• Normaal gesproken houd ik er niet van om in de titel te zetten dat het een gedicht is, maar in dit geval leek het me wel gepast om even een waarschuwing te plaatsen, voordat ik mensen nou onnodig bezorgd maak.

    Ik heb dit dan ook niet geschreven omdat ik momenteel met dit soort gedachten rondloop, maar om iets los te laten waar ik meer dan een jaar geleden heel erg last van had. Inmiddels zit ik bijna een jaar in therapie en gaat alles een stuk beter. Toch is het af en toe nog heel erg fijn om gewoon wat oude gedachtekronkels op papier te zetten en ze daarmee voorgoed mijn hoofd uit te bonjouren, dus heb ik dit gedicht daarom maar geschreven.


    Zelfmoord

    In mijn herinnering
    Was de school altijd zo vrolijk
    Was iedereen er welkom
    Was het altijd lekker warm

    In mijn herinnering
    Kan ik jullie horen lachen
    Kan ik vogels horen fluiten
    Klonk er altijd wel muziek

    In mijn herinnering
    Zaten jullie 's middags buiten
    In het gras, onder de zon
    Van het leven te genieten

    In mijn herinnering
    Dacht ik dat die bubbel
    Van veiligheid en warmte
    Dikker was dan steen

    In mijn herinnering
    Stond er geen kaarsje in de hal
    En keken jullie niet zo stil
    Naar mijn schoolfoto erachter

    In mijn herinnering
    Hoorde ik geen zachte snikken
    Van vrienden en van vreemden
    Die naast dat kaarsje staan

    In mijn herinnering
    Blijven vogels altijd fluiten
    Blijft de muziek ook altijd spelen
    Blijven jullie altijd blij

    Dus zolang je naar dat kaarsje kijkt
    En het vlammetje blijft branden
    Doe dan net alsof ik naar je zwaai
    En glimlach terug naar mij


    Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

    Ik heb kippenvel. Heel mooi.

    Echt prachtig!


    Can't control my second personality

    Wauw! Prachtig.

    Dat het altijd warm is op school liet me even lachen.
    Echt heel mooi, je weet me altijd wel te raken omdat je echt een gevoel tussen je woorden kan stoppen. Respect daarvoor!


    "Die Erinnerung ist das einzige Paradies, aus dem wir nicht vertrieben werden können."

    Mylintis schreef:
    Dat het altijd warm is op school liet me even lachen.
    Echt heel mooi, je weet me altijd wel te raken omdat je echt een gevoel tussen je woorden kan stoppen. Respect daarvoor!


    De sfeer, Nina. De sfeer is warm. Over de verwarming ga ik het maar niet hebben. :')

    Maar dankje, ook aan de anderen hierboven. (:


    Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

    Oh wauw, echt heel mooi! Kippenvel!

    Ik weet eigenlijk niet wat ik moet reageren. Dus ik zeg maar gewoon wauw.

    'Wauw.'


    wat was dit ookalweer

    Dit is echt een prachtig gedicht. Dat je dit kan schrijven O_o

    [ bericht aangepast op 16 juni 2014 - 21:26 ]


    Let's go outside and all join hands, but until then you'll never understand…

    Eichen schreef:
    Ik heb kippenvel. Heel mooi.


    Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

    Heel erg bedankt allemaal. ^^ Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat dit zo'n reactie op zou wekken, aangezien het snel en vooral therapeutisch in plaats van artistiek hoorde te zijn, maar het is nog steeds heel erg fijn om te weten dat het in ieder geval wel goed overkomt.


    Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

    Eichen schreef:
    Ik heb kippenvel. Heel mooi.


    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    Ik vind het heel mooi, maar het raakt me tegelijkertijd zo erg dat ik er een beetje naar van word. Dat ligt in ieder geval niet aan het feit dat je geen talent hebt, want dat heb je zeker, haha. Het is meer de heftigheid van het gedicht op zich.


    If you wanna fly, you got to give up the shit that weighs you down.