• hey ;3
    Ik zal maar direct met de deur in huis vallen? Het gaat slecht met me, het gaat soms niet meer met me. Degene die mijn topic [url=http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=165864l[selharm and bullying/url] hebben gelezen, weten dat het al niet goed met met me ging, maar het word alleen maar erger, dus ik was twee dagen geleden met een vriendin aan het praten, ze zei dat ik echt hulp miest gaan zoeken, dus ik besloot om met de zelfmoordlijn te chatten, uiteindelijk lukte dat ook. Het probleem was dat ik het gesprek huilend en trillend heb afgesloten,de persoon met wie ik had gechat, heeft het dubbel zo erg gemaakt. K heb vandaag het nog uitgelgd aan twee vriendinnen van me en een klasgenoot. Ze hebben echt naar me geluisterd, maar dit doet me alleen nog maar meer pijn. Ik kan geen gevoelens opkroppen, want dan voel ik me nog slechter, maar ik kan ook niets tegen mijn vriendinnen zeggen want dan denk ik dat ik hen alleen maar ga kwetsten.
    ik voel me echt radeloos, en slecht. Ik slaap slecht, voel me slecht, snijd mezelf terug, niets gaat goed....


    I fake a smile, so I won't let you down

    Met je ouders naar een psycholoog gaan, die je misschien zelfs voor een tijdje in crisisopname kan laten gaan, en nog snel ook. Zulke dingen escaleren heel snel en worden steeds erger en erger als je geen hulp zoekt, en dan bedoel ik dus echt professionele hulp, geen kindertelefoon of vertrouwensleerkracht dus.


    I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it

    Ga alsjeblieft naar je ouders en vraag ze of ze met je naar de psychiator willen gaan.

    En dit klinkt misschien raar, maar probeer even alles uit te huilen met een hele hoop junkfood of waar je ook van houd.


    Firm believer of all that is magic

    Inderdaad zoals bovenstaande personen al zeggen, zo snel mogelijk met je ouders over hebben en inderdaad psychiater en/of psycholoog bezoeken. Dit is niet iets wat zomaar verdwijnt en je kunt het beste zo spoedig mogelijk professionele hulp krijgen.


    Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

    Het erover hebben zal vast lastig zijn en pijn doen, maar vergeet niet dat er altijd mensen zijn die naar je willen luisteren. Praat erover, met wie dan ook. Al is het met een van de vreemden die op dit topic reageren.


    You are beautiful, you are love.

    dArtagnan schreef:
    Inderdaad zoals bovenstaande personen al zeggen, zo snel mogelijk met je ouders over hebben en inderdaad psychiater en/of psycholoog bezoeken. Dit is niet iets wat zomaar verdwijnt en je kunt het beste zo spoedig mogelijk professionele hulp krijgen.


    16 - 09 - '17

    Nu beter dan morgen hulp zoeken (samen met je ouders), want zodra je zelfmoordneigingen heb moet je nu echt actie ondernemen!
    Dit is niet zomaar een dipje hier enorm duidelijk meer aan de hand en dat gaat in de meeste gevallen niet zomaar weg.

    [ bericht aangepast op 23 okt 2014 - 20:27 ]


    ''Every child is an artist. The problem is how to remain an artist once we grow up.''

    Folklore schreef:
    Het erover hebben zal vast lastig zijn en pijn doen, maar vergeet niet dat er altijd mensen zijn die naar je willen luisteren. Praat erover, met wie dan ook. Al is het met een van de vreemden die op dit topic reageren.


    wat was dit ookalweer

    Ga inderdaad met je ouders naar een psycholoog, en praat erover met je vriendinnen als het nodig is. Misschien dat het inderdaad een schok voor ze is, maar geloof me, je doet ze nog veel meer pijn als het zo erg escaleert dat je jezelf iets echt ergs aandoet. Bovendien is het ook heel goed voor jou om een soort netwerk te hebben op school of thuis waar je enigszins op terug kan vallen als het niet goed gaat. Praat. Praat, praat, praat. Als eerste stap is dat mega belangrijk. Heel rot en eng in het begin, maar wel absoluut belangrijk.


    Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

    Bij mijn vader kan ik echt niet terecht, ofwel zou hij kwaad worden of hij zal Me uitlachen, iets waar ik geen zin of nood aan heb. Ik weet niet wat mij ma er van zou zeggen. Ik wil gewoon niemand teleurstellen, wat ik al heb gedaan, ik wil weten wat er aan de Hand is, ben ik depressief ofzo? Ik weet dat ik met iemand professioneel zou moeten praten, maar ik durf het gwn niet :(


    I fake a smile, so I won't let you down

    Ik ga nu even heel hard zijn, maar je zal toch echt met een professional moeten praten. Het moet even niet uitmaken dat je iemand teleurstelt of what so ever. Je stelt pas mensen teleur als je jarenlang met problemen blijft zitten niemand om hulp vraagt. Ga dus naar je moeder toe en maak het bespreekbaar.


    26 - 02 - '16

    Scarsx5SAU schreef:
    Bij mijn vader kan ik echt niet terecht, ofwel zou hij kwaad worden of hij zal Me uitlachen, iets waar ik geen zin of nood aan heb. Ik weet niet wat mij ma er van zou zeggen. Ik wil gewoon niemand teleurstellen, wat ik al heb gedaan, ik wil weten wat er aan de Hand is, ben ik depressief ofzo? Ik weet dat ik met iemand professioneel zou moeten praten, maar ik durf het gwn niet :(

    Ouders houden onvoorwaardelijk van hun kinderen, wat er ook gebeurt! Dus ik zou naar je ouders gaan. Als je wilt weten wat er aan de hand is zou je inderdaad met een psycholoog moeten praten, en dat is geen kwestie van durven maar gewoon doen. Deze mensen zijn speciaal getraind om mensen zoals jou te helpen en op hun gemak te stellen.
    Zelfmoord lost sowieso niks op, en je laat alleen maar mensen met een schuldgevoel achter.


    'Nobody said it was easy

    Scarsx5SAU schreef:
    Bij mijn vader kan ik echt niet terecht, ofwel zou hij kwaad worden of hij zal Me uitlachen, iets waar ik geen zin of nood aan heb. Ik weet niet wat mij ma er van zou zeggen. Ik wil gewoon niemand teleurstellen, wat ik al heb gedaan, ik wil weten wat er aan de Hand is, ben ik depressief ofzo? Ik weet dat ik met iemand professioneel zou moeten praten, maar ik durf het gwn niet :(


    Ik kan heel goed begrijpen dat de drempel om eerst naar je ouders toe te gaan erg hoog is. Professionele hulp zoeken is misschien zelfs nog enger. Misschien is de drempel wat lager om eerst contact te zoeken met lotgenootjes. Je zou hier misschien kunnen kijken.

    Heel veel sterkte! En... blijf er alsjeblieft over praten en houd het niet voor jezelf! Deze strijd is al zo eenzaam voor je, zorg ervoor dat je niet helemaal in een isolement terecht komt.

    [ bericht aangepast op 24 okt 2014 - 12:32 ]


    It took me four years to paint like Raphael, but a lifetime to paint like a child - Pablo Picasso

    Ik heb het in het vorige topic ook al een paar keer gezegd en daar blijf ik bij. Je moet hier niet zelf mee blijven lopen. Ga naar je ouders. Je kunt bij voorbaat niet beoordelen hoe zij erop zullen reageren. Als je vader niet vertrouwt dan ga je naar je moeder toe, maar met niets doen gaat het echt niet over.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Bij iedereen helpt wat anders, dus je moet zelf gaan uitzoeken, wat het beste bij je past om er bovenop te komen. Bij de ene helpt praten, bij een andere weer wat anders. Als je zegt dat et oplucht als je met vriendinnen praat, moet je dat vooral blijven doen, maar ik zou ook professionele hulp zoeken.
    Zelf heb ik een jaar bij jeugdzorg gelopen toen ik 12 was en al met zelfmoordneigingen rond liep. Voor mij hielp dit op dat moment niet, maar ik heb er nu, 8 jaar later spijt van, dat ik het niet heb afgemaakt, omdat ik nog altijd met de problemen van toen rondloop. Dus misschien denk je nu dat het niet zal helpen of wat dan ook, je moet er even doorheen. Maar niets doen heeft al helemaal geen resultaat.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''