Betrayed || Wolfpack [speeltopic] - Speeltopics

Geruchten zijn overal. Daar kom je niet onder uit. Ieder mens let op elkaar, denkt vanalles over elkaar. Zo ook in het kleine stadje La Push. Het is echt een klein stadje, iedereen kent elkaar, bijna geen uitzonderingen. Er is één school in de stad, waar alle kinderen op zitten. Naast die school begint het bos. En daar, daar zijn de geruchten begonnen. In dat grote stuk bos. Je zou kunnen zeggen dat híj er op de juiste tijd op de juiste plek was. Maar een jonge man, journalist, had een groepje jongens gevolgd, het bos in. En wat hij daar zag, geloofde niemand. De jongens veranderde in weerwolven. De jongeman was meteen teruggerent. Maar zijn baas geloofde dit belachelijke verhaal niet, en ontsloeg de man. Deze was vastbesloten om de waarheid naar boven te halen, en bedacht een list. Hij huurde een paar meisjes in, om achter de waarheid te komen. De meisjes mengden zich in de groep van de weerwolven, lieten er eentje verliefd op zich worden, om hem daarna over te halen - of te dwingen, het toe te geven. Zullen ze slagen, of neemt de liefde de overhand?

Rollen:
Verliefde weerwolven:
-Max Hunter by Newt_Runner
-Jake Warrior by Newt_Runner
-Gereserveerd by Luke_Pinguin

Weerwolven:
Vrouwelijk:
-Namira Feylton Warrior by Armitage
-Myrthe Warrior by Veravos
-Hope Woodward.Beta by LadyStark

Mannelijk:
-Gereserveerd by Luke_Pinguin
-Jared Alpha by Aureolus

Liefdes:
-Lillian by Vivir
-Raven by Aureolus
-Ryann by Deers

Koppels:

Personage van Luke Pinguin X Lillian
Max X Raven
Jake X Ryann



Regels:
-Alleen Newt_Runner maakt nieuwe speel-, rollen-, of praattopics aan.
-Ruzie's alleen in het speeltopic.
-De 'normale weerwolven, mogen zowel jongens als meisjes zijn. De verliefde weerwolven zijn wel allemaal jongens, en de liefdes allemaal meisjes.
-De meeste normale weerwolven zijn echter wel jongens. Niet teveel meisjes dus!
-Minimaal 200 woorden posten.
-Geen sneltrein.
-Sluit niemand buiten.

---

The beginning
Het is een rustige dag in La Push. De week is weer begonnen, dus vandaag zal iedereen weer naar school moeten. De wolven hebben met z'n allen in het bos geslapen, na een kampvuur te hebben gehouden. Voordat de liefdes naar school gaan, hebben ze een afspraak bij het uitzendbureau, waar ze een wat vreemde opdracht krijgen....

[ bericht aangepast op 16 nov 2014 - 20:08 ]

---

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

No offence jongens, want het is heel leuk dat er veel word geschreven. Maar jullie gaan er nu als een race doorheen en miss moeten jullie even wachten op anderen. Want zes berichtjes op één dag achter elkaar, dat is wel een beetje heel veel. En als ik in de regels kijk

Regelrecht gequote:
-Geen sneltrein.

is dat verboden. Miss even wachten tot anderen schrijven? ^^

[We sturen ze nu naar de rest, waarbij we uiteraard gewoon op de rest wachten ^^ Ik was in ieder geval halverwege een post, dus die zet ik nog even neer als het niet erg is.]

[ bericht aangepast op 5 dec 2014 - 12:46 ]

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

---

      Hij haalde even snel een hand door zijn haren terwijl hij wachtte op een antwoord van Hope. 'Ik ga wel mee, hoe eerder al die heethoofden weg zijn daar, hoe beter dat is voor zowel de school als de pack. Ik wil geen herhalingen meer van de jongens die boos worden en elk moment kunnen veranderen. En als het toch gebeurd dat de jongens veranderen, blijf ik wel achter om de mensen tegen te houden, zolang jullie allemaal maar veilig terugkomen.' Hope glimlachte even half. 'Dus waar wachten we nog op? Jassen pakken en wegwezen, wie rijd er trouwens?' Ze begon te grijnzen waarop Jared even moest lachen. 'De auto staat voor het bos aan de weg, ik rijd wel.'
      Jared kwam overeind en stak zijn hand uit om Hope overeind te helpen. Toen ze beide stonden begon hij naar de auto te lopen. Zijn tas met schoolspullen stonden als het goed was nog in zijn auto, dus kon hij even snel kijken welke docent ze hadden en hoeveel hij kon flikken voor hij er uit werd gestuurd.

      Eenmaal op school bleef hij nog even zitten en graaide hij naar het rooster in zijn tas. 'Les van Johnson, die kan wel wat hebben. Desnoods volg je me gewoon een paar minuten later de les in.' Hij stond op, zette de auto op slot en begon het schoolgebouw in te lopen op zoek naar het goede lokaal.
      He duurde even, maar uiteindelijk had Jared het goede klaslokaal gevonden. Goed, gewoon doen alsof er niets aan de hand was. Als Hope zou volgen zou de pack door moeten hebben dat er echt iets aan de hand was, als ze het niet al door hadden door het feit dat hij überhaupt vrijwillig op school verscheen.
      'Hallo,' Hij sloot de deur van het lokaal achter zich met zijn voet en keek naar de docent die hem enigszins verbaasd aan keek. 'Ja sorry ik ben laat en ik ben mijn boeken vergeten.' Oké, hij mocht er niet uitgestuurd worden en gezien de man duidelijk op het punt stond dat te doen, besloot hij hem te onderbreken. 'Maar wees blij dat ik überhaupt op school ben dus stuur me er niet uit wil je. Kost zoveel gezeik met nablijven en schoolleiding dat chagrijnig word omdat ik dan toch niet op kon dagen.' De man zuchtte en wist ergens waarschijnlijk dat het inderdaad geen zin had Jared eruit te sturen, dus gebaarde hij met zijn hand dat hij snel moest gaan zitten. Jared keek snel rond en zag dat er nog maar één stoel was, wat zou betekenen dat Hope zou moeten staan als ze het lokaal binnen zou komen. Oftewel, hij ging Namira gewoon lastig vallen.
      Hij liep rustig naar haar toe, waarna hij haar optilde zodat ze moest gaan staan. Vervolgens ging hij eerst zelf zitten voor hij het meisje op zijn schoot trok en Max een korte knik als begroeting gaf. 'Jared, er is nog plaats achteraan,' begon de docent al, maar hij was niet bepaald van plan op te staan. 'Oja? Niet gezien dan. Maar als ik nu weer op moet staan kost dat ook weer een hele minuut dus misschien kan je beter door gaan met uitleggen.' Hij trok er een zo onschuldig mogelijk gezicht bij maar had zijn doel wel bereikt. -- Johnson ging na een diepe zucht verder met uitleggen. Dat ging makkelijk.
      'Halllo,' zei hij even zacht waarna hij zijn lippen op Namira haar wang drukte.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

| Even the smallest person can change the course of the future |

Namira hield een protesterend gepiep binnen, anders zou ze vermoedelijk de klas uit gestuurd worden. Jared kon alles flicken, maar als zij ook maar één ding zei tijdens de les lag ze er uit. Het was niet eerlijk. Wat nog vervelender was, was dat ze de kleinste uit de pack was, waardoor Jared haar vaak optilde. Het irriteerde haar, want dan voelde ze zich nog hulpelozer dan ze al was. Maar op dit moment vond ze het minder erg, want Jared's warme armen om haar heen maakten de saaie les wat dragelijker.
'Hallo,' fluisterde hij in haar oor, gevolgd door een kus. Er gleed een blos over haar wangen terwijl ze haar elleboog naar achteren in zijn ribben stootte, wat hem vermoedelijk niet veel deed. Maar dan had ze in ieder geval het gevoel dat ze dit alles niet zonder protest had ondergaan.
'Idioot,' mompelde ze toen de klas wat rumoeriger werd. 'Je had ons beide er wel uit kunnen krijgen!' Ze wist dat dat niet waar was, maar toch. Ze zuchtte en liet zich naar achter zakken tegen zijn borst aan. Als ze op schoot zat was ze bijna even groot als hij, maar nog steeds een paar centimeters kleiner, waardoor ze zich gemakkelijk op kon krullen. Ze drukte een kus onder zijn oor en grinnikte.
'Maar ik ga er vanuit dat jij hier niet alleen bent om mij te pesten. Vertel op.'

Max

Wat - in gods naam - deed Jared hier? Inmiddels stopte ik mijn gitaar weer terug in de tas en zette ik die tegen de muur aan, terwijl de overige leerlingen die nog niet hun boeken hadden deze pakten. Jared ging natuurlijk meteen naar Namira, die naast mij zat. Ze vroeg terecht of er iets aan de hand was. Jared was nóóit op school. Maar dan ook echt nooit. Ik keek naar het bord en krabbelde af en toe wat in mijn schrift. Geen aantekeningen, ik had wel wat beters te doen. Het waren tekeningen. Mijn hele schrift stond er al vol mee en mijn moeder bleef maar zeuren dat ik ze niet vol moest tekenen omdat ze dan nieuwe moest kopen. Maar he, als ik er niet in mocht tekenen, wat moest ik er dan mee? Toen herinnerde ik me Raven. Het meisje wat naast me zat. Moest ik niet iets tegen haar zeggen? Vragen of ze het snapte? Nee, belachelijk. Gewoon met rust laten? Beter van wel, kon ik het ook niet verpesten. Wat nerveus zat ik nu met mijn pen te klikken, tot de bel eindelijk de pauze aangaf en iedereen zijn spullen weer in begon te pakken. De eerste waren natuurlijk meteen al het lokaal uit. Die wisten niet hoe snel ze weg moesten komen.

---

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

Jake

Jared kwam binnen. Bijna had ik de neiging om te vragen of hij verdwaald was, maar hij zou hier wel met een reden zijn om de weerwolven, dus ik hield mijn mond maar. Uiteindelijk ging de bel en pakte ik mijn ongebruikte boeken weer terug. Ik wilde het lokaal uitlopen toen de leraar me terug riep. Oh god. "Ja, meneer?" zuchtte ik lichtelijk vermoeid. "Je punten zakken. Hou je dat in de gaten?" "Ja, ja ja. Tuurlijk." snel draaide ik me om en liep nu wel het lokaal uit, richting de aula. Ik ging aan een van de tafels zitten en wachtte op de rest van de pack, en misschien van de klas. Ik haalde mijn lunch uit mijn tas, brood met pindakaas. Gadverdamme. Ik gooide het meteen de prullenbak in en kocht bij de kantine een frikandelbroodje. Niet het aller gezonds, wel lekker. Ik grinnikte in mezelf en liep terug naar de tafel. Een paar meisjes liepen langs me en giechelden, terwijl ze harder weg liepen. Ik keek ze even verbaast aan. "Waar ging dat over?" zei ik mompelend, niet eens door dat ik het hard op zei.

---

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

---

      Namira duwde haar elleboog in zijn ribben en mompelde zacht iets wat Jared verstond als een 'Idioot.' Hij maakt een zogenaamd beledigd geluidje terwijl hij naar haar keek. 'Ik ben niet idioot, alleen een beetje raar. Dat zou je toch moeten weten,'
      'Je had ons beide er wel uit kunnen krijgen!' Ze liet zich tegen zijn borst aan zakken en drukte een kus achter zijn oor. Jared begon even te grijnzen. Ze kon niet boos blijven en het was grappig om te zien dat ze het altijd al vrijwel direct weer was vergeten. 'Maar ik ga er vanuit dat je hier niet alleen bent om mij te pesten. Vertel op.' Hij prikte zacht in haar zij. 'Mag ik niet op komen dagen om je te komen pesten? Wat jammer nou. Ik was bijna van plan docenten blij te maken en jou een beetje te gaan achtervolgen.' Hij trok een serieus gezicht maar gaf dat uiteindelijk al snel weer op door te grinniken.
      'Maar even serieus,' Begon hij vervolgens op een wat minder duidelijk niveau, zodat hoogstens Max hem nog zou horen praten. 'We moeten de pack bij elkaar zien te krijgen. Er zijn problemen die zo snel mogelijk op moeten worden gelost.' Hij wierp even een blik opzij naar Max, in de hoop dat die het nog net had gehoord.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Hope -||- Beta.

Hope was toch maar bij Jared in de auto gaan zitten. In een auto met Jared, op de weg, dan voelde ze zich al snel wagenziek, en dat was ook duidelijk aan haar witte gezicht te zien. Eindelijk aangekomen bij de school, stapte ze snel uit en haalde ze diep adem."herinner me er de volgende keer aan, dat ik rijd." Een zucht ontsnapt tussen haar lippen als ze Jared de school in volgt. Om een hoop gezeur te ontwijken blijft ze buiten het lokaal staan, soms een blik naar binnen werpend, de bel ging en Hope bromde geirriteerd toen er zoveel kinderen ineens naar buiten kwamen. Ze zag een paar jongens al naar de kantine gaan, en toen ze Jared en de andere nog niet zag, ging ze maar naar binnen, de leraar vroeg wie ze was, en met een sacherijnig gezicht antwoord ze. "Jared's zus, sukkel." Hope ging voor Jared en Namira zitten. "Dus, hoever ben je al, kunnen we de rest in gaan licgten, of wat."

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.

---

      Oké, de bel. Ze waren dus uit.
      Raven haalde haar telefoon boven en bleef in het lokaal zitten. Ze zou zo meteen eigenlijk met een vriendin naar stal gaan om te helpen met de groepslessen en om haar eigen paarden te doen, maar ze had afgezegd. Oftewel, Raven mocht alles alleen gaan doen en ze zal nog wel even bezig zijn. 'Ugh, het zal eens niet.' Mompelde ze in zichzelf. Die meid zei ook altijd af. Ze stuurde de vriendin snel een bericht terug dat het oké was en zette haar telefoon op stand-by.
      'Ryann, kan je help-' Toen ze opkeek was het meisje al weg. Haar opbellen zou wel geen oplossing zijn, dus was de enige optie zo meteen zelf naar stal gaan en een stel krijsende beginners helpen met een stuk of zeven pony's opzadelen in zo ongeveer tien minuten. Daarna mocht ze ze waarschijnlijk ook nog eens zelf afzadelen omdat ze dat ook nog niets eens zelf konden en als Simon ook af zou zeggen en zij les mocht gaan geven, zou ze iemand echt wat gaan doen.
      Snel keek Raven op de klok. Als ze op zou schieten kon ze misschien een van haar eigen paarden alvast een zadel opdoen zodat ze die kon rijden terwijl de les bezig was.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Ik hoorde Jared op zachtere toon verder gaan, maar kon het niet laten te blijven luisteren. 'We moeten de pack bij elkaar zien te krijgen. Er zijn problemen die zo snel mogelijk op moeten worden gelost.' zei Jared. Ik keek verbaast opzij, net toen Jared ook naar mij keek. Ik knikte als teken dat ik het had gehoord. Ik wist zeker dat dit wat te maken had met wat Jake gezien had vannacht. Dit was nog niet voorbij. 'Ugh, het zal eens niet.' hoorde ik toen ik net de klas uit wilde lopen. Ik keek om naar Raven en voelde toch een warm gevoel mijn lichaam door trekken. Nee, doe normaal. Raven richtte zich al op Ryann, maar die was al weg. "Kan ik... Misschien iets voor je doen?" vroeg ik wat onzeker. Ik zet mijn gitaartas weer op de grond. "Wat is er aan de hand?" Normaal deed ik dit nooit. Ik kende het meisje niet, en nu bood ik zomaar mijn hulp aan. Wat bezielde me. De pack had me nodig. Hoewel, ze zouden me toch niet missen als ik er niet was. Ik beet even op mijn lip, en wachtte op Raven's antwoord, proberend mijn gedachten niet al te depressief te laten worden.

---

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

---

      'Kan ik... Misschien iets voor je doen?' Hoorde ze de onzekere stem van Max naast zich. Hij zetten zijn gitaartas op de grond. 'Wat is er aan de hand?' Raven zuchtte en haalde een hand door haar zwarte haren, waarna ze vriendelijk glimlachte als teken dat ze het goed bedoelde.
      'Ik moet vandaag mijn eigen paard nog rijden, maar gezien mijn ouders lesgeven met enkele van onze volbloeden moest ik helpen met de drie lessen vandaag. Een vriendin zou komen helpen maar zegt nu dus voor de zoveelste keer af, waardoor ik het nu dus zelf kan doen. Als je een beetje weet hoe tuig in elkaar zit of alleen al fatsoenlijk een halster om kan doen om die dieren vast te zetten buiten hun stal zou dat geweldig zijn.' Ondertussen sprong ze op en stopte ze haar boeken in haar tas. 'Al hoeft het niet. Als ik nu opschiet kan ik mijn eigen paard een zadel opgooien voordat die kinderen op stal staan en dan kan ik Amor rijden terwijl hun les hebben.' Ze dacht even na. Als ze had geholpen met afzadelen kwam er een les gevorderde, daar hoefde ze als het goed is niet te helpen, dus kon ze daarna Diallo rijden en als ze daar klaar mee was kon ze op zich wel met de beginners van die avond helpen, al zou alles met hulp een stuk sneller gaan.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Armitage --> Edoras

| Even the smallest person can change the course of the future |

Vanaf het moment dat Jared zijn geplaag had laten varen en zich serieus opstelde voelde ze zijn ongerustheid. Ze wist zeker dat het iets met Jake's actie te maken had. Ze had hem een bemoedigend kneepje in zijn hand gegeven en op zoek gegaan naar een eigen stoel, zodat ze de rest van de les niet compleet afgeleid werd door zijn aanwezigheid. Dat gebeurde nog steeds, al waren ze al wel een tijdje bij elkaar. Maar ondanks de afwezigheid van Jared's adem in haar nek en zijn handen op haar bovenbenen was het onmogelijk om veel van de stof op te nemen die werd doorgenomen. Het probleem van Jake hield haar bezig en ze vroeg zich af wat voor impact dit zou hebben op de pack. Als dit zo door ging... Misschien zouden ze dan op zoek moeten gaan naar een ander territorium. Dan zou ze alles achter zich moeten laten. Nou ja, op school had ze eigenlijk nauwelijks vrienden naast die van de pack, maar haar familie achterlaten was heel wat anders.
Toen de les af was gelopen duurde het even voordat ze opstond en met haar tas achter zich aanslepend het lokaal verliet. Ze zag dat Max bleef treuzelen bij de deur en toen ze een blik achter zich wierp zag ze dat Raven daar nog stond. Ze voelde de onzekerheid en zenuwen van hem afstralen en ze vermoede dat ze wist wat dit betekende. Ze wilde ze wat privacy geven, maar toen ze hoorde dat Raven wilde dat hij mee ging naar haar paarden bleef ze staan en tikte haar vriend op zijn schouder.
'Max, ik wil je toekomstige date niet verpesten, maar Jar wil dat we vanmiddag gaan vergaderen over Jake's probleem.' fluisterde ze. Toen hupste ze weg, op zoek naar Jared. Want ondanks dat de problemen van de pack haar mind bezighielden, had ze wel even wat behoefte aan wat tijd met hem alleen.

[Oeps, ik had je berichtje helemaal over het hoofd gezien Sha! I'm sorreh...]

Raven zuchtte, maar glimlachte daarna wel meteen. Ik beet op mijn lip en verplaatste mijn gewicht steeds. 'Ik moet vandaag mijn eigen paard nog rijden, maar gezien mijn ouders lesgeven met enkele van onze volbloeden moest ik helpen met de drie lessen vandaag. Een vriendin zou komen helpen maar zegt nu dus voor de zoveelste keer af, waardoor ik het nu dus zelf kan doen. Als je een beetje weet hoe tuig in elkaar zit of alleen al fatsoenlijk een halster om kan doen om die dieren vast te zetten buiten hun stal zou dat geweldig zijn.' Aha. Nou - nee, hij wist niets van paarden. 'Al hoeft het niet. Als ik nu opschiet kan ik mijn eigen paard een zadel opgooien voordat die kinderen op stal staan en dan kan ik Amor rijden terwijl hun les hebben.' Nee, nee! Ik wilde haar helpen. "Nee - ik kan je wel helpen denk -" op dat moment voelde ik iemand op mijn schouder tikken en draaide me om. Namira. 'Max, ik wil je toekomstige date niet verpesten, maar Jar wil dat we vanmiddag gaan vergaderen over Jake's probleem.' Ik keek haar aan. Ja, shit. Ze liep daarna weg, opzoek naar Jared. Op dit soort momenten kon ik Jake dus wel vervloeken. Ik draaide me weer om naar Raven. "Euhm, ik geloof dat ze me nodig hebben. Sorry..." Snel draaide ik me om en ging Namira achterna, me ongelooflijk ongemakkelijk voelend.

-Slecht, sorry-

---

You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

---

      'Nee - ik kan je wel helpen denk-' Op dat moment werd hij onderbroken door Namira die iets tegen hem zei wat Raven niet kon verstaan. 'Euhm, ik geloof dat ze me nodig hebben. Sorry..' Hij stond snel op en ze glimlachte snel even. 'Maakt niet uit, ik sprint wel naar stal in de hoop dat mijn moeder nog niet thuis is.' Max liep weg en ze gooide haar boeken in haar tas om die dicht te ritsen. Begrijp haar niet verkeerd, Raven hield van haar moeder, maar ze was verschrikkelijk streng. Ze schreeuwde om het kleinste een belediging naar haar hoofd en als het echt te ver ging kreeg ze nog wel eens een flinke tik. Gelukkig liep het nooit uit de hand.
      Niet veel later had ze al haar spullen bij elkaar en ging ze snel richting haar kluisje. De boeken die ze niet meer nodig had gooide ze erin en alles dat ze voor morgen nog moest maken schoof ze weer in haar tas, tot ze alles bij elkaar had. Nog een laatste keer keek ze of echt alles in haar tas zat voor ze haar kluisje weer dicht gooide en afsloot.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.