Ik heb dit dus precies. En nog altijd niet echt een manier gevonden om het te uiten. Aangezien ik maar blijf opkroppen, tot de bom barst en ik dan een onschuldig mens (kidding, mensen zijn nooit onschuldig..) helemaal uitkaffer en doe.. En naderhand voel ik me eigen er alleen maar slechter door..
Maar ik heb wel een paar dingen die me heel goed helpen om te kalmeren als ik me rotvoel of boos ben en het me ook wel ns doen vergeten (helpt ook x])..
Het belangrijkste bij mij, wat mij ALTIJD helpt, is... Een dier. Jupp. Ik heb niets met mensen en alles met dieren. En al is het een klein muisje, of een agressieve hond (ik noem maar wat), zet mij bij een dier en ik kalmeer.. Ik klets ermee, vertel ze wat me dwars zit en dan ben ik opgelucht.
Hier kwamen ze op school ook achter, dus als ik eens hartstikke kwaad of verdrietig werd, stuurde mijn leraar me even naar de ezels om te knuffelen.. En als ik dan weer rustig was, kwam ik uit mn eigen terug. (Zo niet, kwamie bezorgd kijken wat er was..)
En als er geen dier in mijn omgeving is, ga ik altijd tekenen. Vaak tekeningen die ik daarna weer weggooi, omdat het geklieder is. Maar ook dat werkt wel ns bij me! (dit werkt niet áltijd, helaas..)
You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.
