Songs of death •GOT• Speeltopic - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

8 feb 2015 - 11:31

Kenopsia 1933

De drie grote families. De Starks, de Lannisters en Targaryen hebben het eindelijk goed. Al na tien jaar is er geen oorlog meer en leeft iedereen in de zeven koninkrijken in harmonie samen en is er grote welvaart. Op de ijzeren troon zit de familie Targaryen en zij laten hun bloed weer verbinden met andere huizen door huwelijke af te sluiten. Het is eindeljik een paradijs op de verkrachtingen en brute moorden na. Als er een groot feest word gehouden in Koningslanding word er een huwelijk afgesloten. Één tussen de zoon van de Targaryen en de dochter van de Lannisters. Één tussen de zoon van de Starks en de dochter van de Targaryen en een huwelijk tussen een zoon van de Starks en de dochter van de Lannisters.
Willen deze prinsen en prinssesen dat wel? Ze kunnen in opstand gaan tegen hun ouders of zich erbij neer leggen. Misschien hebben ze hun hart al aan iemand verloren en moeten ze die nu voor altijd gedag zeggen.
Aan hun de keus.

Rollen:

Targayen

Koningin: Maelesys Targaryen ~ Cissy 1,11
Prins: Augustus Targaryen ~ Nevergirl 1,5
Prinses: Rosemary Targaryen ~ VladiFerr 1,2
Bastaarddochter: Rhaeyna Blackfyre ~ McGonnagall 1,4

Starks

Prins: Rickard Brandon Stark ~ Sand 1,7
Prins: Eddard Stark ~ Squib 1,4
Prinses: Lyanna Mira Stark ~ Cathedrals 1,7
Bediende: Jilliyan Yden Nalor ~ Sabaism 1,6

Lannisters

Prinses: Sabaism
Prinses: Joanna Lannister ~ Waldeinsamkeit 1,5

Andere belangrijke personen

Huwelijksgast: Alessandra Fossoway ~ Merlyn 1,11
Huwelijksgast: Lorent Tyrell ~ Nimble 1,10
Bordeel eigenaar: Nymeria Fregar ~ Nimble 1,7
Kings guard: Ser Thoros "The Little Pup" Clegane ~ Shadowhunter 1,10
Vrouwe van de Stormlanden: Isabeth Baratheon ~ Squib 1,7
Bastaarddochter: Arianne Martell lid van de Small Council als Master of Whisperers ~ Shadowhunter 1,11
Geheime liefde: Rylen Wyl ~ Cissy 1,4

Regels:

– 200 woorden minimaal.
– Minstens 2 keer in de week reageren.
– Niet meer dan 2 personages.
– Een reservering blijft 72 uur staan.
– geen perfecte personages.
– 16+ is toegestaan.
– Ga niet als een snel trein reageren. (Dus niet dat als een iemand 2 dagen niet online is kunnen zijn er 3 pagina's erbij zijn)
– Naam verandering door geven.
– Je hoeft GOT niet te hebben gelezen of hebben gekeken, maar als je even wat meer informatie wilt PB mij dan of zoek het zelf op (:

Het begin
Iedereen komt net aan in Kingslanding en het feest is al in volle toeren bezig. In het paleis is het vol met lekkernijen, gezelligheid en kamers voor de gasten. De gasten worden in alle rust door bediendes begeleid naar hun kamers, terwijl in de keukens het ene na het andere meesterwerk word klaargemaakt. De prinsen en prinsessen hebben ieder hun eigen ding te doen. In hun kamer blijven tot het diner of door de stad rondstruinen en de pracht en praal bewonderen van Kingslanding. Ook in het dorp word druk feest gehouden en is het dus nergens rustig.

[ bericht aangepast op 9 feb 2015 - 9:51 ]
"Rebellion's are build on hope"

7 maart 2015 - 22:04

reguluswife 37248

ALESSANDRA FOSSOWAY

Darling I'm a nightmare dressed like a daydream

Rickard kijkt mij verbaasd aan, waarschijnlijk om het gegeven dat ik normaal niet zo onzeker oog en overkom. Hierna flitst er kort een kille blik door zijn donkere ogen, waardoor ik bang ben dat ik iets verkeerds gezegd heb, echter verdwijnt dat gevoel wanneer hij zijn hand op mijn wang plaatst. ‘Hé, Ales... Vergeet niet dat niets of niemand mij bij jou weg kan houden, oké? Als prinses Rosemary het er niet mee eens is, dan heeft ze pech: ik laat jou niet zo maar uit mijn leven verdwijnen. Bij alle Goden, ik zou niet eens met haar trouwen als ze onze vriendschap niet kan waarderen. Het is toch nooit mijn wens geweest om met haar te trouwen, zelfs niet al zou dat betekenen dat ik ooit Koning zou kunnen worden. Je weet dat ik...’ Hij breekt zijn zin af, waarop ik hem afwachtend aankijk. Hierbij speelt er een lichte glimlach rondom om mijn lippen, om het gegeven dat hij genoeg om geeft om niet eens met prinses Rosemary te trouwen, wanneer ze zou willen dat hij mij niet meer zou zien.
Uit het niets buigt Rickard verder naar mij toe en drukt hij zijn lippen op de mijne. Zijn kus voelt anders dan alle andere die ik tot nu toe gehad heb. Alle andere kussen waren meer dwingend, hebberig, maar die van Rickard is zacht, teder en zorgt voor een tinteling in mijn buik. Helaas is het veel te snel voorbij: er wordt op de deur geklopt, waarop Rickard zijn hoofd snel terugtrekt en zijn blik afwendt. Zacht bijt ik op mijn onderlip.
‘Ja?’ vraagt hij ook een kille toon.
P - Prins Rickard? U wordt gemist in de troonzaal. V - Verschillende personen vragen naar u - uw afwezigheid, meneer,' is het stamelende antwoord. Rickard geeft brommend antwoord, waarna hij van het bed afglijdt en zijn kledingkast in duikt.
'Ik, eh, moeten we perse nu gelijk gaan?' vraag ik op een licht smekende toon. 'Ik vind het veel fijner hier met jou, dan daar beneden in de zaal met al die omhooggevallen mensen.'
Rickard kijkt me nog steeds niet aan, waarop ik van het bed glijd en op hem af stap. Bij hem aangekomen leg ik mijn handen op de weerszijden van zijn gezicht, zodat hij me wel aan móét kijken. 'Kuste je mij om wat ik aanbood, of omdat eh,' ik voel dat mijn wangen rood worden en nu ben ik degene die haar gezicht afwend. 'Ehm, jeweetwel,' murmel ik.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

9 maart 2015 - 10:05

Altschmerz 7758

Rickard Brandon Stark
Prince of Winterfell

Binnen enkele seconden heb ik een aantal kledingstukken in mijn hand, waarvan ik niet zeker weet of ze wel bij elkaar matchen. Gelukkig heb ik de gewoonte om voornamelijk grijs te dragen — de kleur van mijn familie — en kon ik vrij weinig fout doen wat dat betreft. Echter, zo meteen zou ik mijn aanstaande gaan ontmoeten en tegelijkertijd de prinses van het land: dan zou ik wel een bepaalde indruk moeten achterlaten om mijn huis en familie eer aan te doen, anders zou ik mijn vader later op mijn dak gaan krijgen.
Verschillende nutteloze gedachten schieten door mijn hoofd, alleen maar zodat ik niet hoefde te denken aan wat ik zojuist had gedaan bij Alessandra. Waar had ik in hemelsnaam gezeten met mijn gedachten? Zelfs Death liep rusteloos door de ruimte terwijl hij af en toe een zachte piep liet horen. Hoogstwaarschijnlijk voelde hij aan dat ik me compleet in de war voelde, waar ik niets aan kon doen. “. . . Moeten we perse nu gelijk gaan? Ik vind het veel fijner hier met jou, dan daar beneden in de zaal met al die omhooggevallen personen.” Mijn spieren spannen zich voor een moment aan bij het horen van Alessandra’s zachte, smekende stem — een stem die ik niet bepaald gewend was van haar. Uit alle macht houd ik mijn blik op mijn kleding gericht en tracht haar uit mijn gedachten te bannen, totdat ik zachte geluiden hoor en ik tot mijn angst merk dat ze richting mij aan het lopen is.
Zelfs wanneer Alessandra uiteindelijk voor me staat, tracht ik haar blik te ontwijken. Haar zachte handen die rondom mijn wangen krullen, maken het dat ik dit niet ontzettend lang vol kan houden en al snel kijk ik haar recht in de kijkers. “Kuste je mij om wat ik aanbood, of omdat eh. . . ehm, je weet wel.” Voor even glijdt er een donkere uitdrukking over mijn gezicht, dacht Alessandra daadwerkelijk dat ik haar enkel en alleen heb kunnen kussen om wat ze me had aangeboden? Natuurlijk zou ik maar al te graag op haar aanbod in gaan, maar dat was niet de uiteindelijk reden dat ik besloten had om haar te kussen. Waarom ik het eigenlijk had gedaan, geen idee. . . Dat was een vraag die ik voor mezelf niet kon beantwoorden, maar ik zou het wel snel moeten doen.
Voorzichtig plaats ik mijn eigen handen over de handen van Alessandra, waardoor ik ze zacht van mijn gezicht dwing en ze tussen ons in laat hangen — waarbij me opnieuw op weet te vallen dat mijn handen zo veel groter zijn dan haar tere, zachte handen. ‘Eigenlijk weet ik niet waarom ik het deed. Misschien wel omdat het de laatste kans zou zijn om het te doen en ik niets aan het toeval over wilde laten.’ Voor even laat ik mijn wenkbrauwen in een diepe frons weg glijden, mijn antwoord was niet geheel volledig geweest: en dat was niet eerlijk jegens Alessandra. ‘En je weet. . . ik bedoel. . . Ales, van jongs af aan heb ik al het idee gehad dat ik degene was die met jou ging trouwen en nu is het Lorent geworden. Misschien wilde ik gewoon niet dat je mij zou vergeten, dat je iets hebt om aan terug te denken. Vergeef me alsjeblieft, ik had het nooit mogen doen: ik heb het recht niet om jou ongevraagd te kussen. Het spijt me.’
Langzaam laat ik Alessandra’s handen uit de mijne glijden en ontwijk ik haar blik opnieuw. Wat ik er wel niet voor over zou hebben om haar nu opnieuw te zoenen. . . Maar ik weet dat ik al te ver was gegaan en dat er ieder moment een leger van Lorent op de stoep zou kunnen staan om mijn hoofd te verwijderen van mijn lichaam.

•

9 maart 2015 - 16:11

Phylaca 2673

LUCIYA GWENDYS LANNISTER
"A Lannister always pays his debts"

Het was jammer dat de tijd met Lorent snel voorbij ging — soms zag je elkaar op feesten, soms schreef je brieven, maar elkaar erg lang onder elkaar zien kwam nooit van sprake. Het was dan ook een erg aangenaam gevoel, toen ik de handen van Lorent op m'n wangen voelde — en ik kon enkel in z'n mooie kijkers kijken. De glimlach van Lorent wist me uiteindelijk warm te laten voelen vanbinnen. Toen z'n lippen over de mijne streken — werden m'n verlangens naar Lorent telkens groter.
"Lorent," fluisterde ik enkel met veel verlangen. Ik voelde algauw de voorhoofd van Lorent tegen de mijne, waardoor z'n gezicht — een erg klein stuk weg was.

"How do I love thee? Let me count the ways.
I love thee to the depth and breadth and height
My soul can reach, when feeling out of sight
For the ends of being and ideal grace.
I love thee to the level of every day’s
Most quiet need, by sun and candle-light.
I love thee freely, as men strive for right.
I love thee purely, as they turn from praise.
I love thee with the passion put to use
In my old griefs, and with my childhood’s faith.
I love thee with a love I seemed to lose
With my lost saints. I love thee with the breath,
Smiles, tears, of all my life; and, if the Gods choose,
I shall but love thee better after death."

Ademloos had ik meegehoord naar het gedicht van Lorent — waarna ik mijn hand zachtjes op z'n wang plaatste en een lange kus op de volle lippen van Lorent drukte. "Het was prachtig, Lorent." Ik schonk hem een glimlach en zocht met m'n andere hand naar de zijne.

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Index RPG Actieve Topics Zoek