JACKSON ' JAX ' SILVA
25 • EMPLOYEE • ENGINEER • @ BELOWDECK • & TALON
|
Wanneer de gifgroene noodverlichting aan is geschoten, schieten Jax' kijkers door de ruimte om Talon te ontwaren — in eerste instantie ziet hij alleen lichamen; bebloede, dode en vergane lichamen. Uiteindelijk weet hij beweging te zien en ziet hij Talon worstelend op de grond liggen met één van de monsters. Jax stort zichzelf puur instinctief naar voren, maar voordat hij haar heeft weten te bereiken, heeft Talon haar pistool geheven en galmt er een oorverdovende klap door de ruimte. Jax krimpt ineen, waarbij zijn handen naar zijn oren schieten en hij zijn schroevendraaier een diepe kras laat maken op zijn slaap.
Jax kan onder de ringende piep in zijn oren Talon horen schreeuwen — niet een van triompf, maar een van pijn. Grommend laat hij zijn handen zakken, verder naar voren strompelend waarbij hij de lichamen tracht te ontwijken. Vanwege de adrenaline is hij in staat om de monsters te bekijken zonder direct het gal in zijn keel te proeven — desondanks weet hij dat hij later misselijk van angst zal worden. Wat hebben ze hier gedaan? Jax ziet gezichten — gezichten die ooit toebehoorden aan mensen zoals hij. Sidderend kijkt op omhoog naar Talon. 'We moeten gaan.' Talon's stem is ietwat donzig — alsof ze hem toespreekt van onder water — maar Jax heeft de boodschap begrepen. Direct schieten zijn kijkers opnieuw rond, zoekend naar gevaar. Vanuit zijn ooghoeken ziet hij Talon echter wankelen, waardoor hij besluit haar een uitgebreide once—over te geven. 'Ga maar. Ik kom achter je aan.' Nu de aanhoudende piep in zijn oren langzaamaan start te verdwijnen, kan Jax de kreunende geluiden onderscheiden welke van zowel beneden als boven vandaan lijken te komen. Resoluut geeft hij Talon één knik, waarna hij omdraait. 'Hier — over drie trappen zit er een gedeelte machinekamers. Als we die deur barricaderen, kunnen we rusten en uiteindelijk via kleine trappen richting het dek klimmen — iets wat die dingen niet zullen kunnen. Yes — kom op Talon.' Jax kijkt over de reling naar beneden en schiet de hoek om. Wanneer hij één trap af is gegaan, kijkt hij om en fronst — Talon is nergens te bekennen. Vloekend stort hij zichzelf terug de trap op, waarbij de neus van zijn schoen blijft steken en hij zijn knieën pijnlijk stoot. Vliegensvlug krabbelt hij overeind en klimt verder, waardoor hij op de hoogte terecht komt waar ze zojuist vijf monsters uit hebben geschakeld. Talon is bezig met naar de trap toe te komen, maar de uitdrukking op haar gezicht zegt hem niet veel goeds — evenmin de manier waarop ze haar gewicht niet op één enkel kan plaatsen. Jax stapt furieus naar voren en grijpt haar schouders vast, waarbij hij haar door elkaar schudt. 'Godverdomme T., zeg het me als je iets hebt. Ik dacht dat je nu. . .' Jax schudt zijn hoofd en kijkt om bij de geluiden, die steeds dichterbij lijken te komen. 'Fuck it, houd je vast. En waag het niet te protesteren.' Jax buigt door zijn knieën, grijpt Talon's knieholten en polsen vast en legt haar zo gemakkelijk over zijn schouder, waarna hij de trap af schiet. Hijgend gooit hij zijn gewicht in de strijd om sneller te gaan, waarbij hij met zijn vrije schouder hard tegen de muur beukt op het moment dat hij bijna de deur voorbij schiet. Vanuit zijn ooghoeken ziet hij monsters op enkele meters afstand. 'Herinner me eraan dat ik je — als we dit overleven — op fatsoenlijke manier over een drempel draag,' kreunt hij wanneer hij de deur open zwaait en naar binnen stormt. 'Sorry,' gromt hij kortaf als hij Talon ietwat ruw laat vallen op de brede ijzeren loopplank waar ze zich nu op bevinden, zodat hij zich om kan draaien en de deur dicht slaat — waarbij een hand van één van de monsters uiteen spat in de kier. Grommend duwt Jax een ijzeren staaf tussen de deurklink, welke hij met veel moeite ietwat krom weet te buigen waardoor deze de barricade extra kan versterken. |
|
[ bericht aangepast op 5 feb 2019 - 11:00 ]
•
