En in mijn geval is dat een kat.
Al vanaf mijn geboorte ben ik allergisch voor (onder andere) katten, maar toch ben ik altijd gek op ze geweest. Voor acht jaar lang hadden we hier dan ook regelmatig de kat van de buren over de vloer, Snowy, want die was als kitten al naar binnen geslopen om stiekem aaitjes te halen en in de loop der jaren werd het een gewoonte van haar om in de buurt bij iedereen langs te gaan voor wat aandacht. Ik was echt helemaal gek op haar, maar helaas kwamen Snowy's baasjes een week geleden betraand langs om te vertellen dat Snowy was overreden.
Goed, tranen met tuiten gehuild, maar nu blijf ik met dat vage gevoel zitten dat ik zelf heel graag een kat zou willen. Ik heb dus een beetje rondgekeken naar katten waar mensen met allergieën minder op reageren, waardoor ik uitkwam op de website van een vrouw die Siberische katten fokt. Van die pluizige schatjes:
Nog steeds deed ik het voor de lol, maar helaas ben ik zo'n sukkel die spontaan verliefd kan worden op sommige schattige dieren, dus jawel, natuurlijk zat er weer een poes tussen die te schattig was voor worden. Maar het werd nog erger; die poes krijgt binnenkort baby's. En met binnenkort bedoel ik half november. Nu dus eigenlijk. En dan, als kers op de prettaart, bleek die fokkerij op nog geen kwartier rijden afstand te zijn!
Ik natuurlijk helemaal enthousiast - kosten die kittens 750 euro. Per kitten. Nou, doei leuke droom. :')
Hebben jullie ook wel eens dat jullie je veel te veel laten meeslepen in dromen tot het punt waarop het bijna realistisch lijkt, terwijl je dat totaal niet zou moeten? Of van die 'als ik ooit de loterij win' fantasietjes? :'D
Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.