Helaas heb ik vannacht van een dierbaar wezen afscheid moeten nemen, onze aller eerste merrie die we hebben gekocht. Onze eerste fokmerrie en die mij een hoop heeft geleerd en afgeleerd. Onwerkelijk, pijnvol en vol verdriet maar helaas kunnen we er niks meer aan doen. Zo bleek er niets aan de hand te zijn, zo bleek ze ineens gaskoliek te hebben (buikpijn). We besloten haar te opereren met een groot risico. Helaas hebben we halverwege de operatie moeten beslissen haar te laten gaan. Haar darm was al voor de helft verkleurd en dat kon wel weg gehaald worden maar dan zou ze nooit meer een normaal leven kunnen leiden. Op dat moment wil je haar het liefst bij je houden maar soms moet je een keuze maken die niet in jou voordeel staat maar beter is voor een ander.
Terwijl je zit en tijd krijgt om na te denken komen vaak wel de leukste herinneringen naar boven. Zo reed ik ooit met haar het bos in terwijl daar een auto stond met een verliefd stel erin. Die waren nogal intens aan het zoenen met de ramen open. Voor ik het doorhad stak ze zo haar neus door het raam, de mensen hadden een hartverzakking te pakken. Of alle sinterklaas ritjes met 'de zwarte schimmel', de tulpenrit dat we ieder jaar houden met de menvereniging, de marathon van afgelopen maandag of het gekriebel en geknuffel in de wei. Altijd als ik het weiland in kwam gelopen liep ze sloffend naar je toe om vervolgens even te schuren.
Nooit meer het geschuur in de wei aan je arm, nooit meer enthousiast fietsers inhalen, nooit meer bokkend over het zweefvliegveld racen, nooit meer het zondagsritje, nooit meer jou hoofd over de onderdeur, nooit meer mopperen omdat je niet stil stond met vlechten, nooit meer in je voerbak zitten en samen een broodje delen, nooit meer een kus op je zachte neus en je hete gedrag als andere paarden voor je liepen, nooit liet je de pijn of vermoeidheid merken en je bracht prachtige kinderen op de wereld. Je was onze veteraan waar iedereen diep respect voor had, je was mijn vriendin als moest ik je soms smeken om te stoppen. Ondanks je leeftijd van 19 jaar liep je afgelopen maandag een top marathon met mij en hebben we vannacht helaas afscheid van je moeten nemen. Dankjewel Lieneke voor alles <3 we missen je terwijl het allemaal zo onwerkelijk is.
r.i.p. 19/06/14 Lieneke Anneke
Een triest bericht maar vaak helpt het om erover te praten/schrijven.
