| 200 | Break The Rules. | Speeltopic #1. - Speeltopics

Felton High, een kostschool voor probleemkinderen.
      Je zou denken dat je na een jaar daar op school toch wel een stuk beter "opgevoed" zou zijn, maar hier hebben vooral ouders een hele grote fout gemaakt. De leraren konden op een bepaald moment de leerlingen niet meer aan. -- Een groot deel van deze leerlingen eindigt dan ook vrijwel elke dag in het nablijf-lokaal, dé plek om je nieuwste grappen of protesten met je vrienden te bespreken binnen de muren van de school.
      Toch had je op saaiere plekken terecht kunnen komen. Onderling is er een soort ranglijst ontstaan tussen de leerlingen en als je pech hebt, eindig je onderaan en kan je dagelijks smurrie in je tas verwachten van de kinderen die zich heel wat beter voelen dan de rest. Toch ontstaan er vriendschappen en andere relatie's, mensen zien in wie hun vijanden zijn en wie ze het beste allemaal kunnen ontlopen. -- Maar ze hebben een ding gemeen, ze zitten hier niet zomaar en sommige zijn vastbesloten de leraren het leven zuur te maken, hoe vaak ze ook na mogen blijven door hun actie's.

Regels.
-. Wees origineel met de reden waarom je personage hier op school zit. Dit kan vanwege zelfmoordneigingen zijn, doordat hij onhandelbaar was, misschien wel heel iets anders. Het word in ieder geval erg gewaardeerd hier een beetje origineel mee te zijn en niet klakkeloos dat van iemand anders te kopiëren. Eigenlijk gaan alle kinderen waar van hun ouders niet meer wisten wat ze met hen aan moesten, hier naar school.
-. Algemene regels, en uiteraard geen perfecte personages.
-. Personages slapen met z'n tweetjes op een kamer, deze tweetallen mogen zelf gemaakt worden.
-. Probeer zo veel mogelijk met iedereen te spelen! Je mag relatie's van tevoren afspreken, maar ga hier door alsjeblieft niet aan die mensen kleven. We spelen met z'n allen en de school is dan misschien groot. -- Aan het einde van het (hopelijk) eerste speeltopic vind ik het toch wel een must dat je met iedereen een keer hebt staan praten.
-. Jongens en meisjes een beetje gelijk a.u.b ^^
-. Minstens 200 woorden per post.
-. Dingen zoals lesroosters, plattegrond van de school en mogelijkheden tot naar het winkelcentrum gaan etc. komen laten nog. (:

Rollen

Meisjes. [list][*]Jacelyn Adelaide Romanoff - Sangster[*]Cassandra Adira Monroe - Falahee[*]Gereserveerd - Ryouta[*]Gereserveerd - Valois[*]Melody Vanessa Argent. - Oneira[/list]

Leraren. [list][*]Christopher 'Chris' Yates - TouchofMystery[*]Florence Secundfield - Vivir[*]Bronwyn Alexandra Deyes - Talkhouse[*]Julian Canoy - MistyRocker[/list]

Jongens. [list][*]Jason Marquez. - Aureolus[*]Tyler Jay Castillo-Montez. - Falahee[*]Charles Lance Simmons - Lensherr[*]Scott James Hale. - Oneira[*]Kai Leon Raimonds - Majikku[/list]

Hun rooster.


Kamerindeling + Begin.

[ bericht aangepast op 4 nov 2014 - 16:45 ]

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Florence Secundfield

Ze keek het lokaal rond met een waterig glimlachje op haar lippen. Dit waren wel erg weinig mensen. Ze zou het er maar mee moeten doen. Toch maakte ze zich zorgen. Hoe konden er steeds minder leerlingen zijn. Het was pas het eerste uur, dus de tijd zou ook wel een rol spelen, maar dat is geen excuus om afwezig te zijn. Zo boekten de leerlingen zeker geen vooruitgang. Zuchtend stond ze op en ging ze voor de klas staan. Ze zou nu toch wel moeten beginnen.
'Goedemorgen iedereen. Ik ben blij dat jullie in ieder geval wel zijn gekomen. Vandaag gaan we beginnen met een project, om eens af te wisselen van onze boeken. De afgelopen tijd zijn we zoals jullie weten bezig geweest met energiebesparing. Iedereen zou rekening moeten houden met het milieu. Daar gaan jullie bewuster van worden door dit project. Later, als jullie op jezelf wonen, kunnen jullie je daar rekening mee houden als jullie willen. Om jullie een idee te geven van de dingen die jullie millieu bewust kunnen doen, gaan jullie een aantal van dat soort dingen verzinnen. De komende Aardrijkskunde lessen reserveer ik het techniek lokaal, waar jullie in groepjes van drie of vier met hout een huis op schaal gaan bouwen. In dat huis moeten twintig asspecten aanwezig zijn die milieu bewust of energiebesparend zijn. Denk aan zonnepanelen of een windmolen. Uiteraard is het niet logisch om een windmolen in je tuin te hebben, maar dit gaat alleen om het idee. Hebben jullie tot nu toe al vragen?

---

She was always looking for more..

---

---

'Je beste vriend.. Natuurlijk.' Zei hij met een glimachje en wendde zijn blik weg. 'Beste vrienden die mis je altijd..' Ik zuchtte even en begon aan mijn handen te friemelen terwijl ik naar de bomen keek. Na een paar maanden bij de Condors had ik zelf hun symbool op mijn nek getattooeerd, maar het was niet heel erg zichtbaar sinds ik mijn haar zelden in een hoge staart deed zodat mijn tattoo zichtbaar was.
      'Nou.. Nog ideeën om hier te doen? Of gaan we een paar uur op een bankje zitten?' hoorde ik hem vragen en draaide mijn hoofd weer naar hem toe. Een flauwe glimlach omringde mijn lippen en grinnikte. "Ik weet het niet, maar ik heb geen zin om hier de hele tijd te blijven. Denk ik." Zei ik en deed mijn al haar aan de linkerkant zodat mijn nek een keer kon ademen. Het kon me niet zoveel schelen dat iedereen mijn tattoo kon zien, ach. De meesten wisten toch niet waar het voor stond. "Hmh, wat denk je ervan als ik weer op je schouder ga en we heel doelloos door het park gaan lopen terwijl mensen ons raar aankijken?" Stelde ik voor met een lichte grijns en wiebelde mijn wenkbrauwen.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Tyler Jay Castillo-Montez

"Ik weet het niet, maar ik heb geen zin om hier de hele tijd te blijven. Denk ik." Zei ze en ik kijk haar weer met een lachje aan.
"Hmh, wat denk je ervan als ik weer op je schouder ga en we heel doelloos door het park gaan lopen terwijl mensen ons raar aankijken?" Stelde ze voor waardoor een gemeend lachje mijn mond verlaat. 'Je wil gewoon langer dan mij zijn, als je dat nou gewoon zegt.' grijns ik. Dan sta ik toch op en trek haar ook omhoog. Net zo simpel al net til ik haar op en zet haar weer op mijn schouders. 'Altijd vrouwen hun zin geven.' zeg ik met een knipoog en grinnikend begin ik met lopen. Het was een vrij groot park, dus zo snel zouden we niet klaar zijn.
'Dus de maffia is de reden dat je hier zit?' zeg ik. 'En ik denken dat mijn kleine verhaaltje erg is, laat maar..' zeg ik met een klein lachje en ik schud mijn hoofd kort. 'Ik weet alleen dat hun klusjes altijd klote waren...' mompel ik en ik kijk voor me uit. Het leverde wel wat op, maar oké. 'Lust je chocomelk?' vraag ik uit het niets als ik een kraampje zie. Ik sta even stil en kijk omhoog om Jace aan te kijken..

---

El Diablo.

---

---

Hij lachte na mijn voorstel waardoor ik even mijn ogen rolde. 'Je wil gewoon langer dan mij zijn, als je dat nou gewoon zegt.' Zei hij grijnzend en stond daarna op. Hij trok mij overeind en tilde me weer op zijn schouders. "Dit is het leven en niet als je haast twintig centimeters korter dan iemand bent.." Zei ik en doelde op Tyler zelf. 'Altijd vrouwen hun zin geven.' Ik rolde weer mijn ogen. "Je weet zelf dat ik niet makkelijk ben." Zei ik en pakte zijn beanie van zijn hoofd waarna ik die zelf op mijn eigen hoofd deed. Ik woelde nog even door zijn haren om het iets netter uit te laten zien, maar mijn poging mislukte.
      'Dus de maffia is de reden dat je hier zit?' vroeg hij. 'En ik denken dat mijn kleine verhaaltje erg is, laat maar..' Zei hij met een klein lachje. "Uhm tja. Lang verhaal. Iemand redde me van zelfmoord en bracht me naar de maffia toe. Ik voelde me thuis en wilde daar nooit meer weg. Mijn tante heeft me alleen weggehaald en toen was ik hier." Zuchtte ik. 'Lust je chocomelk?' Vroeg hij uit het niets. "Soort van, ja. Waarom?" Zei ik met een glimlachje.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Tyler Jay Castillo-Montez

"Uhm tja. Lang verhaal. Iemand redde me van zelfmoord en bracht me naar de maffia toe. Ik voelde me thuis en wilde daar nooit meer weg. Mijn tante heeft me alleen weggehaald en toen was ik hier." Zuchtte ze en ik knikte stilletjes. 'Lust je chocomelk?' vroeg ik haar. "Soort van, ja. Waarom?" Zei ze en ik zie een glimlachje op haar lippen ontstaan. Ik glimlach ook even en knik naar het kraampje. 'Omdat...' zeg ik en begin weer met lopen. 'Ik heb nog steeds een smaak van koffie op mijn tong, en dat is niet heel lekker..' grijns ik.
Ik vis een briefje van vijf uit mijn zak en stop voor het kraampje. De verkoper kijkt even raar op maar kijkt dan naar mij. 'Twee.' zeg ik en ik geef hem het briefje van vijf, waarna ik al snel twee bekers krijg. Ik loop met een knikje weg en geef Jace een van de bekers. 'Waarom zal niemand ooit terug gaan? Ik bedoel maar..' begin ik en neem een slok. 'Ze weten dat er mensen zijn die gewoon weg gaan aan het begin van de dag. Maar ze gaan pas zoeken als ze niet terug zijn met het avondeten.. Dan heb je iets van tien uur om te verdwijnen...' zeg ik en kijk omhoog en dan weer terug. 'Waarom ik het nooit gedaan heb...' mompel ik.

---

El Diablo.

Sometimes I'm hungry in a verbal sense, that's why I don't speak but write.

---

---

Julian Canoy

'Normaal stotter ik niet zo erg,' verontschuldigde ik me. De jongen die schijnbaar Kai heette, leunde tegen het bureau aan en grijnsde.
      'Shit happens.' Hij keek me aan, recht in mijn ogen en ik voelde me er lichtelijk geïntimideerd door.
'Je moet uitkijken hoor, veel leerlingen hebben niet zo'n respect voor de leraren. Waaronder ik,' en er volgde een reeks van klikken met een pen die hij te pakken had gekregen. Ik vouwde mijn armen over elkaar en kneep mijn ogen samen. Goed, wie was deze vreemde jongen. Hij keek me nog steeds aan, zo te zien triomfantelijk.
      'Ja, zoiets hoorde ik ook al, van de andere leraren. Het zijn geen lieverdjes hier,' beet ik terug en ik voelde me trots over het feit dat er geen enkele stotter in de zin was gevallen, wat normaal wel het geval was.
      'Engels docent, hè? Would you mind if I skip your lessons?' vroeg hij met een onschuldige blik terwijl hij zijn hoofd wat kantelde. Ik glimlachte.
      'Oh, gaan we dat doen? Ik dacht het niet, jongeman, het is belangrijk om de taal goed te beheersen. Bovendien heb je nog geen enkele les van me gehad, hoe weet jij dan nu al dat mijn lessen het niet waard zijn om te volgen?'
Ik zuchtte en knikte richting de deur.
'Je verstoorde me terwijl ik aan het lezen was, dus oprotten. Doe beter iets nuttigs, zoals de Aardrijkskundeles volgen, of zo.'

---

I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

Met zwarte en witte vegen van de verf die ik gebruikt heb op mijn wangen en armen sluit ik de deur van mijn lokaal achter me en loop ik richting de kantine.
Ik snak naar koffie, en mijn maag rommelt omdat ik geen ontbijt heb gehad. De eerste les is al een tijdje begonnen, en meestal komt mijn eetlust pas rond negen uur opzetten.
De lunchlady begroet me vrolijk en schenkt een dampend hete kop koffie voor me in. We praten kort over de simpele dingen in het leven terwijl ze een broodje voor me neerlegt en kijkt me vreemd aan als ik een tweede bestelling doe: een kop thee en een croissant. Zonder iets te vragen overhandigt ze me de twee bekers en doet de broodjes in aparte zakjes, waarna ik haar een glimlach toewerp. Ze heeft het maar zwaar, die vrouw.
Ik sjok de trappen op, voorzichtig zodat ik geen water over me heen krijg, het zakje met Julian's ontbijt gevaarlijk bungelend in mijn hand.
De deur van het lokaal staat open en als ik naar binnen kijk herken ik Kai, een van mijn leerlingen, die tegen Julian's bureau aanleunt.
"Je verstoorde me terwijl ik aan het lezen was, dus oprotten. Doe beter iets nuttigs, zoals de aardrijkskundeles volgen, of zo." Kai is niet de lastigste jongen van allemaal, maar waarschijnlijk al een hele opdracht voor Julian.
Ik stap naar binnen, een beetje ongemakkelijk, zonder ook maar een reactie af te wachten.
"Goedemorgen, Kai, moet jij niet naar je les?" Ik glimlach vriendelijk naar hem terwijl ik met mijn heup de deur een tikje verder open duw. Ik hef mijn hand naar Julian, waarin ik de beker en zijn broodje houd. "Ik dacht dat je wel behoefte zou hebben aan iets om je dag mee te beginnen." Ik zie hem meer als een thee- dan als een koffie-mens, maar ik kan het compleet verkeerd hebben. Waarschijnlijk is het dat typisch Engelse vooroordeel.

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

---

---

'Omdat...' zei hij en begon daarna met lopen. 'Ik heb nog steeds een smaak van koffie op mijn tong, en dat is niet heel lekker..' grijnsde hij. Ik rolde mijn ogen en schudde lachend mijn hoofd. De verkoper keek ons iets raar aan, maar ach. Het kon me namelijk niet erg veel schelen wat mensen over mij vonden en zeker vreemden niet.
      Ik pakte een beker aan en mompelde een bedankje. Voorzichtig nam ik een slokje en een zuchtje verliet mijn lippen. 'Waarom zal niemand ooit terug gaan? Ik bedoel maar..' zei hij en nam een slokje van zijn drankje. 'Ze weten dat er mensen zijn die gewoon weg gaan aan het begin van de dag. Maar ze gaan pas zoeken als ze niet terug zijn met het avondeten.. Dan heb je iets van tien uur om te verdwijnen...' Ik humde even en trok mijn wenkbrauwen op. ''Gewoon het feit dat ik als ik echt weg ga rennen van daar, ik toch weer daar beland. Ik verdwijn, ga weer naar mijn vrienden, mijn tante wordt opgebeld door de de school, gaat me opzoeken en gaat me een preek geven over het leven en de dood van mijn moeder plus de verdwijning van mijn vader. Daardoor ga ik me schuldig voelen en ga toch weer hierheen.'' zei ik met een zuchtje en trok de beanie beter over mijn hoofd. ''Het is namelijk dat ik maar al te graag hier weg wil, weet je.'' lachte ik zachtjes.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Sometimes I'm hungry in a verbal sense, that's why I don't speak but write.

---

---

Julian Canoy

Nog voor Kai überhaupt kon antwoorden op mijn bevel, stond Bronwyn in de deuropening, beide handen vol.
      'Goedemorgen, Kai, moet jij niet naar je les?' glimlachte ze vriendelijk en ze duwde de deur nog een beetje verder open met haar zij. Ze bood me de beker met, zo te zien, thee aan, en een croissantje. Ik nam het dankbaar over zodat ze weer een hand vrij zou hebben en vroeg me af waar ik dit aan te danken had. Waarschijnlijk wilde ze ervoor zorgen dat ik een fijne eerste dag zou hebben.
      'Oh bedankt! Ik had nog niet gegeten! Maar dat wist je natuurlijk ook al,' antwoordde ik met een glimlach op mijn gezicht geplakt. Ik draaide me naar Kai, die nog steeds bij het bureau stond.
'Heb jij wel iets gegeten?' vroeg ik hem vriendelijk, en ik hoopte dat hij nee zou antwoorden, want dan kon ik hem mijn croissantje in de handen duwen. Zo'n broodje zat vol vet en allerlei andere ongezonde, chemische dingen. Het idee alleen al dat ik het zou moeten opeten bezorgde me rillingen. Eten, eten was geen plezier voor me, het was een dagelijkse strijd waar ik in zat omdat eten dingen kapot maakt. Ik wilde niet aankomen, niet dik worden, en alle optionele hapjes die me voor werden gezet schoof ik linea recta weg. Ik had opzich geen probleem met mijn gewicht, maar als ik iets at en het lekker zou vinden verloor ik mijn eigen controle. Ik had controle nodig, meer dan wat ook. Het hield mijn gedachten weg bij Allicia en Jenn, die allebei mijn hart hadden gebroken en het zo hadden achter gelaten. Ik had geen lijm om mijn hart weer in elkaar te zetten, en de dagelijkse sleur verzachtte mijn pijn een beetje. Ik had de gewoonte ontwikkeld niks te eten voor elf uur, en om elf uur at ik slechts een stuk fruit. Later op de dag, om twee uur, at ik één broodje. 's Avonds voedde ik mezelf met een normale warme maaltijd. Ik overhandigde hem mijn broodje.
'Dit kun je vast wel gebruiken, of niet,' bood ik aan terwijl ik Bronwyns blik ontweek. Ze vond me nu vast nog raarder.

[ bericht aangepast op 11 nov 2014 - 8:52 ]

---

I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

"Oh bedankt! Ik had nog niet gegeten! Maar dat wist je natuurlijk ook al," hij glimlacht en draait zich naar Kai.
'Heb jij wel iets gegeten?' Gek genoeg ben ik teleurgesteld als Julian het broodje dat ik voor hem haalde naar de leerling reikt en een soort zorg gaat door me heen. Hij heeft nog niet gegeten en toch weigert hij het ontbijt.
"Dit kun je vast wel gebruiken, of niet," hij ontwijkt mijn blik en ik trek mijn wenkbrauwen op. Oh.
Ik haal mijn schouders op en drink verder van mijn koffie. De caffeïne geeft me extra energie en ik veeg met de rug van mijn hand over mijn wang om de smaak van mijn mondhoeken te vegen. Er zit overal verf en terwijl Julian met zijn leerling praat kras ik met mijn nagel, die ook onder de zwarte verf zit, witte verf van mijn arm.
Ik vraag me af waarom hij mijn ontbijtje niet wil hebben, en nog meer waarom hij het meteen weggeeft - als hij het niet lekker vindt, kan hij op z'n minst zo vriendelijk zijn om het te zeggen of te wachten tot ik het lokaal uit ben.

[ bericht aangepast op 11 nov 2014 - 15:52 ]

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

Tyler Jay Castillo-Montez

''Gewoon het feit dat ik als ik echt weg ga rennen van daar, ik toch weer daar beland. Ik verdwijn, ga weer naar mijn vrienden, mijn tante wordt opgebeld door de de school, gaat me opzoeken en gaat me een preek geven over het leven en de dood van mijn moeder plus de verdwijning van mijn vader. Daardoor ga ik me schuldig voelen en ga toch weer hierheen.'' zei ze met een zuchtje. ''Het is namelijk dat ik maar al te graag hier weg wil, weet je.'' lachte ze vervolgens.
Ik grinnik zachtjes en knik zachtjes. 'Daar heb je een punt. Ja..' geef ik toe en ik zucht. 'Bij mij is het waarschijnlijk.. Als ik weer gepakt wordt zit ik in de gevangenis, tenminste.. Daar ga ik vanuit.' zeg ik. 'Nou ja, of het nou veel erger is dan hier...' zeg ik.
'Maargoed.. Mijn leven is niet interessant..' zeg ik en neem de laatste slokken uit de beker die ik vervolgens makkelijk in de vuilnisbak gooi. 'Hoe was het voordat je in de maffia terecht kwam? Of is dat te persoonlijk?' vraag ik haar en ik kijk weer met een lichte glimlach omhoog..

---

El Diablo.

Sometimes I'm hungry in a verbal sense, that's why I don't speak but write.

---

---

Julian Canoy

[ bericht aangepast op 11 nov 2014 - 10:39 ]

---

I’m restless. I’d like to think I know who I am, but I’m interested in the world at large. - Alex Turner

[ bericht aangepast op 11 nov 2014 - 15:53 ]

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

---

---

Hij grinnikte zachtjes en knikte. 'Daar heb je een punt. Ja..' Gaf hij uiteindelijk toe. "Bij mij is het waarschijnlijk.. Als ik weer gepakt wordt zit ik in de gevangenis, tenminste.. Daar ga ik vanuit.'' Zei hij. 'Nou ja, of het nou veel erger is dan hier...' Ik humde even. "Ik weet dat dit veel beter is dan een nomaal tienerleven is. Waar het allemaal gaat om seks, liefde en feesten. Al was ik niet zo'n persoon." Zei ik en lachte kort. 'Hoe was het voordat je in de maffia terecht kwam? Of is dat te persoonlijk?' Hij keek met een lichte glimlach omhoog. Ik haalde mijn schouders op. "Het kan me niets schelen wat mensen over mijn denken, dus ja. Mijn leven was normaal en saai. Ik was en ben nog steeds een hopeloos geval in liefde. Mijn vader verdween opeens en ik was eerder kwaad op hem dan verdrietig. Mijn moeder overleed en daar begon het allemaal." Zuchtte ik en dronk mijn chocomelk in één teug op. "Maar ja. Het kan me niets meer schelen." Zei ik en glimlachte weer. "Ik wil me gewoon focussen op het moment waar ik nu ben en niet op het verleden of toekomst." Een diepe zucht verliet mijn mond terwijl ik naar voren keek. Het meer was gewoonweg prachtig en een lichte grinnik verliet mijn lippen.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

[Wat, wat? Ik heb nog niet eens de kans gehad te reageren Thanks!]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.