George weasley
'Het was niks,' mompel Draco en liep weg. Ik knikte on opmerkelijk met mijn hoofd en keek Ginny weer aan. Het bleef voor een lange tijd stil tot Ginny het verbrak, en met moeite luisterde ik naar haar. Het leek alsof ik langzamerhand doof aan het worden was sinds de hele weerwolf gebeuren.
Hoe is het met Campbell; zijn jullie nu vrienden of- meer.'
'Nou..'
'Waarschijnlijk meer want wie wilt er nou niet met jou ik bedoel; iedereen vind je leuk zelfs Ralf die met vrij weinig mensen durfde te praten.'
'Oh, ja- uh- Ginny?'
'Het spijt me echt George. Voor alles. Niet voor alleen dit, alles. Ik bedoel ik weet dat ik stom ben en het spijt me.'
'Gin, je hoefd je n-'
'Ik maak slechte keuzes- niet dat Draco slecht is. Hij is lief en aardig; en ma gaat hem vast ook geweldig vinden. Ralf en ik waren slechts vrienden en ik verwarde vriendschap met relatie en ik weet dat ik alles verpest heb. Dat ik hem gekwetst heb maar hij heeft ook andere mensen gezoend tijdens onze relatie, George. Echt waar.'
'Ik ben niet boos, Ginny, ik..'
'Ik weet dat je me niet geloofd maar toen pas besefte ik dat ik niet jaloers was. Ik was blij voor hem dat hij iemand beters had dan mij en eigenlijk verdien ik Draco ook niet en nu word jij ook een weerwolf iedere maand net zoals Fred en Ralf en dat had ik kunnen voorkomen maar ik deed dat niet. Je verdient echt het beste, George.'
'Wat? Waarom denkt iedereen dat ik..'
'Het spijt me dat ik je dat niet kan bieden.
'Verdomme Gin, jij kunt snel praten..'
ik wilde weer wat zeggen maar toen viel ze van haar stoel af en begon schaamteloos te huilen.
Sorry ik ben echt vreselijk. Jij bent gewond; zwaar gewond. Fred is spoorloos en ik praat alleen over mijzelf. Ik snap als je me haat; dat doe ik zelf ook. Sorry- ik ga wel gewoon weg. ze stond op en liep de zaal uit waarna ik weer alleen overbleef. Wat was dat? Ze pratte de hele tjd tegen me, maar ikzelf kreeg niet eens de kans om iets te zeggen. Als ze dat wel deed hoefde ze niet huilend weg te gaan rennen. Ze moet zich niet zo een zorgen maken. Ik zucht en zette mijn kussen weer plat waar ik me met gesloten ogen in liet vallen. Nog steeda met de dekens tot aan mijn heup, draaide ik me om van de deur en keek naar de deur van de kantoortje van Madama Plijster. Ik zucht alweer. Ik weet niet hoe lang ik hier moet blijven liggen, maar ik wil Fred zien en zeker zijn dat hij in oorde is. Ik wil met Campbell rondhangen en misschien een hele tour door zweinstein geven dat wel een aantal dagen kan duren als ik 24 uur per sag door blijf lopen met hem. Ik wil Ginny helpen, haar vertellen dat alles goed ia en ook goed komt. Ook al heeft ze inderdaad een domme keuze gemaakt. En ralf verondschuldigen van Ginny. Oh god. En mezelf helpen. Ik ga dood van binnennuit. Even kreeg ik spijt van dat ik de smerige drankje niet op had gedronken. Het doet zo een vreselijke pijn..
Zuchtend sloot ik mijn ogen en probeerde deze afschuwelijke dag achterwegen te gaan laten.
[ bericht aangepast op 16 juli 2014 - 14:09 ]
Saving people, hunting things, the family business デ--▸