Eens. Ik heb gisteren nog een artikel over angst gelezen in het Belgische tijdschrift Humo en daarin werd ebola onder andere genoemd. Onze angst voor ebola is absoluut irreëel als je kijkt naar de kans dat de ziekte zich hier verspreidt, zeker als je naar de enorm strenge quarantaineregels en andere voorzorgsmaatregelen kijkt, en bovendien is de hygiëne in westerse landen als België en Nederland vele malen beter dan in de landen waar ebola daadwerkelijk heerst.
De psychiater en filosoof die in het artikel het woord voerde noemde ook onze angst voor IS trouwens irreëel, al ben ik het daar persoonlijk iets minder mee eens. Volgens hem heeft onze angst voor terreur en ziektes vooral te maken met het feit dat we geen controle over zulke dingen lijken te hebben, terwijl dat we juist geobsedeerd door controle zijn. Maar goed, ik ga niet z'n hele artikel hier bespreken, want daar gaat het niet over en ik ben het er ook niet volledig met hem eens, maar ik vind dat hij een punt heeft dat we veel te bang zijn voor dingen waar we zelf eigenlijk zo goed als niets aan kunnen veranderen of dingen waar het helemaal niet voor nodig is om bang voor te zijn. Natuurlijk ben ik blij dat we niet zo egoïstisch zijn om ons er helemaal geen zorgen om te maken en die mensen daar maar te laten stikken, maar het helpt niemand ook maar een meter verder om te panikeren dat de ziekte naar ons komt. Artsen doen al hun uiterste best om de ziekte in toom te houden en ik vind dat we daar ook een beetje vertrouwen in moeten hebben.
I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it