[200] Nothing Better, But Fight Forever • One Direction • Topic 01 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 2 sep 2014 - 18:58 ]

Reality's overrated.

Kit Owen Davies
Jake was net bij het punt van zijn verhaal gekomen, dat ik thuis moest komen om te eten, toen ik een stem hoorde die mijn nekharen recht overeind liet staan. Zayn Malik, de erste van alle klootzakken in deze buurt. Direct zette ik Jake op de grond en zei hem in vlug Welsh dat hij weg moest wezen en tegen onze moeder moest zeggen dat ik eraan kwam, maar dat het misschien even kon duren. Het jongetje rende vrolijk weg en ik keerde me tot Malik, of eigenlijk zette ik twee stappen naar hem toe en greep met mijn goede hand hem bij zijn keel. Zacht kneep ik een beetje terwijl ik hem aankeek. Hij was langer dan ik was, een flink stuk, maar ik kon nog prima bij zijn keel. "Als ik je nog een keer ook maar zie kijken naar kleine Jakey ben je er geweest, Malik." siste ik met licht knassende tanden, want dit deed mijn ribben zeker geen goed. Ik moest er alleen wel voor zorgen dat hij neit ging denken dat hij dit zomaar kon maken. bracht mijn knie omhoog en raakte hem hard in zijn noten voor ik hem losliet. "Laat dat een waarschuwing zijn." siste ik voor ik hem naar achter duwde met zijn keel en zelf met mijn ogen op hem gericht richting de uitgang van de steeg liep. Ik verloor hem echt neit uit het oog, tot het echt niet anders kon. Daarvoor wist ik goed genoeg waartoe hij in staat was. Ik nam geen risico's met deze jongen en hij hopelijk ook neit met mij, want als het op mijn familie aankwam wist hij nog lang niet waartoe ik in staat was.

Bowties were never Cooler

Elena Feline Lowell
Schichtig liep ik door een straat die vanochtend nog prachtig versierd was. Inmiddels lagen vele kraampes omver en waren de slingers gescheurd en verwoest. Het dorpsfeest was totaal uit de hand gelopen. Tijdens de gevechten heb ik me verschuild in steegjes en achter omgegooide kraampjes. Ookal kon ik meestal goed met woorden overweg, een fysiek gevecht was niet voor mij weggelegd. Mede door mijn lengte, spierkracht en schuldgevoel. Om die reden zocht ik al de hele tijd naar Liam. Mijn beste vriend was lang en had zeker geen verkeerd lichaam. Niet voor een gevecht, maar ook niet voor het oog. Eindelijk zag ik in de verte zijn brede schouders. Tomlinson stond tegenover hem. Ik wist dat Liam van alle familie's Louis het meest haatte, dat had hij me wel eens verteld. Op dat moment draaide Liam zich om en liep weg van Louis. In de paar seconden dat ik bleef staan keek ik bewonderend naar mijn beste vriend. De manier waarop hij liep, ik kon aan hem zien dat hij hoogstwaarschijnlijk een hartig woordje met Tomlinson had gesproken. Zijn spieren waren strak aangespannen, en die skinny jeans lieten zijn benen erg goed uitkomen. Maar dat had hier natuurlijk niks mee te maken.
Ik versnelde mijn pas en liep in zijn richting. "Liam!" riep ik. Toen ik dichtbij genoeg was zodat niemand anders ons kon horen, ging ik verder. "Wat had die jou te vertellen?" Ik knikte richting Tomlinson.

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Liam James Payne.

Als ik bij Tomlinson wegloop kan de triomfantelijke grijns dan eindelijk mijn gezicht overnemen, hij gaat hier zo intrappen. Nee, hij zal hier niet alleen in trappen, hij zal er in vallen, hij zal een ravijn betreden. Hij zal naar beneden storten en compleet kapot zijn. Alleen die gedachte al doet een gelukzalige rilling door mijn lichaam gaan. Ik merk niet eens dat Elena op me afkomt, zo ben ik verdiept in het tot in de puntjes uitwerken van mijn meesterplan.
      "Liam!" Mijn naam haalt me uit mijn gedachten. "Wat had die jou te vertellen?" vraagt mijn beste vriendin, Elena me, met een knik richting Tomlinson. Ze is dichtbij - wat ik over het algemeen niet erg vind, we zijn al zo lang als ik me kan herinneren beste vrienden en eigenlijk is alles voor ons normaal. Toen we klein waren zaten we zelfs bij elkaar in bad en de laatste keer dat we samen in mijn bed sliepen is niet heel lang geleden. Je zou het recent kunnen noemen. -, zodat anderen ons gesprek niet kunnen horen en ik glimlach naar haar. "Niks interessants, dezelfde Tommoshit als altijd." Tommoshit, een inside joke die alleen wij twee en mijn jongere zusje begrepen. Het mocht dan wel wat flauw zijn, maar dat maakte ons, of in ieder geval mij, niets uit. Het was net iets als dat als er iemand langs kwam met een slecht kapsel we het over een 'wannabe-Styles' of 'een afro als dat van Styles', in ieder geval, zijn naam kon niet missen als het over stom haar ging.

Reality's overrated.

Elena Feline Lowell
Liam glimlachte even naar me. "Niets interessants, dezelfde Tommoshit als altijd." Na die woorden kon ik het niet laten om mijn lach te laten weerklinken. Op dagen zoals deze, dagen waarop alles niet bepaald mee zat, lukte het Liam altijd om me op te vrolijken, zelfs al was dat in eerste instatie misschien niet eens zijn bedoeling. In de lange tijd dat we al kennen, hebben we veel dingen meegemaakt, waaronder ontzettend veel grapjes die niemand anders zou begrijpen.
Ik deed een kleine stap naar achteren en liet mijn ogen vlug over Liam's hele lichaam flitsen. Zo te zien had hij geen écht zware verwondingen. Gelukkig maar. "Wat ga je nu doen? Na het gevecht, bedoel ik. Ik neem aan dat de haat nu alleen nog maar groter is gewordne tussen de families." vraag ik hem. De ruzie tussen de familie's duurde nu al jaren, en ik vroeg me af of het ooit zou stoppen. Ik betwijfelde het. Zo lang Liam oké was, vond ik het best. Grotendeels van de tijd hield ik me op de achtergrond als er werd gevochten. Mijn haat voor de andere vijf jongens was echter groot.

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

[DanielInTheDen --> RocketRaccoon]

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson.

Ik snoof kwaad en net op het moment dat ik wilde reageren, draaide Payne zich om en liep weg. Precies op dat moment kwam zijn oh zo aardig beste vriendin bij hem staan en ik zag ze smiespelen, zeker wetend dat ze het over mij hadden. Met Payne had ik altijd de ergste ruzie van alle families, het was al vanaf het begin zo dat wij elkaar veel meer haatte dan dat ik dat met de andere jongens deed. Natuurlijk, hun haatte ik ook, maar niet zo erg zoals met Payne. Hem verachte ik gewoon, ik zou er alles aan doen dat er iets met hem kon gebeuren. Mocht hij in de fik vliegen, bijvoorbeeld, zou ik er gewoon naast gaan staan en lachen. Al hoe wel, met de andere zou ik hetzelfde doen, maar alleen misschien niet lachen, maar het zou me niets boeien mochten ze allemaal dood branden. Alleen die vieze lucht die dan over de stad heen hing, god, dat kon je eigenlijk mensen niet aan doen.
Ongeïnteresseerd leunde ik tegen het muurtje aan, viste mijn pakje sigaretten uit mijn broekzak en pulkte er eentje uit het pakje, om deze tussen mijn lippen te klemmen en binnen een seconde had ik 'm aangestoken. Direct voelde ik me al iets beter, terwijl ik genoot van mijn sigaret hield ik Payne en die slet in de gaten.

stay safe because I like being alive at the same time as you

Liam James Payne.

Elena lacht, iets wat mijn oren graag horen - dat rijmt, ben ik niet geniaal? Ze doet een kleine stap naar achteren en ze zoekt snel naar verwondingen, wat me mijn ogen doet rollen, want kom op zeg, ik kan echt wel voor mezelf zorgen hoor. Toch heeft het ook wel iets liefs, haar eeuwige overbezorgheid - en ik weet ook dondersgoed dat ik die trek met haar deel. Maar ik kan het niet laten om er een grapje over te maken. "Goedgekeurd?"
      Als ze me vraagt over de familie's en mijn volgende stap knik ik bedachtzaam. "Natuurlijk, de bom is nu echt ontploft. Waarom blijf je vannacht niet bij mij," ik sla mijn arm om haar heen, trek haar naar me toe en druk een kus op haar wang, "dan praten we even bij en vertel ik je over het plan. Goed?" Ik neem weer afstand en knipoog naar haar. "Maar nu moet ik even iets regelen." Mijn toon is nog steeds laag, Tommo mag me niet horen, toch gaat het volume nu op een hoorbaar volume omhoog. "Even hot stuff begroeten."
      Tomlinson stond te staren, ik zie het wel, dus maak ik bij hem zo'n beetje de zelfde opmerking als bij Elena. Alleen niet op een grappende toon, nee, anders. "Beviel het je?" Ik kom naar hem toe en pluk de sigaret uit zijn vingers, om deze tussen mijn vingers te houden, maar wel uit zijn bereik. "We moeten je niet ziek hebben, dat zou zonde zijn." Ik neem een trekje en blaas de wolk uit, ik mag dan geen roker zijn, maar ik heb het echt wel meer dan eens geprobeerd. Mijn andere vinger glijd vanaf zijn wang naar zijn hals en dan ben ik weer uit zijn bereik. "Nee, nee, daar mag niks mee gebeuren." Mijn grijns krult zich weer om en hoewel ik het misschien iets buiten het plan valt kan ik de volgende woorden niet laten. "Wat zou er gebeuren als je te ziek was om je lul overeind te krijgen? Je zal helemaal alleen zijn. Al is het vast niet veel soeps, het brengt je toch die páár hoerenwippen. Geen zorgen, schat. Mocht die dag komen, zal ik nog aan je bed zitten." Daarna begin ik weg te lopen. "Jammer dat ik moet gaan, het was erg gezellig." En daarmee neem ik de sigaret tussen mijn lippen, grijp Elena aan haar pols en sleur haar met een triomfantelijke blik om mijn lippen mee. Ik kan niet wachten haar het plan te vertellen, dus neem ik een paar stevige stappen en zorg gewoon dat ze meekomt, de half opgebrande sigaret bied ik haar natuurlijk even netjes aan - gelant als ik ben.

[ bericht aangepast op 8 sep 2014 - 17:29 ]

Reality's overrated.

Elena Feline Lowell
Terwijl ik Liam bespeurde op verwondingen, rolde hij met zijn ogen. "Goedgekeurd?" Een grinnik verliet mijn mond. "Gelukkig wel."
Na mijn vraag over zijn volgende stap knikte hij bedachtzaam. "Natuurlijk, de bom is nu echt ontploft. Waarom blijf je vannacht niet bij mij?" stelde hij vervolgens voor. Op het moment dat ik wilde antwoorden sloeg hij zijn arm om me heen, trok me naar zich toe en drukte een kus op mijn wang. Er gebeurden teveel dingen tegelijk en het leek even alsof ik niet meer helder na kon denken. Het vreemde, warme gevoel in mijn buik kon ik niet negeren, maar ik probeerde het zo goed als ik kon. Nadat hij een kus op mijn wang had gedrukt had hij nog wat gezegd, maar om eerlijk te zijn heb ik dat niet precies meegekregen. Ik zag hoe hij naar me knipoogde en weer afstand nam en ik knikte enkel.
"Maar nu moet ik even iets regelen." zei hij toen, op lage toon. Hij liep richting Tomlinson en plukte de sigaret uit zijn vingers. Rustig stond ik vanaf een afstandje toe te kijken hoe Liam de jongen wat dingen toesprak en een heis van zijn sigaret nam. Helaas kon ik niet horen wat hij zei, maar misschien was dat ook wel beter.
Niet lang daarna liep Liam weer van zijn vijand weg, naar mij toe, de sigaret tussen zijn lippen. Zijn hand omklemde mijn pols en hij sleurde me met een voldane blik mee. Ik protesteerde niet. Hij bood me de sigaret aan, die ik graag aannam. Misschien kon het me wat rustiger maken na zo'n hectische dag. Terwijl ik een heis van de sigaret nam besloot ik me rustig mee te laten sleuren door Liam. Ik had werkelijk geen idee of hij op dit moment zin had om nog over Tomlinson te praten.

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Liam James Payne.

Dat Elena de sigaret aanneemt en een heis neemt zou voor sommigen wat verbazingwekkend kunnen zijn. Mijn beste vriendin lijkt zo onschuldig, maar dat is ze echt niet altijd hoor. Ze heeft alleen haar eigen manier om dit te tonen. Ik pluk de sigaret weer tussen haar vingers vandaan en neem nog een trek. Vervolgens tik ik de peuk af en steek hem nog naar Elena uit, al is hij al bijna tot zijn filter afgebrand. Ik prik even in haar zij en grinnik. Oké, misschien zijn mijn beste vriendin en ik een beetje handtastelijk, misschien een beetje heel erg. En Elena is een knap meisje, zou ze niet mijn beste vriendin zijn zou ik haar een lekker wijf noemen, maar dat is ze wel. Sommigen zeggen dat ik gek moet zijn omdat ik haar nog nooit geneukt heb, maar ik moet niet aan het idee denken. Ik geef haar kussen, soms wel extreem dicht bij haar mond - en heb haar in een dronken bui zelfs eens gezoend - maar alleen de gedachte al maakt me misselijk. Het is niet dat ik om haar walg, maar meer dat het zou voelen alsof ik met één van mijn zussen naar bed zou gaan en dat is wel het laatste wat ik in mijn leven zou willen doen. Toch laat ik haar pols los en sla mijn arm om haar schouder, het feit dat we er als een koppel uit zien kan me niet eens schelen.

Reality's overrated.

Elena Feline Lowell
Liam plukte de sigaret weer tussen mijn vingers vandaan en nam nog een trek, waarna hij mij de peuk weer aanbood. Opnieuw pakte ik het ding aan en nam een trekje. "Weet je, we hebben nu eigenlijk indirect gezoend," zei ik, naar de sigaret starend waarna ik deze met een boogje op de grond gooide. Plotseling voel ik een por in mijn zij en hoor gegrinnik, wat een gilletje van mijn kant oplevert. Mijn huid tintelde onder zijn aanraking, ik kon er niks aan doen. Een paar seconden later liet hij mijn pols los en sloeg zijn arm opnieuw om mijn schouders. Het feit dat we er als een koppel uit zagen vond ik stiekem wel leuk. Mijn arm sloeg ik rond zijn middel en ik voelde hoe gespierd hij was. Natuurlijk wist ik al wel dat Liam een geweldig lichaam had, maar het leek alsof het zelfs steeds beter werd. "Ben je meer wezen trainen, Li?" vroeg ik hem, dit keer was het min beurt om hem grinnikend in zijn zij te prikken. Zo ging het altijd bij ons. Grapjes, met misschien een kleine flirterige ondertoon. Al wist ik nooit of het serieus was of niet. Zou je mij vragen of ik gevoelens voor mijn beste vriend had, dan zou ik daar geen antwoord op weten. Ik wist het simpelweg niet.

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Liam James Payne.

Elena neemt de sigaret weer aan en neemt een opnieuw een trekje. "Weet je, we hebben nu eigenlijk indirect gezoend," zegt ze en gooit de sigaret met een boogje op de grond.
Ik lach en wiebel met mjjn wenkbrauwen. "Als we de handoek delen vandaag hebben we ook gelijk seks gehad,"Iik weet een kreun te pproduceren. "Pfoei, begin snel over iets anders, mijn broek begint strak te zitten." Ineens stik ik lichtjes en lach dan weer. "Dat betekend wel dat we een trio hebben met Tomlinson, die sigaret heb ik uit zijn mond geplukt en hij wilt er vast wat voor terug." Seksueel duw ik mijn heupen naar voren en lik mijn vingers af.
Als mijn arm om de schouders van mijn beste vriendin gaat aat zij de hare om mijn middel. "Ben je weer wezen trainen, Li?"
Ik knik enthousiast. "Ja, ik hoopte al dat je het op zou merken, anders was al dat werk voor niets geweest." Mijn handen gooi ik als in een wanhoopsdaad in de lucht, waardoor mijn arm van haar schouder is, maar al voor ze wat kan doen gooi ik haar over mijn schouder en begin lachend weg te draven. "Een man moet toch even bewijzen hoe steek hij wel niet is," grinnik ik en geef een klap op haar achterwerk. Ja, we gedragen ons als tenminste fuckbuddy's od zogenoemde friends with benefits, maar nee, dat ia nuet waar. We vinden het alleen leuk om zo met elkaar om te gaan, maar daar blijft het ook bij. Want we wrten dondersgoed van elkaar dat we enkel zuster en broedelijkegevoelens voor elkaar koesteren.

Reality's overrated.

Elena Feline Lowell
Liam lachte en wiebelde met zijn wenkbrauwen. "Als we de handdoek delen vandaag hebben we ook gelijk seks gehad." Hij produceerde een geluid dat klonk als een kreun. "Pfoei, begin snel over iets anders, mijn broek begint strak te zitten." Zijn opmerkingen veroorzaakten een flinke lachbui vanaf mijn kant.
"Klinkt spannend," antwoordde ik. Liam lachte opnieuw. "Dat betekent wel dat we een trio hebben met Tomlinson, die sigaret heb ik uit zijn mond geplukt en hij wilt er vast wat voor terug." Hij duwde zijn heupen naar voren en likte zijn vingers af. Mijn wenkbrauwen trokken zich samen in een verafschuwende blik. "Dat zou ik dus nóóit doen. Ookal zou ik er geld voor krijgen, met Tomlinson naar bed gaan. Dan heb ik nog liever één van de anderen." Zonder dat ik het wilde zag ik voor me hoe Louis zich flirterig naar me toe bewoog. Ik huiverde bij het idee alleen al.
"Ja, ik hoopte al dat je het op zou merken, anders was al dat werk voor niets geweest." zei Liam op mijn vraag of hij was wezen trainen. Een zachte grinnik klonk uit mijn mond. Plotseling gooide hij me over zijn schouder en begon lachend weg te draven. Hij maakte een opmerking over zijn spierkracht en gaf me een klap op mijn achterwerk.
"Li! Zomaar aan me zitten terwijl ik hier over je schouder hang en er niets tegen kan doen?" reageerde ik, nep-protesterend. "Dat is niet eerlijk, hè." Over eerlijkheid gesproken; eigenlijk had ik er geen problemen mee dat Liam aan mijn kont zat. Hij was bovendien mijn beste vriend. Ik gaf hem een paar nutteloze klappen op zijn rug, waarna ik me machteloos liet meeslepen.

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Louis William Tomlinson.

Toen ik Payne weer mijn kant op zag komen, rolde er een luide zucht over mijn lippen en nam ik nog een trekje van mijn sigaret. Waarom liet die rotzak me niet gewoon met rust? Hij had die stomme vriendin waarmee die kon kloten, of weet ik veel wat ze deden in hun vrije tijd. Ik wilde het niet eens weten. Ik grom zachtjes als hij mijn sigaret tussen mijn vingers uitplukt, zijn woorden maken me razend, van binnen kook ik helemaal, maar ik probeer mijn woede in bedwang te houden. Voor nu. Straks ging hij nog is echt te ver en dan kon hij er zo van langs krijgen, ik had hier zo veel mensen rond lopen die me maar al te graag zouden helpen mocht er een einde komen aan het leven van het wezen Liam Payne.
Ik haalde mijn schouders op, keek toe hoe hij weer naar zijn slet ging en ondertussen had ik al een nieuwe sigaret opgestoken en met samen geknepen bekeek ik de twee. Ik duwde me van het muurtje af en wandelde langs ze heen. "Heb je geen ander dan haar, Payne? Is zij de enige die je nog wat kan laten klaar spelen in bed?" Lachend schudde ik mijn hoofd, blies mijn rook in hun richting uit en hield mijn sigaret in hun richting. "Nog een trekje? Je leek net wel heel gretig voor een sigaret, kan je die niet eens zelf betalen? Ach gut." Ik keek hem spottend aan, keek even neerbuigend naar zijn beste vriendin, voordat ik me weer richtte op Payne.

[ bericht aangepast op 9 sep 2014 - 21:34 ]

stay safe because I like being alive at the same time as you

[Uhm, dit ging dus per ongeluk.]

[ bericht aangepast op 9 sep 2014 - 22:35 ]

Reality's overrated.

Liam James Payne.

Elena barst in lachen uit."Klinkt spannemd," heeft ze haar woordje terug. Om mijn oopmerkingen over Tomlinson walgt ze enkel. En met een grinnjk schud ik mijn hoofd.
"Je weet best dat ik het niet meende, daarbij weten we beiden dat Gaylinson een harde krijgt van een lul, of alles wat er op lijkt. Maar daar ga ik nu eens goed misbruik van maken."
Als ik haar over mijjnschouder gooi en een klap op haar achterwerk geef protesteerst ze, al weet ik dindeesgoed dat het bep is. Als ze het echt erg had gevonden had ik haar wek newegezet hoor. Enkel, al voor ik kan reageren, komt Tomlinson ineens anzetten. Zijn eerste woorden zijn het ergst, wie denkt hij wel niet dat hij te zijn?! Tereijl ik Miriam rustig van mijn schouder laat glijden steekt Tomlinson zijn sigaret naar ons uit. "Nog een trekje? Je leek daarnet wel heel gretig voor een sigaret, kan je die niet eens zelf betalen? Ach gut."
Ik knijp mijn ogen samen en ontneem hem rustig van zijn kankerstokje, die ik vervolgens op de grond laat vallen en hier met mde bal van mijn voet op ga staan, terwijl deze een draaiende beweging maakt kijk ik naar Tomlinson. "Soms heeft een man gewoon trek in een sigaret. Het verschil tussen jou en mij is alleen dat ik de slechte gewoonte bij af en toe hou. Jouw zwakke ziel heeft zich meteen vastgeklampt aan de lonkende kreet van nicotine. Daarbij heb ik geen sigaret nodig om een beetje 'stoer' over te komen." Ik mag het dan wel op een rustige toon zeggen, maar vanbinnen beginnen de kooltjes te knapperen. "Daarbij ben ík niet zo wanhopig een zus te neuken, zo vies ben ik niet. Misschien is het bij jou anders? Oh, nee? Jij steekt jouw eikel het liefst in de kont van een afstandse gigolo. Mijn excuses, ik wou je niet beledigen, handsome." Ik draai me om richting Elena. "Ga naar huis, dan vechten Tomlin en ik dit een stukje verderop uit," ik ga weer rixhying de oh zo verafschuwde gozer. "of heb je misschien andere ideeën? Een beetje... actie?" Ik draai met mijn heupen. "Ik sta overal voor open?" Mijn stem word weer spottend en ik wenk met mijn hoofd om de hoek, waar een lantaarnpaal in het schemerlicht opschijntm "Kom je nou? Of durf je soms niet?" Elena weet best dat ik mijn huis bedoelde en ik noem haar meer dan eens mijn zus, als mensen ee naar vragen - nadat we ontkent hebben een koppel te zijn - meldem we niet eens meer toch echt andere ouders te hebben. Ze denken maar, en trouwens, zo voelt het toch ook? Mijn Orgen nu Ijn Tomlinson. En hoe ik hem het beat in mijn val kan laten trappen.

[ bericht aangepast op 9 sep 2014 - 22:33 ]

Reality's overrated.