Ik ben echt vreselijk in mensen gerust stellen maar ik zal een poging wagen omdat ik het gewoonweg vreselijk voor je vindt dat je je zo voelt. Ten eerste, je bekijkt alles vreselijk negatief maar misschien is het juist wel goed dat je vader er achter is gekomen want nu wordt er hulp gezocht. Een psycholoog is natuurlijk eng maar als je iemand hebt waar je je fijn bij voelt kan dat misschien vreselijk opluchten. Daarnaast denk ik dat je vriendinnen anders wel bezorgd zijn, ik kan mij niet voorstellen dat iemand dat niet zou zijn. Het lijkt mij alleen heel moeilijk iemand te helpen die zichzelf snijdt en het zou kunnen zijn dat ze gewoon niet wisten hoe ze erop moesten reageren. . . Ook al lijkt mij dat vanzelfsprekend.
Oké nou alles bij elkaar, ik hoop echt dat het heel snel beter met je gaat en dat je wat beter in je vel komt te zitten want het lijkt mij niet dat je al die narigheid verdient. <'3
*huggie*
Everything is illuminated by the light of our past.