Ben ik de enige met dit probleem?
Ik wil werken, ik wil over, ik wil goede cijfers halen. Maar als het op het ervoor werken aankomt, wil ik het niet. Ik wil mijn tijd besteden aan dingen die ik leuk vind, ik wil reizen, muziek maken, fotograferen. Ik stel verkeerde prioriteiten, want ik weet dat als ik wil doen wat ik leuk vind, ik eerst mijn school af moet maken.
Misschien ga ik dit jaar niet over, en ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Ik ben ontzettend jaloers op kinderen die hun stof een keer lezen en het dan weten. Ik kan me helemaal te pletter leren en ik haal alsnog een 5. Dit demotiveert ook enorm.
Ik zit op het gymnasium, en ik weet dat ik het kan, maar ik wil gewoon mijn tijd investeren in de dingen waar ik het nut van inzie. Ik kan geen wiskunde, en ik zal het ook nooit kunnen, maar waarom bepaalt het dan toch of ik over ga?
Misschien blijf ik wel zitten. 'Ach dat is dan maar zo' denk ik. Ik heb spijt dat ik voor het gymnasium heb gekozen, atheneum zou veel beter zijn geweest voor me. Ik besef me nu pas dat ik muziek en drama heb ingewisseld voor Grieks en Latijn. Ik wil mijn creativiteit kwijt kunnen en dat kan gewoonweg niet.
Ik moet aan het werk, de toetsweek is over een week en ik heb nog heel weinig gedaan. Ik wil wel, maar ik kan het niet. Ik kan me niet concentreren en het lijkt wel of de stof niet blijft hangen maar me gewoon voorbij gaat.
Een tijdje geleden ben ik er ook achter gekomen dat ik beelddenker ben - klik hier als je niet weet wat een beelddenker is - en het is een opluchting dat er een reden voor is dat ik stof zo moeilijk tot me neem. Maar als nog is het moeilijk om nieuwe manieren te vinden.
Ik moet maar eens gaan leren..
Heeft iemand anders het idee dat je niet op je plaats bent op een school?
Why do people judge on sexuality when they can judge on personality?