Ik weet even niet meer waar ik het heb - Liefde, Vriendschap & Familie

Hallo mensen die dit topic hebben aangeklikt.

Zoals sommigen misschien wel hebben gemerkt, eigenlijk was het wel obvious, maar het gaat niet goed met mij. Ik heb langzaamaan het idee dat ik gewoon geen nut heb en dat dit hele leven geen nut heeft. Dat tweede is zeker waar, voor mijn idee dan. Ik doe mijn best om iedereen goed te steunen en daar steek ik mijn handen voor in het vuur, ik doe keihard mijn best om iedereen op te vrolijken terwijl ik zelf ook gebukt ga onder allerlei problemen. Ondanks dat probeer ik wel te lachen en optimistisch te blijven. Vanavond wilde dit echter niet. Voor mijn idee heb ik een breekpunt bereikt, een punt waarop ik door de bomen het bos niet meer zie en het idee heb dat het gewoon teveel is.

Mijn oma is 4 juni overleden, vorige week woensdag dus. Ik wist het pas aan het einde van de dag, want mijn zus had mij uit de Whatsapp groep van ons gezin gehaald. Als ik daar in was gebleven, had ik het wel geweten. Afijn, ik heb die hele dag op school gezeten met barstende koppijn. Toen ben ik die middag met een groepje het spel Dungeons en Dragons gaan doen. (Als je het niet weet, google het maar even. Het is zeker de moeite waard om even te kijken) Ik was dus ontzettend moe en misselijk, want ik ben eigenlijk zo'n beetje 24/7 misselijk. Toen ik thuiskwam hoorde ik het nieuws dus. Het sloeg in als een bom. Ik wist niet meer waar ik het had en voelde me ontzettend schuldig. Ik had oma, toen ze leefde, immers beloofd dat ik een keer zou komen logeren, maar het kwam er gewoon nooit van. Nu weet ik dat ik me daarover niet schuldig moet voelen, dat gevoel probeer ik nu ook opzij te zetten en langzaam maar zeker lukt het. Gelukkig.

Nu voel ik me dus al dagen ontzettend moe, zowel psychisch als lichamelijk. Ik slaap niet meer, zoals sommigen van jullie wel hebben gezien zit ik tot half 3 wel op Quizlet en soms ben ik om 5 uur 's nachts nog op Quizlet berichten aan het posten in het Kletscafé of het LJH-topic. Die slapeloosheid vind ik erg lastig, daar krijg ik nu een soort vitamine voor omdat ze denken dat ik een tekort heb. Ik denk echter dat het gewoon een placebo is en dat het dus niet werkt. Wat ik wil is échte slaapmedicatie. Die wil mijn arts echter niet voorschrijven uit angst dat ik verslaafd kan raken. Daar geef ik haar deels gelijk in, maar zo'n verslaving maakt mij niet zo gek veel uit. Ik ben liever verslaafd dan dat ik nooit slaap.

Nu ben ik dus ook psychisch helemaal opgebrand. Ik heb een beste vriend waar het ontzettend slecht mee gaat op het moment. Ik doe alles om hem te steunen en ik heb er ook echt alles voor over, maar het ontbreekt mij aan krachten om het nog veel langer vol te houden. Hij is depressief, snijdt in zichzelf en heeft het gewoon ontzettend moeilijk. Nu ben ik hem leuk gaan vinden. Ik geef ontzettend veel om die jongen. Ik zou bij wijze van spreken mijn leven voor die van hem willen geven. Dat klinkt ontzettend overdreven, maar ik heb het idee dat ik eindelijk iemand heb ontdekt die mij wél begrijpt.

Mijn ouders pushen ook hard op me. Ik mag maar weinig met de jongen omgaan, we zijn ooit samen naar de bioscoop geweest en naar apenheul, maar daar waren mijn ouders dus ook op tegen. Ik snap het best wel, want een relatie nemen zou niet goed voor me zijn, ik ben nou eenmaal geen girlfriend material. Ik ben veel te jaloers, te wantrouwig en bovenal steek ik teveel energie in een relatie waar ik maar bar weinig voor terug krijg.

Nu heeft die beste vriend zichzelf gesneden, terwijl we nota bene een belofte hadden gemaakt aan elkaar om onszelf niet te pijnigen, op wat voor manier dan ook. Ik voel me nu knap belazerd, omdat ik ook al impulsen heb moeten onderdrukken om mezelf niet te gaan snijden. Ik heb langzaamaan het idee dat ik gewoon helemaal gek wordt, krankzinnig. De meest stomme ideeën gieren door mijn hoofd. Ik wil wiet proberen, ik wil gaan roken, ik wil mezelf in coma zuipen of een overdosis medicatie nemen. Ik weet het gewoon niet meer...

EDIT: Dinsdag, morgen dus, ga ik naar de arts toe en gaan we het eens hebben over opnieuw een diagnose stellen. Ook wil ik misschien wel andere medicatie, mits dit mogelijk is natuurlijk. Daarna wil ik het ook nog over slaapmedicatie hebben, want ik slaap de laatste dagen énorm slecht.

EDIT 2: Ik ben vandaag bij de arts geweest en ze doet er alles aan om me maar geen slaapmedicatie voor te hoeven schrijven. Ook wil ze niet onder ogen zien dat er misschien wel een kans is dat ik manisch depressief ben. Ze probeert overal onderuit te praten en legt de schuld op de omstandigheden waar ik nu in zit. Wat dus dikke bullshit is. Ik word echt gek van dat mens.

[ bericht aangepast op 17 juni 2014 - 10:52 ]

---

26 - 02 - '16

Naw wat erg voor je Erieka. Alvast gecondoleerd voor je oma. Ik kan me wel inbeelden dat dat alles behalve leuk is als je je al heel de tijd rottig voelt. Ik zou je willen een knuffel geven en zeggen dat alles goed komt, maar daar zit je nu net iets te ver voor. Ik vind het altijd zo'n bummer dat jij vol met moeilijkheden zit en ik er gewoon niks aan kan doen. Ik vind het echt rot om te horen dat het alweer allemaal tegenslaat, maar hoe dan ook, je mag niet opgeven. Het komt wel goed.
En D&D is super fun! (maar dat is niet echt toepasselijk atm)

[ bericht aangepast op 12 juni 2014 - 21:13 ]

---

Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

Wat erg,

Wat vervelend dat je oma is overleden, gecondoleerd. Voel je echt niet schuldig, want je oma zou dat denk ik ook niet willen.
Misschien kun je je arts vragen wat je het best zou kunnen doen voor je slaap, net zoals voor de misselijkheid.
Misschien kun je een jeugdpsycholoog zoeken voor je vriend, het kan fijn zijn om iemand te hebben om mee te praten.
Anders kun je het sowieso iemand vertellen, dat lijkt me het beste.

Als ik iets voor je kan doen mag je het zeggen, ik hoop dat je hier iets aan hebt.

---

Some infinities ar bigger than other. -John Green. [Redrosex -> Solise.

Nawh, Erieka, ik wou dat ik iets voor je kon doen via hier. Maar ik denk dat ik bitter weinig kan helpen Ik had zelf ook een vriendin die zichzelf sneed, en het is niet makkelijk mensen te steunen als je niet weet hoe dat voelt. Ik ben zelf vaak ook niet even gelukkig (mental breakdowns etc.), mijn punten zijn slecht en ik vrees dat ik het jaar niet haal... Maar als je ooit om drie uur 's nachts met iemand wil praten, mijn gb staat altijd open, ik ben toch altijd laat wakker

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

Het moet vast kut zijn, ik kan me niet voorstellen hoe jij je voelt, maar het moet vast verschrikkelijk zijn. Je zo voelen is sowieso geen pretje, dat kan ik zeker begrijpen. Niet kunnen slapen is echt kak, ik heb af en toe ook van die momenten dat ik dagen niet slaap of heel slecht. En van je vriend, das ook heel vervelend enz.

Ik vind het echt jammer voor je dat je dit allemaal moet doormaken. Niemand hoort zich zo slecht te voelen en dit mee te maken.
Hoe moeilijk het ook is, probeer die slechte gedachten aan de kant te zetten, het is geen oplossing voor dit alles. Weet dat als er iets is en je wil praten, je altijd bij me terecht kan, Erieka.

Nog heel veel sterkte!

---

16 - 09 - '17

Ik houd echt van jullie allemaal. Ik vind het tof dat jullie er elke keer weer voor me zijn, hoe groot mijn puinhoop ook is. Het is moeilijk voor mij om te omschrijven hoe ontzettend veel dit voor mij betekend.

---

26 - 02 - '16

Wat erg, echt, ik vind dit verschrikkelijk voor je. Ik weet alleen niet of dat is wat je wilt horen... en ik weet al helemaal niet zo goed wat ik moet zeggen in deze situatie.
Probeer sterk te blijven en praat met je beste vriend. Misschien dat je dat dan op kunt lossen en jullie er weer volledig voor elkaar kunnen zijn, zonder dat je het gevoel hebt dat je belazerd bent. Hij heeft het ook moeilijk, als ik je verhaal goed gevolgd heb, dus hij kan jouw steun gebruiken en zo te horen jij die van hem. Als je wilt mag je me altijd berichten, al denk ik dat je hier redelijk wat mensen hebt zitten die je dat ook beloven.

---

Hamartia

Ik zou niet weten hoe ik je moet opvrolijken, Erieka. Ik weet dat het me niet gaat lukken om je met een stom berichtje te doen glimlachen, dus ik ga ook geen doekjes erom winden.
Ik wil je alleen maar vertellen dat ik er voor je ben, als je ooit een luisterend oor nodig hebt.

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Ik heb het gevoel dat je lastig grip kan krijgen op de realiteit. Heb je (of je psychiater/psycholoog) wel eens overwogen dat het geen gewone depressie, maar een manische depressie is? Misschien kunnen ze je medicatie eens aanpassen, want het is niet leuk om je steeds zo te zien. ;c
Nog gecondoleerd, trouwens en ik wens je heel veel sterkte.

---

Your make-up is terrible

Assassin schreef:
Ik heb het gevoel dat je lastig grip kan krijgen op de realiteit. Heb je (of je psychiater/psycholoog) wel eens overwogen dat het geen gewone depressie, maar een manische depressie is? Misschien kunnen ze je medicatie eens aanpassen, want het is niet leuk om je steeds zo te zien. ;c
Nog gecondoleerd, trouwens en ik wens je heel veel sterkte.

Het zou me niks verbazen, maar nee, het is nog nooit overwogen. Al denk ik dat er best wel een kans zou kunnen zijn dat dit het is.

---

26 - 02 - '16

Lievee Erieka,

Ik ben echt vet slecht in dit soort berichtjes, maar voor jou probeer ik het maar even.
Je verdient het gewoon niet om je zo te voelen want je bent een veel te lief meisje. Misschien ken ik je niet als de beste maar ik weet gewoon dat je het niet verdient. Zo te horen is het niet gewoon een klap die je krijgt maar gewoon een hoop harde klappen. Maar ik weet zeker dat het echt ophoudt en je er vanaf komt, want je bent sterk en je kan het.
Blijven praten met die beste vriend? Hij begrijpt je waarschijnlijk en kan jou hulp vast ook gebruiken. Samen kunnen jullie er waarschijnlijk uitkomen. En anders heb je een psychiater/psycholoog nog.
Heel veel sterkte <3

[ bericht aangepast op 12 juni 2014 - 21:57 ]

---

wat was dit ookalweer

ten eerste: gecondoleerd nog.
ten tweede: mep die doktor van jouw eens goed in elkaar. als je te lang zonder slaap zit, kun je dadelijk het verschil niet meer tussen werkelijkheid en onwerkelijkheid. Het is een syndroom waarvan ik de naam niet meer weet.
Ik snap je compleet hoe je je voelt, ik zit precies in het zelfde schuitje dus ik ga een peptalk proberen van mijn vrienden.
Je bent een mooie meid met een mooi innerlijk. Je leven weggooien is zinloos, je bent hier om een reden. Er zijn mensen om je heen die van je houden en om je geven. Concentreer je op die mensen die je liefhebben. Laat de rest even barsten.

Ga met je ouders praten. Je hebt echt rust aan je hoofd nodig, even geen werk, school of druk van je ouders en ik beloof je het zal je goed doen.
verder staat mijn inbox open als je wilt praten en verder wens je heel veel sterkte!

---

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

Don't..
):

---

I live for the applause, you will die for it.

Naww Erieka, ik vind het zo rot voor je heb je waarschijnlijk geen zak aan, maar kom.
Gecondoleerd voor je oma, en zoals hierboven al gezegd is: probeer een weg om dat schuldgevoel te vinden. Je benoemt zelf dat het nogal nutteloos is, dat schuldgevoel, probeer daaraan te denken als je je slecht voelt daarover
Over die dokter: probeer anders eens wat homeopatisch? Ik ben niet zo'n kruidentype, maar A Vogel heeft denk ik wel zo'n theetjes die je kalm maken en makkelijker doen slapen. Misschien ook een goed idee om even caffeïne en theïne te skippen, dat houdt je niet alleen wakker maar kan ook angstgevoelens in de hand werken.
Over je beste vriend: jemig, wat rot ik snap dat je je belazerd voelt, maar probeer je te focussen op het feit dat je het nu al langer weet uit te houden, dat is een enorme prestatie. Ook naar hem toe zou ik eerder proberen focussen op dat hij zo lang zonder heeft kunnen doen, ipv dat stom zwak moment

En lieve Erieka, mijn pb en gb staan open, en als je wilt mag je me zelfs 's nachts opbellen ofzo

---

Maybe we should doubt our fears instead our dreams.

Dankjulliewel voor de adviezen. Komende dinsdag staat een afspraak met de arts gepland en ik ga om een herdiagnostisering (is dat een woord?) vragen. Hopelijk kan ik daar wat zekerheden uit halen en ook dingen wegstrepen. Ook ga ik het zeker nog eens hebben over die slaap medicatie.

---

26 - 02 - '16

Antisocial schreef:
Dankjulliewel voor de adviezen. Komende dinsdag staat een afspraak met de arts gepland en ik ga om een herdiagnostisering (is dat een woord?) vragen. Hopelijk kan ik daar wat zekerheden uit halen en ook dingen wegstrepen. Ook ga ik het zeker nog eens hebben over die slaap medicatie.

Mooi dat je weer naar de arts stapt. Ik duim voor je dat hij gaat luisteren. Veel van degenen boven mij hebben goed advies gegeven; hopelijk kom je er uiteindelijk sterker weer uit!

Achter de wolken schijnt de zon. Probeer dat altijd te onthouden.