er onder en de kans dat je moet herkansen wordt groter. Ook zeker omwille van het gepest. Ik wil je ouders niks verweten, maar als een kind niet gelukkig is op school moet je daar iets aan veranderen. Je schooltijd is de fundering van je leven. Je ontwikkelt daar en de omgeving is dus zekee belangrijk. Je niet laten doeb Leah. Jammer dat wetenschappen je niet ligt. Het is nochtans een moooe richting.

Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

Ik weet dat we elkaar niet altijd even goed gelegen hebben, maar het is duidelijk dat dit een grote invloed heeft op je geestelijke gezondheid. Voel je alsjeblieft niet raar of ondankbaar, want dat is gewoon de reden waarom je hulp wilt, maar het tegelijkertijd ook afslaat. Door mijn eigen geestelijke problemen heb ik me nogal verdiept erin en het ziet ernaar uit dat je aan de ene kant erg bang bent om je uitlaatklep, het snijden dus, kwijt te raken als je er hulp voor krijgt, maar met de rest van de problemen, of gevoelens, blijft zitten. Het gevoel van onmacht zal waarschijnlijk zorgen voor een hoop woede die je van binnen voelt en opkropt, waardoor je je zo gewelddadig voelt.
Ik heb zelf heel lang rondgetold in mijn eigen miserie, vooral omdat ik dacht dat mijn ouders niks zouden geloven. Daarna heb ik alles opgeschreven wat er gebeurd was in mijn leven waardoor ik zo geworden was en heb ik dat overhandigd aan mijn moeder. Ik had daarvoor heus wel met mijn ouders gepraat, maar dat had gewoon niet hetzelfde effect als alles opschrijven, zodat zij het ook precies zou weten. Ik weet dan ook niet tot hoeverre je ouders op de hoogte zijn van al deze gebeurtenissen, maar als ik jou was, zou ik ze álles vertellen. Laat niks weg, want dan heb je veel kans op onbegrip.
Het is gewoon tijd voor een drastische verandering bij jou, want zo kan het echt niet langer doorgaan. Ik vind het dan ook echt heel erg rot om te horen dat het zover komt bij je en dat niemand doorheeft hoe slecht het echt met je gaat. Ik hoop dat je er snel wat aan weet te veranderen en jezelf begrijpt. Je bent een hartstikke slimme meid.

Your make-up is terrible

Avarosa schreef:
Ik vind de fout een beetje bij je ouders liggen. Als een studiekeuze je niet ligt, moet je veranderen, want je punten lijden er onder en de kans dat je moet herkansen wordt groter. Ook zeker omwille van het gepest. Ik wil je ouders niks verweten, maar als een kind niet gelukkig is op school moet je daar iets aan veranderen. Je schooltijd is de fundering van je leven. Je ontwikkelt daar en de omgeving is dus zekee belangrijk. Je niet laten doeb Leah. Jammer dat wetenschappen je niet ligt. Het is nochtans een moooe richting.

Queer zijn is gewoon alles

Avarosa schreef:
Ik vind de fout een beetje bij je ouders liggen. Als een studiekeuze je niet ligt, moet je veranderen, want je punten lijden er onder en de kans dat je moet herkansen wordt groter. Ook zeker omwille van het gepest. Ik wil je ouders niks verweten, maar als een kind niet gelukkig is op school moet je daar iets aan veranderen. Je schooltijd is de fundering van je leven. Je ontwikkelt daar en de omgeving is dus zekee belangrijk. Je niet laten doeb Leah. Jammer dat wetenschappen je niet ligt. Het is nochtans een moooe richting.

Michonne schreef:
Ik weet dat we elkaar niet altijd even goed gelegen hebben, maar het is duidelijk dat dit een grote invloed heeft op je geestelijke gezondheid. Voel je alsjeblieft niet raar of ondankbaar, want dat is gewoon de reden waarom je hulp wilt, maar het tegelijkertijd ook afslaat. Door mijn eigen geestelijke problemen heb ik me nogal verdiept erin en het ziet ernaar uit dat je aan de ene kant erg bang bent om je uitlaatklep, het snijden dus, kwijt te raken als je er hulp voor krijgt, maar met de rest van de problemen, of gevoelens, blijft zitten. Het gevoel van onmacht zal waarschijnlijk zorgen voor een hoop woede die je van binnen voelt en opkropt, waardoor je je zo gewelddadig voelt.
Ik heb zelf heel lang rondgetold in mijn eigen miserie, vooral omdat ik dacht dat mijn ouders niks zouden geloven. Daarna heb ik alles opgeschreven wat er gebeurd was in mijn leven waardoor ik zo geworden was en heb ik dat overhandigd aan mijn moeder. Ik had daarvoor heus wel met mijn ouders gepraat, maar dat had gewoon niet hetzelfde effect als alles opschrijven, zodat zij het ook precies zou weten. Ik weet dan ook niet tot hoeverre je ouders op de hoogte zijn van al deze gebeurtenissen, maar als ik jou was, zou ik ze álles vertellen. Laat niks weg, want dan heb je veel kans op onbegrip.
Het is gewoon tijd voor een drastische verandering bij jou, want zo kan het echt niet langer doorgaan. Ik vind het dan ook echt heel erg rot om te horen dat het zover komt bij je en dat niemand doorheeft hoe slecht het echt met je gaat. Ik hoop dat je er snel wat aan weet te veranderen en jezelf begrijpt. Je bent een hartstikke slimme meid.

Honek aukera edozein, maitea bat pean irakur daiteke. Ez diotenez, beraz. Da, nahiz itzulitako oker.

Wauw, wat een rottijd heb je gehad, zeg! Ik ben het eens met Avarosa over je ouders: ze zouden je gewoon van school of richting laten veranderen. "Afmaken wat je begint" is nogal een rotreden. Dat is misschien van toepassing op een verhaal op quizlet, maar niet op iets wat je kapotmaakt! Ik denk ook dat het niet oké is dat je ouders steeds zeggen dat je lastig bent. Want volgens mij ben je dat helemaal niet, en heb je gewoon heel veel pech gehad met je omstandigheden. Dit is absoluut niet jouw schuld! Ik begrijp best dat je het lastig vindt om om hulp te vragen, maar ik vind het al geweldig dat je zo open tegenover ons bent.
Mocht je willen praten, dan kun je me altijd een berichtje sturen!

Rest in Peace, Son of Gondor