Elkaar depressief maken - Liefde, Vriendschap & Familie

[ bericht aangepast op 27 feb 2016 - 17:08 ]

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Als je zelf al hebt geprobeerd te praten, zou ik eraan denken om eventueel een brief te schrijven. Desnoods schrijf je hem samen met dat andere meisje, Lotte (denk ik. Te veel namen brengt mij steeds in de war :')), en geef je hem eind deze week af. Zo heeft ze twee maanden de tijd om erover na te denken. Anders spreek je met z'n drieen in de vakantie af, wanneer je er rustig over kan praten, bij iemand thuis ofzo, dat ze kan gewoon beginnen huilen, maar minder makkelijk jullie kan ontlopen tot het uitgepraat is.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Maar praat er met Sara over. Waarschijnlijk heeft ze gewoon niet door wat ze met jullie doet.
Succes! x

[ bericht aangepast op 23 juni 2014 - 21:19 ]

wat was dit ookalweer

Mh.. Misschien is een brief wel slim.. Pff het is moeilijk, gewoon omdat ze, vind ik, kinderachtig doet.. Ik voel me net een lagerschooltje.

@ Tenace: het zíjn al andere namen.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Oh sorry, dat wist ik niet :')
Ik dacht dat je de letterlijke namen had gebruikt. (Lol en ik had slecht gelezen zie ik nu) Excuses.

wat was dit ookalweer

Let's go outside and all join hands, but until then you'll never understand…

Eerlijk gezegd vind ik dat zij problemen maakt van niks... Ik bedoel, je moet op z'n minst met haar kunnen praten en kunnen uitleggen wat jullie dwars zit, maar als ze meteen begint te huilen schiet dat ook niet op.

"She was fury, she was wrath, she was vengeance."

Val schreef:
Eerlijk gezegd vind ik dat zij problemen maakt van niks... Ik bedoel, je moet op z'n minst met haar kunnen praten en kunnen uitleggen wat jullie dwars zit, maar als ze meteen begint te huilen schiet dat ook niet op.

16 - 09 - '17

Maka schreef:

Ik probeer zelf al snel te ontdekken wat de oorzaken zijn van dat soort eigenschappen. Ik heb het vermoeden dat ze zelf vroeger zo vaak is genegeerd/gepest/zich alleen heeft gevoeld dat ze nu zo blij is dat ze eindelijk vrienden heeft, dat ze nu nooit meer alleen gelaten wilt worden. Als ze dan maar even alleen is, voelt ze zich meteen helemaal in de steek gelaten en reageert ze er overgevoelig op. Ze is waarschijnlijk bang om haar vriendinnen te verliezen (misschien is dat eerder gebeurd). Daarom "zuigt" ze zich dan aan hen vast, en verbied ze hen met andere mensen om te gaan (want als dat zou gebeuren, is er een kans dat die mensen haar vriendinnen dan zouden afpakken). Ik denk dat ze bang is (bewust of onbewust) om mensen te verliezen.
Dit hoeft natuurlijk niet waar te zijn, het is een gok. (ik ken de context ook niet echt)

Hoe ga je hier mee om? Tja, sommige mensen hebben eigenschappen die behoorlijk in de weg kunnen gaan zitten... Ik denk dat je haar vertrouwen moet inspreken dat jullie haar vriendinnen zullen blijven, ook als jullie omgaan met andere mensen. Ga misschien een keer een gesprek met jullie drieën (Jij, Sara en Lotte) Ik zou niet op het bovengenoemde terugvallen, dat zorgt voor verwarring, en dat zou Sara zich onveilig gaan voelen

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Probeer eens om sara bevriend te laten worden met Nelle en Sam. Dan word de aandacht verdeeld onder vier personen in plaats van twee en hebben jullie meer ademruimte. Veelkans heeft ze heel veel last van verlatingsangst. Vaal leid dit er inderdaad toe dat ze in de steek gelaten worden want dit verstikt de personen die ze te hard claimen (jou en Lotte) maar dit zal ook niet 'genezen' als jullie haar niet helpen.
Ik vind het een goed idee haar in de vakantie eens apart te nemen en samen met Lotte dit eens te bespreken. Laat haar uithuilen, een lekker gillen en mopperen, maar zo gauw ze weer kalm is gewoon verder gaan met je verhaal. Leg haar uit dat jullie haar niet in de steek willen laten maar dat jullie ook vrijheid nodig hebben. Als het goed (vriendelijk) aangepakt word ze het best zal begrijpen.

The happiest people don't have the best of everything, they just make the best of everything.

als ze huilt, negeer haar tranen en praat gewoon verder. Vraag of ze het begrepen heeft, zegt ze nee, leg opnieuw uit. Niet boos worden, niet triest worden, gewoon heel sec uitleggen wat er is. Ik hoop dat dat helpt, ik ben zelf zo'n huilebalk en gewoon praten ondanks tranen helpt gewoon al.

Maybe we should doubt our fears instead our dreams.

Panaceah schreef:
(...)

Ja, dat zei onze titu ook, want daar was ze gaan wenen en blabla. Hebben we dat geprobeerd, maar dat sloeg dus niet aan.
Maar misschien moeten we het opnieuw proberen.. Of zoals Val en Pabitel zeiden gewoon negeren.

[ bericht aangepast op 24 juni 2014 - 7:32 ]

Let's go outside and all join hands, but until then you'll never understand…

Klinkt als een soort verlatingsangst ofzo
Verder niet echt tips, sorry

If a writer falls in love with you, you can never die

Ik denk wel dat Maka's tips zullen helpen, vergt zich enkel de vraag nog dat ze het accepteert. Dat ze het werkelijk begrijpt, de ernst van 'dit'. Zoals Vasilisa zei: verlatingsangst. Als we het zo cru zouden overbrengen gaat ze denk ik flippen ^^ en dat nog harder krijgen, ik ben geen psycholoog of zo (:
Andere zeggen dat we ze moeten steunen en zelfvertrouwen geven, maar echt, niet zo simpel dit.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Gewoon tegen haar zeggen. Begint ze te huilen? Heel hard zijn en negeren, hoe moeilijk het ook is. Jullie kunnen niet altijd haar handje vast blijven houden.

"Ignite, my love. Ignite."

Wat ik zou doen is met haar afspreken. Alleen. Niet met die andere vriendin, want dan kan het overkomen alsof jullie samen tegen haar zijn en dat kan nogal bedreigend overkomen. Gewoon samen om eventjes te praten. Zeg haar dat ze eerst naar jou moet luisteren en jou je verhaal moet laten doen. Dat het niet bedoeld is om haar af te kraken of iets, maar om duidelijk te zijn. Zeg haar hoe je haar voelt. Bedenk van te voren wat en hoe je het wilt zeggen. Laat haar ook merken dat jij er ook onder lijdt en dat zij niet van jou kan verwachten dat je alles voor haar aan de kant zet. Wel zou ik uit de ik-persoon praten. Dit om de reden die ik hier boven ook al heb genoemd; het kan overkomen alsof jullie met zn alle tegen haar zijn. Ik denk niet dat je dat wilt.

Hamartia