[RPG] The fault in our system • Rollentopic - Rollentopics

• Naam •
Lina Charlotta Moore

• Leeftijd •
21, geboren op 27 december

• Geslacht •
Vrouw

• Uiterlijk •
Lina valt enorm op met haar lange, blauwe haren. Iets wat ze nodig heeft om zichzelf als een individu te voelen. Ze wil opvallen in de menigte. Haar kledingstijl is dan ook voornamelijk daarop gebaseerd. Het is onmogelijk die kledingstijl onder een term onder te brengen, omdat ze altijd wel weer eens wat anders aan heeft vanuit verschillende stijlen. Ze wisselt graag af, zodat ze steeds weer als een nieuw persoon de dag kan beginnen. Haar lichtgrijze ogen verbergt ze soms onder gekleurde lenzen, maar erg vaak doet ze dat niet. Meestal vindt ze het niet heel fijn om lenzen te dragen. Ze draagt voornamelijk wat mascara, tenzij haar kledingstijl van de dag andere make-up vereist. Haar gezicht is een klein beetje hoekig, zonder dat het daarmee lelijk wordt. Ze heeft volle, van nature lichtroze lippen die ze vaak om krult in een stralende glimlach. Boven haar ogen prijken een paar slanke, goed verzorgde wenkbrauwen. Aan haar neus is er niet echt veel opvallends aan te merken, enkel misschien dat er tijdens de zomer zeer lichte sproetjes op te zien zijn. Ze vallen helemaal niet op, maar Lina kan zich er mateloos aan irriteren, omdat ze ze niet leuk vindt staan.
Met haar 1 m 68 valt Lina redelijk in het gemiddelde. Ze is dan ook best tevreden met haar lengte, aangezien ze hakken aan kan zonder veel problemen en ook zonder hakken valt ze niet uit de toon. Verder doet Lina aan een soort mengeling tussen Yoga en Pilates, waardoor ze best gespierd is een strakke buik heeft. Ze is best tevreden over haar lichaam, vooral omdat ze veel is vermagerd vroeger zonder daarbij haar rondingen te verliezen.
Tot slot heeft ze nog enkele tatoeages. Eentje van Peter Pan, achter haar linker oor, waar haar haren meestal overheen vallen, tenzij ze die heeft opgestoken. Op haar linker schouder, vlak onder haar sleutelbeen, staat het zinnetje: You'll be in my heart always, wat verwijst naar haar ouders die overleden zijn.
Op haar rechterschouder dan weer staat er: We're all mad here, in een sierlijk hartje. Tot slot heeft ze nog het zinnetje: Adventure is out there op haar enkel staan!

• Innerlijk •
Misschien is Lina wel een van de vrolijkste en meest open meisjes dat je ooit zal ontmoeten. Ze lacht bijna altijd en zal iedereen in een gesprek proberen te betrekken. Heel wat mensen kennen haar en zij kent heel wat mensen. In die zin is ze zeker wel populair te noemen, maar enkel heeft dat haar gedrag niet aangetast. Ze doet nog steeds haar best om tegen iedereen vriendelijk te zijn en over niemand te oordelen zonder alles over die persoon te weten. Ze zal nooit iemand buitensluiten. Zodra er een persoon in haar buurt staat, lijkt ze er bijna niet aan te kunnen doet dat ze ertegen begint te praten. Sociaal contact gaat haar in die zin zeer makkelijk af.
Ze heeft dus natuurlijk een soort groep waar ze vaak bij rondhangt en waar ze mee naar de lessen gaat. Toch vindt ze niet echt dat ze die vrienden kan noemen. Lina gaat met zoveel mensen om, kent zoveel namen en gezichten en toch zit er niemand bij die haar echt kent voor wie ze is. Niemand neemt ooit de moeite om haar te vragen of het wel gaat. Waarom zouden ze? Die glimlach lijkt wel op haar gezicht geplakt! Maar net daar zit de alarmbel, die niemand lijkt te kunnen horen. Het is bijna nooit normaal als je iemand nooit eens op een triest moment kan betrappen. Zodra iemand de hele tijd blij is, kan je bijna met zekerheid zeggen dat die persoon een masker draagt om andere emoties te verbergen. Zo heeft Lina nooit expres zo'n masker gecreëerd. Het is alleen dat ze altijd zo hard haar best doet om anderen blij te maken, er te zijn voor anderen en gewoon al gezien te worden door anderen dat ze nu eenmaal vanzelf haar emoties verbergt.
Zonder dat ze het zelf misschien wil toegeven, hunkert Lina ontzettend naar wat aandacht en bovenal naar liefde. Dat is de reden waarom ze met iedereen wil praten en lachen. Dat is de reden waarom ze zich opvallend kleedt en haar haar blauw heeft geverfd. En dat is de reden waarom ze 's nachts toch weer huilend in slaap valt. Lina voelt zich eenzaam en verlaten. Ze heeft een chronisch gebrek aan een liefdevolle hand, die zich in de gang van haar dagelijkse leven roert.
Als je haar ziet huilen, is het omdat ze niet door had dat je daar was. Mentaal is Lina echt heel sterk. Het feit dat ze nog niet ingestort is na jaren zo leven bewijst veel. Ze zal zich niet laten kleineren door anderen. Geweld zal ze nooit gebruiken, maar verbaal is ze sterk genoeg om iemand duidelijk te maken dat ze niet gediend is met de manier waarop ze wordt aangesproken.
Wat Lina echt haat zijn vooroordelen. Natuurlijk kan niemand eraan doen dat ze eens in je gedachten tevoorschijn komen of dat je onbewust toch in die richting denkt, maar mensen die overduidelijk vooroordelen rondstrooien en hun oordeel over iedereen klaar hebben zonder dat ze weten wat er in die persoon omgaat, vindt ze verschrikkelijk.
Verder is ze zeer creatief en staat ze ook verstandig best sterk. Ze is zeker niet dom en kan zich concentreren, wanneer ze dat moet.. Ze is gefocust op haar studies. Slagen zal en moet ze doen, zakken is gewoon geen optie. Zo is Lina een beetje in alles waar ze zich in vastgrijpt. Zo was ze vroeger een best mollig meisje, maar zodra ze begon te sporten om dat te veranderen, is ze daar nooit meer mee opgehouden. Ze wil zichzelf slank zien en niet op een andere manier. Af en toe twijfelt ze wel eens voor ze zomaar gaat opeten wat er op haar bord ligt, maar het is niet zo dat je haar nooit eens in een fastfoodrestaurant zal aantreffen. Ze houdt het enkel allemaal beperkt en zo gezond mogelijk.

• Geschiedenis •
Toen Lina geboren werd, was dat niet bepaald een dag vol vreugde. Haar vader heeft haar maar al te vaak verteld over hoe de stormwolken zich langs de hemel bewogen, terwijl de bliksem op de stad leek neer te regenen. Ondertussen snelde hij met zijn vrouw naar het ziekenhuis, omdat die haar water was gebroken. Wat echter zorgwekkender was, was dat ze steeds bleker werd tegen het zwarte leer van de wagen. Steeds zwakker leek haar ademhaling. Het is ook daarom dat haar vader toen meteen een brancard vroeg om zijn vrouw de spoedafdeling binnen te rijden. Terwijl ze richting de kraamafdeling werd gebracht, hield haar man hardnekkig haar hand vast, maar die kneep maar onrustbarend zacht terug.
Hoe vaak heeft hij Lina niet verteld dat hij ernaast stond, hulpeloos, terwijl zijn vrouw haar laatste krachten gebruikte om haar op de wereld te zetten. Haar moeder stierf, amper drie minuten nadat ze Lina in haar trillende armen had gehouden.
En dit is haar vader altijd blijven achtervolgen. Niet voor niets weet Lina alle details van haar dramatische geboorte. Haar vader lijkt het onmogelijk los te kunnen laten. Hij heeft het nooit letterlijk gezegd, maar Lina weet wel dat hij haar eigenlijk de schuld geeft voor de dood van haar moeder. Het arme meisje heeft haar hele leven niets anders gedaan dan gevochten voor de liefde van haar vader. Toen ze gepest werd op school, zei hij enkel dat ze misschien wat moest vermageren. Toen zij van de trap viel en huilend haar bips omklemde, kwam hij niet eens kijken, want zolang ze huilde, leefde ze toch nog. Oh, Lina kreeg eten genoeg, absoluut. Misschien zelfs wat teveel, wat haar op school dus het slachtoffer maakte van pesterijen, maar het meest essentiële in een kinderleven ontbrak haar: liefde.
Ondanks het feit dat haar vader haar nooit recht in de ogen aan leek te kunnen kijken, hield ze onvoorwaardelijk van hem. Hij was misschien niet zoals ze van vaders gewend was. Maar Lina had medelijden met zijn verdriet en wou hem helpen. Ze wou er voor hem zijn. Wat ze niet besefte was dat niets hem nog zou kunnen helpen. Het arme meisje leek teveel op haar moeder en werd daarom veroordeeld tot een leven zonder liefde. Maar heel zelden kwam er familie op bezoek. Lina koesterde die momentjes van liefde. Vaak kreeg ze van haar tante een aai over de bol, of haar oma bracht speciaal voor haar een lekker snoepje mee. Het is meer dan Lina ooit had durven dromen. En nog steeds, ondanks alles, bleef ze van haar vader houden.
Wat ze nooit had durven geloven, was dat hij haar zou achterlaten. Ze wist dat hij haar niet kon aankijken, uit angst om zijn vrouw terug te zien kijken. Maar dat hij haar ooit doelbewust en zonder vaarwel te zeggen zou achterlaten, dat zou ze tegen iedereen ontkent hebben. Zoiets zou haar vader nooit doen!
Toch was dat precies wat hij deed, toen hij zichzelf ophing aan de zoldertrap. Achteraf bleek dat hij kanker had en blijkbaar zag hij enkel nog een uitweg in de dood. Die schok is Lina nooit meer te boven gekomen, maar zoals eerder vermeld, draagt ze een masker van vrolijkheid, waaronder ze haar verdriet verbergt.

• Match •
Arya Catalynn Lockwood - Philia

• Relaties •

• Extra •
Lina is biseksueel.
Ze volgt Audiovisuele kunsten: Film en studeert dus voor regisseur.