George Weasley
Alles stopte even. Het werd op pauze gezet, mijn leven werd op pauze gezet. Men zegt wel eens dat geheugenverlies erger is dan de dood. Dat als je dood bent, tenminste jezelf nog kent. Maar bij een geheugenverlies je zelfs je eigen naam niet meer zal kunnen herinneren, en helemaal al bij een spreuk als "obliviate." Al mijn hele leven lang huiverde ik aan deze spreuk. Ik was er altijd bang voor, een van mijn grootste angsten; geheugenverlies. Waar je ook eenzaam zult zijn; ook mijn grootste angst. En nu kwam het. En ik was nog nooit in mijn leven zo bamg geweest. Bang dat ik mezelf niet meer zal gaan herinneren, mijn familie, Fred, Campbell.. dat ik wellicht mijn droom nooit uit zal laten komen, nooit met hem samen kan zijn.. hem nooit meer gelukkig kan gaan maken.
Dus draaide ik mijn hoofd zo om en staarde de lichaam van Campbell aan die nog bij hrt boom lag. Nee- dit kan niet waar zijn. Dit alles kan ik niet opgeven. Ik dacht al; alles was zo perfect vandaag. Er moest sowieso wat geneuren die mijn leven in stukken zou scheuren. En dat was dit. En op sit moment ben ik plotseling niet meer bang mezelf, maar voor Campbell. Want ik zal hem verlaten. Hem vergeten, hij zou verdrietig zijn. Stuk en kapot. Ik kan er niet meer voor hem zijn, niet meer van hem houden..
Dus waagde ik nog een laatste poging om voor hem te zijn, ondanks dat ik nog nooit een nonverbale spreuk heb kunnen creëren. Dacht ik hard na, perste mijn igen dicht en protego maxima, protego maxima, protego maxima..
De grassprieten gleden zachtjes langs mijn vingers wat me eigenlijk wat kietelden. De zachtjes wint zorgen er voor dat mijn haren wat voor mijn gezicht kwamen en kver mijn gesloten ogen vielen. Ik hoorde mijn hart weer als een stier tegen mijn birstkas een beuken, alsof de stier zich juist naar iemand wilde gaan werpen en iemand wilde gaan aanvallen. En die iemand stond voor mij.
'Het spijt me zo, zo erg.' Murmelde een stem nog die langs mij heen liep. Mijn ogen schoten open en ik staarde naar de jongen die van mij wegliep, richting een andere toe die tegen een boom aan lag. Langzaam krabbelde ik overeind, greep naar mijn stok die ik in het gras had latten vallen, richtte het op de jongen en murmelde; 'stupefy,' en een rode lichtstraal kaatste zixh naar de jogen toe die met een klap in het geas viel. Ik schuifelde naar hem toe en knielde voor hem neer, nam hem tussen mijn benen en liet mijn handen naar zijn keel glijden.
'G-george, wacht,'
Ik luisterde niet en emotieloos drukte ik mijn duimen zijn keel in, dihter en dichter, hij deed er alles over ommij van zich af te rukken, maar llangzaam verzwakte hij.
'Je zal nooit meer een poging wagen om mij weg te jagen.' Siste ik en kneep zijn keel haast dicht.
'Je zal nooit meer een poging wagen mijn geheigens te wissen, puur om mijn Campbell te stelen. Hij blijft en is van mij.'
Zijn oogleden rolden naar boven en gauw keek ik weg, per ongeluk naar campbell zijn richting toe waardoor mijn greep zich plotseling verzachtte en leo zich uit mijn grep rukte.
'..hoe- h-hoe-'
'Rot op Leo.' Siste ik zachtjes, maar hij bleef staan. Zwijgend, en toen ik weer omkeek zag ik letterlijk angst en verwareing in zijn ogen gloeien.
'ROT OP!'
En toen rende hij de bos in, weg van mij en Campbell. Ik schuifelde naar Campbell toe die nog vredig sliep. Ik negeerde zelfs de stekende koppijn die steeds erger en eeger was, ik werd duizelig en misselijk. Maar toch hield ik mij igen op hem. Zelfs al gooide ik mijn armen om hem heen en trok hem dicht tegen mij aan. Ik weet niet hoe dit mogelijk was, maar het was mogelijk. En ik zal nu Leo gaan doden. Oh ik ga hem zeker gaan doden. En ik zal geen spijt krijgen.
Eh- als Campbell niet in George zijn leven was, had George dit gewoon laten gaan en had hij nu gewoon alles vergeten. Want hij probeerde dit nog, puur voor Campbell.
Dus met andere woorden; Campbell is letterlijk George zijn leven. Dus alsjeblieft Campbell, er is geen reden om zelfmoord te plegen of nog te debken dat hij vreemd gaat of zelfs te denken dat hij het uit gaat maken of nog weet ik veel wat. George doet er alles iver om in leven te blijven, puur, maar echt puur alleen voor jou.
En het spijt me, haat me niet.
Saving people, hunting things, the family business デ--▸