• Prison for the gifted.


          Ergens in de rimboe, ver verborgen in het hart van Afrika ligt een verlaten gevangenis – niemand weet hier echter van. De omgeving is omringt door prachtige bloemen, exotische dieren en vooral veel bossen waardoor er niet naar om wordt gekeken.
          Al jaren raken er mensen vermist rondom deze gevangenis, maar nog nooit is hij gezien door iemand die ervan weg heeft kunnen lopen. Er zijn maar twee manieren om deze gevangenis te kunnen zien. Bij optie één kom je er niet levend weg, en bij optie twee kom je er vast te zitten.
          Een groep enorm verschillende mensen uit verschillende landen, die totaal geen connectie hebben met elkaar zitten er vast. Ze zitten er vast in een celblok, waar ze echter niet vast zitten in een individuele cel. Er zijn douches en dergelijke, en ze krijgen gewoon eten. Ze weten echter niet van wie, of wat.
          Totdat de “gevangenisbewakers” spontaan in het licht treden en met een onzin verhaal komen, tenminste dat is wat het willekeurige groepje personen denkt. Het blijkt dat ze een doel hebben om kwaad de bestrijden. Ze bezitten krachten, maar die moeten alleen nog opgewekt worden.

    Rollen.

    Vrouwen.
    × Olivia Kassidy Jenkins. || Sheamus || Beeld overdracht. || 1.4
    × Breanna 'Anna' Isadore Bellisario. || Rosea || Bovenmenselijke kracht. || 1.5
    × Bezet. || Miyano || Energieballen.
    × Phallon `Phee` Callee Grant. || Gently || Genezingskrachten. || 1.3
    × Kiesa Rae Ellestad. || MAYBENOT || Super flexibiliteit. || 1.4
    × Colette Francis Scotts. || Frary || Genezingskrachten. || 1.5

    Mannen.
    × Tanner Cade Knight. || Kayfabe || Bovenmenselijke kracht. || 1.1
    × Nikau Williams. || Crixus || Genezingskrachten. || 1.4
    × Timothy "Tommy" Martch. || Eloquentiae || Beeld overdracht. || 1.6
    × Randell Walton. || Bostick || Genezingskrachten. || 1.4
    × Bezet. || Luke_Pinguin || Energieballen.
    × Howard Felix Smith. || Kayfabe || Super flexibiliteit. ||1.7


    Invullen.

    × Naam.
    × Leeftijd.
    × Afkomst.
    × Kracht.
    × Hoe lang daar.
    × Hoe kwam hij/zij daar.
    × Innerlijk.
    × Uiterlijk.
    × Relaties.
    × Extra.


    Krachten.

    Primaire krachten, inclusief de secondaire krachten staan erbij.
    » Energieballen. Energieballen vanuit je handen kunt maken, en natuurlijk afvuren.
          × Energieschild. Een schild waardoor je jezelf en eventueel een ander kunt beschermen.
          × Energiestralen. De vooruitgang die je boekt na de energieballen.
          × Deflectie kracht. Dit is de ultieme kracht hierin, hiermee kun je de aanvallen weerkaatsen.

    » Genezingskrachten. De mogelijkheid hebben om anderen te genezen.
          × Energie vampirisme. Krachten opzuigen van anderen.
          × Opwekkingskracht. Het vermogen om dieren of mensen weer tot leven te wekken.
          × Lichaamswisseling. De mogelijkheid om in een ander lichaam te treden, dood of levend.

    » Bovenmenselijke kracht. Sterker zijn dan de gemiddelde mens.
          × Super snelheid. Sneller kunnen bewegen dan het menselijk oog kan zien.
          × Onzichtbaarheid. De mogelijkheid om voor een bepaalde tijd niet gezien te worden.
          × Duplicatie. Meerdere personen van jezelf creëren die dezelfde krachten bezitten.

    » Super flexibiliteit. Een enorm soepel lichaam bezitten, dit is echter vermoeiend.
          × Zijwaartse zwaartekracht. Tegen muren op kunnen lopen of kruipen.
          × Levitatie. De mogelijkheid om lichtelijk te zweven en daardoor geluidloos te bewegen.
          × Vliegen. Voor een bepaalde tijd kunnen vliegen, dit is echter niet al te lang.

    » Beeld overdracht. Dankzij aanraking de mogelijkheid hebben beelden te ontvangen/sturen.
          × Illusie. Iemand iets in zijn/haar hoofd planten dat er niet is, door middel van aanraking.
          × Emotie-projectie. De mogelijkheid iemand iets te laten voelen, geen aanraking nodig.
          × Gedachtecontrole. Eigenlijk is dit gewoon iemand laten doen wat jij wilt, geen aanraking.

    We beginnen ermee dat enkel één jongen en één meisje de kracht kunnen bezitten.


    Regels.

    » Minimum van 200 woorden.
    » Eén personage per persoon.
    » Bestuur alleen je eigen personages, tenzij je toestemming hebt.
    » Geen perfecte personages.
    » Niemand kan elkaar kennen van voor de gevangenis.
    » 16+ is toegestaan.
    » Naamsveranderingen graag doorgeven.
    » Ik ben de enige die nieuwe topics maakt, tenzij ik een ander aanwijs.
    » Geen ruzies rondom dit RPG.
    » Relaties worden pas besloten in het praattopic.


    [ bericht aangepast op 30 nov 2014 - 14:17 ]


    I'm your little ray of pitch black.



    Phallon `Phee` Callee Grant


    We hadden onszelf in de hoek van de kantine genesteld en Timothy leek niet echt te eten willen, ik wel - gezien ik drie dagen lang alleen maar water heb gedronken en niet meer. Het eten was al snel in mijn buik beland en wat ongemakkelijk schuifde ik op mijn stoel heen weer.
    Mijn blik gleed naar Tommy die haast woest zijn vuist balde; wat had hij? Bezorgd vouwde ik mijn hand over zijn vuist heen en keek hem met een vermoeide, maar zeker bezorgde blik aan. » Je kan me alles vertellen, dat je het weet. « Ik wist niet of het een goed idee was, maar ik wou hem iets vragen - maar ik moest het weten, ik wou niet diegene zijn die zorg nodig heeft en de anderen gewoon gebruikt omdat ik het niet verder kan.
    » G-gaat het over je verleden?.. « Ik slikte en hoopte er vurig op dat hij het zou vertellen, daarom had ik het alleen maar zacht naar hem toe gefluisterd. » Tommy, je kan me echt vertrouwen.. « Mijn lippen vormden zich tot een kleine glimlach. Ergens wist ik wel uit zijn houding dat hij niet trots is op het verleden, maar waarom - wist ik niet.


    "Satan's friendship reaches to the prison door."


    Timothy "Tommy" Martch


    In tegenstelling tot mij heeft Phallon in een paar minuten haar eten al op, terwijl ik zo nu en dan een hap neem. Ze heeft mijn gebalde vuist opgemerkt en legt haar hand erop. "Je kan me alles vertellen, dat je het weet." Even kijk ik haar aan, maar al snel richt ik mijn blik weer op het eten. Mijn hand trek ik weg, maar zodra ik dat doe, heb ik er meteen spijt van. Ik kijk naar haar en probeer haar niet voor te stellen zoals ik dat met de leerlingen deed.
    "G-gaat het over je verleden?.." Ze fluistert het zacht. "Tommy, je kan me echt vertrouwen..." Een beknellend gevoel neemt plaats in me en onbewust maak ik mijn typische nerveuse bewegingen: mijn been gaat op en neer, ik bijt op mijn duimnagel en kijk om me heen.
    "Het is oké.." mompel ik zacht, ook al weet ik niet of het meer voor mezelf of voor Phallon is. "Het is gewoon.." probeer ik het onder woorden te brengen, maar er is niet een woord dat geen vragen oproept en omschrijft dat je hallicunaties hebt over hoe mensen dood zijn. "Oké," vul ik de zin aan.


    #dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman



    Phallon `Phee` Callee Grant


    Het verbaasde me nog telkens dat Tommy zijn hand zo weg trok, ergens maakte het me wat verdrietig. De spanning tussen ons was er zeker, maar waardoor wist ik gewoon niet.
    » Het is oké.. « Alhoewel hij het mompelde, kon ik ergens voelen dat hij zich rot voelde of mij nu het liefst weg wou hebben. Hij beet op zijn nagel en ik voelde zijn been tikken, gezien de tafels niet groot waren - waardoor ik het tegen mijn knie aan voelde bewegen.
    » Het is gewoon.. « Ik bekeek hem hoopvol, toen hij naar woorden zocht. Automatisch keek ik hem wat scheef aan. » Oké. « Een kleine zucht verliet mijn mond en ik voelde me op de één of andere manier verraden. Mijn hand trok ik snel over de tafel terug en frummelde wat aan mijn haar, wat een automatisch gebaar was als ik me ongemakkelijk voelde.
    Een diepe zucht verliet alweer mijn mond, voordat ik Timothy recht in zijn bruine kijkers keek. » J-je weet niet hoe het aanvoelt iemand alles te zeggen en van de ander niks te horen; ik vraag me eerlijk gezegd af of je dit niet aan iedereen door verteld en er gewoon over lacht ?! « Trillerig en haast schor sprak ik deze zin niet erg dapper uit, gezien de stoel omver liet vallen en de kantine uithaastte.

    [ bericht aangepast op 3 dec 2014 - 19:38 ]


    "Satan's friendship reaches to the prison door."


    Timothy "Tommy" Martch


    Ze zucht wanneer ik de woorden uitspreek en trekt haar hand weg. Mijn been begint sneller te tikken en om mezelf bezig te houden, eet ik het eten maar. Na drie ben ik er nog steeds niet aan gewend.
    "J-je weet niet hoe het aanvoelt iemand alles te zeggen en van de ander niks te horen; ik vraag me eerlijk gezegd af of je dit niet aan iedereen door verteld en er gewoon over lacht?!" Ik kijk schuldig naar beneden en weet dat het er binnenkort uit gaat moeten komen. Phallon staat ruw op, waarbij haar stoel omvalt en loopt weg. Ik staar even naar mijn bord. Ik heb dit verwacht, want het is nu al drie jaar dat ik er vaag over doe, maar ik ben bang dat als ik het wel zeg, alles slechts erger wordt.
    Toch sta ik op en loop ik zo snel mogelijk achter haar aan. Op dit moment wil ik niet een van de enige mensen die ik écht vertrouw, kwijtraken.
    "Phallon, wacht even." Zeg ik zacht, als ik haar zie. "Het is gewoon... Dit is niet iets waar ik het zomaar over heb. Ik wil niet dat jij me haat. Iedereen mag me haten, maar jij niet."


    #dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman



    Phallon `Phee` Callee Grant


    Algauw zag ik het bekende figuur van Timothy voor me. » Phallon, wacht even. « Zijn stem klonk zacht, genoeg reden voor mij om boos proberen te kijken - wat een mislukking naar gebroken en teleurgesteld werd. Tommy was de enige sinds deze drie jaren, die me bleef volhouden - wat voor dromen ook, maar ik voelde me nu echt verraden.
    » Het is gewoon.. Dit is niet iets waar ik het zomaar over heb. Ik wil niet dat jij me haat. Iedereen mag me haten, maar jij niet. « Dit was het puntje op de `i`, om bij mij voor een shock te zorgen.
    Het stomme was, dat ik nooit lang boos kon zijn en zeker bij zoiets niet. Mijn tanden boorden zich in mijn onderlip en een tijd lang keek ik Timothy alleen maar twijfelend aan.
    » Waarom vertel je het niet ? « Ik schrok van hoe schor mijn stem klonk en sloot gelijk mijn mond weer na mijn reactie, om zenuwachtig een andere kant op te kijken. » Tommy, jij bent de enige hier die me volhoudt; ik wil je.. helemaal kunnen vertrouwen.. « Moeilijk staarde ik naar een enkele celdeur, om snel door te lopen naar mijn eigen.
    Het was stom dat ik voor hem wegliep, maar ik kan mijn emoties niet in de buurt van hém verborgen houden.

    [ bericht aangepast op 4 dec 2014 - 12:36 ]


    "Satan's friendship reaches to the prison door."


    Timothy "Tommy" Martch


    "Waarom vertel je het niet?" zegt Phallon met een schorre stem, terwijl ze me vertwijfeld aankijkt. "Tommy, jij bent de enige hier die me volhoudt; ik wil je.. helemaal kunnen vertrouwen.. " Met die woorden loopt ze van me weg, haar cel in.
    Ik blijf even staan en bijt op mijn duimnagel. Zou ik er beter aan doen om het aan haar te vertellen? Zou ze minder boos op me worden als ze écht weet wie ik ben? Ik slik even en besluit te doen wat zij altijd bij mij gedaan heeft: vertrouwen. Voorzichtig loop ik haar cel in en even bekijk ik de muren, de bloem waar mijn naam onder staat.
    "Wil je het echt weten?" Ik slik en kijk naar Phallon, wetend dat dit ongelooflijk mis kan gaan. "Want ik wil het je best vertellen, alleen je moet me beloven mij niet te gaan haten. Niet jij, oké." Ik sta tegenover haar en kijk naar haar, lichtelijk op haar neer. Dit is dan het moment waarop ze me zou gaan haten of leren kennen,


    #dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman



    Phallon `Phee` Callee Grant


    Vermoeid liet ik me op het bed zakken, nou ja - matras met een metalen bed. Ik voelde me op de één of andere manier schuldig tegenover Tommy, maar tegelijkertijd ook verward en verraden. Gelukkig kenden die mensen me enkel van het gevangenis, gezien ik ooit anders was geweest. Vrolijk en nog leuk in het leven, maar nu niet.
    » Wil je het echt weten ? « De stem van Tommy drong enkele seconden tot me door en weerkaatste de hele tijd terug in mijn hoofd. Zijn stem; zijn vertrouwde stem. Schuldig staarde ik naar de grond, ik voelde me schuldig hoe ik tegen hem uitgevallen was.
    » Want ik wil het je best vertellen, alleen je moet me beloven mij niet te gaan haten. Niet jij, oké. « Hij stond precies tegenover me en de twijfels gingen naar me omhoog. Zou het zo erg zijn, dat ik hem zou haten ? Zou ik hem überhaupt haten ? Twijfelend beet ik op mijn onderlip.
    » Tommy, ik z-zou je nooit haten. « Ik sloeg mijn blik neer en sprak het alleen erg zacht uit. De kans dat ik hem zou gaan haten, was voor mij erg klein - maar of het wederzijds zo was. Het vertrouwen in mensen zakte telkens meer bij mij naar beneden, maar bij Tommy niet.


    "Satan's friendship reaches to the prison door."

    [Dames, ik vind jullie enthoudiasme echt leuk, maar willen jullie anderen ook de kans geven? Ik denk niet dat het aanlokkelijk is om door al jullie berichten heen te lezen voordat ze zelf kunnen reageren. Ikzelf lees het al niet eens, aangezien ik het niet echt op prijs stel. Er zijn meer mensen hier, heb gewoon geduld.]


    I'm your little ray of pitch black.

    Kayfabe schreef:
    [Dames, ik vind jullie enthoudiasme echt leuk, maar willen jullie anderen ook de kans geven? Ik denk niet dat het aanlokkelijk is om door al jullie berichten heen te lezen voordat ze zelf kunnen reageren. Ikzelf lees het al niet eens, aangezien ik het niet echt op prijs stel. Er zijn meer mensen hier, heb gewoon geduld.]


    Jep, ik snap het! Sorry :')


    #dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

    Kayfabe schreef:
    [Dames, ik vind jullie enthoudiasme echt leuk, maar willen jullie anderen ook de kans geven? Ik denk niet dat het aanlokkelijk is om door al jullie berichten heen te lezen voordat ze zelf kunnen reageren. Ikzelf lees het al niet eens, aangezien ik het niet echt op prijs stel. Er zijn meer mensen hier, heb gewoon geduld.]


    Sorry, maar volgens mij reageren sommige mensen ook niet echt that much.
    :x


    "Satan's friendship reaches to the prison door."

    Gently schreef:
    (...)

    Sorry, maar volgens mij reageren sommige mensen ook niet echt that much.
    :x


    [Ik heb school van half 9 tot meestal 3 plus 2 uur reistijd alles bij elkaar en huiswerk, dus ik reageer inderdaad niet zo vaak maar als ik eerst nog door jullie stukjes heen moet om te kijken of ik genoemd ben of wat dan ook is dat lastig, dat is alles dat Kayfabe volgens mij ook duidelijk probeert te maken. Niet iedereen heeft enorm veel tijd.]


    I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

    Frary schreef:
    (...)

    [Ik heb school van half 9 tot meestal 3 plus 2 uur reistijd alles bij elkaar en huiswerk, dus ik reageer inderdaad niet zo vaak maar als ik eerst nog door jullie stukjes heen moet om te kijken of ik genoemd ben of wat dan ook is dat lastig, dat is alles dat Kayfabe volgens mij ook duidelijk probeert te maken. Niet iedereen heeft enorm veel tijd.]


    Ik snap het ook wel, maar ik heb ook school van half acht tot meestal vijf uur en moet dan nog een kwartier op de bus wachten, een kwartier rijden en dan nog huiswerk. Ik snap het ook wel, maar misschien moet dit topic gewoon niet zo leuk zijn of er moeten meer reageren.
    x)


    "Satan's friendship reaches to the prison door."

    _______________________________________________


    Nikau Williams

    _______________________________________________



    Ik knikte toen Tanner me vroeg of ik meeging om te eten. Echt trek had ik niet, maar elke maaltijd kon de laatste zijn. Zo zag ik het dan in ieder geval. Daarbij, vroeg of laat zou ik toch wel honger krijgen en dat wilde ik de anderen niet aandoen: zonder eten kon ik enorm chagrijnig worden.
    'Alles is beter dan hun versie van groentesoep,' zei ik met een grimas. Toen Tanner tegen Olivia zei dat ze de nieuweling misschien ook zou mogen, merkte ik het alarm pas echt op. Ik fronste en deed mijn armen over elkaar. Het alarm ging sinds kort veel vaker en de gevangenis werd steeds voller. Waar kwamen ze allemaal vandaan en waarom ging het ineens zo snel?
    'Weer een nieuwe, huh?' vroeg ik als reactie op het alarm. 'Ze zijn goed bezig,' merkte ik sarcastisch op. Met 'ze' bedoelde ik duidelijk de klootzakken die ons hier gevangen hielden. 'Het gaat op het moment zo snel dat de groentjes na een week al geen groentjes meer zijn.' zei ik met een glimlach tegen Olivia. Daarna richtte ik mijn blik weer op op Tanner. 'Denk je dat ze iets van plan zijn?'


    Caution first, always.



    T a n n e r .

    ×××



         
    Ik had naar Nikau gekeken die een grimas trok. ‘Alles is beter dan hun versie van groentesoep.’
          Even lachte ik. ‘Oh, dat sowieso. Wat was dat goor zeg. Bah. Alsof het zand er nog tussen te vinden was. En dan vooral tussen mijn tanden.’
          ‘Weer een nieuwe, huh?’ Nikau klonk er net zo verbaasd over als ik me voelde. Het was allemaal ook zo vreemd. Dit was veel te snel.
          Ik knikte. ‘Ik sta er echt versteld van. Ik was hier maanden alleen voordat degene na mij pas kwam, en nu is het zowat elke week raak.’
          ‘Ze zijn goed bezig,’ het sarcasme droop er vanaf, ‘het gaat op het moment zo snel dat de groentjes na een week al geen groentjes meer zijn.’ Daarna had hij Olivia een glimlach geschonken.
          Verward schudde ik mijn hoofd. ‘Ik snap je helemaal. Wist ik maar wat er aan de hand was. Dat is echt hetgeen waar ik een bloedhekel aan had, dat onwetende.’
          'Denk je dat ze iets van plan zijn?' hij had mij weer aangekeken.
          ‘Ik zou denken van wel, maar ik heb werkelijk waar echt geen idee. Het is alsof er echt wat gaande is,’ wat moest ik zeggen? Ik had echt geen idee, en het frustreerde me enorm. Vanaf degene die als eerste een week na de vorige was gekomen. Vanaf dat moment begon ik me al zorgen te maken.
          ‘Weet je, ik denk dat we gewoon maar moeten gaan eten, voordat de hekken zich sluiten. Misschien heeft de nieuwe een uitleg,’ zuchtte ik. Als dat zo was zou het me enorm frustreren. Er was al eens een nieuwe geweest die iets had kunnen onthouden, en dat was dat het een groepje van vijf of zes mannen waren die ons hier hielden. Waarom had ik niets onthouden?
          Ik keek even naar Olivia met een kleine glimlach. ‘Laten we maar gaan.’ Ik stond op terwijl ik mijn borst weer bedekte met het kledingstuk.


    I'm your little ray of pitch black.

    [Ik switch van tt naar vt, sorry, maar ik vind het wel fijner zo]



    Olivia Kassidy Jenkins


    Ik haalde mijn schouders op eenmaal Tanner zei dat ik de nieuwe misschien mocht. Dat kon wel zo zijn, misschien was dat wel zo. Leek me fijn, maar alsnog moest ik die nieuwe dan eerst wat beter leren kennen. Ik was in ieder geval al blij dat ik toch enkele mensen al kende, waarvan enkele best goed, zoals Tanner. Alleen zijn en je alleen voelen was niet niks, dat haatte ik gewoon.
          Mijn maag begon stilletjes te knorren, maar het was niet echt te horen, hoopte ik dan toch. Ik vroeg me ook wel af waar iedereen vandaan kwam die hier vast zaten. Ik kon zelf nog altijd begrijpen hoe ik hier vast kwam te zitten en wat de bedoeling van deze gevangenis is. Maar ik vond dit alles nog steeds niet leuk.
          Ik volgde alles wat Nikau en Tanner zeiden, misschien leerde ik wel wat bij of wisten zij gewoon meer. Ik wilde natuurlijk antwoorden op al mijn vragen. Jammer genoeg kwam ik niet meer te weten, want zij zaten ook met vragen, dat was wel te verwachten natuurlijk. Ik denk dat niemand hier wat meer zou weten.
          "Het gaat op het moment zo snel dat de groentjes na een week al geen groentjes meer zijn," zei Nikau, terwijl hij naar me glimlachte. Ik glimlachte terug naar hem, maar zweeg gewoon. Ik wist niet echt wat ik moest zeggen, daarbij stelde hij toch een vraag aan Tanner. Of ze wat van plan waren. Tanner wist het ook niet precies, dat was wel te horen denk ik.
          "Ik vraag me ook af of ze wat van plan zijn. Het rare is dat sommige hier al jaren zitten en er nooit wat meer gebeurd is. Misschien is het een kwestie van tijd en zijn ze bepaald aantal mensen aan het verzamelen om dan een plannetje uit te voeren?" Mijn idee was dom, maar het kon toch waar zijn? Je moest van niks meer schrikken zou ik denken. Al was ik ergens wel bang eerlijk gezegd.
          Ik knikte als Tanner voorstelde om eindelijk maar wat te gaan eten, ik had nu echt wel honger. Het kon misschien echt zo zijn dat die nieuweling uitleg had, dat hoopte ik maar, al vreesde ik daarvoor. Ik knikte nogmaals als Tanner zei om te gaan. Ik stond op en liep alvast zijn cel uit.


    16 - 09 - '17