[300] Beacon Hills | Rollentopic - Rollentopics

Can someone in this town stay dead?! -Peter Hale

¤Het gaat dus om een klein groepje vrienden in Beacon Hill -neem als voorbeeld het groepje van Scott in teenwolf- die voor allerlei uitdagingen komen te staan. Ten eerste hun geheim echt geheim houden, daarna het kwaad verdrijven en ondertussen iedereen veilig houden.
De weerwolven lijken – zoals je wellicht wel had verwacht – op de wolven uit teenwolf.
Onderlinge relaties zijn zeer welkom, want iedereen kent iedereen of course! En waarschijnlijk kunnen we er samen wel iets creatief van maken. Daarbij hoeft niet iedereen, iedereen te mogen natuurlijk.* Wees creatief!

Wolven zien er ongeveer zo uit :


¤Invullen:
Naam:
Leeftijd:
Uiterlijk:
Innerlijk:
Relaties*:
Geschiedenis:
Extra’s:

Rollen ¤ Rollen vrij!


-Geen faceclaims uit Teen Wolf! Dit om verwarring te voorkomen en om het origineel te houden!
-Als je een speciale voorkeur hebt voor je personage, vraag me!
- Gelieve geen oneliners. Posts van minimaal 300 woorden zijn makkelijk te behalen! Als je er niet uit komt dan wil ik je altijd helpen.
- Geen Mary Sue’s en Gary Stu’s, niemand is perfect dus ook jouw personage niet
- 16+, schelden, vloeken, slaan, het mag allemaal, maar er zijn grenzen. Houd het realistisch!
- Houd rekening met elkaar tijdens het posten en ga er geen sneltrein vaart inzetten. Wacht daarom minimaal twee posten voor je zelf weer een post plaatst.
- Aparte topics worden aangemaakt voor overleggen, doe dit dus niet in het rollen/speeltopic.
- Een nieuw topic wordt alleen aangemaakt door Opalia, tenzij anders wordt aangegeven.
- Naamsveranderingen graag doorgeven in het topic.
- Bij het niet houden aan één van deze regels wordt je na een tweede waarschuwing direct uit het RPG gezet.

Have fun!

Praattopic 01
Speeltopic 01

Suggesties over hoe het beter kan of uitgebreid kan zijn welkom!

[ bericht aangepast op 29 aug 2014 - 10:00 ]

---

The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

Naam: Nicola Jason Westerbury, kort genaamd Nick

Leeftijd: 18

Uiterlijk:

Nick heeft van nature uit zwart haar en blauw/grijze ogen. De meeste mensen vinden zijn zwarte haren mooi glazen zoals een zwarte avondlucht zonder enige vorm van licht of sterren. Zelf kan hij negen van de tien keer niks doen met zijn haar en zit het altijd volgens hem “ messy”. Zijn ogen zijn helderblauw met grijspigmenten erin. Zijn gezicht is meestal ijskoud en zijn ogen kijken doordringend. Dit is puur om zijn identiteit en zijn geheime agenda te beschermen. Hij kan ook lachen en dan is hij compleet een ander persoon. Hij heeft t tevens ook bewust gekozen voor een mysterieus en afschrikkend uiterlijk wat door mensen als alternatief wordt genoemd.

Innerlijk: Nick is door vele verhuizingen en een continentale verhuizing op veel op zichzelf. Zijn familie heeft hem al van jong af aan geleerd om meedogenloos en zonder gevoel leren doden. Hij probeert er ook niet teveel over na te denken. Dankzij zijn alternatieve uiterlijk kan hij zichzelf terug vinden in veel teksten van liedjes. Hij kan zich helemaal geruststellen met lezen maar ook met wapens te spelen. Tegenover zijn ouders is hij brutaal en als hij zijn verhaal vertelt, vertelt hij dit met overgave alleen om ze tevreden te houden. Zelfs voor zijn ouders heeft hij een geheime agenda.
Nick weet ook omdat hij een afstand creëert, dat mensen ook nieuwsgierig zijn naar hem. Doordat hij ook gedrag heeft gestudeerd in zijn vrije tijd, weet hij ook dat er meisjes zijn geweest die een crush op hem hebben gehad. Van die momenten genoot hij intens omdat Nick ook weet dat hij niet meer dan dat kan krijgen. Vanwege zijn ouders en het feit dat hij zijn ex bijna is verloren.

Relaties*: Staat hij natuurlijk voor open

Geschiedenis: Nick komt uit een Engelse familie en is daarom ook geboren in Engeland, London. Zijn familie is sinds 1600 al bezig met het jagen op bovennatuurlijke wezens. Ze hebben ze bestudeerd en geobserveerd en jarenlang doorgegeven van generatie op generatie. Op zijn tiende is hij vanuit London naar Amerika verhuisd. Daar is hij elk jaar verhuisd van de ene plaats naar de andere. In een plaat in Amerika heeft hij anderhalf jaar gewoond. Een reden daarvan is dat hij daar een vriendin had, Melissa. Maar op een dag, toen hij weer bezig was met zijn geheime agenda, stootte hij op iets wat hij niet kon bevatten. Zijn vriendin was een weerwolf maar het kon hem eigenlijk niks boeien. Alles ging goed, totdat zijn ouders erachter kwamen dat zij een weerwolf was. Ze wisten niks ervan dat ze een relatie hadden. Hij stond voor de moeilijkste keuze van zijn leven. Zijn ouders waren getuigen van het feit dat Nick haar vermoord had maar in werkelijkheid was het een goed uitgedacht plan. Het deed hem zielsveel pijn om haar naast haar hart te steken. Sindsdien heeft hij maar heel weinig contact met haar. Sinds dat moment maakt hij er de gewoonte van om weerwolven alleen te vermoorden als het echt nodig is. Zijn ouders vinden het raar dat hij opeens veel meer informatie krijgt dan eerst en zegt dan: ” dat zijn geheime bronnen.” Deze bronnen zijn niet minder dan de weerwolven zelf. Op een dag, als hij op het internet aan het surfen is, vind hij overal krantenartikelen dat er vreemde moorden in Beacon Hills gepleegd zijn. En Nick wilt dit tot de bodem uitzoeken. Twee weken later nadat Beacon High weer is geopend voor de leerlingen, begint hij op Beacon Hills met een compleet andere instelling.

Extra’s:

---

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

Oeh, zou ik dat laatste plekje mogen reserveren? (:

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

We never really grow up, we only learn how to act in public..

•Geslacht - Man
•Oogkleur - Helderblauw
•Haarkleur - Donkerblond, neigt naar bruin
•Lengte - 1.91
•Etnische achtergrond - Leicester, United kingdom
•Talen - Engels, Frans, Duits

†Uiterlijk – Matthew, bekend om zijn altijd vrolijke uitstraling, is een zeer normale jongen van rond de een meter negentig. Brede schouders, ledematen van de juiste lengte en een niet zo overdreven gespierde torso beschrijven deze jongen het beste.
      Bij Matt is het niet het grote geheel wat de aandacht opeist. De kleine dingetjes aan zijn lichaam en gezicht vallen veel meer op, mits je er de tijd voor neemt om het daadwerkelijk te willen zien.
      Matt’s blonde haren schijnen altijd ontembaar te zijn, hoe vaak de jongen ook probeert om het er degelijk uit te laten zien, het blijft springerig. Als hij in de regen heeft gelopen heeft het zelfs wel eens de neiging om te gaan pluizen – wat over het algemeen de grootste ergernis van de vrouw is maar voor Matt is het net zo erg. jaren geleden werd hij daar al mee gepest, laat staan dat het nu opnieuw terug zou gaan komen. Donkerblond in het volle ligt, maar met een tweede blik kan het er soms ook nog wel eens uit zien als een bruine haarkleur – waar het vooral in de winter meer naar toe neigt.
Met zijn 1.96 is hij zeker niet een van de kleinsten die op de wereld rond loopt. Soms werkt het in zijn voordeel, maar het komt ook vaak voor dat het in zijn nadeel werkt. Bijvoorbeeld bij deuren of kleine ruimtes.
      Matt heeft een redelijk gespierde bouw, hier doet hij eigenlijk vrij weinig aan omdat hij te lui is om zulke onnozele dingen bij te houden, de slanke bouw heeft hij van zijn vader geërfd. De man heeft nooit wat gegeven om de manier waarop hij er uit zag, wat over is gegaan van vader op zoon. Veel zorgen maakt hij zich daar dus totaal niet om.
      Een van de kleine dingen die Matt zo speciaal maken zijn de sprekende blauwe ogen. Men zegt wel dat de ogen de spiegel van de ziel zijn, een uitspraak die bij Matte redelijk gepast is – ook al vind hij zelf van niet.
Via zijn ogen kan je altijd aflezen hoe hij ergens over denkt. In normale situaties zullen ze altijd een zekere glinstering over zich heen hebben, een constante enthousiasme en spontaniteit waar andere mensen geen vat op kunnen krijgen. Het feit dat Matt constant door kan gaan met deze eigenschappen geeft nog wel eens een plaatsvervangende vermoeidheid.
      Hoewel het voor Matt om de kleinere dingen gaat, is het grotere geheel ook geen straf om naar te kijken. Matt zijn tanden staan dan misschien niet allemaal even recht, maar als hij lacht, dan lacht de wereld met hem mee. Kuiltjes verschijnen gelijk in zijn wangen als hij lacht, net zoals dat er pretrimpeltjes in zijn ooghoeken verschijnen.
      Matt heeft geen al te strakke kaaklijn, geen perfecte neus en al helemaal geen volle lippen – Matt vind het zelf belachelijk dat er mannen rondlopen die eruit zien alsof ze in hun lippen zijn gestoken door een bij. Maar de vorm van zijn gezicht maakt zorgt ervoor dat de kleine imperfecties worden recht getrokken, dankzij zijn redelijk ovale gezicht. Niets is te groot, niets is te klein.
      Hij heeft een voorliefde voor sweaters, voornamelijk hoodies, een jeans, gympen. Doe maar normaal, dan doe je gek genoeg. Niet dat hij er slecht uit zou zien in een pak, maar als hij zelf mocht kiezen, dan liet hij deze links liggen

†Innerlijk - ‘You’re to smart for your own good’ zei een van Matt zijn Engels leraren ooit tegen hem tijdens een van zijn lessen. Wijsneus, betweter, slimmerik, het zijn allemaal termen die hij wel eens naar zijn hoofd geslingerd heeft gekregen. Doordat hij geen blad voor zijn mond neemt en zeer zeker altijd weet dat hij goed zit, zal hij zijn gelijk willen bewijzen. Op zich heeft hem dat al vaak genoeg in de problemen gebracht. Hij zoekt dingen tot op de bodem uit, tot grote ergernis van sommige anderen. Hij kan het niet aan zich voorbij laten gaan als er iets gebeurd in zijn omgeving en mensen dat afschuiven op een ‘mysterie’. Volgens boeken zijn mysteries er om opgelost te worden, een rol waar hij zichzelf al helemaal in heeft gevonden.
      Een kleine nerd kan je Matt ook wel noemen, hij zit graag met zijn neus in de boeken. Alle informatie die hij in zich op kan nemen, neemt hij in zich op. Het is net een soort spons, hoe meer je er in stopt, hoe meer je er aan hebt. Met zijn kennis probeert hij anderen bij te staan. Mensen zien hem nogal snel als een makkelijke manier om hun huiswerk niet te hoeven maken maar na kort contact weten ze zonder meer dat hij daar niet van gediend is. Voor hem is het geen probleem om zich uit te laten over een bepaald onderwerp als hij daar iemand mee kan helpen, maar het is niet de bedoeling dat hij geen lopende google wordt voor zijn omstanders.
      Matt is van zichzelf een hele begripvolle jongen. Hij kan zich zeer goed inleven in de situatie van een ander.
Hoewel hij geen ‘harde’ jongen is, is hij niet bepaald een held met het interpreteren van andermans gevoelens. Hij wil het wel, maar het komt er altijd anders uit dan de bedoeling is. Toch lukt het hem vaak om de nodige reacties te geven, ook al zijn deze wat sarcastisch en droog.
      Matt is over het algemeen een fijn persoon om mee om te gaan omdat hij heel nuchter in het leven staat. De vreemdste gebeurtenissen zouden kunnen plaats vinden en hij zou het opnemen zonder er raar bij te gaan doen. Waarschijnlijk moet hij wel eerst even acclimatiseren op de situatie, maar het is niet zo dat hij er van op kijkt mocht er wat gebeuren wat eigenlijk niet kan in de natuur.
      In wat intiemere situaties is hij vaak heel zachtaardig. Hij beoordeelt niemand op zijn uiterlijk of voorkomen zolang hij deze persoon niet zelf kent. Matt is zelf vaak genoeg gepest met zijn uiterlijk en zijn karakter, het is iets wat hij een ander niet aan wil doen. Voornamelijk omdat hij weet hoeveel pijn het kan doen als iemand wat onaardig over je zegt. Doordat hij als kleine jongens zo vaak voor allerlei dingen is uitgemaakt, heeft hij een geen last meer van schaamte. Noem het een geluk bij een ongeluk, Matt heeft wel haar op zijn tanden gekregen dankzij de pesters. Niet dat hij het ze in dank af neem dat ze hem moesten hebben, maar het bereid hem wel behoorlijk goed voor op de keiharde realiteit.
      Naast het feit dat hij vaak vol zit met sarcasme, is hij zeer zeker een enthousiast persoon. Niets lijkt hem te gek of onmogelijk. Zolang je het zelf wil, kan het. De vraag is alleen dan nog hoe je het bereiken wil. Mensen zien hem vaak als een lolbroek, omdat hij toch wel snel humor achter iets zoekt. Situaties luchtig houden is nu eenmaal zijn ding. Humor is daarbij het perfecte gebruiksmiddel aangezien je daar veel mee kan bereiken. Zijn ongekende energie en spontaniteit zijn soms een beetje té voor buitenstaanders. Mensen snappen het niet als hij met een spontane actie aan komt zetten. Hij houd niet voor zich hoe hij in elkaar zit, als mensen het er niet mee eens zijn, dan kijken ze maar de andere kant op. Matt hecht daarom veel waarde aan zijn vrienden – hijzelf vind dat hij geluk heeft met de mensen waarmee hij omgaat.
      Er is niets frustrerender dan een zaak die je niet kan oplossen. Of dat nu voor school is, voor je baan of in je privé leven, het steekt altijd. Matt kan daar totaal niet tegen. Fouten maakt iedereen, daar is hij allang over uit, maar als het antwoord op een vraag niet bij hem wil komen, dan gaat hij lopen piekeren. Zonder meer verandert hij dan in een gefrustreerd persoon, wat vaak te merken is aan korte, botte antwoorden en enorme wallen onder zijn ogen. Dit zal pas weer afnemen op het moment dat hij zijn doel heeft bereikt – iets wat hem soms meer tijd kost dan hij zou willen.
      Als het op de dames aan komt, is Matt een beetje onhandig. Zijn uiterlijk zit hem redelijk mee, zijn karakter is niet wat je noemt onaardig, maar de manier waarop hij duidelijk probeert te maken dat hij iemand leuk vindt, dat faalt nog wel eens behoorlijk hard. Hij heeft weinig ervaring met meisjes. Hij is niet zo als de fijne macho mannen van de klas die slechts een blik hoeven te werpen op iemand om te kunnen krijgen wat ze willen. Matt probeert het, maar hij loopt vrij vaak een blauwtje. Op den duur werd hem dat te veel, waardoor hij voor nu de moed maar op heeft gegeven. Hij volgt de stroom en ziet wel waar hij uit komt. Alles in het leven heeft een reden, denkt Matt zelf. Het komt zoals het komen moet.
      Matt is een fijne jongeman, netjes opgevoed en gaat nooit tegen iemand in tenzij die persoon dat verdiend. Een vriend waar je mee kan lachen, je niet hoeft te generen en iemand die voor je door het vuur gaat.

†Verleden - 13 Juli, 1996 – op een oude bank in een huis gelegen in Leicester komt een krijsende baby ter wereld. Een flink dot haren en sprekende blauwe ogen vertellen het verhaal van Matthew Parker. Een doodnormale jongeman die opgroeide in Engeland, het regenachtige land waar in feite de zon nooit schijnt. Sombere mensen kuieren altijd over straat zonder een doel, of juist met een enorme haast. Tussen al deze mensen liep Matt rond.
      Als peuter maakte hij een behoorlijke verandering door, zijn zwarte haren veranderden geleidelijk van kleur. Het was op dat moment dat zijn vader argwaan begon te krijgen tegenover zijn moeder. De spanning in huis steeg en ondanks dat ze probeerden Matt buiten de gemengde sfeer te houden kreeg hij er genoeg van mee. Zijn vader was altijd al een stugge man - iemand die snel aangebrand raakt.
De eerste poging van hem om Matt af te maken was niet lang na zijn zesde verjaardag. De kleine jongen lag boven te slapen in zijn bed toen de man zijn kamer binnen drong. Een kussen in de aanslag om zijn ‘zoon’ tenminste op een nog ietwat vriendelijke manier de wereld uit te helpen. Heel voorzichtig sloop hij dichterbij, voorzichtig zodat hij niet op Matt zijn speelgoed zou gaan staan – de jongen had een voorkeur voor alles wat bewoog, geluid maakte of lichtjes maakte.
Als de vloer van zijn kamer niet was gaan kraken, dan was hij nooit wakker geworden, net op tijd om het op een krijsen te zetten.
      Voor Matt’s moeder was het een lastige beslissing om te scheiden van haar man. De man waarmee ze zoveel had beleefd zag ze langzaam veranderen in een paranoïde versie van zichzelf. In eerste instantie bleef ze nog bij hem wonen, wat jaren lang goed ging. Ze wist hem aan het verstand te krijgen dat ze nooit met een ander had geslapen. Helaas mocht dat niet baten. Na de tweede poging om zijn zoon om te brengen – op het moment dat hij elf jaar was geworden - nam ze de beslissing om te vertrekken.
      Jammer genoeg voor Matt verhuisden ze niet naar de andere kant, zijn moeder nam gelijk de beslissing om te verhuizen naar –relatief gezien – de andere kant van de wereld. Ver weg van de man die haar kind had geprobeerd te doden. Matt begreep er in eerste instantie zelf vrij weinig van. Zijn hele jeugd was voor hem een groot feest geweest, het feit dat zijn vader hem had geprobeerd te vermoorden was voor hem passief, iets waar hij niet over praten wou. Hij richtte zich wel op de goede dingen in het leven om zo snel mogelijk te vergeten wat hem was overkomen.
      Matt en zijn moeder trokken eerst een tijdje in bij een vriend van zijn moeder die in Amerika woonde. Hij woonde in een groot huis in de stad, voor zover je Beacon Hills een stad kon noemen. Matt had nog nooit zo’n saaie bedoening meegemaakt. Hij kon niet wennen aan de mensen, niet aan de school, de manier waarop hij aangekeken werd. Hij werd een kluizenaar, iemand die zich afzonderde van het grotere geheel.
      Een tweetal jaren ging voorbij voor Matt zich weer een beetje onder de mensen begon te mengen. Hij hoopte door zich wat meer sociaal voor te doen los te maken van de onverklaarbare paniekaanvallen die hij elke nacht had. Voor hem was het onmogelijk om zich voor te doen als een vrolijk persoon als je niet vrolijk in je vel zat.
      Tegen de tijd dat Matt veertien werd ging hij voor het eerst naar Beacon High. Een hele nieuwe wereld leek voor hem open te gaan. De mensen leken een andere instelling te hebben, vriendelijker, aardiger. Hij hoefde zich niet te verbergen voor wie hij was.
Geleidelijk aan ontdooide de jongeman tot de persoon die hij nu is. Zijn karakter is niet gevormd over de jaren. Het zat er altijd al, het moest enkel een manier vinden om naar buiten te komen. Matt was zelfs zover dat hij een paar vrienden kon maken. Zonder meer wist hij bij een groepje te komen die hem respecteren voor wie hij is en niet voor wat ze willen dat hij is. Het enige probleem waar hij nog wel mee loopt te kampen is de alcoholverslaving die begon op zijn zestiende. Een combinatie met stress en andere factoren heeft ervoor gezorgd dat hij uiteindelijk naar de fles greep, zijn problemen verdrinken leek beter dan mensen zijn afschuwelijke verleden te vertellen. De angst dat zijn vader nog een keer voor de deur zou kunnen staan werkt daarbij ook niet heel voortreffelijk. Alleen met zijn moeder vindt hij het prima.
      Matt is op het moment een stabiele, vrolijke tiener die zich een weg door het leven probeert te banen.

†Relaties -
Alexalyn Ulyssa Velouetté. – ‘Ze komen vanavond, dus je doet maar alsof je het leuk vindt. Alsjeblieft Matt. Laat me hierin niet stikken,’
Als het niet door de verdrietige ogen was geweest, dan had Matt er een hard hoofd in gehad. Jammer genoeg hield hij zielsveel van zijn moeder. Omdat ze er altijd voor hem was. Omdat ze het beste met hem voor had.
Zuchtend knikte hij. ‘Alleen voor deze keer. De volgende keer dat ze door die deur komt, maak ik haar af,’
Gek genoeg waren dat geen woorden voor hem, maar er was zoveel wat niet goed bij hem paste, en wat hij toch zou gebruiken. Hij mocht haar simpelweg niet. Was dat dan zo moeilijk om te begrijpen?
•Matt heeft op zijn zachtst gezegd een gloeiende hekel aan Alexalyn. Op de een of andere manier zou hij haar het liefst met zijn beide handen willen smoren, zodat ze zijn persoonlijke ruimte niet meer kan besmetten met haar aanwezigheid.
      Dankzij Carol komt ze vaak over de vloer. Dit stoot Matt voor zijn hoofd. Alexalyn en zijn moeder kunnen behoorlijk goed met elkaar opschieten. Matt is dit niet gewend omdat hij zijn moeder altijd voor zichzelf had. Nu moet hij haar opeens delen met iemand die hij nauwelijks kent. Iemand die hem aanziet voor een stuk vuil - al is dit andersom net zo goed het geval.
      Nilles, de vader van Alexalyn, probeert het enigszins nog te lijmen tussen hen twee zodat ze op den duur allemaal door een deur zullen kunnen. Maar het ziet er niet gunstig uit. Zijn voorstellen om samen lacrosse te oefenen resulteerden er alleen maar in dat ze elkaar hatelijk aankeken, in de hoop dat de ander dood neer zou vallen.
In tegenstelling tot zijn dochter, kan Matt wel goed opschieten met Nilles. Op de een of andere manier zoekt de jongen toch een vaderfiguur, en dat heeft hij gevonden in haar vader.

Aurelian North Hawthorne – Welkom. Wat was welkom? Een vriendelijk praatje met de nieuwe buren, de taart die niemand wou hebben maar die je altijd voorgeschoteld kreeg als je ergens nieuw was, de starende blikken. Hoorde het allemaal bij ‘de nieuwe’ zijn?
Matt wist vanaf het moment dat de verhuiswagen weg reed, dat hij terug verlangde naar Engeland. Voor een jongen van zijn leeftijd was dat knap. De meeste kinderen zouden immers staan te springen om het nieuwe huis. Een andere kamer, betere spullen. Wie wou dat niet?
Matt sjokte zuchtend naar de veranda toe. Hij plofte neer op een van de treden en keek sneu voor zich uit. Binnen kon hij zijn moeder horen praten met zijn oma – of de vlucht wel goed was gegaan.
Matt trapte wat steentjes weg. Zijn blik gericht op de straat voor zijn neus. Allerlei auto’s reden langs. Op en af.
Tot er een bleef staan.
Matt herinnert het zich nog als de dag van gisteren. Een donkerblauwe Volvo station. De wagen stopte op een stukje van de stoep. Een jongen van zijn leeftijd duwde de deur open en snelde naar buiten toe.
Hoewel hij zijn best deed, lukte het Matt niet om de blik te ontwijken die hij op zich voelde prikken. Hij keek naar de jongen. De jongen, die hij later zou kennen als Aurelian, keek naar hem. Hij glimlachte en zwaaide.
Waarom wist Matt niet, maar hij moest terug lachen. Na een korte aarzeling zwaaide hij terug naar de vreemdeling voor deze het huis naast dat van hen in verdween.
•Je zou kunnen zeggen dat vanaf dat moment Matt en Aurelian onafscheidelijk waren. Samen groeiden ze verder op in een middelmatige, nette buurt van Beacon Hills. Matt leerde Aurelian hoe je het beste in een boom kon klimmen en andersom leerde Aurelian Matt de beste manier om een schilderij een verfijnde uitstraling te geven.
Beste vrienden, door dik en dun. Als Matt ergens mee zat, dan kon hij zonder meer zijn wederhelft opbellen om ervoor te zorgen dat zijn zorgen weg gingen.
Ze waren niet alleen onafscheidelijk, ze zijn tevens het soort vrienden die door hebben dat als de een – een leugen vertelt, de ander op verder bouwt zodat ze niet in de problemen komen.
Ze delen alles met elkaar – in elk geval bijna alles. Vaak is Matt ook bij Aurelian te vinden in huis. Hij heeft geen sleutel nodig om binnen te komen. Hij klimt simpelweg via het raam naar binnen toe. Het komt dan ook nog wel eens voor dat hij de ouders van Aurelian de stuipen op het lijf jaagt met zijn plotselinge aanwezigheid – oeps.
Aurelian is de vriend waarvoor Matt door het vuur zou gaan. Het is zijn beste maatje en de persoon die zijn leven wat dragelijker maakt. Ook doordat hij weet dat Aurelian een Weerwolf is, beleeft hij allerlei vreemde avonturen. Iets waar hij zeer dankbaar voor is.


Eros Zenildo Caetano Veríssimo – De muziek dreunde ergerlijk zwaar in zijn ogen. Overal om hem heen waren mensen aan het losgaan. Drank vloeide rijkelijk, bekertjes lagen overal. Het was een troep. Maar wel een gezellige troep.
Het was de manier waarop Eros naar hem keek. Geïrriteerd, uit zijn doen, alsof hij elk moment zijn keel open kon rijten. Matt was niet bepaald geplezierd met dat beeld. Zijn blik gleed naar Tasha, die heerlijk ontspannen op zijn schoot zat.
Zoals gewoonlijk waren ze weer op een feestje – iets wat scholieren hoorden te doen en waar ook zij niet aan konden ontkomen. Tasha had in eerste instantie niet mee gewild, maar dankzij Aurelian was ze er toch. Ze was alleen op zijn schoot gaan zitten omdat er anders geen plek meer was. Matt had het toegelaten – maar zo langzamerhand kreeg hij er toch enigszins spijt van.
•Voor Matt is het een groot raadsel wat er gebeurde tussen hem en Eros. Voor zover hij wist had hij de jongeman nooit iets misdaan. Vorig schooljaar waren hij en zijn broer naar Beacon Hills gekomen. Destijds had het er uit gezien alsof alles koek en ei was. Maar nu? Nu leek alles anders.
      Matt vroeg zich af waarom hij alom gehaat werd door zoveel mensen. Welnu, hij haatte zelf ook veel mensen, maar dit begreep hij niet. Meerdere malen had hij aan Tasha gevraagd of ze toevallig enig idee had waarom hij voor vuil werd uitgemaakt door Eros.
Tasha wist het antwoord niet, althans, dat beweerde ze.
      De enige keer dat Matt iemand wel enigszins oke vond, leek deze persoon een gloeiende hekel aan hem te hebben. Onwaarschijnlijk. Wat het was? Matt verdacht Tasha als oorzaak. Hij wist dat de twee goeie vrienden waren, en als hij de blik mocht geloven, dan vond Eros dat het tijd was voor ‘meer dan vrienden’. Een stukje verdediging? Haar niet willen delen?
      Matt laat het allemaal maar over zich heen komen. Als Eros hem wil haten, prima. Maar dan zou hij een soort zelfde behandeling terug kunnen verwachten. Want in dat opzicht is Matt geen makkelijke jongen.

Lennox Grace Reid – Kwijl droop nog net niet van Matt’s kin toen Lennox voorbij liep. Ongeacht het feit dat het er duimendik bovenop lag dat hij haar leuk vond. Matt was niet bepaald het persoon dat zoiets zomaar aan zich voorbij liet gaan. Al vanaf jaar een had hij een crush op haar. Iets wat hij wou verbergen, maar niet bepaald lukte.
In haar buurt leek niets meer goed te gaan. Iets waar hij zich behoorlijk aan ergeren kon.
Matt gooide het deurtje van zijn kluisje dicht en liep naar de volgende les toe – de les waar hij achter Lennox zat.
Hoe moest hij dit ooit overleven?!
•De relatie die Matt deelt met Lennox is nogal gecompliceerd. Op de een of andere manier doet Matt er alles aan om haar te laten merken dat hij een oogje op haar heeft, maar tot nu toe heeft ze nog nooit interesse in hem getoond - niet op de manier die hij graag zou willen in elk geval.
Hoewel ze steeds vaker samen moeten werken in de les, zijn ze nog niet de beste vrienden. Matt vindt het speciaal als ze hem begroet als hij door de gang loopt – het is de start van een vriendschap. Maar Matt weet zeker dat hij alles voor haar zou willen doen, ze zou er alleen maar om hoeven vragen.
Soms vraagt Lennox hem tijdens de les wel eens waarom hij altijd zo vermoeid er uit ziet – de nachtelijke tripjes met Aurelian eisen nog wel eens zijn tol.
Om haar eigen veiligheid vertelt hij haar altijd een of ander smoesje, zodat ze geen weet krijgt van de weerwolven wereld. Matt is namelijk behoorlijk bang dat haar iets zal overkomen als hij haar inlicht.
Wat de dappere jongen echter niet weet, is dat Lennox zelf een van de dragers is van het weerwolf gen. Waar hij haar veilig probeert te houden, heeft dat vrij weinig nut.

†Extra - Het is oud, versleten, verroest en uitgezakt – het is een Chevrolet uit het jaar god mag het weten. Matt is blij met zijn autootje en het maakt hem niet zozeer uit welk jaar deze is komen rollen. Veel interesse heeft hij niet in deze voertuigen – een wonder gezien het feit dat hij een man is. Zolang zijn wagen hem van A naar B brengt, is hij gelukkig. Maar daar heeft hij wel wat voor moeten doen.
Zijn hele zomer heeft hij op geofferd om zijn ouwe vriend enigszins weer aan de praat te krijgen. Met genoeg geduld en heel wat gereedschap heeft hij er voor kunnen zorgen dat hij weer loopt als een zonnetje. Zijn interesse voor verschillende merken is klein, maar de liefde voor zijn truck is zoals een vrouw houdt van haar schoenen. Zonder dat ding is hij nergens. Helemaal omdat hij anders met de bus naar school zou moeten en dat is funest. Zitten tussen alle andere leerlingen, die klaarstaan met hun vooroordelen, dat ziet hij liever niet gebeuren.
      Naast zijn normale dagelijkse bezigheden houdt Matt zich ook bezig met sport, niet zomaar een sport, Lacrosse. De enige sport die echt wordt ondersteund Beacon High. Om fit te blijven rent Matt altijd een half uur in de ochtend om zichzelf op conditie te houden, wat zeer belangrijk is voor de try-outs aan het begin van het jaar. Hij wil niet riskeren dat hij zijn plekje kwijt raakt aan een freshman. Sport is voor hem het enige wat belangrijk is naast zijn goede cijfers op school. Naar zijn idee heeft hij geen andere, betere kwaliteiten dus op dit vlak zal hij zich gaan moeten bewijzen.
      Door de emigratie heeft Matt nog wel eens moeite met zich aanpassen. Het is al behoorlijk wat jaren geleden dat hij is verhuisd naar Beacon Hills, maar nog steeds kan je horen aan zijn lichte accent dat hij er niet helemaal thuis hoort. Hij probeert zo goed en kwaad als mogelijk is om te verbergen waar hij echt vandaan komt – de meeste Amerikanen vinden Engeland namelijk drie keer niets. Het is het enige grote geheim wat hij met zich mee draagt, zoals Matt het zou verwoorden.
      Matt rookt niet, doet niet aan drugs, maar zo af en toe kan hij zich nog wel laten gaan met de drank. Verschillende soorten glijden zeer makkelijk zijn keel binnen. Van bier tot aan whisky. Het is een zwakte, een minpunt van hem. Hij schuift het niet onder stoelen of banken als iemand er direct naar vraagt, maar zolang het niet aan bod komt, dan hoeft niemand het te weten. Langzaam maar zeker probeert hij het te beteren – minder feestjes, minder alcohol. Hij is van mening dat hij er dan wel zal komen. Daarnaast steunt hij ook behoorlijk op de hulp van zijn vrienden.

[ bericht aangepast op 23 juli 2014 - 22:06 ]

---

The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

Mendosa schreef:
Oeh, zou ik dat laatste plekje mogen reserveren? (:

Natuurlijk (:

---

The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

Opalia schreef:
(...)

Natuurlijk (:

Ik ben echter nog een week op vakantie, is dit een probleem?

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Het praattopic!

Tevens wil ik iedereen erop attenderen dat de reserveringen vanaf nu nog 48 uur staan! Kan je wegens omstandigheden nog niet aan je rol beginnen, pb me dan even.

---

The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

Mendosa schreef:
(...)

Ik ben echter nog een week op vakantie, is dit een probleem?

Als je al een beginnetje kan maken zou dat fijn zijn, maar ik zet het wel even achter je naam (:

---

The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

Opalia schreef:
(...)

Als je al een beginnetje kan maken zou dat fijn zijn, maar ik zet het wel even achter je naam (:

Alvast bedankt! Ik zal kijken of het lukt op mijn Ipod.

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Mirte, ook wel bekend als Paracosm, is vanaf vandaag op vakantie. Voor het geval dat zij dit nog niet heeft gemeld. Dit staat ook vermeld op haar profiel.

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Mendosa schreef:
Mirte, ook wel bekend als Paracosm, is vanaf vandaag op vakantie. Voor het geval dat zij dit nog niet heeft gemeld. Dit staat ook vermeld op haar profiel.

Handig om te weten, ze had niets gezegd nee. (:

---

The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

Eindelijk een teenwolf rpg is hij al vol.

Heey guys!
Voor mensen die van een goede Fantasy rpg houden, Simone heeft een rpg die dringend nog rollen zoekt!

Seeking their souls

---

The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

Naam: Matthew Dallas Beswick

Leeftijd:17 en hij verjaart op 8 september.

Uiterlijk: Matthew is een gespierde jongen. Dit komt doordat hij erg veel getraind heeft. Het gaat hem voor een klein deel over hoe hij eruit ziet en de
meisjes, maar het andere deel is vooral de kick die hij er van krijgt. Wanneer hij steeds gemakkelijker iets kan optillen en dus sterker is geworden, geeft dat hem een goed gevoel en wil hij nog meer bereiken. Matthew heeft korte bruine haren, die hij vaak omhoog zet met behulp van gel. Dit doet hij wel vooral om er goed uit te zien. Matthew weet dat hij knap is, maar wordt er niet arrogant van. Wel maakt hij er gebruik van. Ook zijn dikke lichtroze lippen zijn een lust voor de dames en vaak vinden ze zijn gezicht, dat natuurlijk ook boos kan staan, schattig. Doordat hij zoveel traint is Matthews gewicht gewoon goed, maar is bij toch wat voller door zijn spieren.

Innerlijk: Matthew wordt meestal beschreven als zorgzaam, spontaan en toch ook stoer. Dit klopt voor het grootste deel ook. Wanneer hij van je houdt, zal hij jou altijd voorop zetten en zichzelf een beetje weglaten. Hij wil er dan voor zorgen dat er niets met je gebeurd. Dit komt door iets wat in de geschiedenis is gebeurd (zie geschiedenis). Door dit lijkt Matthew soms erg voorzichtig en een soort watje. Dit komt doordat hij je alles verbied wat gevaarlijk zou kunnen zijn of hij zal altijd met je meewillen gaan. Dit probeert hij een beetje te verbergen met een nep spontaniteit. Hij haalt rare dingen uit die altijd 'zomaar opeens'komen. Dit is het echter niet. Hij heeft er vaak al van te voren over nagedacht, zodat hij zeker weet dat het niet voor problemen zal zorgen. Doordat hij altijd mensen zal willen beschermen, durft hij veel. Wanneer hij iets niet durft, zal hij zich erover heen zetten. Het gaat immers niet om hem, maar om zijn dierbaren.
Natuurlijk zal hij niet iedere dag iemand moeten 'redden', toch is hij nog steeds erg zorgzaam, vooral tegen zijn vrouwelijke dierbaren.
Toch is hij niet altijd zo zorgzaam. Bij mensen die hij niet kent, kan hij zich totaal tegenovergesteld gedragen. Hij kan een enorme player zijn en vele meisjes laten zwijmelen, zonder ooit een relatie te beginnen. Dit doet hij vaak alleen bij meisjes waarvan hij denkt dat ze nogal oppervlakkig zijn. Matthew valt zelf meer op wat verlegenere, minder zelfverzekerde meisjes. Niet omdat deze zo onzeker zijn en dus gemakkelijk ingepakt kunnen worden, maar omdat deze vaak meer hersenen bezitten dan oppervlakkige meisjes. Matthew gaat niet snel echte relaties aan. (de reden hiervan is te lezen bij geschiedenis)
Bij zijn vrienden is Matthew populair. Bij Matthew weet je gewoon erg snel of je hem kan vertrouwen en dat vinden veel van zijn vrienden erg fijn.
Wanneer Matthew een doel heeft, zal hij alles doen om het te bereiken, zelfs als er risico's aanzitten. Hij zal er wel mee stoppen als er risico's bij zijn voor zijn dierbaren.

Relaties*:

Geschiedenis: Het grootste deel van Matthews jeugd was vredig en rustig. Matthew had geen problemen, verhuisde niet en ook zijn ouders hielden nog altijd van elkaar. De enige die overleed was zijn opa. Hier heeft hij echter wel verdriet van gehad, maar hij is er al weer overheen. Het echt heftige in zijn geschiedenis, gebeurde waarschijnlijk toen hij 16 was. Hij ging op vakantie met zijn vriendin, waarvan hij zielsveel hield. Ze sliepen in een tent. Waarschijnlijk was ze even buiten gaan plassen, want toen hij 's ochtends wakker werd, lag ze daar dood op de grond. Dit verweet hij zichzelf gelijk en voelde zich erg schuldig. Hierdoor is hij zo zorgzaam op zijn dierbaren geworden en start hij niet snel nieuwe relaties.

Extra’s:

[ bericht aangepast op 16 juli 2014 - 14:25 ]

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Oh dit wordt moeilijk :'D Twee Matthews

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

MrFluke heeft zich afgemeld - hierdoor is er een plaats vrijgekomen

---

The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.