Donderdag 3 juli 2014 was het dan zover: de laatste paar minuten op school gingen in. Niet eens voor een toets of lessen, maar serieus een half uurtje voor het ophalen van mijn rapport. Dat begon om 11 uur en ik stond weer buiten om half 12, over het verspillen van mijn "kostbare tijd" gesproken. Een paar weken hiervoor had ik nog een gesprek met mijn mentrix over hoeveel mensen er doorgaans afvielen in de vierde klas van het VWO. Antwoord: gemiddeld genomen ongeveer een kwart.
Op onze school waren er dit jaar vier mentorklassen op dit niveau. Ik weet dat er in mijn klas twee mensen bleven zitten, en in een ander 1. Tja... Of de rest van die 25% dan uit de overige twee groepen gehaald moet worden weet ik niet, maar dat lijkt me eigenlijk heel erg sterk. Meer voor de hand liggend is dat er ongelooflijk veel mensen met de hakken over de sloot over zijn gegaan. Dat was sowieso in de klas van een vriendin van me het geval, wat me niet verbaast, aangezien dat ging over mijn klasgenoten van vorig jaar. Zij zijn van het soort mensen die heel precies uitrekenen hoeveel ze moeten halen willen ze nét aan over gaan. Want iets meer werk verrichten voor een 7,5 of hoger in plaats van een 5,6 lijkt niet eens in ze op te komen.
Zelf ben ik ongelooflijk lui als het om school gaat, maar wel ambitieus. Dat resulteert in een ingewikkelde rekensom waarin ik onderzoek hoeveel ik moet leren voor elk specifiek vak voor het cijfer wat ik daarvoor wil halen. Namelijk: ik weet van mezelf dat veel hoger dan een 7 voor aardrijkskunde me gewoon niet gaat lukken als ik mezelf niet in de stress wil werken, maar dat ik voor filosofie en scheikunde makkelijk beter kan.
Een vriend van mij heeft dat niet. Hij wil goede, liefst uitmuntende cijfers halen, maar lijkt niet te snappen dat hij daarvoor toch echt aan het werk moet. Hij dreigde te blijven zitten - en daarbij direct te vervallen in een neerwaartse, zeer depressieve spiraal omdat hij dan ofwel naar de havo moest, ofwel naar een andere school omdat hij in de derde ook al was blijven zittend. Gelukkig, of 'helaas', dat is maar hoe je het bekijkt, gaat hij nu wel over. Met twee vijven, weliswaar. Iets wat een aardig contrast vormt met mijn vijf 8-en, zes 7's en twee 6-en.
Al met al: mijn schooljaar was niet het meest vrolijke, positieve jaar dat ik ooit heb gehad. En zeker niet het meest productieve, planningstechnisch gezien mooie jaar. Maar zeker wel een jaar met veel resultaten en een aardige dosis zelfkennis en bagage. Nu vakantie, werk, en de vraag: hoe zou volgend jaar vergaan?
De nieuwe schriften liggen in elk geval al klaar 
. De schone agenda is alweer beschreven en doorgelezen (Loesje-teksten zijn te verleidelijk, haha), klaar om volgeschreven te worden met huiswerkopdrachten die ik grotendeels nooit zal maken omdat ik gewoon te weinig zin heb om ze te doen. Nu over twee weken naar Engeland voor 16 dagen, en dan is de zomer alweer bijna voorbij.
Hoe is jullie jaar vergaan? Wat hebben jullie naast de lesstof geleerd over jezelf en anderen?
Liefs,
Syeira.
For those I love, I will sacrifice
