Ralf Auron
Hij glimlachte en ookal was het vriendelijk bedoeld, het gaf me maar geen goed voorgevoel. En die gedachtes werden bevestigd toen ik met mijn rug tegen de muur aan kwam en Draco zijn hand langs mijn gezicht zette. Ik begon me erg ongemakkelijk te voelen en ieder jongen met een goed verstand zou nu opzij gesprongen zijn, Draco wegeduwd hebben en de wc's uitgerend hebben. Maar ik heb geen normaal verstand; ik ben bang.
‘Het maakt me niet uit of ik op de ziekenzaal beland; Ralf. Het komt dan door jou dus alle littekens die ik mogelijk kan krijgen zijn door jou zodat ik je nooit zou vergeten. Niet dat vergeten een optie is. Je bent al die jaar al in mijn gedachtes gegrift.’
Ik hield mijn adem in toen hij ook zijn andere hand langs mijn wang zette. Ik weet niet waarom maar dit klopt gewoon niet; dit is onmogelijk. Ik bedoel: Hoe in merlijns naam komt het dat Draco Malfoy van mij houd? Hoe komt het dat hij zo zoetsappig aan het praten is, hij is een harde pestkop en nu lijkt hij zo zacht. Het maakt me bang.
‘En over denk tijd gesproken; je zei toch dat het speet voor je stomme gedrag gister.’ zijn duim streelde over mijn wang en nerveus schudde ik met mijn hoofd. Het liefst was ik nu een geest; kon ik zo door de muur verder naar achteren zweven.
'J-ja, met dat bedoel ik.. van dat ik me zo nerveus gedraagde toen je wat anders verwachtte- denkt ik..' mompelde ik. Ik greep naar zijn polsen en bracht die weg van mijn gezicht om vervolgens weer langs hem door te glippen.
'Draco, erg lief van je dat- dat je zo over mij denkt maar..' oh merlin ik kan er niet eens een "maar" op verzinnen. Alles wat ik wil is naar de gryffibdor leerligenkamer toe rennen aangezien hij daar niet in kan; dit is te griezelig. Het is dat ik niet tegen hem schreeuw dat hij me bang maakt en dat ik niet van hem hou en dat hij weg moet gaan; ik wil hem niet breken ahoewel hij onbreekbaar en een Malfoy is, en misschien is dit nog steeds een gigantische grap van hem om mij te kunnen breken. Oh merlin, ik wil zo veel dingen zeggen maar ik ben bang dat hij me uit gaat lachen en gaat zeggen dat het een grap was om me te vernederen of zo iets.. argh, weet je wat: laten we maar eens eerlijk zijn.
'Maar Draco; ik hou niet van jou.'
Whoops, iets te eerlijk.
'Al die jaren waarin je me hebt vernederd, me hebt getreiterd, geslagen, vervloekt of wat dan ook hebt gedaan, en nu zeg je plotseling dat- dat je van me houd.. ik ken je meer als een vijand dan als een geliefde; het is gewoon.. vreemd.' Zei ik dan zachtjes en beet op mijn lip.
'Sorry.' Murmelde ik dan en liep haastig de wc uit.
Als Draco het echt nooit gaat opgeven gaat hij het ooit wel doen he ;') :
hij daar niet in kan; dit is te griezelig. Het is dat ik niet tegen hem schreeuw dat hij me bang maakt en dat ik niet van hem hou en dat hij weg moet gaan
[ bericht aangepast op 20 sep 2014 - 15:22 ]
Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••