Countdown To Love || Speeltopic - Speeltopics

Wat als iedereen ter wereld een strip op hun pols had zitten die zei hoe lang het nog duurde tot je je soulmate zou tegenkomen? Wanneer de teller op 0 staat kom je hem of haar tegen. Je weet niet wie het is, hoe hij of zij heet of hoe hij of zij eruit ziet. Je weet alleen dan op dat moment jullie beide tellers op 0 komen te staan. Het kan gebeuren op ieder moment van de dag. In de bus naar school, tijdens het boodschappen doen of tijdens het uitgaan in je favoriete club.
Deze RPG gaat over een aantal jongeren uit gewone arbeidersgezinnen. Na hun middelbare school hebben deze jongeren geen idee wat ze moeten doen. De meesten werken nu maar in supermarkten of cafe's tot ze weten wat ze met hun leven willen. Hun ouders hebben er wel genoeg van en besluiten ze naar een kamp te sturen om uit te vinden wat ze willen met hun toekomst... Maar wat als ze daar aankomen en meer blijken te vinden dan alleen een carrière plan? Al hun tellers vallen namelijk op 0, maar als ze dat eenmaal ontdekken is het te laat en weten ze niet wie van hun nou eigenlijk elkaar's soulmate is. Het kamp wordt dus niet alleen een kans op een goede baan, maar ook een op ware liefde, maar hoe vogel je uit wie dat is...?


Rollen:
blue]jongen[/blue] / [pink]meisje[/pink
[Naam - Speler - Waar te vinden]



Koppels:



Kamerindeling:



Regels:

Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

Veel plezier!


Kampschema:

Het begin:
Alle jongeren komen aan op het kamp in de afgelegen bossen aan de voet van het Jotunheimen gebergte in Noorwegen en zijn gezellig wat met elkaar aan het kletsen voor het grote kampgebouw. Op een bord aan de zijkant hangt een lijstje met de kamerindeling en met het kampschema, wat bij het diner in zal gaan. De kamers zijn kleine boomhutjes voorzien van 2 bedden, 1 boven en 1 beneden, een zithoekje en een kleine badkamer. Zo kan de kampstaf ook in de gaten houden of na 10 uur alle jongeren op hun kamers zijn en blijven. De jongeren leren elkaar langzaam beter kennen en alles is leuk... Tot een van de jongeren opmerkt dat zijn of haar teller op 0 staat, waarop de rest ook kijkt en de verwarring toeslaat...[Dit geef ik nog aan]

[ bericht aangepast op 30 aug 2014 - 16:13 ]

---

Bowties were never Cooler

Keon Dan Rankin

'Mij maakt het niet heel veel uit, als het maar lekker is.' Zegt Ellison en ik grijns. Daar heeft ze eigenlijk inderdaad wel een punt. Misschien is Europeaans eten wel super goor.
'Ook dat maakt me niet uit, maar zullen wij wel bij elkaar gaan zitten. Dat lijkt mij wel gezellig.' Zegt Ellison weer als ik vraag waar we zullen gaan zitten.
'Ja dat ik prima. Ik mag jullie wel.' Zeg ik grijnzend en ik laat mijn blik over Aylin en Ellison gaan.
'Wiens teller staat op nul?' Hoor ik plotseling iemand schreeuwen. Ik kijk eerst de zaal rond en haal dan vlug mijn arm uit die van Aylin. Ik trek de mouw van mijn trui omhoog en leg mijn hand snel op de teller. Langzaam verschuif ik mijn vinger zoals ik altijd deed. 0000 dagen, 00 uur, 00 minuten, 00 seconden. Mijn teller staat op nul. Mijn hart bonkt in mijn keel als ik Ellison en Aylin weer aanstaar. Ik laat mijn pols zien.
'M-mijn teller staat op nul.' Zeg ik tegen hun en ik kijk weer naar mijn pols. De vorige keer dat ik keek stond hij nog op vier uur. Ik snap niet waarom ik hem niet in de gaten ben blijven houden. Ik heb gemist hoe ik mijn soulmate ontmoette...

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Aylin Sam Moore

"Ja samen lijkt me gezel-" wil ik ook antwoorden op de vraag of we samen gingen zitten of bij andere mensen tot een schreeuw me onderbreekt. Verward kijk ik om me heen, want ik heb niet helemaal begrepen wat er geroepen werd. Dan plots zie ik hoe Keon zijn arm terugtrekt en zijn mouw omhoog schuift om naar zijn teller te kijken. Ik zie dat er overal nullen staan en mijn eerste gedachte is dat hij en degene die het geroepen heeft dan wel soulmates moeten zijn!
Zelf kijk ik ook maar op mijn arm om zeker te zijn dat ik niet de soulmate van Keon ben. Zodra ik mijn mouw omhoog schuif verschijnen enkel nog nulletjes. Nu denk ik zelf niet na bij het feit dat mensen mijn slanke polsen en veel te dunne armen kunnen zien, want dit nieuws valt in als een bom. Ik heb mijn soulmate gemist. Kon het Keon zijn? Maar die andere persoon? Had zij niet ook geroepen dat haar teller op nul stond?
Mijn ogen gaan weer de hele zaal rond. Misschien zijn er zelfs nog meer mensen waarvan hun teller bij nul is geëindigd, hoe moet ik dan weten wie mijn soulmate is?
"Mijne staat ook op nul." zeg ik dan uiteindelijk maar, met zwakke stem omdat de spanning me een beetje veel word.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

[DanielInTheDen --> RocketRaccoon]

---

Bowties were never Cooler

"Ja dat ik prima. Ik mag jullie wel." Ik lach bij de opmerking van Keon. Ik heb zo'n idee dat dit kamp een stuk minder erg gaat worden dan ik had gedacht als ik hier vrienden heb.
"Wiens teller staat op nul?" Hoor ik opeens en ik kijk verschrikt om. Vanaf dat moment is het chaos, of zo voelt het tenminste. Ik zie mensen op hun tellers kijken, waaronder Keon en Aylin.
"M-mijn teller staat op nul." Zegt Keon als eerste. Geschrokken kijk ik hem aan.
"Mijne staat ook op nul." Zegt Aylin daarna. Zullen Keon en Aylin dan soulmates zijn? Misschien wel, maar aan de andere kant, er zijn zo te zien heel veel mensen waarvan hun teller op nul staat. In alle gekte vergeet ik zelfs mijn eige teller te controleren. Haastig schuif ik mijn mouw iets naar boven, waar de cijfers van het scherm lijken te springen. Overal zie ik nullen.
"De mijne is hetzelfde." Zeg ik verbaast. Blijkbaar is iedereens teller zo. Hoe kunnen we dan ooit weten wie elkaars soulmate is? De mijne moet één van de jongens hier zijn. Misschien is het Keon wel, of één van degenen waar ik nog geen woord mee gewisseld heb. Hoe kunnen we dat ooit zeker weten. Het antwoord ligt voor de hand: dit kunnen we nooit zeker weten?

Holly samantha Dawn

"Wel, aangenaam dan, ik ben M- Agatha. Agatha."
Denkbeeldig trok ik een wenkbrauw op, ze wou eerst iets anders zeggen? Versprak ze zich? Loog ze over haar naam?
Miniem schudde ik met mijn hoofd, het gaat mij niets aan. Iedereen mag zo heten als dat die zelf wilt, ik heb ook niets te zeuren aangezien ik degene ben die me vaak 'aanpas.'
Mijn gedachten tolden door mijn hoofd heen in een warrige maalstroom van emoties, herinneringen en bedenkingen en ik had moeite om dit allemaal te ordenen. Niet dat ik het naar de buitenwereld zou alten zien, mijn gezicht zou kalm over komen, althans.. Zo dacht ik er over hoe ik eruit zag en mijn ouders hadden ook altijd gezegd dat ik een pokerface had en mijn moeder klaagde er wel eens open dat ik soms net een porseleinen standbeeld ben, al was ik allang blij dat ik niet veranderd ben in een porseleinen poppetje dat zij naar haar eigen mode overtuigingen en merkkleedjes aan had kunnen kleden.
Al zouden zoveel mensen in mijn schoenen willen staan, ze runt een redelijk goed modellen bureau en ze weet dus wel het één en ander van al die merken.
Zo hoefde maar een design te zien en ze wist vaak al wel van wie die was.
Maar goed, denken aan mijn ouders zou me niets helpen in deze situatie, om me te kalmeren spitste ik mijn oren terwijl ik mijn ogen even sloot.
Her en der kon ik vaagjes geschrokken uitingen horen, wij waren dus niet de enigen.
Ergens had ik opgelucht adem willen halen, maar het lukte me maar niet. Had ik mijn soulmate gemist? Was het het meisje aan mijn tafel? Dit kamp zit vol met jongeren en ik heb mijn ogen over zo ongeveer iedereen laten gaan, het kon iedereen hier zijn!
"Hoe heet jij trouwens?" De woorden van Agatha schudde me weer even wakker en een beetje beduusd lachte ik naar haar. "Mijn naam is Holly. Holly Samantha Dawn, maar je mag me noemen zoals je wilt." Zolang het maar niets grofs is, ik zeg dat wel vaker tegen mensen en dan denken ze dat ze even stoer kunnen zijn door me één of andere seksuele beschrijving te geven. Ugh.
Ik schudde eventjes mijn hoofd voor ik mijn stembanden weer opwarmde. "Ik ben hier nog niet zo lang, de reis duurde langer dan gepland waarna ik ongeveer twee uur geleden aan kwam, mijn spullen in de hut gedumpt en heb nog wat door het bos gewandeld, ken jij hier al wel veel mensen?" Ik liet mijn hoofd op mijn handpalm zakken terwijl ik mijn elleboog op tafel liet rusten.
Er lag dan nog wel eten op mijn bord, maar die doperwtjes konden me gestolen worden.

[ bericht aangepast op 8 sep 2014 - 12:25 ]

---

Credendo Vides

Aylin Sam Moore

Verbaasd staar ik Ellison ook aan. Blijkbaar is iedereen hier tot de ontdekking gekomen dat zijn teller op nul staat, tenminste iedereen zag er nogal verbaas en overdonderd uit. Ik maak er maar gewoon uit op dat zowat iedereen zijn teller op nul staat. Maar hoe komen we er nu achter wie onze soulmate is? Ik kijk even naar Keon en vraag me af of hij het zou zijn, misschien wel, maar... hoor ik niets speciaal te voelen dan?
Vervolgens glijdt mijn blik naar Ellison. Zij zou het eigenlijk ook wel kunnen zijn. Wie weet val ik wel op meisjes, als ik moet toegeven is dat niet onmogelijk. Ik word een beetje rood en staar dan maar weer naar mijn arm, waar alle cijfertjes nog steeds bestaan uit allemaal nullen. Langzaam schuif ik mijn mouw weer naar beneden, alsof deze situatie daarmee opgelost is.
"Hoe weten we nu wie onze soulmate is?" vraag ik dan, niet in het bijzonder aan iemand, maar toch in de hoop een antwoord te krijgen dat deze hele situatie kan ophelderen. Een beetje verloren kijk ik eerst Keon en vervolgens Ellison aan, hopend dat zij het antwoord zouden weten.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Magnus --> Telcontar

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

(Super erg sorry had veel schoolwerk en had niet goed geplant.)
Blake Juan Alvaro
Nadat ze mijn vraag beantwoord heeft kijkt ze me aan. Je kunt het bijna onderzoekend noemen. "Volgens mij heb jij ook nog niet vertelt waarom je hier bent. Het lijkt me niet dat je hier alleen bent om nog meer meiden te fixen. Dan zou je wel naar de costa zijn gegaan ofzo." Zegt ze en ik leg mijn hand even in mijn nek.
'Tja, dat komt door mijn ouders. Ik werd nogal gefixeerd op de alchol feestjes drugs en meiden en ik hield mijn timer niet in de gaten. Mijn ouders vinden net als mij een soulmate erg belangrijk en ik verloor het langzaam uit het druk. Om nu al meer dan 2 dagen nuchter te zijn van alles word ik weer een beetje wakker.-' Ik word onderbroken door de dinner bel ze neemt me mee naar de dinner hal om te eten, maar ik praat ook verder tijdens het lopen. 'Ik ben dus hier door mijn ouders omdat ze er klaar mee waren en omdat mijn timer steeds meer afliep en het moment steeds dichterbij kwam.' Zeg ik dan en ik zie haar haar schoenen uitdoen. Dat waren haar normen en waarden niet die van mij. Mijn Jordans waren nog helemaal schoon en ik had nu misshien alleen maar zand aan mijn schoenen dus dat vond ik niet erg. Als het moest zou ik het wel schoonmaken dus ik liep met haar naar binnen als een meisje zegt dat haar timer op nul staat. dan breekt de hel los en komt er een kettingreactie ook bij Djodie. Dat was vrij zuur, maar ik had een aantal dagen geleden nog 7 dagen ofzo dus ik had nog genoeg tijd. Voor zover ik weet tenminste, dan pakt ze mijn pols en draait ze zich om en haar ogen worden nog groter en ik volg haar blik na haar woorden en mijn ogen worden ook groter. 0 een rij met nullen. Wie was het? was het Djodie of was het een van de andere meiden. Ik wou niet eindigen als mijn broeder en zuster alleen omdat de teller stopt zonder dat ze diegene gevonden hebben. 'Ik heb het gemist.' Mompel ik zacht lichtelijk verslagen en mijn stem breekt aan het einde. Ik kijk om naar het meisje voor me. Was zij het? ik heb misschien als enige met haar gesproken, maar ik heb al die meiden gezien en het blijkt dat je maar een oogopslag nodig heb om je teller op nul te laten staan. De adrenaline vult mijn aderen en ik ben zenuwachtig. Ik moest haar vinden, maar hoe vooral als ik zoveel mensen hoor zeggen dat hun teller op nul staat zoveel mensen naar hun pols zie staren.
'Dit is zuur... Allemaal een nul, maar niemand weet wie het zou kunnen zijn.' Mompel ik als ik om me heen staar. Ik was een mislukkeling op dit moment. Een eenzame sukkel die het foute pad op gaat. Mijn soulmate had een hoopje ellende dus ik had medelijden met haar. Ik kijk op naar Djodie. 'We hebben het moment gemist. Het zou iedereen kunnen zijn met een stilstaande teller.' Zeg ik als ik op mijn lip bijt en mijn masker langzaam afvalt

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Rafael Cesar Bergström

Van het ene op het andere moment was er drukte om me heen. Ik kon dat nu even niet hebben en ik legde mijn handen voor mijn oren. Waarom moest iedereen ineens zo door elkaar heen praten. Ik hoorde wel iets over een teller, maar stond er niet bij stil dat het alle tellers waren. Ik keek niet eens op de mijne. Ik zuchtte en wilde aanstalten maken om op te staan, tot ik een hand op mijn schouder voelde. Ik haalde mijn handen van mijn oren vandaan en keek opzij. Sal.
"Je pols?" Ik trok mijn wenkbrauw even op "Staat je teller op nul?" hij vroeg het voorzichtig. Waarom zo voorzichtig? "Ik was nieuwsgierig," mompelde Sal erachteraan. Hij boog zijn hoofd en ik keek naar hem. Ik legde mijn wijs en middelvinger onder zijn kin en duwde zijn hoofd omhoog, zodat hij me aankeek. Toen keek ik naar mijn teller, en mijn hart stopte voor een moment.
"Hij staat op nul." Ik zuchtte en keek naar zijn arm. Zijn teller stond ook op nul. "Sal, mag ik je wat vragen. Wat gebeurde er net, daar buiten. Waarom ben je zo voorzichtig ineens, nadat ik- ik weet niet wat ik gedaan heb maar het spijt me oké? Geloof je me?" Ik keek hem aan.

---

Ich liebe dich 27.12.23

[Oh Boterbabbelaar is KillianHook]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Sal Pokota

Ik voelde de vingers van Rafael onder mijn kin. Lichtjes verstijfde ik, maar hij deed niets anders dan mijn hoofd omhoog duwen, zodat ik hem aankeek. Echter keek hij mij niet aan, maar naar zijn eigen pols.
'Hij staat op nul,' zei hij, waarna hij zuchtte en ergens anders naar keek. Waarschijnlijk was het gewoon toeval dat die van hem ook op nul stond. Ik had het ondertussen namelijk wel door dat er bij veel meer mensen hij op nul stond. Ik wou dat ik wat meer wist over de teller. Wanneer stond hij op nul, als je met diegene gepraat had, of zou hij al op nul staan als je ook alleen maar die persoon zag? Als het de eerste was, dan wist met honderd procent zeker dat Rafael mijn soulmate was, maar ik was niet gay, toch? Mijn gedachten werden verstoord door Rafael die begon te praten.
'Sal, mag ik je wat vragen?' begon hij. Ik keek hem lichtjes verbaasd aan met eens schuin hoofd, maar knikte daarna toch voorzichtig. Ik wilde namelijk niet weer dat hij zo boos werd zo als net. 'Wat gebeurde er net, daarbuiten. Waarom ben je zo voorzichtig ineens, nadat ik- ik weet niet wat ik gedaan heb maat het spijt me oké? Geloof je me?' vroeg hij, terwijl hij mij aankeek. Hoe kon hij sorry zeggen, terwijl hij niet eens wist waarvoor hij sorry zei? Hoe kon hij zijn sorry menen, hoe kon ik hem geloven? Het deed mij zeer, dat wist ik wel. Het was onzin van mij om hierdoor geraakt te worden. Alleen maar door die stomme teller? Ik staarde een beetje naar Rafael en ondertussen rolde er langzaam een paar tranen omlaag, ook al had ik dat niet door.
'Ik maakte je misselijk, zei je,' begon ik zachtjes. 'Je hoopte dat mijn mooie blonde kop werd verbouwd. Je begon over mijn ouders,' ging ik zachtjes verder, terwijl het half piepend werd. Onbewust ging ik met mijn hand naar de plek waar Rafael mij op dat moment stevig had vast gepakt. 'Je deed me zeer.'

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Rafaell Cesar Bergström

Ik keek naar Sal en schrok van de tranen die over zijn wangen biggelde. Wat had ik gedaan... Ik slikte even kort.
"Ik maakte je misselijk, zei je," vertelde Sal mij en ik keek hem aan. "Je hoopte dat mijn mooie blonde kop werd verbouwd. Je begon over mijn ouders." Ik sloeg mijn ogen neer. "Je deed me zeer," zei hij zacht en ik voelde mijn adem in mijn keel stokken. Ik klemde mijn kaken op elkaar.
"Fuck... het spijt me... Sal." Ik keek hem aan en pakte zijn hand beet. Ik duwde hem neer op de stoel naast mij en pakte zijn handen vast, "Sal. Als het ooit weer gebeurd, sla me dan. Heel hard." Ik kijk hem aan. Ik wil mensen geen pijn doen. En al helemaal niet mensen zoals hij, mensen die ik nog niet ken. "En trouwens... je hebt een mooi blond koppie, die zou ik nooit willen verbouwen." Ik meende het. Hij was best knap. Ik zou een jongen als Sal echt nooit pijn willen doen. Ik had zijn handen vast en keek naar onze tellers. "Van wie staat de teller nog meer op nul? Alleen bij ons?" Ik keek hem in de ogen.

---

Ich liebe dich 27.12.23

Sal Pokota

'Fuck.... Het spijt me.... Sal,' vertelde hij, nadat zijn ogen waren neergeslagen tijdens mijn verhaaltje. Vervolgens keek hij mij weer aan en pakte mijn hand beet. Ik schrok wat toen hij mij naast zich op de stoel duwde. Beide handen had hij nu vast. Wat wilde hij doen? 'Sal, als het ooit weer gebeurd, sla me dan. Heel hard.' Verbaasd keek ik hem aan. Ik, hem slaan? Ik fronste iets wat verbaasd. Ik kon hem niet gaan slaan. Zacht wreed ik wat in mijn oog, nadat ik een hand had lost gemaakt uit zijn greep. 'En trouwens... Je hebt een mooi blond koppie, die zou ik nooit willen verbouwen.' Verbaasd stopte ik met wrijven en mijn hand lag roerloos tegen mijn ogen aan. Mijn wangen voelde ik heel lichtjes verkleuren. Maar wat moest ik nou geloven? Daarvoor had hij heel wat anders verteld. Welke moest ik geloven? Wat nou als hij nu liegt en straks net weer doe al daarvoor?
De tranen die ik had weggewreven kwamen weer in tienfout terug. Beschaamd lachtje ik zachtjes. 'Dit is raar,' zei ik zacht lachend, meer tegen mij zelf dan tegen hem.
'Van wie staat de teller nog meer op nul? Alleen bij ons?' vroeg Rafael, terwijl hij mij aankeek in mijn ogen. Ik had niet doorgehad dat hij daarvoor naar onze tellers keek. Lichtjes schudde ik mijn hoofd. Ik wilde wel om mij heen kijken en mensen ongemerkt een beetje aanwijzen wie het nog meer zeiden, maar dat deed ik niet. Ik kon het nu nog een beetje verbergen voor de rest. Niet iedereen hoefde mijn gezicht nu te zien. 'Meer mensen hoorde ik er over zeggen,' vertelde ik Rafael. Zou hij gehoopt hebben dat er meer waren? Zou hij dan nu juist blij worden van mijn antwoord? Ik kon niet meer zeggen wanneer hij de waarheid sprak. Hij was zo verschillend. Ik was al zo slecht in mensen inschatten en ik was al zo sceptisch over mensen. Weer gingen de tranen en ik kon mij zelf wel voor mijn hoofd slaan. Ik dacht dat ik dit wel onder de knie had. Stomme teller ook.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Rafaell Cesar Bergström

Sal schudde zijn hoofd lichtjes.
"Meer mensen hoorde ik er over zeggen," vertelde hij mij. Ik keek hem aan en knikte. Er zijn er dus meerdere. Dus ik had mijn ware wel gevonden, maar waar deze was, was nog een raadsel. Of was het misschien de jongen voor mij? Ik schudde mijn hoofd even kort om mijn eigen vraag en keek even naar beneden. Ik had mijn hand op zijn been liggen en voelde druppeltjes op mijn hand komen. Ik keek op, naar Sal zijn gezicht en zag dat hij weer aan het huilen was. Ik draaide mijn hoofd weg omdat ik weet dat het mijn schuld is. Ik heb mijn excuus aangeboden. Vaak doe ik dit niet eens, maar Sal is heel erg gekwetst, en ik weet niet eens waarom. Jawel, hij vertelde het, maar waarom weet ik dit niet meer. Ik sloot mijn ogen even kort en zuchtte. Wat moest ik nou doen? Ik stond op, liet Sal los en schoof mijn stoel aan.
"Ik ben even buiten." Zonder verder iets te zeggen liep ik de eetzaal door, naar buiten. Even een frisse neus halen. Ik voelde me slecht. Misselijk om wat er is gebeurd, en ik weet het niet eens. Ik voelde een traan in mijn ooghoek prikken en knipperde een aantal keer tot hij los kwam. Ik liep naar een bankje toe en nam plaats. Ik boog voorover en verborg mijn gezicht in mijn handen.

---

Ich liebe dich 27.12.23

Sal Pokota

Hij stond op. Ik keek niet op, mijn gezicht stond verbaasd gericht op de plek waar Rafael net zat. Voordat hij op stond had hij gezucht, en zijn ogen kort gesloten. Kwam het door mij?
'Ik ben even buiten,' hoorde ik wat vaagjes naast me. De gedaante van Rafael verdween uit mijn zicht. Uit een impulsieve actie stond ik op en keek bedenkend naar de deur. Met de rug van mijn hand veegde ik de tranen weg en liep naar de uitgang. Hoe zou de rest doen? Ik had wel door dat er bij veel meer mensen de teller op nul stonden. Hoe moesten we eigenlijk nu weten bij wie we hoorden? Zacht zuchtte ik. Wat als iemands teller hier niet op nul staat, maar nog vrolijk aan het aftellen is maar het niet eerlijk zegt? Wat als Rafael diegene was die loog? Ik herinner mij zijn teller niet meer. Ik schudde mijn hoofd en mijn ogen vielen op iemand. Diegene zat op een bankje met zijn gezicht in zijn handen. Niet gek veel ver van hem vandaan stond een boom, waar ik naar toe liep. Aan de kant wat niet zichtbaar was voor Rafael ging ik zitten. Mijn knieën trok ik op en sloot daar mijn armen om heen. Dit hoorde een kamp te zijn zodat ik wist wat voor werk ik wilde doen, niet een kampt voor dit.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you