Demigods || Gods of Olympus || Speeltopic OO1 - Speeltopics

12 halfgoden moeten met elkaar een queeste voltooien. Sommige mogen elkaar, en andere niet. De kinderen zijn zorgvuldig gekozen door de kampleiders en die geven hun de opdracht om de parel van Aphrodite te zoeken. Ondertussen komen ze allerlei wezens tegen waarvan normale mensen zeggen dat het mytes zijn. Zoals het opnemen tegen de leeuw van Nemea, de Hydra, de Minotaurus. En nog andere gruwelijke wezens. Maar wat als van een paar kinderen hun goddelijke ouder zich er mee bemoeien. En Aphrodite wilt dat het sneller gebeurt? Kunnen de 12 halfgoden dit wel aan?

Rollen:
- Ariadne Dorien de la Vincé ~ Dochter Zeus ~ Minewt
- Athan ~ Zoon Hades ~ Aureolus
- Naveen Calissa Nash ~ Dochter Aphrodite ~ Kayfabe
- Jonathan Matthew Williams ~ Zoon Apollo ~ OutlawQueen
- Calanthe Anfisa Callas ~ Dochter Pan ~ Snow_White
- Vincent Xavier Calleso ~ Zoon Ares ~ Gally
- Carter Evangelie Phellon ~ Dochter Persephone ~ Sweater
- Thomas Wall ~ Zoon Poseidon ~ Newt_Runner
- Brylin Alcina Thompson ~ Dochter Athena ~ Gently
-Riley Luke McMahon ~ Zoon Hephaisthos ~ Luke_Pinguin
- Hope Cailla Elaine Davine Woodward ~ Dochter Nemesis ~ Walkers
- Brandon Tyler Belladonna ~ Zoon Hermes ~ Minewt

-Gebasseert op de Percy Jackson serie, geen enkele halfgod doet mee in deze RPG.
- Geen kinderen van Artemis! Zij is de godin van de maagdelijkheid!
- Iedere halfbloed heeft een andere ouder. Niet twee dezelfde. 2 uit het Hermesgebouw kan, gezien één een echt Hermeskind kan zijn en de andere onerkend.
- Je mag maximaal 1 karakter.
- Jongens en meisjes gelijk a.u.b
- Er is geen woordenlimiet, maar geen oneliners.
- OOC tussen: [] {} ()
- Alleen JOUWN karakter besturen. TENZIJ je toestemming hebt van degene die die rol speelt.
- Respecteer elkaar!
- Geen Mary-Sue of Gary-Stu personages! Iedereen heeft zijn slechte eigenschappen!
- Maar het belangrijkste: PLEZIER! De regels zijn er om het leuker te maken in de RPG.
- Alleen ik open nieuwe topics. Tenzij ik iemand aanwijs!

Het begin:
Iedere halfgod is net opgeroepen, hen is gezegd dat ze hun spullen kunnen pakken. Iedereen heeft precies een half uur om zijn of haar spullen te pakken en dan naar de heuvel te gaan. Wanneer ze door de barrière zijn, is er geen weg terug en staan ze er alleen voor. Denken ze...

[ bericht aangepast op 30 nov 2014 - 13:26 ]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

---

Athan was nog niet eens helemaal bij de rest komen staan, of iemand vroeg of mensen zin hadden in de Quest om een algemeen gesprek mee te beginnen. Hij herkende de jongen die sprak vaag als Jonathan, een zoon van Apollo. Vaak vond hij dat de Apollokids maar een stel zingende hippies waren, maar zover hij wist viel Jonathan daar in wel mee.
      De dochter van pan zat met blote voeten in het gras. Fijn, waarschijnlijk weer zo'n boomknuffelaar die de hele tijd tript als ze een klein boompje omver lopen. Met de seconde kreeg Athan er minder zin in, hij ging nog altijd alleen mee vanwege de monsters die hij neer mocht meppen. Hij had tenslotte ook geen zin hier alleen maar een beetje rond te hangen op kamp.
      'Ja, heel erg zelfs,' Begon Athan sarcastisch. 'Want ik wil echt heel graag de parel van een of andere poederdoos redden die zo op haar nagels is gesteld dat ze dat ding niet eens zelf terug kan halen.' Nonchalant leunde Athan met zijn schouder tegen een boom aan en sloeg hij zijn pijlkoker goed over zijn schouder. Zijn tas hing los over zijn schouders en de messen in zijn riem kletterde bij elke stap tegen zijn been, maar maakte geen geluid.

[ bericht aangepast op 30 nov 2014 - 18:13 ]

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

[Oneira -> Minewt.]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

---

---

'Ja, heel erg zelfs,' Begon de zoon van Hades sarcastisch. 'Want ik wil echt heel graag de parel van een of andere poederdoos redden die zo op haar nagels is gesteld dat ze dat ding niet eens zelf terug kan halen.' Met een grijns kijk ik hem aan. Nu ben ik er al zeker van dat ik hem aardig ga vinden. Daarom besluit ik erop in te gaan. Het is vast goed om vrienden te hebben.
      'Kijk uit hoor, misschien hoort ze je wel en loop jij voor de rest van je leven rond in een mooie roze jurk met pofmouwen terwijl je vrolijk huppelt en liedjes zingt over liefde,' zeg ik tegen hem. 'Hoewel ik het wel heel gezellig zou hebben gevonden. Roze staat je waarschijnlijk erg goed.' Ik ga wat gemakkelijker staan en kijk weer of er iemand aan komt. Ik wil zo snel mogelijk weg van dit kamp.
      Omdat ik geen ouders heb en totaal niet in een weeshuis wil zijn, moet ik hier wel zijn. Ook is soms monsters verslaan wel leuk, maar wordt het wat minder als je de hele dag ermee bezig bent. Ooit had ik een wiskunde proefwerk toen de leraar in een of ander monster veranderen. De rest zag dat ik met een briefopener mijn leraar neer stak terwijl die mij er alleen op wilde wijzen dat ik af aan het kijken was. Dat was de eerste van vele keren dat ik van school getrapt ben, dus nu ben ik hier het hele jaar.

[ bericht aangepast op 30 nov 2014 - 17:48 ]

---

Spoiler alert: you will save yourself

---

Jonathan begon te grijnzen. 'Kijk uit hoor, misschien hoort ze je wel en loop jij voor de rest van je leven rond in een mooie roze jurk met pofmouwen terwijl je vrolijk huppelt en liedjes zingt over liefde,' Even moest Athan lachen, alleen al op het idee. 'Hoewel ik het wel heel gezellig zou hebben gevonden. Roze staat je waarschijnlijk erg goed.'
      Athan grinnikte even. 'Als ze dat doet, stuur ik persoonlijk een paar verdwaalde zielen op der af voor de aankomende paar eeuwen. Die zijn over het algemeen lekker positief.' Antwoordde hij met een toon waar het sarcasme vanaf droop. 'Erg romantisch zijn ze ook, praten elke seconde van de dag over hoe ze hun liefde wel niet hadden versierd als ze nog hadden geleefd.' Hij negeerde de chagrijnige schimmen die hem uitscholden. Het waren maar doden, inmiddels wist hij de vage, menselijke gedaantes die de zielen van doden voor moesten stellen perfect van zich af te sluiten. Het was dan misschien normaal voor een zoon van Hades om met doden te communiceren en het kostte hem geen moeite, maar vaak had hij er gewoon geen zin in de o zo trieste verhalen van ze aan te horen.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

---

---

'Als ze dat doet, stuur ik persoonlijk een paar verdwaalde zielen op der af voor de aankomende paar eeuwen. Die zijn over het algemeen lekker positief. Erg romantisch zijn ze ook, praten elke seconde van de dag over hoe ze hun liefde wel niet hadden versierd als ze nog hadden geleefd.' Ik grijns, maar voel me een beetje ongemakkelijk. Al die dode geesten maken me inderdaad best bang, maar blijkbaar hebben meer kinderen van Apollo dat. De zon van de god gaat niet zo goed samen met duisternis.
      'Awh, ik had al zoveel zin om gezellig met jou bloemetjes te gaan plukken terwijl jij bloemblaadjes plukt. "Ze houdt van me, ze houdt niet van me." Je vader is dan vast trots,' zeg ik sarcastisch. Van alle goden vind ik de god van de onderwereld dan nog de meest coole. Hij is ten minste niet als de rest, hoewel hij even arrogant en egoïstisch als de rest van de familie.
      'Hoe lang nog? Ik wil zo snel mogelijk weg hier.' Ik kijk naar Brylin aangezien ik altijd aan haar dit soort vragen stel. Dochter van de godin van de wijsheid. Met mijn handen tik ik een ritme tegen de boom. Muziek zorgt er altijd voor dat ik rustig blijf en niet ontzettend druk word. Zoals de rest van de halfgoden ben ik in de mensenwereld ook ADHD verklaard.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Terwijl ik het Ares gebouw inliep moest ik toch even enkele zwaarden ontwijken en felicitaties ontvangen. Dit keer niet omdat ik een vlaggenroof gewonnen had, maar omdat ik uitgekozen was om op queeste te gaan. Voor de meesten was het een hele eer, maar ik wist niet echt wat ik er nou echt van vond. Het was eindelijk eens iets spannends, echt avontuur en niet nutteloos staan trainen. Maar langs de andere kant, we leken net soldaatjes van één of andere Godin die zich boven ons heen zette. Het geluid van metaal op metaal en het geroep en gelach van mijn 'Broers en zussen' deed me nog even zacht lachen en daarna opkijken toen Brutus, of gewoon Bru voor de vrienden me een schouderstomp haf. "Een queeste, gefeliciteerd broertje van me." grijnsde de enorme kerel. Hij was een jaar of 2 ouder dan ik, maar dan ook één van de weinige die ik als een broer beschouwde. We hadden veel trainingen gehad samen en het was bijna uitzonderlijk dat ik niet in zijn team zat. "Ja, ja een pareltje zoeken met elf anderen... Word een heuse zoektocht." grinnikte ik sarcastisch. Ik was nog nooit echt op een grote queeste geweest, maar ik wist wel dat er weinig groepen heelhuids en voltallig teruggekeerd waren. "Ze willen gewoon van me af hier." mompelde ik terwijl ik mijn spullen bijeen begon te rapen en zorgde dat ik niet gestoken werd. "Train eens buiten wil je!" riep ik geïrriteerd naar de jongere gastjes die amper met zo'n zwaard overweg konden overweg konden. "Vince, niet stressen. Het lukt je heus wel, Pa gaat vast..." begon hij maar meteen kapte ik hem af. "Pa gaat niets doen, hij heeft me toen niet geholpen en nu hoef ik zijn hulp ook niet." antwoorde ik koppig en stak mijn laatste shirt in de rugzak die goed gevuld was met geld, eten, water, wapens en een klein aandenken van thuis. Of tja, de straten van Brazilië. Ik ademde nog even diep ik en haf nog een redelijke stoot tegen Brutus. "Zie je later weer broer." zei ik waarna ik het Ares gebouw uit ging en naar de afgesproken plek liep. Ik kende een paar van de elf die mee gingen , maar niet direct in persoon. De enige die ik erg goed kende was Naveen, de dochter van Aphrodite. Naveen was ook één van de weinige wie ik echt mocht hier op halfbloed. Ik kwam bij de groep aan en gooide mijn zag op de grond waarna ik mijn armen over elkaar heen sloeg en de rest nog een goed bekeek.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

» Hoe lang nog? Ik wil zo snel mogelijk weg van hier. « Met een korte blik keek ik naar Jonathan die tegen de boom aantikte, om zijn drukte ergens in te stoppen. Het verbaasde me niet veel dat hij zulke vragen aan mij stelde, maar soms waren het van die vragen - waar elke simpele geit op kon komen, al leek dat anders voor Jonah.
» Zodra de rest er is, kunnen we er denk ik vandoor gaan. Maar het lijkt mij handiger om een richting te bepalen, want erop los rennen - heeft geen zin. « Ik wierp hem een knipoog toe en liet mezelf zuchtend tegen een boom aanzakken.
Dit kon nog eens de stomste quest worden ook, met zoveel mensen of halfgoden of wie dan ook - zou dit zoveel ruzie en getreur opleveren. En zoiets zat me altijd al dwars, misschien ook omdat ik de lucifer ben - die voor de vlam zorgt.

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

---

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

(Euhm, someone? Hello? )

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

JONATHAN 'JONAH' WILLIAMS
SON OF APOLLO

---

---

'Zodra de rest er is, kunnen we er denk ik vandoor gaan. Maar het lijkt mij handiger om een richting te bepalen, want erop los rennen - heeft geen zin.' Ze knipoogt naar me en ik kijk haar met een glimlach aan. Het wordt al best vol hier en ik merk dat ik steeds meer energie krijg. Een paar anderen kijken ook een beetje chagrijnig. Ik snap wel dat ze er geen zin in hebben; mogen we een keer op een quest, is het om een parel te vinden. Een parel. Geen draken verslaan, nee, een parel vinden.
      'Je weet dat een willekeurige richting in rennen en monsters vechten een tactiek is die ik altijd gebruik? Sommige mensen hier zijn geen dochter van een strategiegodin.' Mijn blik laat ik even rusten op Vincent, zoon van Ares. De kinderen van Ares mag ik meestal wel, hoewel ze ontzettend vervelend kunnen zijn. Wat voor relatie mijn vader ook met de andere goden heeft, als ik iemand aardig vind dan vind ik die aardig.
      Even ben ik weer stil. 'Wat is er eigenlijk zo speciaal aan die parel van Aphrodite? Sorry, maar ik heb echt geen idee wat het is.' Ik voel me ontzettend dom en kijk Brye aan omdat zij nou eenmaal slim is.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Jonathan ving mijn knipoog op met een glimlach en even greens ik terug. Met hem zou het zeker nog wat leuker worden, maar alsnog een parel zoeken van die dromerige Godin? Het sloeg nergens op, eindelijk kom je weg - moet je een simpele parel zoeken. Naveen was dan wel een vriendin van me, maar zij was de dochter van Aphrodite - dus waarom vroegen ze niet gewoon haar?
» Je weet dat een willerkeurige richting in rennen en monsters vechten een tactiek is die ik altijd gebruik? Sommige mensen hier zijn geen dochter van een strategiegodin. « Ik bekeek hem even met een korte grijns om mijn lippen. Een klein zuchtje verliet mijn lippen.
» Ja, Jonah. Dat weet ik, maar ik ren niet zomaar ergens heen en dat weet je. « Ik wierp hem voor de grap een kushandje toe en keek toen naar de hemel. Het was nu nog mooi, maar zou dat zo blijven en zou de stemming vooral zo mooi blijven?

[ bericht aangepast op 9 dec 2014 - 19:47 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Calanthe Anfisa Callas | Dochter Pan

Ik luister geïnteresseerd naar het gesprek, terwijl ik een beetje op mijn armen leun. Ergens ben ik bang dat mensen me helemaal niet mogen. Niemand lijkt het nodig te vinden zich tot mij te richten en bovendien heb ik enkele blikken opgevangen die niet echt positief lijken. Ik kom vast over als een of andere hippy die verloren gelopen is. Een donkere weemoed hangt boven mijn gedachten. Deze queeste wordt met de seconde erger. Ze hebben gelijk dat het belachelijk is om met zo'n grote groep op zoek te gaan naar één stomme parel, maar tot nu toe zie ik nog een slechter beeld voor me. Ik zie hoe we met één grote bende op zoek zijn naar een parel, maar bij die groep reken ik mezelf niet mee. Het is bijna een voorspelling als ik zeg dat ik waarschijnlijk gewoon wat ga lopen volgen. Niemand lijkt het nodig te vinden mij aan te spreken, dat vinden ze nooit, waarom zou het nu anders zijn?
Met een frons vermaan ik mezelf. Nee, ik moet nu niet in zelfmedelijden gaan verdrinken. Geef het eerst en vooral nog wat tijd. Er is nauwelijks een kans geweest om echt al met elkaar te spreken. Bovendien is het gesprek dat nu wordt gevoerd vrij voor iedereen. Als ik wil kan ik ook zo wat zeggen. Ik vrees alleen dat ik geen nuttige bijdrage te leveren heb aan het gesprek en door enkel even de aandacht op me te vestigen, zou ik er eigenlijk alleen voor zorgen dat ze mij nog vreemder zouden vinden. Ik besluit dat ik alles maar even op zijn beloop laat. Ik kijk het aan, stil hopend dat iemand mij toch de moeite waard vindt om aan te spreken, en als ik zelf de kans zie om eens met iemand een praatje te slaan, zal ik dat niet afslaan. Misschien is het ook mijn eigen fout dat ik geen vrienden heb. Ik kan heus zelf eens wat moeite doen! Mijn handen worden klam bij de gedachten alleen en ik voel mijn hart wat sneller tegen mijn borstkas slaan, maar uiteindelijk moet ik er toch ooit overheen komen.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Calanthe Anfisa Callas | Dochter Pan

---

Ik begin me eigenlijk een beetje te vervelen na een tijd, dus sta ik uiteindelijk op en begin wat heen en weer te lopen. Mijn lichte, witte jurk fladdert wat achter me aan, terwijl ik naar de bomen wandel. Ik zorg er wel voor dat ik op een boom af ga die enkele meters van iemand anders af staat, anders is het nogal vreemd om recht op een persoon af te lopen. Met een glimlach begin ik erin te klimmen en ga dan op mijn buik op een stevige, nog best laaghangende tak, liggen.
Nieuwsgierig kijk ik op de mensen neer. Uiteindelijk besluit ik me toch maar in het gesprek te mengen. Tot nu toe gingen we geen kant op.
"Misschien kunnen we naar Parijs gaan?" glimlach ik dan. "Er staat een best bekend standbeeld van Aphrodite in het Louvre: De venus van Milo. Bovendien is het de stad van de liefde." Met een grote glimlach kijk ik naar de mensen die op de grond staan, waarna ik me weer uit de boom laat glijden omdat praten nu eenmaal makkelijker is zo. Soepel kom ik neer op de grond.

---

“To live will be an awfully big adventure.”