MSV - Midden Aarde - Speeltopic 4 - Speeltopics

Dit is het schrijftopic voor een verhaal in Midden Aarde.

De rode lijn:

[ bericht aangepast op 23 juni 2015 - 21:07 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Ithilwen werd uit haar nest van veilige duisternis getrokken door een prikkend gevoel in haar hoofd. Ze siste boos en zwiepte ongecontroleerd haar arm omhoog om de pijn weg te slaan. Het leek alsof iemand voor de lol met een mes in haar hoofd aan het prikken was, en in haar wazige toestand geloofde ze dat ook.
'Gaat heen, dit doet verrekte veel pijn.' zei ze geïrriteerd. Haar lichaam reageerde nog traag en er kwam niet veel meer dan wat gemompelde geluiden uit. Toen het geprik niet ophield begonnen haar hersenen langzaam op gang te komen. Ze vroeg zich af wat er was gebeurd. De grond hobbelig en zompig en het stonk naar ijzer en vuur. Als haar oren haar niet bedrogen was ze buiten. Met veel moeite concentreerde ze zich op haar ogen en probeerde ze open te krijgen. Langzaam begon haar lichaam beter te functioneren, ze kon in ieder geval haar tenen nog bewegen. Uiteindelijk kreeg ze haar ogen open met het gevoel dat haar aan elkaar genaaide oogleden uit elkaar scheurden. Het duurde even voordat ze zicht kreeg, maar boven haar kon ze een hoofd onderscheiden. Het was Sha'rin. Herinneringen aan het gevecht kwamen langzaam bovendrijven.
'Hé... Bij de goden, wat doe jij nou weer? Is het een nieuwe hobby van je om mensen in hun slaap te bewerken met je dolk?' gromde ze.

Kili hijgde en keek verwilderd op toen iemand hem plotseling ondersteunde en meesleurde. Hij zuchtte even opgelucht toen hij zag dat het Skylar was. 'Het gaat wel,' zei hij, terwijl hij zich op de grond liet zakken. Kili kon best wel wat hebben, dus hij zou niet klagen.

Azra leunde tegen een van de bomen aan en nam het reisgezelschap in zich op. Sommige waren aardig gewond en ze vroeg zich onwillekeurig af hoelang het zou duren voordat ze verder zouden kunnen gaan. Uiteindelijk liep ze op twéé andere elfen af. De ene haar hoofd bloedde en ze leek net bij te komen.
'Hebben jullie hulp nodig?'

Larduin veegde met de rug van zijn hand langs zijn linker wang en zag een flinke streep bloed eraf komen. Hij leunde zich over een plas water om zich te wassen. Het water was licht troebel maar hij kon zichzelf erin zien, hij liet zijn hand erin zakken en wierp het water in zijn gezicht. Hij zag dat het niet viel hielp want er dreef ork bloed in het water rond.
Hij draaide zijn hoofd om en zei; 'Wie heeft gezegd dat je mocht bloeden? Ach ja, dat zal wel moeilijk gaan nu ik je ontdaan bent van je arm.'
Hij had een ork vastgebonden aan een boom.
'Ik moet je toch bedanken van het doorsnijden van mijn wang en de pees van mijn boog.' Hij haalde een lange draad uit de buidel van zijn riem en spande die aan zijn boog.

[ bericht aangepast op 8 sep 2014 - 14:53 ]

Swift as the Wind, Silent as a forest, Fierce as Fire, Immovable as a Mountain~Takeda Shingen, Fuurinkazan

DelanoDKM schreef:
Larduin veegde met de rug van zijn hand langs zijn linker wang en zag een flinke streep bloed eraf komen. Hij leunde zich over een plas water om zich te wassen. Het water was licht troebel maar hij kon zichzelf erin zien, hij liet zijn hand erin zakken en wierp het water in zijn gezicht. Hij zag dat het niet viel hielp want er dreef ork bloed in het water rond.
Hij draaide zijn hoofd om en zei; 'Wie heeft gezegd dat je mocht bloeden? Ach ja, dat zal wel moeilijk gaan nu ik je ontdaan bent van je arm.'
Hij had een ork vastgebonden aan een boom.
'Ik moet je toch bedanken van het doorsnijden van mijn wang en de pees van mijn boog.' Hij haalde een lange draad uit de buidel van zijn riem en spande die aan zijn boog.
'Skylar!' Riep Larduin heel luid. 'Ik neem aan dat jij wel met dit schorem kan communiceren, aangezien je een halve van hem bent.'

'Het is geen nieuwe hobby,' antwoordde Sha'rin met een uitgestreken gezicht. 'En helaas is dit niet het moment om hobby's uit te oefenen.'
Ze legde een knoop in het provisorische verband en keek met gemengde gevoelens naar het resultaat. 'Geen garantie dat er straks geen hersens door naar buiten kruipen.'

Every villain is a hero in his own mind.

En inderdaad, niemand weet van Skylars afkomst. :'p

Sha'rin keek over haar schouder toen een wereldvreemde haar aanschoot. 'Nee.'

Every villain is a hero in his own mind.

tijd voor een aanpassing dan!

[ bericht aangepast op 8 sep 2014 - 14:52 ]

Swift as the Wind, Silent as a forest, Fierce as Fire, Immovable as a Mountain~Takeda Shingen, Fuurinkazan

Ithilwen grinnikte en porde Sha'rin in haar arm.
'Jij valt best mee. Bedankt voor het verbinden.' Maar de jonge vrouw luisterde al niet meer, haar aandacht was getrokken door iemand anders. Verbaasd draaide Ithilwen zich om. Achter haar stond een elf, een nieuwkomer blijkbaar want ze herkende haar niet. Iets wat wankelend stond ze op en knipperde met haar ogen.
'En wie ben jij dan?' vroeg ze.

Chase stond nog altijd bij Ithilwen, alleen leek het of niemand het zag. Gelukkig was hij dat gevoel wel gewend en deed het hem nauwelijks wat. Hij was blij om te zien dat Ithilwen in elk geval weer bij bewustzijn was. Langzaam stapte hij wat achteruit en liep bij ze weg, richting twee anderen die over iemand heen gebogen stonden. Hij zag dat het de elvenkoning was, die op de grond lag en kwam langzaam wat dichterbij om het beter te kunnen zien. 'Is hij dood?' Vroeg hij voorzichtig, aan niemand in het bijzonder en keek met grote ogen naar de man.

[ bericht aangepast op 8 sep 2014 - 15:30 ]

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Aangezien de meesten zich direct over de gewonden en zwakkeren ontfermden en niemand dacht aan de overledenen, besloot Gawain om zelf vast te beginnen met het begraven van de doden. Voor zover hij het had begrepen, waren er nu zes doden. Hij zocht ze op en haalde ze tussen de smerige orks weg. Ookal waren ze niet sterk genoeg om het gevecht te overleven, niemand verdiende het om tussen die smerige wezens begraven te worden. Hij begon met het begraven van de hobbits, niet goed wetend of er nog anderen waren die afscheid van ze wilden nemen. Gawain zelf was niet zo van het dramatische afscheid met mooie woorden en vele gebaren, dus besloot hij dat het niet hoefde. En als ze toch nog afscheid wilden nemen, deden ze dat maar bij het graf. Hij sloot de nog geopende oogleden van de doden voor hij ze zwijgend begroef.

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Ehriänea keek even over haar schouder naar de hobbit die bij hen was komen staan. Haar vingers rustten op de hals van de man en ze schudde haar hoofd. 'Nee. Ik voel nog een hartslag.'
Ze sloot haar ogen en legde haar andere hand op het voorhoofd van de man, terwijl ze onhoorbaar in de oude taal begon te prevelen.

Every villain is a hero in his own mind.

Mayim stond wat onwennig bij de elf en de hobbit die zich over de gewonde bogen. Zijn puntige ogen duidden erop dat hij tot hetzelfde ras behoorde als haar reisgezellen, maar verder had ze geen idee wie hij was. Ze bestudeerde Ehriänae toen deze van haar magie gebruik maakte om de gewonde elf te helpen. Mayim fronste haar voorhoofd.
Hoewel het zachte op en neergaan van zijn borst erop wees dat hij nog leefde, was zijn ademhaling erg zwak en te beoordelen naar zijn wonden had hij veel bloed verloren. Ze vroeg zich af of het niet barmhartiger was hem los te laten.

“The heart is an arrow. It demands to aim true."

'Maar we zijn hier niet voor barmhartigheid,' gromde Ignatius terwijl zijn blik op Thranduil rustte. Hij mompelde zacht de spreuk mee die de elfenvrouw nu aan het prevelen was. Het maakte niet uit dat de anderen doodgingen, maar de dood van een koning was toch wel kwalijk.

'Gelukkig,' wist Chase er nog fluisterend uit te brengen. Meer doden zou verschrikkelijk zijn. Hij gaf haar wat ruimte en keek nieuwsgierig toe wat ze deed. Hij zag haar lippen bewegen en bedacht zich dat ze hem misschien wel redden kon. Toen de tovenaar er ook bij kwam staan en mee begon te prevelen, begon Chase zich ongemakkelijk te voelen. Wat was hij eigenlijk ook nutteloos.. En wat konden de mensen hier elkaar toch afsnauwen zeg. Toch bleef hij staan kijken, omdat hij nieuwsgierig was of het werkte. Het interesseerde hem niet of deze man de koning was of niet, hij wilde gewoon niet dat er weer iemand dood ging. 'Kan ik ergens bij helpen?' Vroeg hij na een tijdje voorzichtig, omdat hij niet goed wist wat hij precies kon doen om te helpen.

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.