Hey iedereen,
Zoals je hierboven al leest zoek ik een co writer voor een 1D story. Ik heb alleen nog geen idee waarover die story moet gaan. Ik dacht gewoon random: Hey, laat ik eens een story met iemand schrijven! Dus Ja... Mijn favoriet is Niall, maar ik vind het het fijnst om over Harry te schrijven. Eigenlijk maakt het me niet echt uit over wie en het doet er voor mij ook niet toe of het een bromance is of wat dan ook, dus dat ligt ook een beetje aan jou. Alles wat ik wil weten is een stukje van je schrijfstijl. Leeftijd, naam, ervaring dat doet er allemaal niet toe, want uiteindelijk gaat het toch om hoe je schrijft. Dus als het je leuk lijkt om met mij te schrijven, zet dan gewoon een stukje van je schrijfstijl in een reactie of PB en als ik vind dat je schrijfstijl dicht bij die van mij ligt, kunnen we samen iets gaan bedenken!
-X- MysteryLove
P.S stukje van mijn schrijfstijl:
''Je gaat niet dood!'' schreeuwt een wanhopige stem.
Het is weer stil.
''W-wat doe je?''
Geen antwoord.
''Het is niet grappig!''
Het blijft stil. Alsof iemand tegen een muur praat.
''Nee! Niet doen! Niet je ogen dicht doen! Blijf hier... Laat me niet alleen!'' roept de stem huilend.
Het blijft lang stil. Het lijkt wel of beide personen dood zijn.
''Nee...'' fluistert de stem dan.
Het gepiep van de hartmonitor is het enige dat nog een teken van leven geeft. Er komt geen ander geluid meer uit de kamer. Ik ken de stemmen zo goed, maar toch weet ik er geen namen aan vast te knopen. Het gepiep wordt steeds sneller tot het overgaat in een lange aanhoudende toon die door merg en been gaat. Een zachte snik verlaat mijn mond en galmt doelloos door de gang van het grote ziekenhuis. Wie er ook dood is, ik weet zeker dat het iemand is waar ik om geef. Er klinkt een harde bonk en ik voel een pijnscheut door mijn lichaam gaan. Wat gebeurt er?
Ik open mijn ogen. Het is heel even wazig, maar dan zie ik alles goed. Er is geen ziekenhuis. Geen piepende hartmonitor. En er zijn ook geen stemmen. Er is alleen ik die naast het grote bed van Louis ligt. Ik sta op en ga weer in bed liggen. Ik staar even naar het plafond, maar sluit dan toch mijn ogen.
Ik weet dat het niet extreem goed is, maar je moet het ermee doen, sorry.
You can only love someone... If you first love yourself.
