• Het tigste zeurtopic van mij, krijg ik het gevoel. Don't you worry, als het aan mij ligt is dit het laatste. Hoop ik..


    Hooi! (:


    Ja, ik moet mijn verhaal weer eens kwijt. Ik voel me al sinds gisteravond al niet goed in mijn vel. Oké, natuurlijk al langer niet, maar gisteren zat ik in bed te janken, en dus ja...
    Maar goed, hoe moet ik dit neer typen? Ik weet het eigenlijk niet. Ik weet alleen dat ik jullie eigenlijk niet lastig wil vallen met mijn gezeur, maar dat ik wél eventjes mijn ei kwijt wil. Daarom ook dat ik dit topic aan maak. En heb je even geen zin in gezeur? Klik dit topic dan maar weg, daar wordt ik heus niet boos om. (:

    Maar goed, waarom wil ik eventjes een 'zeurmomentje' hebben? Nou, om vanalles. Het grote gedoe over de rechtszaak en mijn zus waar we geen contact meer mee hebben, en mijn zorgen om papa ga ik niet benoemen. Natuurlijk speelt dat in mijn achterhoofd ook een rol. Maar in dit topic wil ik het daar eigenlijk niet geheel over hebben.

    Mama was namelijk ongelooflijk lief voor me, en heeft mij een rok gemaakt van een stof die ik een paar jaar geleden heb gekocht! Wat is daar negatief aan? Niets! :3 Het is een leuke rok geworden!
    Maar ja, toen ging ik de rok passen. En bekeek ik mijzelf in de spiegel. Ik kon wel janken. Het staat mij namelijk niet.
    Mijn bovenlichaam is heel smal in verhouding tot mijn onderlichaam. Mijn heupen zijn zeer breed. En dat was overduidelijk te zien toen ik de rok aan had.
    Mama suggereerde om er een jasje bij aan te doen, in plaats van alleen een shirtje, en dat hielp opzich wel. Maar ik voelde me vreselijk dik. Al helemaal omdat ik geen maatje niks heb, en toch wel wat voller ben. Van mijn ''vriendengroep'' (ik weet het geen andere naam te geven) ben ik namelijk de dikste!

    Dusja, ik voelde me totaal niet prettig. Aangezien ik me al voor mezelf schaam zo lang als dat ik mij kan heugen. Toen ik klein was al! Ik vind het vréselijk gênant om te eten in de buurt van andere mensen, want dan voel ik me het dikkertje dat zich volvreet. Maakt niet uit wát ik eet of hoe veel ik eet. Zo voel ik me dan nu eenmaal. Ik nam ook nooit eten mee naar school e.d.
    Ook qua kleding is alles dat ik leuk vind, iets voor dunne modellen. Dus niet geschikt voor mij, en dat maakt me eigenlijk toch ook erg verdrietig. Maar ik wil me gewoon eens mooi voelen, een complimentje krijgen dat ik er leuk uit zie.
    Maar neen, zulke dingen gebeuren niet. En dat maakt me eigenlijk toch best wel verdrietig.
          Hoewel Antithese en PUKKELlxDING in het LJH topic lieten weten dat jurken met een geaccentueerde taille en een wijd uitlopende onderkant mij wel zouden staan. Bedankt voor het meedenken, both. <3

    Ook zit het me toch wel een beetje 'dwars' (om het zo te verwoorden), dat ik geen echte vrienden heb. En nu heb ik het over de ''vrienden'' in het echte leven, en niet over de internetvrienden. Het is namelijk zo dat het ''vriendengroepje'' dat ik geen naam weet te geven, niet bepaald een vriendengroep is. Ik zou namelijk bij geen van allen bijvoorbeeld midden in de nacht aan kunnen kloppen als er iets aan de hand zou zijn. En ikzelf vind het wel belangrijk dat echte vrienden elkaar kunnen steunen wanneer nodig. En natuurlijk ook samen kunnen lachen en samen leuke dingen kunnen doen. c:
    Ik weet ook niet hoe ik wél nieuwe mensen/vrienden kan maken. Ik ga niet meer naar school. Echt leuke sportclubs zijn er hier niet, aangezien ik voetbal niet leuk vind, en uitgaan doe ik ook niet. Mijn werk is accordeon spelen in het winkelcentrum, waardoor je niet echt een leuk praatje maakt met jongeren, en in het café zijn we alleen nog maar open met darten, en echt veel jongeren doen dat niet.

    Maar goed, ik mis het dus wel heel erg om een vriend(in) te hebben die ik kan vertrouwen en waar ik leuke dingen mee kan doen. Of het een vriend is waar ik een relatie mee heb, of gewoon een gezellige vriend of vriendin zegmaar dat maakt me niet uit, haha. Ik ben niet wanhopig op zoek naar een vriendje. Ik wil gewoon een beste vriend of beste vriendin.

    Verder is het zo dat een tijd geleden (inmiddels al wel een maand of 2) ik met papa naar de huisarts ging. Ik was namelijk zeer snel heel ziek en het leek maar niet over te gaan. De huisarts ging mij onderzoeken, maar kwam uit tot een conclusie dat er niets mis was met me. En toen zei papa dat hij en mama hadden gesproken en dachten dat ik misschien depressief aan het worden was. De huisarts adviseerde me om met een psycholoog te spreken, maar ik heb op die dag van de afspraak afgebeld. Want ik kan met mijn ouders praten over álles en het voelt als een soort verraad als ik met een psycholoog ga praten. Ook zou ik niet weten wat die voor mij doen kan. Plus de vorige keer dat ik 'depressief was' (ik vind het moeilijk om dit woord te gebruiken, aangezien ik nooit het label ''depressief'' opgeplakt heb gekregen) had ik zelfmoord neigingen. En die heb ik niet meer, dus zie ik mezelf niet als depressief.
    Maar vorige week stelde papa een brief op met punten om aan de rechter te laten zien. Daarbij stond ook dat de huisarts mij een psycholoog had aangeraden door alle toestanden die bezig zijn. Ik ben sindsdien aan het nadenken of het misschien toch kan zijn dat ik depressief (aan het worden) ben. En ik ben er nog steeds niet over uit.

    Wat me ook de laatste dagen een beetje ergert, is dat papa zo vaak in de woonkamer zit. Ik ben het namelijk niet gewend. Normaal gesproken ging hij vroeger naar zijn werk, en sinds we het cafe hebben, zou hij op het podium zitten om daar muziek te componeren. Maar alles is geschreven, de online-saxofoon methode website is af en de lessen ervan zijn ook klaar. Papa weet niet meer wat hij nu nog kan doen, behalve op leerlingen wachten. Dus zit hij veel in de woonkamer. En waar studeer ik accordeon? Juist. In de woonkamer. En steeds wanneer ik studeer is papa dan wel stil, maar ik kan hem gewoon horen denken wanneer ik fouten maak tijdens het studeren. Want papa wil mij altijd wel helpen. Maar ik vind het vervelend, ook omdat ik tegen papa opkijk en ik weet dat hij heel veel van muziek af weet.
    Maar ik ga er niets van zeggen, want het is zeer asociaal om je eigen vader de woonkamer uit te sturen. En zelf wil ik niet naar het podium, want ik vind het een onprettige ruimte om te studeren.
    Dusja, maar hier kan ik dus gewoon niet echt wat van zeggen, vind ik.

    Ik voel me niet goed genoeg, voel me toch wel een beetje koosvriendloos en het accordeon studeren gaat niet geheel lekker. May I have a hug, please?
          Heel erg bedankt voor het lezen van mijn zeurtopic. Ik weet niet wat ik precies met dit topic wil. Tips of juist lieve reacties. Ik weet het niet. Wel wilde ik gewoon mijn hart eventjes echt luchten, en ik denk dat ik dat zo wel heb gedaan.

    [ bericht aangepast op 28 aug 2014 - 22:49 ]


    • It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

    Als je iemand nodig hebt om over bepaalde dingen te praten, mag je altijd een berichtje sturen. Ik begrijp veel van de gevoelens die je hebt opgeschreven, hoewel ik ze misschien in een andere situatie meegemaakt heb. Maar ook als je eens gezellig met iemand wilt praten mag je ook bij mij komen, hoor.
    Ik vind het heel erg naar dat je je zo voelt en ik hoop ook dat je je snel beter voelt.


    Your make-up is terrible

    Handles schreef:
    Als je iemand nodig hebt om over bepaalde dingen te praten, mag je altijd een berichtje sturen. Ik begrijp veel van de gevoelens die je hebt opgeschreven, hoewel ik ze misschien in een andere situatie meegemaakt heb. Maar ook als je eens gezellig met iemand wilt praten mag je ook bij mij komen, hoor.
    Ik vind het heel erg naar dat je je zo voelt en ik hoop ook dat je je snel beter voelt.


    this.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    @Nikki en Jolanda
    Thanks both, dat is heel lief van jullie. <3 Ik wil alleen niet het persoontje zijn dat alleen maar kan zeuren en huilen, hahaha. Dus ik weet niet of ik wel een berichtje ga sturen. Maar bedankt dat ik bij jullie aan mag kloppen als ik ergens over wil praten. Dat waardeer ik zeer. <3


    • It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

    Escapism schreef:
    @Nikki en Jolanda
    Thanks both, dat is heel lief van jullie. <3 Ik wil alleen niet het persoontje zijn dat alleen maar kan zeuren en huilen, hahaha. Dus ik weet niet of ik wel een berichtje ga sturen. Maar bedankt dat ik bij jullie aan mag kloppen als ik ergens over wil praten. Dat waardeer ik zeer. <3


    Je mag ook gezellig komen doen of mijn gezeur aanhoren. 8D


    Your make-up is terrible

    Als je er met iemand over wilt praten, kun je altijd naar mij toe komen, pandaatje van me <3. Misschien kan ik je niet het beste advies geven, maar ik zal in ieder geval naar je luisteren en je proberen te helpen.
    Misschien ken ik je niet als de beste, maar ik ken je goed genoeg om te weten dat je dit niet verdient. Je bent een prachtig meisje, van binnen en van buiten, en ik hoop heel erg dat het snel weer goed met je gaat en je iemand vind in real life die er echt voor je kan zijn, altijd. En die vind je vast wel, want je bent een hartstikke lief meisje en ze moeten eigenlijk in de rij staan om vrienden met je te worden. c:


    wat was dit ookalweer

    Handles schreef:
    (...)

    Je mag ook gezellig komen doen of mijn gezeur aanhoren. 8D


    Haha gezellig doen klinkt me leuker, hahah. En jij mag mij inderdaad ook gewoon altijd een berichtje sturen als je ergens over praten wilt. c:


    • It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •



    Het is echt niet leuk voor je maar ik weet zeker dat het goed gaat komen after all, als er iets is kun je mij ook altijd een berichtje sturen als je dat nodig hebt. Ik hoop dat alles snel weer beter gaat met je en vindt het trouwens echt leuk dat je accordeon speelt!


    Everything is illuminated by the light of our past.

    DAWSONS schreef:
    Als je er met iemand over wilt praten, kun je altijd naar mij toe komen, pandaatje van me <3. Misschien kan ik je niet het beste advies geven, maar ik zal in ieder geval naar je luisteren en je proberen te helpen.
    Misschien ken ik je niet als de beste, maar ik ken je goed genoeg om te weten dat je dit niet verdient. Je bent een prachtig meisje, van binnen en van buiten, en ik hoop heel erg dat het snel weer goed met je gaat en je iemand vind in real life die er echt voor je kan zijn, altijd. En die vind je vast wel, want je bent een hartstikke lief meisje en ze moeten eigenlijk in de rij staan om vrienden met je te worden. c:



    Thank you. You're very sweet, saying all those things about me. <3




    Californication schreef:



    Het is echt niet leuk voor je maar ik weet zeker dat het goed gaat komen after all, als er iets is kun je mij ook altijd een berichtje sturen als je dat nodig hebt. Ik hoop dat alles snel weer beter gaat met je en vindt het trouwens echt leuk dat je accordeon speelt!


    Dankjewel. Ik hoop ook dat het snel eens beter zal gaan. Ik heb soms écht het gevoel dat er al sinds 2013 gewoon niets leuks meer gebeurt, haha.
    En jaaaa, accordeon spelen ís ook heel leuk! c:

    [ bericht aangepast op 28 aug 2014 - 23:07 ]


    • It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

    Je mag ook altijd voor gezelligheid zorgen hoor! Voor beiden sta ik hier altijd voor je klaar bijna-naam-genootje ;)


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Sigil schreef:
    Je mag ook altijd voor gezelligheid zorgen hoor! Voor beiden sta ik hier altijd voor je klaar bijna-naam-genootje ;)


    Haha thank you too! <3


    • It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

    Californication schreef:



    Het is echt niet leuk voor je maar ik weet zeker dat het goed gaat komen after all, als er iets is kun je mij ook altijd een berichtje sturen als je dat nodig hebt. Ik hoop dat alles snel weer beter gaat met je en vindt het trouwens echt leuk dat je accordeon speelt!


    Music is my escape from Bullshit in life <3

    Vreemd genoeg herken ik me helemaal in dit verhaal. Als je erover wil praten mag je me altijd een berichtje sturen, dat weet je, Yolanda. Ik deel helaas dezelfde dingen als jij... ben jij mijn twin of zo? Haha. Ik hoop dat het snel weer beter met je gaat.


    16 - 09 - '17

    Meh, wat vervelend dat je je zo slecht voelt, Yolanda. D:
    Maar, ten eerste: je bent niet dik. Ik weet dat het niet zo gemakkelijk is om opeens meer zelfvertrouwen te hebben of je eigen lichaam in een beter licht te zien, maar ik heb je nu twee keer gezien en je bent echt niet dik. Je hebt een prima figuur en je ziet er hartstikke leuk uit, dus als je het mij vraagt hoef je je nergens voor te schamen. Zeker wat eten in het openbaar betreft niet. Ik begrijp je zorgen en ik heb me ook weleens zo gevoeld, maar zelfs als mensen zoiets denken (wat de meesten echt niet doen) dan is dat hun probleem, niet het jouwe. Jij bent prima zoals je bent en daarvoor hoef je echt geen maatje nul te zijn. Sterker nog, het is beter van niet, want dat is juist ontzettend ongezond voor de meeste mensen.
    Verder betekent het feit dat je geen zelfmoordneigingen hebt, niet dat je niet depressief kunt zijn. Ik snap dat je dat met elkaar associeert als het eerder op die manier voorkwam, maar het zijn twee dingen die los van elkaar kunnen staan. Zelfmoordneigingen zijn een symptoom van depressie, maar geen vereiste. Je verraadt je ouders ook echt niet als je toch met een psycholoog gaat praten. Zelfs als ze er altijd voor je zijn zullen ze er echt wel begrip voor hebben als je eens bij iemand anders je verhaal wilt doen, want het zijn je ouders, en zij willen het beste voor je. Bovendien heeft een psycholoog veel meer kennis van depressie en alles wat daarmee verbonden is dan jouw ouders, want zij hebben daar tenslotte niet voor gestudeerd. Ik raad je echt aan om het tenminste een keer te proberen - misschien vind je het vreselijk, maar misschien helpt het juist wél, en dat zul je alleen merken als je het een kans geeft.
    En last but not least mag je natuurlijk ook altijd je verhaal bij mij kwijt als je daar ooit behoefte aan hebt. Een uur met de bus is geen onoverbrugbare afstand, dus je zou hier wat mij betreft zelfs midden in de nacht mogen aankloppen, al snap ik dat dat niet is wat je bedoelde. Wat vrienden maken betreft kan ik je verder helaas ook niet helpen, want ik heb geen idee waar je verder nog mensen zou kunnen ontmoeten, helaas.
    Puppyknuffel! ^^


    "Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan

    Soe schreef:
    Vreemd genoeg herken ik me helemaal in dit verhaal. Als je erover wil praten mag je me altijd een berichtje sturen, dat weet je, Yolanda. Ik deel helaas dezelfde dingen als jij... ben jij mijn twin of zo? Haha. Ik hoop dat het snel weer beter met je gaat.



    Ssshh, straks komen onze ouders erachter dat wij elkaars verloren tweelingzussen zijn! En dan komt er een heel gedoe omdat jouw ouders mij willen leren kennen en die van mij jou natuurlijk, maar doordat we zo ver van elkaar vandaan wonen gaat dat natuurlijk helemaal mis en komt er ruzie over wie ons allebei hebben mag! Dat kunnen we toch niet laten gebeuren? :p

    En thank you. En als jij me eens een berichtje sturen wil om je ei kwijt te doen dan weet je mij ook te vinden. <3
    Of om te rigglen natuurlijk. c:


    • It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

    Escapism schreef:
    (...)

    Ssshh, straks komen onze ouders erachter dat wij elkaars verloren tweelingzussen zijn! En dan komt er een heel gedoe omdat jouw ouders mij willen leren kennen en die van mij jou natuurlijk, maar doordat we zo ver van elkaar vandaan wonen gaat dat natuurlijk helemaal mis en komt er ruzie over wie ons allebei hebben mag! Dat kunnen we toch niet laten gebeuren? :p

    En thank you. En als jij me eens een berichtje sturen wil om je ei kwijt te doen dan weet je mij ook te vinden. <3
    Of om te rigglen natuurlijk. c:


    Hahaha, ok shhttt xp

    Awh, thanks <3
    Yeah, rigglen, haha.


    16 - 09 - '17