Bij deze zijn jullie getuige van mijn allereerste zeiktopic!
Het gaat ten eerste echt om allemaal kleine dingen waar ik echt gek van word en ik het even van mij af moet schrijven. Sorry dat ik jullie ermee lastig ga vallen. :c
Ten eerste doe ik al een opleiding die ik eigenlijk helemaal niet meer wil doen. Dit weet ik al vanaf het einde van het tweede jaar, maar toen dacht ik dat ik hem gewoon beter af kon maken. (Aangezien ik dan een papiertje op zak heb en de opleiding maar drie jaar is) Mijn ouders weten dit en ik heb gezegd dat ik hierna een totaal andere opleiding wil doen, maar alles kraken ze af. Zo wil ik later graag met kinderen werken en heb ik al meerdere opties laten vallen. Dan zeggen ze weer dat het mag en dan weer niet. Ik word er helemaal gek van. Uiteindelijk betaal ik mijn opleiding en alles wat je maar kan bedenken zelf, dus om het geld hebben ze echt niets te klagen.
Dan is er ook nog een probleem op mijn stage. Ik loop al een jaar lang stage bij een bedrijf waar ik me alles behalve op mijn gemak voel. Ik doe niets goed en mag niets doen, behalve voor receptioniste spelen en schoonmaken. Nou, daarvoor doe ik deze opleiding niet. Dat komt er dus op neer dat ik me twee dagen per week van 9-18 echt niet op me gemak voel en me heel erg verveel. Ik heb dit al aangegeven op school en bij hun ook al eens laten vallen, maar school doet er niets aan (je moet maar blij zijn dat je een stagebedrijf hebt gevonden) en mijn stagebegeleider draait alles om wat ik zeg. Nu had ik gister mijn eindgesprek en had ik alles in mijn hoofd wat ik kwijt wilde en echt van plan was om te zeggen. Op het laatste moment haakte ik tot mijn grote ergernis af. Tijdens het gesprek had ik alleen maar het gevoel dat ik in huilen uit kon barstten, gingen ze nog langer door. Ik durfde gewoon echt niet meer. Ook speelt mee dat ik hierna nog twee weken stage moet lopen, wat het dan echt tot een hel zou maken. Het liefste wil ik gewoon mijn middelvinger naar ze uitsteken en weglopen. Het nadeel is alleen ook dat ze 1; in mijn dorp 'wonen' en 2; ze zijn als ze niet zeuren, heel erg aardig. Dan is er dus niets aan de hand. (op dat ze heel erg roddelen na) Nu is er bijvoorbeeld ook een stageopdracht met competentielijnen en die moet ze invullen. Ik had er twee uitgezocht en die wou ik vandaag laten invullen en dat vertikt ze om te doen. Haar redenen? Ik had dat in het begin van mijn stage moeten doen en niet alleen aan het einde. Ik zeg dus dat mijn stagebegeleider op school zei dat het zo moest en nog wil ze me niet geloven! Ze haalt me echt het bloed onder mijn nagels vandaan. Ik lieg tegen iedereen die ik ken dat ik mijn stage hartstikke leuk vind en nog is het niet goed. (terwijl dit dus niet zo is, maar heel veel mensen komen daar en ik ben nou ook weer niet zo'n persoon die dat tegen iedereen gaat zeggen om ze een slechte naam te bezorgen, want zo zit ik niet in elkaar)
Dan is er ook nog mijn autotheorie examen, die ik volgende week donderdag heb. Omdat ik dus al een hele lange tijd niet lekker in mijn vel zit, ben ik bang dat ik hem niet ga halen. Vaak krijg ik op zulke momenten ook black-outs. Ik heb mijn ouders ook al gewaarschuwd, zodat het niet als een verrassing komt en die zeiden dat het dan altijd nog een tweede of derde keer kon, net zoals mijn zussen. Ik leg alleen altijd heel veel druk op mezelf, omdat ik eigenlijk altijd het gevoel heb om beter te presteren dan mijn zussen. (Want meestal ben ik het zwarte schaap van ons vier) Het komt er eigenlijk op neer dat de emmer nu aan het overlopen is en ik het niet meer voor mezelf kan houden. Die laatste twee weken stage gaan een hel worden en ik heb zin om in hoekje te zitten en niet meer tevoorschijn te komen.
Sorry voor dit zeikverhaal maar ik moet het echt even kwijt. Een koekje voor als je het gelezen hebt.
Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!
Net als je theorie!
Desnoods beloon je, jezelf ergens mee. Dat helpt bij mij vaak. En ik wou nog iets zeggen.. but I forgot.