Omdat het beter wordt naarmate je verder leest en het begin nogal chaotisch is, is hier een recent stukje om je misschien wel nieuwsgierig te maken:
...
Het duurt even terwijl ze zich concentreert. Verveeld kijk ik naar de bloemen in het veld en ik laat er een paar verwelken en weer tot leven komen. Het volgende moment barst er een blauwe bom los. Haar Licht schijnt over de velden en versmelt met de hemel. Het vult me met een rustgevend gevoel en ik wil haar Ziel meer dan ooit, al vraag ik me af of één moord genoeg zou zijn. Ze knippert met haar ogen en opent ze dan. Ze lijken groter en geven bijna licht. Er is iets anders aan, er blinkt iets in. Het lijken wel zilveren puntjes. Ze dansen.
'En nu?' vraagt ze met een stem die vaster, dieper en volwassener klinkt. Geïntrigeerd door haar ogen heb ik moeite om me op de woorden te concentreren. Ik scheur mijn blik los en kijk naar haar in het geheel. De bruine krullen die haar kleine elfengezichtje omlijsten. De slanke armen en benen, de tengere schouders en vrouwelijke borsten, buik en dijen en als laatste de kleine voetjes in de knalgroene sneakers.
'Nu moet je je concentreren op je eigen energie. Laat het iets anders raken en ermee spelen. Laat het zweven en verdraaien.'
Ik pluk een handvol grassprietjes en leg ze op mijn gespreide handpalm. Ze staart er naar met een intense blik en ik ben even bang dat ze een gat door mijn hand gaat branden. Dan beweegt er eentje. Het is maar een kleine trilling, maar het is een begin. Ze buigt zich nog wat dichter en knijpt haar ogen dicht. Het puntje van haar tong steekt naar buiten en ik moet een sarcastische opmerking inslikken. Die komt later wel.
...
Ik zal zeker naar dat van jou kijken, alleen ben ik wel geen fan van Engelstalige verhalen. Ik kan het proberen, wie weet, overtuig je me wel
Mijn brein breint zoals het breint.