George weasley
Ik zag hoe Campbell zich gespannen begon te voelen. Hij kneep zijn handen in een fuist en werd maar bleker en bleker. Het was niet zijn kitten. Hij heeft werkelijk iemand gedood. Ik keek weg van campbell en mijn kaak viel nogmaals open. Mijn hart klopte erg onregelmatig tegen mijn boretkast aan, en een nog ergere adrenaline golf vulde mijn lichaam. Ik werd misselijk. Dit kan niet. Campbell, de Campbell die ik ken heef iemand gedood? Ik sloot mijn ogen en probeerde diep in en uit te ademen, maar ik ademde alleen uit. Mijn ogen schoten open toen Viktor opstond en naar Campbell toe liep. Dat zag ik via mijn ooghoeken, want ik staarde maar voor me uit en keek niet naar de twee jongens. Ik zag net hoe Viktor een fles onder zijn neus hield en zijn arm om hem heen sloeg.
Je denkt er weer aan hé. Je hoeft je echt niet groot te houden, Campbell. We weten allemaal dat je het wilt. Niemand houd je tegen.
Ik draaide mijn hoofd beetje bij beetje om en zag tranen over Campbell zijn lijkbleke wangen glijden. Waar ben ik beland..
Er is een oplossing, Campbell. fluisterde Viktoelr. Wat moest ik doen? Wat moest ik met campbell? Wat moest ik met Viktor? Ik ben door de war. Door de war en moe.
'Verdomme. Gromde hij plotseling. Viktor greep hem vast en duwde de fles tegen Campvell zijn lippen aan. Geschrokken draaide ik mijn hoofd naar hun toe en even bleef ik maar staren. Ik sloot mijn ogen en probeerde het te laten gaan. Het lukte niet. Ik kneep mijn handen in een fuist. Karkarov, Campbell, Viktor. Alles is nu mij teveel geworden. Dooddoeners, moord, alcohol. Dit kan niet meer. Ik gaf het op. Mijn ogen schoten open en voor ik het wist duwde ik Viktor omver en greep hem bij zijn schouders waarna ik hem geweldadig met mijn arm tegen de muur aan drukte.
'Ik ben het zat' siste ik.
'Je verschijnt vanaf nu niet meer voor mijn, of zijn ogen. zo nodig vertel je alles aan karkarov door, zo nodig doden jullie me, mij boeit het niet.' Zei ik en stak mijn stok uit en perste die in zijn borstkast. Ik keerde me even naar Campbell om en even had de de neiging om in huilen uit te barsten.
'Ik had het mis. Nu pas weet ik wie je bent.' Siste ik en mijn greep verzwakte terwijl ik weer terugkeek en naar beneden staarde. Ik ga officiële dood. En dat betwijfel ik niet. Ik heb geen idee qat ik voelde op dit moment. Sowieso was ii woedend op Viktor. Maar Campbell? Aan de ene kant voel ik angst, aan de andere woede. Ook nieuwsgierigheid maar ook medelijden. Welke gevoel moet ik vertrouwen?
Echt waar george gaat dood denk ik :'D hij is iets te hard op dit moment xq
Saving people, hunting things, the family business デ--▸